25/1/2013
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Σπύρος Σταυρόπουλος
www.musiccorner.gr
Bραδάκι Τρίτης, και παρά την αντικειμενική δυσχέρεια στις μετακινήσεις μας που έχουν προκαλέσει οι απεργίες των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, βρεθήκαμε στo Public Café του Συντάγματος, για την παρουσίαση των «Χειρολαβών», της νέας δισκογραφικής δουλειάς σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, μουσική της Δάφνης Αλεξανδρή και την ερμηνεία της Αργυρώς Καπαρού. Πλήθος φίλων, συναδέλφων, ανθρώπων του τύπου αλλά και απλού κόσμου που βρισκόταν στο γνωστό πολυκατάστημα, γέμισαν το χώρο της παρουσίασης από νωρίς. Ανάμεσά τους διακρίναμε το Μανώλη Μητσιά, τη Λένα Αλκαίου, τη Μελίνα Τανάγρη και πολλούς ακόμα καλλιτέχνες. Νομίζω ότι οι πλέον τυχεροί είναι αυτοί που βρέθηκαν τυχαία στο Public Café, οι οποίοι εκτός από τον καφέ και την υπέροχη θέα, απήλαυσαν και μια απρόσμενη μικρή συναυλία από την Αργυρώ Καπαρού, με τη συνδρομή της Σπείρας Σπείρας.
Σχεδόν δέκα λεπτά μετά την προγραμματισμένη έναρξη της παρουσίασης, το λόγο πήρε πρώτος ο Σταμάτης Κραουνάκης, επιφορτισμένος να παρουσιάσει τις τρεις κυρίες που δημιούργησαν το συγκεκριμένο δίσκο, με φόντο το «κυνοβούλιο», όπως του αρέσει να το αποκαλεί, όχι αδίκως. Πρώτα μίλησε για τη «σύντροφό του στην Τέχνη και τη ζωή», τη Λίνα Νικολακοπούλου και την ικανότητα που έχει να τον εκπλήσσει κάθε φορά και να φωτίζει μεριές της που δεν τις είχε φανταστεί. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην Αργυρώ Καπαρού, όπου μας ζήτησε συγγνώμη για το πάθος των λόγων του, αλλά πραγματικά τη θεωρεί μία από τις σπανιότερες Ελληνίδες contralto. Το μεγαλύτερο μέρος του λόγου του όμως αναφερόταν στη συνάδελφό του Δάφνη Αλεξανδρή, την οποία κατατάσσει στις μεγάλες Ελληνίδες δημιουργούς, ενώ τόνισε βαραίνει τη ζυγαριά προς αυτήν επειδή είναι απ’ τους ανθρώπους πο «δεν τους πιάνει εύκολα η κάμερα» και δίνει σπάνια συνεντεύξεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
«Έχω μεγάλη χαρά που θα παρουσιάσω τις τρεις κυρίες αυτές, για πολλούς λόγους. Ο πρώτος ο βασικότερος είναι η Λίνα μου. Η Λίνα κατέγραψε με σπάνιο τρόπο τη ζωή μας μέσα στην πόλη. Είναι μία ωραία, ευαίσθητη γεωγραφία της καθημερινότητάς μας οι «Χειρολαβές»… Η Αργυρώ είναι χρόνια φίλη, πιστεύω ότι είναι μία από τις σπανιότερες Ελληνίδες contralto… Η πιο μεγάλη μου χαρά είναι η συνάδελφός μου Δάφνη Αλεξανδρή, η οποία εισβάλλει στο μουσικό τοπίο της Ελλάδας αυτή τη στιγμή με μια απόλυτα μεστή μουσική ψυχή. Εισβάλλει μαχητικά, αναρχικά σε σημεία, μ’ έναν μελωδικό ορυμαγδό να πω, με πίστη βαθιά, με θάρρος. Χαίρομαι πάρα πολύ που τη γνωρίζω, χαίρομαι πάρα πολύ που έχουμε άλλον έναν άνθρωπο να γράψει μουσική στο ελληνικό τραγούδι, τη χαιρετίζω στη μεγάλη μας μουσική οικογένεια. Δίπλα στις σπάνιες γυναίκες δημιουργούς, την Καραΐνδρου, την Ευανθία, τη Δήμητρα τη Γαλάνη, η Δάφνη έρχεται να προσθέσει ένα πολύ ισχυρό «παρών». Οι «Χειρολαβές» είναι έτοιμες, είναι κίτρινες και μπορούν να τις πιάσουν όλα τα χέρια, κυρίως οι άνθρωποι που ξαναζητάνε απ’ αυτή την εποχή έναν έρωτα να τους ξαναζωντανέψοι τη ζωή και να του δώσουν σημασία.»
