Γιώργος Μαζωνάκης: «Γιατί θα έλεγα όχι στο The Voice»
Tον Γιώργο τον κοιτάς –υποχρεωτικά– στα μάτια. Διαφανές γαλάζιο, σαν θάλασσα. Στα 42 του χρόνια, νιώθει ίσως πιο σίγουρος για τον εαυτό του και τις επιλογές του. «Νιώθω καλύτερα μεγαλώνοντας. Είμαι απόλυτα συμφιλιωμένος με το χρόνο. Νεότερος, δεν έχεις μάθει να εκτιμάς σωστά τα καθημερινά πράγματα. Με τη σοφία που κατακτάς μεγαλώνοντας, κάνεις ωριμότερες σκέψεις, έχεις καλύτερη ποιότητα ζωής. Εγώ θεωρώ ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ωραιότερη περίοδος της ζωής μου» λέει ο Γιώργος Μαζωνάκης στο People. Έτσι κι αλλιώς, η προσωπική του ζωή μάλλον «ριγμένη» είναι σε σχέση με την επαγγελματική. Και το λάθος του το παραδέχεται. «Εγώ φταίω σε αυτό. Ανέβηκα στο τρένο και δεν κατέβηκα στους σταθμούς όπου θα έπρεπε να είχα κατέβει. Μπορεί να υπήρξαν περιπτώσεις ανθρώπων, με τους οποίους θα έπρεπε να ασχοληθώ πιο πολύ, να το καλλιεργήσω, αλλά τελικά δεν το έκανα. Οι φίλοι μου συνηθίζουν να λένε πως γεννήθηκα για να κάνω καριέρα, εγώ όμως θέλω να τους διαψεύσω. Γι’ αυτό και λέω ότι τα καλύτερα χρόνια είναι αυτά που έρχονται».
Το ενδεχόμενο τέλος της καριέρας δεν τον αγχώνει και υποστηρίζει πως «ο καλλιτέχνης πρέπει να κάνει καινούρια πράγματα, να διευρύνει τη δραστηριότητά του, να δοκιμάσει την ικανότητά του και σε άλλους τομείς». Ομολογώ πως δεν περίμενα από τον Γιώργο Μαζωνάκη να μιλήσει ανοιχτά για το ενδιαφέρον του σε σχέση με την υποκριτική. «Θα μπορούσα να το κάνω κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Έχω κατά καιρούς προτάσεις, αλλά θα το κάνω όταν εγώ νιώσω πιο έτοιμος. Και φέτος είχα μια πρόταση για μιούζικαλ, αλλά δεν το έκανα τελικά, καθώς έχω πολλές υποχρεώσεις για τον επόμενο χρόνο. Δεν έχω, πάντως, καμία κάψα ή τρέλα να κάνω κάτι εδώ και τώρα. Ξέρω ότι αν το ψάξω ή το καλλιεργήσω, μπορώ να το κάνω καλά με την υποστήριξη ενός σκηνοθέτη που θα με κατευθύνει σωστά» ομολογεί.
Πρόσφατα τον είδαμε καρφωμένο επάνω σε υπερμεγέθεις κοθόρνους και με βέλο στο πρόσωπο στο Mad Walk, σε μια βραδιά αφιερωμένη στη γυναικεία δύναμη. Ήταν ο μοναδικός άντρας που συμμετείχε. Αναρωτηθήκαμε όλοι μας μήπως η εμφάνισή του ήταν μια έμμεση δήλωση πως ακόμα και οι άντρες έχουν μια πιο ευαίσθητη και γυναικεία πλευρά. «Μα σε εσάς, στα media, αρέσει να πιστεύετε ότι πίσω από κάθε κίνηση κρύβεται μια μεγάλη φιλοσοφία ή μια καλή κίνηση marketing. Ήρθαν ο Φωκάς Ευαγγελινός και ο Νίκος Τάγης στο καμαρίνι μου στο Φωταέριο, μου έκαναν μια πρόταση και την αποδέχτηκα, γιατί τη βρήκα ελκυστική. Όταν κάνω κάτι, το οποίο μεταλλάσσει την εικόνα μου ή την τσαλακώνει, μου αρέσει. Το συγκεκριμένο happening είχε και μια αρχαιοελληνική διάσταση, έτσι όπως ήμουν καρφωμένος επάνω σε κοθόρνους» λέει ο Γιώργος.
