Νατάσα Θεοδωρίδου

[Chronisgreek]

Η Νατασα παντα ετσι κανει.. επαναπαυεται σε ενα σινγκλ που παει καλα κ πεταει το δισκο..τωρα κολλησε με το δε με αφορα κ δεν κανει βημα..ενω επρεπε για χειμωνα κ εμφανισεις να προωθησει καποιο αλλο

[vangellakos]

Η Νατασα παντα ετσι κανει.. επαναπαυεται σε ενα σινγκλ που παει καλα κ πεταει το δισκο..τωρα κολλησε με το δε με αφορα κ δεν κανει βημα..ενω επρεπε για χειμωνα κ εμφανισεις να προωθησει καποιο αλλο

Έτσι όπως τα λες είναι.Κι άντε η Νατάσα επαναπαύεται η heaven τι κάνει;;;

[Chronisgreek]

Η Νατασα εχει πολλους δισκους που το κανει αυτο, το εχω πρατηρησει μιλαμε για πανω απο δεκαετια που το κανει...
ακομα κ στους δυο τελευταιους δισκους που εχουν καλυτερα τραγουδια κ εχουν κατι να πουν ακολουθει το ιδιο μοτιβο..

[panosif]

[ΜΑΓΔΑ]

Θα προτιμήσω το original. Λυπάμαι.

Όταν ήμουν πιο μικρή μου άρεσαν περισσότερο τα remixes από τις original εκτελέσεις.


Τώρα τα remixes τα βαριέμαι αφόρητα.

[Chronisgreek]

Τα remix μ'αρεσουν οταν ενα κομματι ειναι αργο κ το κανουν πιο γρηγορο πχ μελισσες... τωρα εδω το συγκεκριμενο δε λεει κατι..

[panosif]

[panosif]

Νέο single

[panosif]

[panosif]

[ΜΑΓΔΑ]

Τέλεια νέα.

Της πάει πολύ ο Μουκίδης.

[panosif]

[panosif]

Η Νατάσα Θεοδωρίδου καλεσμένη της Λίνας Νικολακοπούλου στο Άλσος



Όταν πρωτακούσαμε “Τα πιο ωραία Λαϊκά” της Λίνας Νικολακοπούλου στα ραδιόφωνα γεμίσαμε μνήμες και εικόνες που έχουμε όλοι βιώσει και είναι ακόμα ζωντανές μέσα μας.
Μετά από τις δύο εμφανίσεις του Παντελή Θαλασσινού στις 8 και 15 Φεβρουαρίου, την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου η Νατάσα Θεοδωρίδου θα μοιραστεί μαζί μας τα δικά της πιο ωραία Λαϊκά, παλιά και νέα. Με μεγάλη χαρά θα περιμένουμε αυτήν την ωραία συνάντηση.

“Τα πιο ωραία Λαϊκά”
Mία μουσική παράσταση για εκείνους που έχουν γυρίσει με το δάχτυλο το καντράν του τηλεφώνου σχηματίζοντας αριθμούς, για εκείνους που έχουν πατήσει γράμματα και αριθμούς στα φωτεινά κουμπιά ενός jukebox και έχει ακούσει όλη η σάλα το τραγούδι που διάλεξαν εκείνη την ώρα η καρδιά τους, για εκείνους που το’χουν εύκολο να γιορτάζουν με το τίποτα, αφήνοντας αγαπημένα τραγούδια να τους ταξιδεύουν σε χρόνια και εποχές που είναι ακόμα ζωντανά μέσα μας, για εκείνους που έχουν κάνει “like” στις ψηφιακές μας γειτονιές σε τραγούδια και μουσικές από τα μέρη της Μικράς Ασίας, των νησιών, του Πειραιά, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του ’50, του ’60 και μέχρι σήμερα.

