Ελεωνόρα Ζουγανέλη: Γουστάρω που δεν έχω ταυτότητα!
Κάποια στιγμή ενώ κάναμε τη συνέντευξη άρχισε να παίζει στο απέναντι μαγαζί ενα κομμάτι της και μου λεει χαμογελωντας οτι ντρέπεται. Ακόμα κι αν δεν κανεις περίπου μια ώρα συζήτηση μαζί της, αυτο ειναι ενα μικρό δείγμα για να καταλαβεις πως η Ελεωνόρα Ζουγανελη δεν ειναι άλλη μια τραγουδίστρια που έτυχε να γίνει γνωστή και πήραν τα μυαλά της αέρα,οπως συμβαίνει συχνά.
Η κόρη του κυρίου που μας εχει κάνει να γελάσουμε μέχρι δακρύων έχει μια αυθεντική μαγκιά, ειναι ακομπλεξάριστη, ανοιχτόμυαλη και δεν το κανει θέμα που εχει μια απο τις πιο χαρισματικες φωνές αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Από ροκιές μέχρι λαϊκά και ρεμπέτικα, της ταιριάζουν όλα γιατί πολύ απλά δεν χρειάζεται να τη σταματήσει κανείς για έλεγχο στα σύνορα.
Ανάμεσα στις εξαντλητικές πρόβες για το αφιέρωμα της Μελινας Μερκουρη στο Ηρώδειο, τις συναυλίες της περιοδείας της και σε στουντιακά γκεστ, συναντηθήκαμε για τα παρακάτω...
Η φάση που σε βρίσκουμε τώρα...
Είναι ταυτόχρονα μία φάση πολύ δημιουργική, πολύ κουραστική και πρωτόγνωρη. Τα ζούμε όλα σε τεράστιο βαθμό! Ετοιμάζει και το αφιέρωμα στη Μελίνα Μερκούρη στο Ηρώδειο κι έχεις και την περιοδεία. Υπήρξε μια περίοδος που γίνονταν παράλληλα κάποια πράγματα αλλά τώρα που η περιοδεία που ξεκίνησε κι έχω κάνει ήδη τέσσερις συναυλίες, έχω επικεντρωθεί περισσότερο στο Ηρώδειο κι έχει πάρα πολύ δουλειά ακόμα.
Θα είναι αμιγώς μουσική παράσταση ή θα συνδυάζει κι άλλες μορφές τέχνης;
Κοίταξε, στην ουσία της είναι μία μουσική παράσταση και είναι βασισμένη σε τραγούδια που έχει τραγουδήσει η Μελίνα στον κινηματογράφο και το θέατρο. Όμως επειδή μου δίνεται η δυνατότητα να εμφανιστώ σε έναν τόσο ειδικό χώρο μ' ένα τόσο πολύ ιδιαίτερο θέμα, σκεφτήκαμε να το ντύσουμε και με κάποια βίντεο και με υλικό όχι μόνο μ' εκείνη αλλά και από το σήμερα που δίνουν έμφαση σ' αυτό που μας έχει δημιουργήσει η έλλειψη της. Επίσης ταυτόχρονα θέλουμε να υπάρχει μια ροή κι ένα δέσιμο των τόσο διαφορετικών τραγουδιών που έχει πει.
Σε αγχώνουν αυτές οι “γέφυρες” μεταξύ των τόσο διαφορετικών κομματιών;
Είναι το μόνο σημείο που νιώθω σιγουριά γιατί το μόνο κοινό που αισθάνομαι πως έχω είναι πως και στα δικά μου lives μ' αρέσει να μπλέκω διαφορετικά είδη μουσικής. Οπότε αυτό το υλικό άσχετα αν είναι μιας συγκεκριμένης προσωπικότητας είναι από διαφορετικά έργα και διαφορετικές εποχές, πρεσβεύει κάτι άλλο το κάθε τραγούδι και χαίρομαι που μου δίνεται αυτή η δυνατότητα να το παρουσιάσω. Είναι και για μένα μια τεράστια πρόκληση να μπω και σε κάποια άλλα μονοπάτια, να συνυπάρξω με πάρα πολλούς ανθρώπους, να οργανωθώ κι είναι πάρα πολύ ευχάριστο αλλά και δύσκολο.
O χώρος από μόνος του που δημιουργεί μια παραπάνω νευρικότητα;
Ναι δεν το συζητώ! Το άγχος υπάρχει υποσυνείδητα. Δηλαδή έχω παρατηρήσει ότι είμαι μονίμως σε μία νευρικότητα και μια ταραχή αλλά δε μου έχει βγει ακόμα σε μεγάλο βαθμό.