Αμέσως μετά σειρά πήρε η Λίνα Νικολακοπούλου, η οποία με λόγο μεστό και συγκινητικό μίλησε όχι μόνο για της «Χειρολαβές» αλλά και για τη σημασία του να γράφονται καλά τραγούδια σήμερα. Ξεκίνησε το λόγο της με μία διαπίστωση, ότι τα τραγούδια που έχουνε φτιάξει με το Σταμάτη Κραουνάκη, είναι πλέον τριαντατεσσάρων χρονών! Το τραγούδι είναι ένα ύψιστο καλλιτεχνικό προϊόν, «είναι ένα δικαίωμα, στη γλώσσα, στο χορό, στο ρυθμό, ένα τρίλεπτο που μας κρατάει ζωντανούς». Αναφέρθηκε στη δυσκολία πλέον που αντιμετωπίζουν οι δημιουργοί όσον αφορά την παραγωγή των δίσκων τους, γι’ αυτό και αναλαμβάνει η ίδια πλέον αυτό το κομμάτι. Στη συνέχεια μίλησε για τη συνεργασία με τα Public, τα οποία χαρακτήρισε «αξιόλογο» και «αξιοπρεπή» χώρο για να δώσει το «πνευματικό της παιδί», ενώ δε δίστασε να αναφερθεί στην απαξιώση των cd που πωλούνται πλέον στα περίπτερα για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά καταστρέφονται. «Ωραία είναι η ανακύκλωση και πρέπει σε όλα να την έχουμε υπ’ όψιν αλλά δεν είναι ωραίο να μη μπορείς να τιμάς ένα προϊόν που σε κρατάει όρθιο, όπως είναι τα βιβλία, όπως είναι τα τραγούδια, όπως είναι ότι έχει κόπο και τέχνη μέσα». Η συνεργασία της με τη Δάφνη Αλεξανδρή αποδείχθηκε ιδιαιτέρως δημιουργική μιας και έχουν γράψει μαζί περίπου 60 τραγούδια, τα οποία σταδιακά θα παρουσιαστουν. Στις «Χειρολαβές» έγινε μία επιλογή 18 κομματιών, τα οποία ακούμε με τη φωνή της Αργυρώς Καπαρού, μία φωνή ικανή να εκφράσει πολλά είδη τραγουδιού.
«Να πω με τη σειρά μου ότι έχω την καλή τύχη να έχω αποκτήσει ένα δημόσιο λόγο απ’ τη στιγμή που συνάντησα το Σταμάτη, στα δεκαεννιά μας, μέχρι τώρα. Νωρίς δόθηκε η δυνατότητα απ’ το σμίξιμό μας να δημιουργήσουμε τραγούδια με τα οποία περνώντας τα χρόνια, αποδείχθηκε απ’ τις καρδιές τις δικές σας ότι έχουμε συνδέσει τις ζωές μας, την εφηβεία, τα νιάτα, την ενηλικίωση… Σήμερα νιώθω ότι είναι μια στιγμή για τους παρισταμένους εδώ, στην οποία νομίζω ότι αξιωθήκαμε να φέρουμε το τραγούδι σαν ένα προϊόν εμβληματικό, να το κουβαλάμε στις καρδιές μας και στο αίμα μας και να το εκπέμπουμε να τολμήσω να πω σαν ένα ύψιστο πνευματικό προϊόν… Με ρώτησε ένας δημοσιογράφος σήμερα «Μα τώρα που καταρρέει η δισκογραφία, βγάζεις ένα cd»; Και είπα, και το πιστεύω αυτό, αν κάποιοι άνθρωποι αντέξουμε, αν κάποιοι άνθρωποι μπορέσουμε να συνεχίσουμε να παράγουμε αυτό το προϊόν, πιστεύω θα γεφυρώσουμε το μετά, μέχρι να ξαναβρει την ισορροπία αυτή η ιστορία που λέγεται παραγωγή. Γι’ αυτό λοιπόν, όπως ονόμασε ο Σταμάτης με το καλησπέρισμα, θεωρώ ότι βρήκα στα Public ένα αξιόλογο και αξιοπρεπή χώρο, να δώσω αυτό που τόσο πολύ αγαπώ, το πνευματικό μου παιδί. Και πιστεύω ότι τα Public αυτή τη στιγμή είναι μια σωτήρια στέγη για το τραγούδι…
Ο Θεός της μουσικής όλα αυτά τα χρόνια έρχεται και μου ψιθυρίζει στ’ αυτί και έτσι έγινε η επαφή με τη Δάφνη Αλεξανδρή, της οποίας τις μουσικές άκουσα προσεκτικά και ξεκίνησα με πίστη και με το δικό της πείσμα να δίνω κείμενα και να παίρνω μουσικές της και να γράφω πάνω στις μουσικές της… Η φωνή της Αργυρώς είναι μια ωραία ζεστή φωνή αλλά που έχει και έχει κόσμο πλούσιο μέσα της, ικανό να εκφράσει πολλά είδη τραγουδιού τα οποία η Δάφνη γράφει και αγαπάει.»