Μητσάκης, Χιώτης, Παπαϊωάννου, Βαμβακάρης, Ζαμπέτας, Καλδάρας, Γαβαλάς, Καρανικόλας, Βοσκόπουλος, Κουγιουμτζής, Λοίζος, Πλέσσας, Σπανός, Άκης Πάνου, Χ.Νικολόπουλος, Σούκας, Πάριος, Βαγιόπουλος, Αλαγιάννη, Κραουνάκης, Ρεμπούτσικα.

Στο μπουζούκι ο Μανώλης Πάππος.

“Την καλησπέρα σου’φερα, δως μου την καληνύχτα
εγώ δουλειά δεν είχα εδώ, μόνο για σένα ήρθα.”

Λίνα, Ρία, Θάνος, Νεκταρήλια, Μανώλης, Αυγερινή, Κώστας, Ηλίας, Στράτος, Μιχάλης, Παναγιώτης, Μαρία, Ηλίας, Αναστασία.

Σας περιμένουμε, γιατί το λαϊκό τραγούδι είναι ο πιο σύντομος δρόμος για να νιώσουμε όλοι συγγενείς και φίλοι!

Τραγουδούν:
Ρία Ελληνίδου
Θάνος Ματζίλης
Νεκταρήλια Τσομπάνογλου

Guest:
8 & 15/2: Παντελής Θαλασσινός
22/2: Νατάσα Θεοδωρίδου

Παίζουν οι μουσικοί:
Μανώλης Πάππος – μπουζούκι
Αυγερινή Γάτση – ακορντεόν, νέι, τραγούδι
Ηλίας Μαντικός – κανονάκι
Στράτος Σαμιώτης – κρουστά
Μιχάλης Δάρμας – μπάσο
Κώστας Νικολόπουλος – κιθάρες

Καλλιτεχνική επιμέλεια – Επιλογή τραγουδιών: Λίνα Νικολακοπούλου
Ενορχηστρώσεις: Κώστας Νικολόπουλος
Ηχοληψία: Παναγιώτης Πετρονικολός, Ηλίας Τριντής
Φωτισμοί: Μαρία Βενετάκη

Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Ταμουρίδου – ARTos & Θέαμα

Οι φωτογραφίες και τα videos της παράστασης είναι της Ευαγγελίας Θωμάκου.

Info
“Τα πιο ωραία Λαϊκά”
της Λίνας Νικολακοπούλου
ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ώρα έναρξης: 21.00

ΤΟ ΑΛΣΟΣ

Ευελπίδων 4, Κυψέλη-Πεδίον του Άρεως
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 8227471

Τιμές εισιτηρίων
A ΖΩΝΗ:25€
Β ZΩΝΗ:20€ Μ.Π.
ΠΙΣΩ ΕΞΩΣΤΗΣ (ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ): 15€
ΟΡΘΙΟΙ:10€

Σημείωση: Οι τιμές αφορούν εισιτήριο εισόδου και δεν περιλαμβάνουν ποτό. Ποτό συμπεριλαμβάνεται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες αναγράφεται Μ.Π.

Προπώληση:
-www.ticketservices.gr & tickets.public.gr
-σε όλα τα καταστήματα PUBLIC
-εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου
– τηλεφωνικά: 210 8227471

Το ΑΛΣΟΣ

Προσβασιμότητα
Λεωφορείο:
γραμμή 224 στάση Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού (ΓΥΣ) (120m)
γραμμή 035 στάση Ευελπίδων (270m)
γραμμή 054 στάση Αγγελοπούλου
γραμμή 022 στάση Πανελλήνιος (500m)
Τρόλεϊ
γραμμή 2, 4, 5, 11, 15
Ηλεκτρικός
Σταθμός Βικτωρίας (900m)

Εικαστική επιμέλεια χώρου: Μανώλης Παντελιδάκης, Ρωμανός Σαββόπουλος
Εικαστικό αφίσας: Αλέξης Κυριτσόπουλος
Γραφίστας: Αντώνης Γλυκός
Project Management: WELL ART LIVE

https://mikrofwno.gr/2019/02/i-natasa-t ... KtVa6KnRLo

[panosif]

[panosif]

[panosif]

Νατάσα Θεοδωρίδου: Για μένα τραγούδι σημαίνει ελευθερία

Η τραγουδίστρια μιλά στο Ogdoo.gr.