Η συζήτησή μας περνάει στην τηλεόραση και πιο συγκεκριμένα στο The Voice. Αποκαλύπτει πως πράγματι δέχτηκε πρόταση για να συμμετάσχει ως coach στο συγκεκριμένο show. «Είναι πετυχημένο και δοκιμασμένο concept, όπου κι αν παίχτηκε. Όταν μιλάμε όμως για talent shows, πρέπει να εξετάζουμε και την προοπτική που θα έχουν οι άνθρωποι που διαγωνίζονται. Αν δεν δούμε αυτή την προοπτική, τι απάντηση να δώσω; Προσωπικά δεν μπαίνω σε σκέψεις για το πώς είναι στημένο, γιατί δεν με ενδιαφέρει να κρίνω τηλεοπτικά δρώμενα. Είχα, πράγματι, μια προσέγγιση για την επιτροπή του The Voice και η απάντησή μου ήταν αρνητική. Είμαι ένας ενεργός τραγουδιστής, μου αρέσει περισσότερο να τραγουδάω από το να κρίνω τους άλλους, είτε είναι μεγαλύτεροι είτε συνομήλικοι είτε μικρότεροι σε μια διαδικασία εκπαίδευσης. Προς το παρόν, δεν έχω τέτοια ανάγκη. Ούτε τα οικονομικά με απασχόλησαν. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι εγώ ποτέ δεν κυνήγησα τα πολλά λεφτά. Για πολλά χρόνια τραγουδούσα λιγότερο απ’ όσο θα μπορούσα. Άλλοι συνάδελφοί μου έκαναν 200 μεροκάματα το χρόνο κι εγώ έκανα 50» εξομολογείται. Και για να μην παρεξηγηθεί, συμπληρώνει: «Η Δέσποινα και ο Αντώνης έκαναν πολύ καλά που το επέλεξαν. Δεν τους κατακρίνω. Εγώ, όμως, δεν θα το έκανα. Προσωπική επιλογή».
Στις 16 Μαΐου ξεκινάει τις εμφανίσεις του μαζί με την Πάολα στο νυχτερινό κέντρο Φαντασία, όπου και θα παραμείνουν μέχρι τις 3 Αυγούστου. Του διατύπωσα τις προσωπικές μου επιφυλάξεις απέναντι στα τραγουδιστικά φαινόμενα –όπως η Πάολα–, που έχει κανείς την εντύπωση πως με έναν περίεργο τρόπο «επιβάλλονται» και θα πρέπει να είναι αρεστά και αποδεκτά από τους πάντες. «Θα σου θυμίσω πως σε μένα η Πάολα δεν είναι άγνωστη. Δούλεψε μαζί μου στο Βοτανικό, πριν από δυόμισι χρόνια. Κι εκεί, δουλεύοντας μαζί μου, θεωρώ ότι συστήθηκε σε ένα ευρύτερο κοινό. Όταν, λοιπόν, τότε, ήταν να συνεργαστούμε, αρκετοί φίλοι μού έλεγαν ότι έπαιρνα μεγάλο ρίσκο, καθώς είχε αρκετά διαφορετικό προφίλ από εμένα. Κατάλαβα πόσο καλή τραγουδίστρια είναι μέσα από εκείνη τη συνεργασία, αλλά και πόσο ταιριάζουμε, γιατί μαζί μπορούμε να κάνουμε πράγματα αντισυμβατικά. Να πούμε τραγούδια διαφορετικά και να κινηθούμε στην πίστα με διαφορετικό τρόπο, σε σχέση με άλλους συναδέλφους μου. Από τότε είχα πει ότι πρέπει να ξανασυνεργαστούμε. Είναι τραγουδίστρια της ψυχής και όταν ένας τραγουδιστής