Σχεδόν λακωνική αλλά φανερά συγκινημένη, μίλησε στη συνέχεια η Δάφνη Αλεξανδρή χαρακτηρίζοντας μας όλους «ελευθερωτές» των καλύτερων στοιχείων που έχει μέσα της.
«Ξέρετε τι είσαστε για μένα απόψε; Είσαστε όλοι οι ελευθερωτές μου! Μου ελευθερώνετε ό,τι κουβαλάω μέσα μου ωραίο και θέλει να βγει. Ν’ αρχίσω απ’ τα αριστερά. Δεν έχω ακούσει πιο ωραία λόγια απ’ αυτά του Σταμάτη. Η Λίνα είναι αυτή που άνοιξε τα παράθυρα και τις πόρτες της ψυχής μου. Η Αργυρώ είναι αυτή που πέταξε μέσα απ’ αυτά τα παράθυρα. Τα Public είναι ελευθερωτές. Η τέχνη είναι υπό διωγμόν τώρα. Και όπως η μουσική και το τραγούδι φτιάχνει ήθος καλό, έτσι και το κακό ήθος που είναι το περιρρέον, φτιάχνει κακά τραγούδια. Θέλω να ελπίζω ότι θα φτιάχνουμε καλά τραγούδια, καλή μουσική. Δεν έχουμε καμία άλλη χειρολαβή σ’ αυτό το χάλι που έχουμε απέναντί μας, απ’ το κάλλος.»
Ο λόγος πέρασε και πάλι στη Λίνα Νικολακοπούλου για μία διαπίστωση που είχε να κάνει με το χώρο στον οποίο βρισκόμασταν, ακριβώς απέναντι απ’ την πλατεία Συντάγματος. «Πάντως είναι σημαδιακό το σημείο που ερχόμαστε. Ότι προσπαθήσαμε να εκφράσουμε τα τελευταία χρόνια, το εκφράσαμε σ’ αυτή την πλατεία. Νομίζω ότι χωρίς βιασύνες και χωρίς επιπολαιότητα νομίζω ότι οφείλουμε να ευχηθούμε για τους εαυτούς μας, να επιστρέψει ένα σθένος μέσα μας το οποίο θα μας πιστοποιήσει την ικανότητά μας να ελευθερώσουμε ο,τιδήποτε επιθυμούμε και ονειρευόμαστε… Δεν είναι τώρα οι «Χειρολαβές» το ζήτημα, είναι ευκαιρία που συναντιόμαστε. Είναι σημαντική η συνάντησή μας σήμερα, είναι γιορτή. Κι εσείς που μας έχετε εμπιστοσύνη και μας δίνετε το πιο ακριβό πράγμα που έχουμε πια, τον ελεύθερο χρόνο σας, που βρίσκεστε εδώ, για μένα δεν είναι τίποτα άλλο, είμαστε όλοι εδώ με το ίδιο αίτημα. Θέλουμε να ζήσουμε κάτι που να αξίζει τον κόπο που έχουμε κάνει στη ζωή. Εύχομαι το καλύτερο αύριο αυτό του τόπου και το οποίο θα αρχίσει από μέσα μας. Κι από αυτή την πλατεία Συντάγματος, που μπορεί να χρειαστεί να ξαναγραφτεί ένα καινούριο σύνταγμα για μας. Με το καλό.»
Με αυτά τα λόγια περάσαμε στην Αργυρώ Καπαρού, η οποία με τη συνοδεία των μουσικών Κώστα Νικολόπουλου και Γιάννη Τσόλκα, βρισκόταν στο διαμορφωμένο χώρο που εκτελούσε χρέη σκηνής για το ερμηνευτικό μέρος του προγράμματος. Πριν ξεκινήσουν, η Αργυρώ Καπαρού με τη σειρά της μας καλησπέρισε και είπε δυο λόγια για τις «Χειρολαβές».