Έχω μια συγκεκριμένη ανάμνηση από τη Νατάσα Θεοδωρίδου, μια δική μου (και της παρέας μου) εμπειρία που «έμεινε». Ένα βράδυ από εκείνα τα ιδιαίτερα που «βγάζουν ατάκες», εκπαιδεύουν τη μνήμη, δένουν τις φιλίες και παράγουν συναισθήματα που συντροφεύουν τους ανθρώπους για καιρό. Παράλληλα, εκτιμώ τη φωνή της, τις επιλογές της και τη γενικότερη μουσική της στάση όλα αυτά τα χρόνια. Και δεν το λέω/γράφω επειδή δέχτηκε να κάνουμε τη συνέντευξη που θα διαβάσετε παρακάτω. Το αποδεικνύουν οι πολλές επισκέψεις μου στα προγράμματά της και οι διάφορες playlists που έχω «σκαρώσει» κατά καιρούς.

Η Νατάσα Θεοδωρίδου προσκεκλημένη της Λίνας Νικολακοπούλου, λοιπόν, ετούτη την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου στο Άλσος. Γεγονός ξεχωριστό για την ελληνική μουσική «ημέρα της μαρμότας» που αρέσκεται τις περισσότερες φορές να επαναλαμβάνει και να επαναλαμβάνεται στα «σιγουράκια» της. Έχω μεγάλη περιέργεια και σκοπεύω να είμαι εκεί. Εσείς;

Τι έχει αλλάξει και τι παραμένει ίδιο από το ξεκίνημά σας μέχρι σήμερα;
Δύσκολη ερώτηση αυτή. Ξεκινήσαμε από τα πολύ δύσκολα. Ίδια είμαι εγώ. Με την εξέλιξη που επιβάλλεται να έχει ένας ζωντανός οργανισμός. Τώρα, τι έχει αλλάξει; Επειδή η μουσική είναι η καλύτερη παρέα του ανθρώπου, φρονώ ότι, όσο αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζει κι εκείνη. Για μένα, βέβαια, η σταθερά της μουσικής είναι ο έρωτας. Είναι κάτι για το οποίο τραγουδώ και θα τραγουδώ πάντα γιατί -για μένα- αυτό είναι μουσική. Μέσα στο χρόνο, όμως, ίσως να αλλάζει ο τρόπος γιατί αλλάζουμε εμείς, αλλάζουν τα συναισθήματά μας, προστίθενται στη ζωή μας πολλές ιστορίες που μας δίνουν μαθήματα κι έτσι ίσως να αλλάζει ο τρόπος που καμιά φορά αφηγούμαστε τις ιστορίες μας. Άλλωστε, ένα αφήγημα είναι η μουσική από την πλευρά μας προς τον κόσμο που έρχεται να μας δει ή μας ακούει από το σπίτι του. Οπότε, ναι, αν θα μπορούσα να πω ότι κάτι αλλάζει, ο τρόπος είναι αυτό.

Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείτε το τραγούδι της εποχής της ανωνυμίας;
Όχι. Δεν θέλω ούτε να υποκρίνομαι, ούτε να λέω τι ωραία που ήταν παλιά. Επειδή, για μένα, κάθε μέρα είναι και μία κατάκτηση, με πολύ αγώνα και πολύ κόπο και πάρα πολλή δουλειά, μου δίνει μεγάλη χαρά. Η ανωνυμία έχει τα καλά της, αλλά για μένα δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος της τέχνης αυτής, της δικής μας, που θα ήθελε να μείνει ανώνυμος. Δεν θα υπηρετούσε αυτή την τέχνη. Οπότε, όχι, δεν νοσταλγώ εκείνες τις εποχές. Τις νοσταλγώ μόνο ως άνθρωπος. Ως Νατάσσα στο σπίτι μου, εγώ. Κάνω καμιά φορά μια ανασκόπηση γιατί μου χρειάζεται ένα είδος επανεκκίνησης. Τις αναπολώ, λοιπόν, τρυφερά και όμορφα, όχι νοσταλγικά.