έχει την αλήθεια μέσα του, έχει τα φόντα για να γίνει και πρώτο όνομα» καταθέτει στο People ο Γιώργος Μαζωνάκης. Κάποιος άλλος στη θέση του, πάντως, ίσως και να σκεφτόταν πως η Πάολα, τη συγκεκριμένη στιγμή, θα μπορούσε ίσως και να τον «καπελώσει». «Έχω μια 20άχρονη επαγγελματική πορεία στο τραγούδι και ποτέ δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο, όχι μόνο για την Πάολα, αλλά σε καμία συνεργασία μου. Δεν μπήκα ποτέ σε ανταγωνισμό με κανένα συνάδελφό μου». Τον ρωτάω και για τον αντίστοιχης εμβέλειας με την Πάολα λαϊκό τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη. «Τον γνώρισα μέσα από μια ευρύτερη παρέα και όχι αποκλειστικά ως καλλιτέχνη. Είναι παιδί, το οποίο γράφει και τραγουδάει με βάση τον τρόπο που σκέφτεται και αναλύει τα πράγματα στη ζωή του. Αυτό που κάνει ο Παντελίδης είναι κάτι πολύ δικό του και από αυτή την άποψη αληθινό. Από εκεί και πέρα, το πόσους και ποιους αφορά η αλήθεια του είναι θέμα επιλογής του κοινού και όχι δικό μου. Με ρωτάς αν θα συνεργαζόμουν μαζί του και σου απαντώ “γιατί όχι;”».
Υπάρχουν, πάντως, και συνεργασίες που ο Γιώργος με σεμνότητα εξομολογείται πως θα ήθελε να ζήσει κάποια στιγμή στη ζωή του. Συνεργασίες «ποθητές σε βαθμό υπερθετικό» λέει ο ίδιος, απρόβλεπτες. «Θα ήταν τεράστια τιμή για μένα να συνεργαστώ με τη Χαρούλα Αλεξίου, την Ελένη Βιτάλη ή τη Δήμητρα Γαλάνη, γιατί θα είχα το ερέθισμα να κάνω πράγματα διαφορετικά και θα ένιωθα πραγματικά σαν μαθητής. Είναι καλλιτέχνιδες, τις οποίες γνωρίζω και σε προσωπικό επίπεδο, γι’ αυτό και δεν τις αναφέρω τυχαία. Η σπίθα της συνεργασίας δεν έχει πέσει, γιατί ίσως δεν το έφερε η στιγμή ή μπορεί να μην ένιωθα έτοιμος να το ζητήσω. Δεν κολλάω να εκφράσω αυτό που θέλω, αρκεί να νιώθω ότι τη συγκεκριμένη στιγμή είναι και η ώρα του να γίνει. Τα περί έντεχνου εμένα δεν με απασχολούν, ούτε αισθάνομαι άτεχνος. Και επίσης, να υπενθυμίσω ότι στα προγράμματά μου λέω πολλά τραγούδια και των τριών αυτών κυριών».
Όταν του λέω πως η στάση της ζωής του θυμίζει αρκετά τον τρόπο με τον οποίο κινείται η Ελένη Βιτάλη, παίρνοντας τις αποστάσεις της από πρόσωπα και καταστάσεις, συμφωνεί. «Ναι, κι εγώ το πιστεύω αυτό. Σαν να είμαστε άνθρωποι που δεν θέλουμε πολλά πολλά. Που έχουμε μια καλλιτεχνική αντισυμβατική διάθεση και μια τρέλα, χωρίς να βολευόμαστε. Θέλουμε να πάμε λίγο παραπέρα, να δούμε αν μπορούμε».