Πριν το αφιέρωμα ποια ήταν η άποψη σου για εκείνη και ποια τώρα;
Πριν τη θαύμαζα γιατί μου το είχαν πει, ότι δηλαδή είναι δεδομένο πως θαυμάζουμε τη Μελίνα Μερκούρη αλλά δεν ήξερα το γιατί. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή είναι ότι έχω αρχίσει να θαυμάσω και να διακρίνω τα πραγματικά μοναδικά πράγματα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος και τον τρόπο που τραγουδούσε.
Γιατί δεν ήταν απλά μια καλή τραγουδίστρια ούτε είχε ωραία φωνή και μπορεί ας πούμε το “Χάρτινο το φεγγαράκι” να το έχουν τραγουδήσει άλλες πολύ καλύτερα. Όμως έχει έναν τρόπο να μεταφέρει ένα πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα κι είχε μια ξεχωριστή παρουσία και το σημαντικότερο απ όλα για μένα είναι ότι το έργο της μ' έχει βοηθήσει να πετάξω όποιο φόβο είχα. Φοβόμουν να τραγουδήσω τα “Παιδιά του Πειραιά” γιατί μου φαινόταν φολκλόρ, λίγο τουριστικό και τώρα είναι μία από τις αγαπημένες μου στιγμές της παράστασης όπως και ο «Ζορμπάς». Τελικά αυτά τα τραγούδια έχουν μια τρομερή μαγεία, μ' έκαναν να δω την ομορφιά της απλότητας, έχουν μια ωραία μαγκιά και μια αλήθεια που πραγματικά ψάχνω να τη βρω μέσα μου.
Το μεγαλύτερο δώρο που μου έκανε η επαφή μου με το έργο της Μερκούρη ήταν ότι όσο άγχος και να μου προκαλεί όλο αυτό που κάνουμε, πιέζομαι να το ευχαριστηθώ όσο μπορώ. Έχει μια τόσο έντονη αίσθηση πως οτιδήποτε έκανε το ευχαριστιόταν, τα ζούσε όλα κι είναι κάτι που θα ήθελα πολύ να το καταφέρω. Βέβαια ξέρω ότι η φωνή μου θα τρέμει τα πρώτα λεπτά, το στομάχι μου δεν ξέρω που θα βρίσκεται γιατί η διαδικασία που περνάμε τώρα είναι κουραστική και ψυχοφθόρα κι εκείνη την ημέρα της πρεμιέρας ξέρω ότι το άγχος δε θα με αφήσει να καταλαβαίνω πολλά αλλά ελπίζω να το ευχαριστηθώ. Κι ας μην τραγουδήσω καλά.
Θέλω να διευκρινίσω πως δεν υπάρχει καμία διάθεση από μένα ούτε να υποκριθώ τη Μελίνα ούτε να τη μιμηθώ αλλά να καταφέρω να αισθανθώ κοινά πράγματα. Το γλέντι όπως το βίωνε και όπως το έζησε γιατί έχουμε αρχίσει να ντρεπόμαστε και να γλεντάμε! Γλεντάμε κι είμαστε μαγκωμένοι, δεν ξεφεύγουμε και δεν σπάμε εύκολα.
Η Μελίνα Μερκούρη είναι μία από εκείνες τις μεγάλες προσωπικότητες της χώρας τις οποίες έχουμε συνδέσει με τον ελληνικό πολιτισμό κι επιστρέφουμε συνέχεια σ' αυτές χωρίς να αναφερόμαστε σε νεότερους . Θεωρείς ότι στη σύγχρονη εποχή υπάρχουν τέτοια πρόσωπα;
Σαφώς και υπάρχουν. Απλώς χρειάζεται να τους αφήσουν να μπορέσουν να αναπνεύσουν, να τους αποδοθεί εμπιστοσύνη το οποίο είναι πολύ σημαντικό και να διακρίνει κάποιος ότι είσαι μια σπουδαία προσωπικότητα και μπορείς να εξελίξεις τα πράγματα. Στην ουσία είναι μια αφορμή αυτή η παράσταση για το κοινό που θα 'ρθει να τη δει κι αυτό είναι που θέλουμε σαν πρόθεση άσχετα αν θα το πετύχουμε ή όχι.