Εκτός σκηνής, τραγουδάτε;
Ε, βέβαια. Δεν τραγουδάω με την έννοια της ερμηνείας, αλλά μουρμουρίζω, μουρμουρίζω μελωδίες.

Σε ποιες περιστάσεις;
Δεν διαχωρίζω περιστάσεις στη ζωή μου. Το τραγούδι είμαι εγώ. Γεννήθηκα έτσι. Για μένα είναι τρόπος ζωής και συχνά διερωτώμαι αν είναι και τρόπος επικοινωνίας. Δηλαδή, πολλές φορές αναρωτιέμαι αν δεν ήμουν τραγουδίστρια, αν θα μπορούσα να επικοινωνώ έτσι με τους ανθρώπους. Και δεν εννοώ μόνο ως τραγουδίστρια, την ώρα της δουλειάς μου, αλλά γενικά σαν άνθρωπος. Γιατί το τραγούδι με έχει στιγματίσει σαν τρόπος έκφρασης. Οπότε, νομίζω ότι, επειδή είμαι αυτό το πράγμα, ακόμη και το χιούμορ που έχω, ακόμη και ο τρόπος που συμπεριφέρομαι, ακόμη και ο τρόπος που μιλάω, ουσιαστικά φιλτράρεται μέσα από το τραγούδι. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνετε αυτό. Δεν εννοώ ότι φιλτράρεται μουσικά, αλλά μέσα από αυτό που είμαι εγώ ως τραγουδίστρια.

Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, θα είστε καλεσμένη της Λίνας Νικολακοπούλου στο «Άλσος». Πώς προέκυψε αυτή η πρόσκληση και τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε εκεί;
Αυτό προέκυψε όπως προέκυψαν όλα τα όμορφα γεγονότα στη ζωή μου. Αβίαστα και απλά. Και θα αποδείξω αυτό που αναφέρω, λέγοντάς σας ότι με τη Λίνα Νικολακοπούλου δεν γνωριζόμασταν ούτε κοινωνικά. Ότι δεν είχαμε συνεργαστεί είναι γνωστό, γιατί θα το ξέρατε. Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, ούτε κοινωνικά, σαν άνθρωποι της ίδιας δουλειάς, σε μια παρουσίαση δίσκου, δανείζομαι. Ποτέ. Ήταν μία αβίαστη πρόταση, όπως ήταν και πίσω στο 2002 - 2003 η πρόταση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, την οποία επίσης δεν γνώριζα προσωπικά τότε. Για μένα αυτό είναι το όμορφο. Εγώ ποτέ στη ζωή μου δεν κυνήγησα κανέναν. Όχι από εγωισμό, αλλά από στάση ζωής. Δεν κυνήγησα πράγματα γιατί πίστευα -και πιστεύω ακράδαντα- ότι θα συναντηθείς με αυτά που πρέπει να συναντηθείς. Γιατί είχα ακολουθήσει ένα δρόμο ο οποίος διαβάζεται εύκολα και όποιος ενδιαφέρεται για αυτό το δρόμο, θα χτυπήσει την πόρτα. Οπότε, κάπως έτσι έγινε με τη Λίνα - και τη λέω τώρα πια Λίνα γιατί έχουμε γνωριστεί και είναι ένα οικείο πρόσωπο σε μένα. Μου ζήτησε να κάνουμε αυτή τη βραδιά και εννοείται ότι αποδέχτηκα την πρόταση με πάρα πολύ μεγάλη χαρά γιατί την εκτιμώ ως έναν άνθρωπο που έχει δημιουργήσει μια ιστορία. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό: να δημιουργείς εσύ την ιστορία σου. Η συνάντησή μας δεν θα είναι λαϊκή με την έννοια του λαϊκού τραγουδιού, αλλά θα είναι λαϊκή με την έννοια του λαϊκού ερείσματος. Και αυτό είναι πιο σημαντικό. Οι τίτλοι των τραγουδιών είναι εξαιρετικοί και αγγίζουν όλες τις χρονολογίες από το 1970 και μετά με κύρια αναφορά στον έρωτα. Αυτό ήταν κάτι που ήθελε κι εκείνη - δεν χρειάστηκε να το προτείνω. Είναι ερωτικά, ερωτικά, λαϊκά τραγούδια με την έννοια που προανέφερα. Είμαστε όλοι εν αναμονή αυτής της υπέροχης βραδιάς.