«Καλησπέρα κι από μένα. Είναι καλύτερα αυτά τα μικρόφωνα για μας, δεν έχω πολλά λόγια να πω. Θα πω μόνο ότι οι πρώτοι δάσκαλοι ήταν οι γονείς μου, που τραγουδούσαν απ’ όσο ήμουνα μωρό και μετά είχα τη χαρά να έχω καλούς δασκάλους. Και στις μέρες μας, αυτά τα τραγούδια που τραγούδησα και ξεκινώ να επικοινωνώ, τις «Χειρολαβές» εύχομαι όλοι να τ’ αγαπήσετε όπως τ’ αγάπησα. Και ευχαριστώ, που με την παρουσία σας που μας δείχνετε αυτή την εμπιστοσύνη που λέει κι η Λίνα, ευχαριστώ τους ανθρώπους που τόσα χρόνια εμπιστεύονται το λαρύγγι μου και την ψυχή μου για να πω αυτά που θέλω».
Το λόγο πλέον είχε η μουσική και με μία a capella εισαγωγή των «Χειρολαβών», ακούσαμε μερικά κομμάτια από το δίσκο, στα οποία μάλιστα έκανε δεύτερη φωνή η Δάφνη Αλεξανδρή με το μικρόφωνό της. Ακούσαμε το «Το ταξί μου», το «Βρέχει»,και φυσικά τα «Αν δε σε βρουν χαράματα» και «Όλα είναι αγάπη» που έχουν ξεχωρίσει ήδη, και για τα οποία επιστρατεύτηκαν τα μέλη της Σπείρας Σπείρας που παρευρίσκονταν στο χώρο! Το κοινό ήταν καλά διαβασμένο, μιας και ζήταγε τα δικά του αγαπημένα τραγούδια οπότε ακούσαμε επίσης «Τα Μπλοκ», το «Πες μου», τη «Σάμπα από σπίτι» και για κλείσιμο πάλι τα «Χαράματα». Η φωνή της Αργυρώς Καπαρού έχει ταιριάξει απόλυτα με τα συγκεκριμένα κομμάτια, όμως οφείλω να πω πως την παράσταση έκλεψε ο μικρός της ανιψιός ο οποίος φρόντισε να μας υπενθυμίσει ότι «όλα είναι αγάπη, δεν υπάρχει τίποτα άλλο».
Ανάμεσα σε φίλους, γνωστούς και θαυμαστές, ξεκλέψαμε λίγο από το χρόνο της Αργυρώς Καπαρού και της Δάφνης Αλεξανδρή για να μας μιλήσουν και οι ίδιες για τις δικές τους «Χειρολαβές». Η Λίνα Νικολακοπούλου, μας τα είχε πει και με το παραπάνω, λίγο καιρό νωρίτερα… (www.musiccorner.gr/?p=63695)
Music Corner: Πείτε μας δυο λόγια για τις «Χειρολαβές».
Αργυρώ Καπαρού: Η χαρά είναι μεγάλη, γιατί μετά από πολλά χρόνια που τραγουδώ τα τραγούδια της Λίνας της Νικολακοπούλου, ήρθε η στιγμή να συναντήσω και τη Δάφνη την Αλεξανδρή, έναν άνθρωπο που η Λίνα μου τον έφερε στη ζωή και μου ‘δωσαν αυτά τα δώρα, αυτά τα τραγούδια πουμου τα φανέρωναν σιγά σιγά, τα οποία συγκίνησαν πρώτα εμένα. Όλα αυτά τα χρόνια που τραγουδώ, έχω τραγουδήσει τα τραγούδια της Νικολακοπούλου με όλους τους δημιουργούς με τους οποίους έχει συνεργαστεί μέχρι τώρα, γιατί μίλησε ο λόγος ισχυρά μέσα μου και αυτός ήταν ο σοβαρότερος λόγος που τραγουδούσα. Τα 7 τελευταία χρόνια που συνεργάστηκα με το Σταμάτη τον Κραουνάκη τραγουδούσα τους στίχους της και το 2010 ξεκίνησε η ακρόαση των μουσικών της Δάφνης Αλεξανδρή και τελικά ξεσκαρτάραμε ένα πολύ σημαντικό υλικό και μου ‘δωσαν αυτό το δώρο. Για μένα είναι ισχυρή χειρολαβή και εύχομαι τα τραγούδια να γίνουν χειρολαβές για τον άνθρωπο, για όποιον μπορεί να επικοινωνήσει την ελληνική γλώσσα, για να δυναμώσει σε αυτή τη δύσκολη στιγμή που περνάει η χώρα μας.