Δηλαδή να συνειδητοποιήσουμε πως αυτές οι προσωπικότητες δεν έχουν απλά υπάρξει, έχουν φύγει από τη ζωή και τέλος αλλά ότι υπάρχει συνέχεια στο σήμερα κι ότι καλό είναι να αρχίσουμε να βρίσκουμε ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο αυτό που μπορεί να κινήσει τα πράγματα. Να μπορέσει να λάμψει στον καθένα μας η προσωπικότητα του, η δυναμική του, η γυναικεία του μορφή η ανδρική του μορφή, το πνεύμα του. Και τι πιο όμορφο να μπορεί ο καθένας στον τομέα του να πρεσβεύει , να προτείνει ,να προχωράει, να εξελίσσει και να δημιουργεί ένα ρεύμα.
Φταίει και λίγο η ελληνική νοοτροπία που δεν συμβαίνουν αυτά; Ότι δηλαδή σε βάζουν σε καλούπια και σε περιορίζουν λίγο.
Αυτό είναι ένα κακό χούι που έχουμε. Ας πούμε για μένα που είμαι τραγουδίστρια λένε ότι είναι η καινούρια τάδε και δε μπορούμε να δεχτούμε εύκολα ότι δεν είναι η καινούρια κανενός αλλά μία καινούρια σκέτο! Αυτό συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα και σε όλους τους χώρους. Είναι σημαντικό να καταφέρουμε οι νέοι άνθρωποι να νιώσουν την ασφάλεια ότι δεν έχουν να συγκριθούν με κάποιον ή να μοιάσουν με κάποιον αλλά πως έχουν να αφήσουν στο τώρα ό,τι καλύτερο έχει ο καθένας.
Πιστεύεις ότι ο τρόπος που έχουμε μεγαλώσει μας δημιουργεί την ανάγκη να έχουμε κάποια πρότυπα;
Σαφώς και ξεκινάει από την οικογένεια. Οι άνθρωποι νιώθουν ασφαλείς με οτιδήποτε τους είναι γνώριμο κι είναι μια αλλαγή που πρέπει να γίνει σε πολλά επίπεδα στο λαό μας. Όλο το κόνσεπτ είναι να μοιάσεις στο μπαμπά σου, στη μαμά σου σ' εκείνον που έχει ξεχωρίσει εν πάση περίπτωση και στη συνέχεια σ' ένα πιο ευρύ επίπεδο όπως το να μοιάσεις π.χ στον Κούρκουλο, τη Λάσκαρη, τη Μερκούρη..
Εσύ είχες πρότυπα σε μικρότερη ηλικία;
Δεν είχα ποτέ την ανάγκη να μοιάσω σε κάποιον αλλά έχω ζηλέψει κι έχω θαυμάσει πολλές σταδιοδρομίες ανθρώπων. Ειδικά τώρα που κάνω αυτή τη δουλειά έχω αρχίσει να εκτιμώ πολύ περισσότερο τις διαδρομές και τις επιλογές κάποιων καλλιτεχνών γιατί συνειδητοποιώ ότι όταν αρχίζουν και “στρώνουν” τα πράγματα, είναι σημαντικό που λες όχι και ναι. Θα ήθελα να συμβεί και σε μένα να έχω μια όμορφη πορεία.
Οι καλλιτέχνες της άτυπης ταμπέλας “Νέα γενιά μουσικών” στην οποία ανήκεις μαζί με τη Νατάσσα Μποφίλιου, τον Γιάννη Χαρούλη και άλλους, αρχίσατε από ένα σημείο και μετά ν' ακούγεστε σ' ένα πιο ευρύ κοινό και να σας ακούει περισσότερος κόσμος. Σκέφτηκες ποτέ το γεγονός ότι μπορεί να βιώσεις υπερέκθεση από τα μέσα αλλά και γενικά;
Όχι γιατί θεωρώ πως η η δική μας πραγματικότητα μας αναγκάζει να κάνουμε πολύ λιγότερες συναυλίες απ ότι οι συνάδελφοι μας στο παρελθόν. Χαίρομαι πάρα πολύ που αυτή η νέα γενιά όπως μας λένε, κατά κάποιο τρόπο ο ένας στηρίζει τον άλλον ακόμα και υποσυνείδητα και ακόμα κι αυτή η ταμπέλα που μπήκε ίσως να μπήκε από ανάγκη για να υπερασπιστούμε το γεγονός ότι δεν είμαστε μόνοι αλλά είναι ένα ρεύμα κι όχι ας πούμε εγώ ξεχώρισα γιατί ήμουν η καλή. Είναι περισσότερο σαν ένα ρεύμα πολλών νέων ανθρώπων που δημιουργούν και υπάρχουν με το δικό τους τρόπο. Είναι σημαντικό για μένα ότι είναι πολλοί οι άνθρωποι της γενιάς μου που πάνε καλά.
Η συνέχεια εδώ...
http://www.e-go.gr/timeout/article.asp? ... =129771456