Προηγούμενες στήλες

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Ειρήνη Μερκούρη

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2007

Πόσο συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες ή δυσάρεστες σκέψεις...
Στη στήλη αυτή, κάθε Πέμπτη, παρουσιάζουμε τραγούδια μιλώντας για το στίχο, τη μουσική και την ερμηνεία σε καθένα απο αυτά. Δεν είναι απαραίτητο να τα έχουμε λατρέψει, ίσως και να τα έχουμε μισήσει! Εξάλλου απ' το καλό κι απ' το κακό έρχεται η τέχνη...!

ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ
CD: ΑΡΓΗΣΕΣ (2006)

Η Ειρήνη Μερκούρη στον τελευταίο της δίσκο μάς λέει ..."Άργησες" κι εμείς σχολιάζουμε το "Μισό λεπτό" της Ελένης Γιαννατσούλια και του Στέλιου Μαρή:

Εγώ από παιδί πατούσα στου φεγγαριού τα σχήματα
και αν εσένα σ' αγαπούσα φταίνε τα ποιήματα
να φύγεις τώρα κι ας μη θέλω εγώ σ' αφήνω ελεύθερο
αφού το πιο βαθύ μου θέλω ήταν πάντα δεύτερο

Μισό λεπτό, μισό λεπτό
πριν φύγεις θέλω κάτι να σου πω
την πόρτα αυτή απόψε αν την κλείσεις
να μη σκεφτείς να 'ρθεις εδώ

Μισό λεπτό, μισό λεπτό
αν τύχει κάποια μέρα να σε δω
να μη διανοηθείς να μου μιλήσεις
ούτε και γεια μισό λεπτό

Εγώ από παιδί μετρούσα της απουσίας βήματα
τόσο μόνη και περνούσα τα σαράντα κύματα
γι' αυτό λοιπόν δεν θέλω μίσος, δε σε κρατάω όμηρο
κι αν καταρρέω είναι ίσως που μου καις το όνειρο

Οι στίχοι στο σύνολό τους εκφράζουν παράπονο και προειδοποίηση! Η στιχουργός αρχικά παραδέχεται πως ο λόγος που αγάπησε το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται το τραγούδι, είναι ο ρομαντισμός της ψυχής και γενικά ο αθώος τρόπος με τον οποίο σκεφτόταν. Με αυτόν όμως τον τρόπο σκέψης δεν καταφέρνει να κάνει όσα πραγματικά επιθυμεί. Ο αγαπημένος της την εγκαταλείπει, μα εκείνη περήφανη, δεν τον διεκδικεί, τουλάχιστον ανοιχτά. Σεβόμενη την απόφαση του, απλά δέχεται τα γεγονότα:

Εγώ από παιδί πατούσα στου φεγγαριού τα σχήματα
και αν εσένα σ' αγαπούσα φταίνε τα ποιήματα
να φύγεις τώρα κι ας μη θέλω εγώ σ' αφήνω ελεύθερο
αφού το πιο βαθύ μου θέλω ήταν πάντα δεύτερο

Εφόσον την αφήνει, η αντίδρασή της είναι να τον προειδοποιήσει την τελευταία στιγμή πως αν περάσει την πόρτα της, τότε εκείνη θα την κλείσει για πάντα:

Μισό λεπτό, μισό λεπτό
πριν φύγεις θέλω κάτι να σου πω
την πόρτα αυτή απόψε αν την κλείσεις
να μη σκεφτείς να 'ρθεις εδώ

Αμέσως μετά του διευκρινίζει, έχοντας κάπως ειρωνική αλλά υπερήφανη διάθεση, πως σε περίπτωση που εκείνος τη συναντήσει τυχαία, να μη την ενοχλήσει ούτε καν με μία παραμικρή κουβέντα:

Μισό λεπτό, μισό λεπτό
αν τύχει κάποια μέρα να σε δω
να μη διανοηθείς να μου μιλήσεις
ούτε και για μισό λεπτό

Στο σημείο αυτό ας κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις στους παραπάνω στίχους. Η έκφραση "να μη διανοηθείς" είναι το κλειδί για το νόημα όλου του τραγουδιού! Λέξη ιδιαίτερης βαρύτητας και αυστηρότητας, το ρήμα "διανοηθείς" ακούγεται περισσότερο ως απειλή και λιγότερο ως προειδοποίηση... Τη χρησιμοποιούμε όταν είμαστε απόλυτα σίγουροι για αυτό που προειδοποιούμε και για να δείξουμε ότι η στάση μας είναι αμετάκλητη. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να μπει στη θέση της η λέξη "σκεφτείς" (όπως στην πρώτη στροφή του ρεφραίν), αλλά αμέσως βλέπουμε πως δε δίνει την ίδια βαρύτητα στο νόημα που θέλει να περάσει η στιχουργός.