Γιώργος, κάποια στιγμή έκοψε στα δύο την καριέρα του και τη ζωή του, παίρνοντας τις αποστάσεις του. Ήταν λίγο πριν κυκλοφορήσει ο πρώτος του δίσκος με τον Φοίβο, Σάββατο, που περιείχε και το τραγούδι «Gucci», το 2002. «Πάλεψα με τους εφιάλτες μου, με καλές και κακές σκέψεις. Έμεινα εκτός για περίπου δύο χρόνια. Τα πράγματα ήταν περίεργα τόσο μέσα μου όσο και στα επαγγελματικά μου. Δεν έφταιγε το ρεπερτόριό μου, ούτε είχα πάθει κρίση αποδοχής από το κοινό. Είχα θέματα με το μέσα μου, τα οποία έγιναν έντονα και με φρέναραν. Αυτή ήταν και η δύσκολη περίοδος των εξαρτήσεων. Σκέφτηκα τι είχα κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή, τι με βασανίζει, τι με κάνει να περνάω καλά και τι άσχημα. Υπήρξαν, μάλιστα, και στιγμές που σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα. Όταν κάνεις σκοτεινές σκέψεις, δεν σημαίνει πως έχεις έτοιμη και τη διέξοδο από αυτές. Εκείνη την περίοδο, όλοι οι φίλοι και συνεργάτες πήγαν λίγο παραπέρα, ένιωσα κάπως εγκαταλελειμμένος και προσευχήθηκα να ξαναέχω αυτό που είχα». Όταν επιμένω στις εξαρτήσεις, μου λέει πως δεν φοβήθηκε για την ψυχική του υγεία. «Φοβήθηκα για μένα, για το αν καταφέρω να ισορροπήσω τα θέματα της προσωπικής μου ζωής, παραμένοντας σε αυτή τη δουλειά. Εξάλλου, δεν είχα πλήρη εξάρτηση από ουσίες. Με ρωτάς πώς έκλεισε εκείνος ο κύκλος. Αν θες κάτι πολύ και το βάλεις ως στόχο, μπορείς να το πετύχεις. Χρειάζεσαι πάντα την υποστήριξη των τρίτων κι εγώ πάντα ένιωθα κοντά μου την οικογένειά μου, και στα καλά και στα δύσκολα».
Στο «μαγικό» –ίσως και ανύπαρκτο– κόσμο της ελληνικής showbiz, ο Γιώργος Μαζωνάκης δεν ένιωσε ποτέ την πίεση ότι πρέπει να γίνει ίδιος με όλους τους άλλους. Δεν καταπιέστηκε ποτέ με συμβάσεις που περιλαμβάνουν οικογένεια, γάμο και παιδιά. Ήταν και παραμένει η εξαίρεση του κανόνα. «Ανέκαθεν μου άρεσαν οι εξαιρέσεις στους κανόνες. Και όσο μεγαλώνω, ακόμη περισσότερο. Θα αισθανόμουν πίεση, μονάχα αν είχα εγώ τη φοβερή ανάγκη να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια. Μέχρι στιγμής, δεν προέκυψε. Με απασχολεί το θέμα των παιδιών, αλλά δεν νιώθω έτοιμος για κάτι τέτοιο και φυσικά δεν έχω καμία ενοχή για αυτό. Δεν πιέστηκα ποτέ, ξέρεις, από το κατεστημένο, ώστε να προσχωρήσω σε αυτό. Να γίνω αυτό που επιβάλλει ένα lifestyle. Και την ιδιωτική μου ζωή προσπάθησα να την κρατήσω μακριά από τα media». Κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου, του υπενθυμίζω πως έχει αρκετούς αναγνωρίσιμους και ευκατάστατους φίλους, με τους οποίους συχνά απαθανατίζεται. «Κάνω παρέα με πάρα πολλούς ανθρώπους που μπορεί να μην είναι ο κουλουράς στο Σύνταγμα, όπως ανέφερες, οι οποίοι ούτε ευκατάστατοι είναι, ούτε επώνυμοι. Πρέπει να στείλω και φωτογραφίες τους;».