Music Corner: Δεν είναι ρίσκο για εσάς το ότι η κυκλοφορία του δίσκου συμπίπτει με μια κακή οικονομική περίοδο;
Αργυρώ Καπαρού: Ναι αλλά το τραγούδι πάντοτε άνθιζε στις δύσκολες περιόδους γιατί ο κόσμος το είχε ανάγκη. Το όμορφο τραγούδι είναι τροφή για τον άνθρωπο. Νομίζω ότι οφείλουμε οι καλλιτέχνες αν κάποιος δε μπορεί να μας υπερασπιστεί, όπως οι εταιρείες που λειτουργούσαν μέχρι τώρα, να πλησιάζουμε μόνοι μας όταν υπάρχει κάτι ουσιαστικό σαν υλικό. Ο τρόπος που προσεγγίσαμε αυτή την περίοδο είναι ότι η Λίνα Νικολακοπούλου που είναι παραγωγός των «Χειρολαβών», μπόρεσε μέσα από τα Public να διοχετεύσει το cd μας με ένα χαμηλό κόστος ώστε να μπορέσει ο κόσμος να το κάνει κτήμα του και να το βάλει στα σπίτια του. Γιατί το ζητούμενο είναι να μπορούμε να βάλουμε τραγούδια στο στόμα μας όπου κι αν βρισκόμαστε επειδή κάτι λένε που μας συγκινεί ή ταυτιζόμαστε μ’ αυτά ή έχουν σχέση με τη ζωή μας. Αυτό μας λείπει. Δεν υπάρχουν πολλά τέτοια τραγούδια. Κι όσα περισσότερα γεννιούνται θα είναι η τροφή μας για να σταθούμε στα πόδια μας.
Music Corner: Θα μας μιλήσετε και για τις βραδιές σας στη «Χελώνα»;
Αργυρώ Καπαρού: Στη «Χελώνα» κάθε Τετάρτη παρουσιάζουμε ένα δίωρο μουσικό πρόγραμμα με την υπογραφή της Λίνας Νικολακοπούλου. Έχει τραγούδια απ’ το ευρύτερο ελληνικό ρεπερτόριο μέσα στα οποία έχουμε δυναμώσει και τα δικά μας τα τραγούδια τα οποία ντύνει ο σκηνοθέτης μας ο Κώστας ο Αυγέρης με μοναδικό τρόπο με οπτικό υλικό. Είμαστε μαζί με τη Σπείρα Σπείρα και την ηθοποιό Άννα Ψαρρά και με τους πολύ δυνατούς μας συνεργάτες την Ελευθερία τη Ντεκώ στα φώτα και στον ήχο τον Παναγιώτη τον Πετρονικολό. Νομίζω ότι έχουμε κάνει ένα πρόγραμμα που μπορεί να το πει κανείς η μετά-μπουάτ του 2012-2013. Ο επισκέπτης στη «Χελώνα» μόνο χαρά θα δει και θα εισπράξει κάτι διαφορετικό. Παίζουμε κάθε Τετάρτη, 20.30, και για μας είναι η δοκιμασία στο σανίδι για το αν αυτά που λέμε και τραγουδάμε συγκινούν, μιλάνε στην καρδιά και φεύγοντας ο κόσμος έχει πάρει και κάτι για το σπίτι.
Music Corner: Βρισκόμαστε απόψε εδώ για να μας μιλήσετε για τις δικές σας «Χειρολαβές»…
Δάφνη Αλεξανδρή: Αν δεν ήταν η Λίνα δε θα γινόταν τίποτα. Ήταν η μεγάλη ευκαιρία, το μεγάλο δώρο της μουσικής στη ζωή μου. Όπως είπα και πριν, άνοιξε πόρτες και παράθυρα. Και βεβαίως η Αργυρώ ήταν για μένα ιδανική, γιατί έχει την ικανότητα να τραγουδάει πολλά είδη μουσική. Δεν είναι μόνο λαϊκή, μπαλάντα ή latin. Δεν έχω μεγάλη πείρα από κουβέντες, απλώς θέλω να πω ότι ήταν μεγάλη η συγκυρία να βρεθώ με τη Λίνα και να κάνουμε αυτά τα τραγούδια. Και νομίζω ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη παρουσίαση
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…