Παράλληλα, έξυπνη από πλευράς της στιχουργού είναι η χρήση στην παραπάνω στροφή του κυκλικού σχήματος; "Μισό λεπτό ... / ...για μισό λεπτό". Ζητά χρόνο για μισό λεπτό μόνο, ώστε να της δώσει ο αγαπημένος της την ευκαιρία να του μιλήσει. Ουσιαστικά, μέσα από την απειλητική θα λέγαμε προειδοποίηση, του δίνει ένα τελευταίο περιθώριο να μετανιώσει και να γυρίσει πίσω... Όμως, ρισκάροντας για την τελική επιλογή του, παίζει με τις λέξεις και τον ενημερώνει πως αν πλέον την εγκαταλείψει, εκείνη δε θα του δώσει ούτε καν μισό λεπτό χρόνο για να της μιλήσει σε μία ενδεχόμενη (τυχαία ή όχι) συνάντησή τους, όπως έκανε κι εκείνος.

Ρίχνοντας τα τελευταία της χαρτιά, η στιχουργός λέει πως από μικρή ένιωθε μόνη, έχοντας περάσει από πολλές τρικυμίες στη ζωή της. Για το λόγο αυτό δεν κρατάει κακία, ούτε επιθυμεί να καταναγκάσει τον αγαπημένο της επικαλούμενη την ευαισθησία του. Τελικά παραδέχεται, πικραμένη μα πάντα υπερήφανη, ότι με τη φυγή του της καταστρέφει τα όνειρα:

Εγώ από παιδί μετρούσα της απουσίας βήματα
τόσο μόνη και περνούσα τα σαράντα κύματα
γι' αυτό λοιπόν δεν θέλω μίσος, δε σε κρατάω όμηρο
κι αν καταρρέω είναι ίσως που μου καις το όνειρο

Σε γενικές γραμμές, βλέπουμε πως οι στίχοι του τραγουδιού περιγράφουν μία κατάσταση που κάποιοι από εμάς ίσως έχουμε ζήσει και γι' αυτό βρεθεί σε δύσκολη θέση. Όμως, μάλλον είναι ευκολότερο να παρακαλέσουμε (με τον δικό μας τρόπο) τον άλλον, παρά να του θέσουμε τελεσίγραφο παίζοντάς τα όλα για όλα. Όταν παίρνουμε ρίσκο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και τις συνέπειες, αφού ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την αντίδραση της άλλης πλευράς...

Η Ελένη Γιαννατσούλια η οποία έγραψε τους στίχους του κομματιού, είναι μία έμπειρη στιχουργός με αρκετές επιτυχίες στην ελληνική δισκογραφία. Τραγούδια όπως τα: "Δε σ' αδικώ" του Γιάννη Μπιθικώτση με τη Νατάσα Θεοδωρίδου, "Ψίθυροι καρδιάς" του Χρήστου Νικολόπουλου με το Δημήτρη Μπάση και το εξαιρετικό "Η Μαίρη" του Άκη Δείξιμου επίσης με τη Θεοδωρίδου, τα σιγοτραγουδάμε και σήμερα!

Η σύνθεση του "Μισό λεπτό" ανήκει στον εικοσιεξάχρονο Στέλιο Μαρή, έναν από τους ελπιδοφόρους συνθέτες της νέας γενιάς! Το τραγούδι είναι μία δυναμική ποπ μπαλάντα με πλούσια ενορχήστρωση (την οποία έχει επιμεληθεί ο ίδιος). Ο ταλαντούχος συνθέτης, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τον Γιάννη Πλούταρχο (στο "Τώρα που έφυγες", το καλύτερο κατά τη γνώμη μου τραγούδι στο "Κρυμμένα μυστικά"), τον Σαρμπέλ και τον Χρήστο Πάζη, έχει δώσει καλά δείγματα και περιμένουμε να ακούσουμε κι άλλες δουλειές του! Προσέξτε από τους ίδιους συντελεστές το "Ό,τι πεις", το οποίο επίσης περιέχεται στο "Άργησες".

Το τραγούδι ερμηνεύει με το δικό της μοναδικό τρόπο η Ειρήνη Μερκούρη! Αυτό ακριβώς το στυλ τής ταιριάζει πολύ... Έχει το ταλέντο να τραγουδά όμορφα τις μπαλάντες (αν και στην ερμηνεία του παλιότερου "Κι αν τώρα δε θυμάσαι" του Δημήτρη Κοντόπουλου, μου θυμίζει έντονα την Άννα Βίσση...). Εφόσον προσέξει το ρεπερτόριό της και πάψει να αναλώνεται σε πρόχειρα και ανούσια τραγουδάκια του τύπου "Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε" και "Σε πήρα σοβαρά", θα εξελιχθεί σε μία καλή λαϊκή, με ποπ "ανησυχίες", τραγουδίστρια. Δε λέω, καλά είναι αυτά τα κομμάτια για το κέφι, αλλά το ηχόχρωμα της φωνής της ταιριάζει και σε πιο προσεγμένα τραγούδια. Από τη Μερκούρη αρχίζω να νοσταλγώ δουλειές σαν τα "Έμαθα να ζω χωρίς εσένα" και "Μείνε μαζί μου απόψε"...!

---
Περιμένω με χαρά τα δικά σας σχόλια στο loumproukos@musiccorner.gr
---



MC Team ID
  "Κλικ" για περισσότερα...