Επιστρέφουμε στο θέμα της πατρότητας. «Παιδί εκτός γάμου, αν ένιωθα την ανάγκη να γίνω μπαμπάς, φυσικά και θα έκανα. Αλλά όταν μιλάμε για ένα παιδί, καλό θα ήταν να απαλλαγούμε από το lifestylίστικο τρόπο που συνήθως το αντιμετωπίζουμε και να δούμε αν οι συνθήκες διασφαλίζουν έναν υγιή τρόπο ανάπτυξης για το ίδιο το παιδί. Αυτό είναι το ζητούμενο και όχι το να βγει στις τηλεοράσεις μια κυρία λέγοντας πως είναι παρένθετη μητέρα. Βεβαίως και θα αποκτούσα παιδί με παρένθετη μητέρα, αν ένιωθα ότι εκείνη κι εγώ θα ήμασταν σε θέση να λειτουργήσουμε ως πηγή, ώστε να μεγαλώσει αρμονικά. Εν ολίγοις, θα απέφευγα να αποκτήσω παιδί εγωιστικά, μόνο για μένα, πάση θυσία. Πάντως δεν καταλαβαίνω αυτή τη συζήτηση. Γιατί πρέπει σώνει και καλά να αποκτήσουμε όλοι παιδιά; Είναι λίγο δικτατορική αυτή η άποψη και δεν συμφωνώ» διευκρινίζει.
Μπορεί στις σχέσεις να μην τα κατάφερε τόσο καλά όσο θα επιθυμούσε, αλλά, όπως ομολογεί, το σεξ δεν έλειψε από τη ζωή του. «Ήταν άλλο κομμάτι αυτό και δεν θεωρώ ότι είμαι στερημένος. Το ότι το σεξ δεν συνδέθηκε με την αγάπη ίσως και να οφείλεται σε ένα είδος συναισθηματικής ανασφάλειας. Το να συνδεθείς με έναν άνθρωπο σημαίνει ότι μπορείς και να του δοθείς σε ένα βαθμό κι εγώ μπορεί να μην ήμουν έτοιμος. Ίσως και να μη βρήκα τον κατάλληλο άνθρωπο. Μπορεί και να φοβόμουν να δώσω ή ίσως να μην κατάλαβα πότε ήταν το κατάλληλο timing. Επιπλέον, όταν είσαι αναγνωρίσιμος, αναρωτιέσαι αν κάποιος είναι μαζί σου για τον Γιώργο ή για τη δημόσια εικόνα σου» παραδέχεται.
Μακροχρόνιες σχέσεις δεν είχε μέχρι σήμερα στη ζωή του, παρόλο που θεωρείται sex symbol από τις γυναίκες, τους άντρες, αλλά και το gay κοινό. Πώς εξηγεί ο ίδιος αυτή τη σχεδόν καθολική αποδοχή; «Να ρωτήσεις τα κοινά. (γελάει) Είμαι άνθρωπος ανοιχτών οριζόντων και αυτό είχε κόστος στη ζωή μου. Σε πάει ένα βήμα μπροστά και άλλα δύο πίσω. Πρέπει να το παλεύεις».
Η μεγαλύτερη ανασφάλεια του Γιώργου είναι η υγεία των δικών του ανθρώπων. Η πρόσφατη οικονομική περιπέτεια που είχε ο πατέρας του, Μανώλης, δεν τον άφησε ανεπηρέαστο. «Έχω στενούς δεσμούς με την οικογένειά μου και μου στοίχισε πολύ η περιπέτεια του πατέρα μου. Υπήρξε ένα ένταλμα σύλληψης για χρέη, για τα οποία υπήρχε διακανονισμός. Δεν αντεπεξήλθε σε μια δόση κι έτσι ακολούθησε η σύλληψή του. Παραβίασε το διακανονισμό για μία ημέρα. Ο πατέρας μου έχει μια εταιρεία στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, η οποία περνούσε κρίση πριν από τη γενικευμένη κρίση και τώρα επιδεινώθηκε. Κράτησε την εταιρεία του ζωντανή, προσπαθώντας να είναι εντάξει με τις πληρωμές των εργαζομένων του, να μην οφείλει σε αυτούς. Αυτό, όμως, του δημιούργησε πρόβλημα με τις οφειλές του προς το κράτος. Φυσικά και κινητοποιήθηκα για να τον βοηθήσω».
http://www.peoplegreece.com/article/gio ... sto-voice/