Να σας ρωτήσω κάτι που, ίσως, είναι λίγο κλισέ σαν ερώτηση, αλλά διαρκώς ευδοκιμεί στις συζητήσεις: υπάρχουν «όχθες» στο τραγούδι; Σύνορα; Διαχωριστικές γραμμές; Υπάρχουν και δεν θα ‘πρεπε να υπάρχουν;
Εγώ θα ήθελα να σας πω ότι δεν τη θεωρώ κλισέ αυτή την ερώτηση. Αλλάζουν συνεχώς οι γενιές και είναι ωραίο κάθε τόσο να ακούγεται μια απάντηση από κάποιον άνθρωπο - από όποιον άνθρωπο. Αν με ρωτάτε, για μένα, δεν υπάρχουν ούτε όχθες, ούτε όρια, ούτε σύνορα γιατί η μουσική είναι μία. Είναι παγκόσμια και είναι μια υπέροχη γλώσσα. Αν, βέβαια, θέλουμε να πούμε ότι υπάρχουν όχθες - και τώρα βλέπω και θάλασσα απέναντί μου εδώ που βρίσκομαι και θα απαντήσω με πολύ ωραίο τρόπο - θα το όριζα γύρω από τον τρόπο του καθενός. Αν θέλουμε, οπωσδήποτε, να πούμε ότι υπάρχει ένας διαχωρισμός. Γιατί ο καθένας μας είναι μια μονάδα ξεχωριστή και έχει τον τρόπο του. Για αυτό και αγαπιέται ο καθένας από εμάς: για τον τρόπο που υπάρχει, για τον τρόπο που τραγουδάει, για τον τρόπο που χειρίζεται τα γεγονότα και τις καταστάσεις, για τον τρόπο που δίνει τις συνεντεύξεις και μέσα από αυτές ο κόσμος τον γνωρίζει ως ένα σημείο. Αυτά που λέμε, οι περισσότεροι, είναι τα βιώματά μας, οι αλήθειες μας. Κάπως έτσι και ο κόσμος κάνει ένα ψυχογράφημα γύρω από εμάς. Οπότε, υπό άλλη έννοια, για μένα δεν υπάρχει. Το θεωρώ, το λιγότερο φαιδρό να πεις ότι αυτός είναι καλύτερος γιατί είναι σε αυτή την πλευρά ή αυτός δεν είναι καλός γιατί ανήκει στην άλλη πλευρά, την εμπορική ή την ποιοτική, ας πούμε. Το εμπορικό και το ποιοτικό θέλω να σας πω μετά βεβαιότητας ότι το αποζητούν όλοι. Κι εκείνοι και οι άλλοι, αν υπάρχουν.

Το πιστεύω κι εγώ.
Κανείς δεν τραγουδάει για να αποτύχει. Όλοι τραγουδάνε για να πετύχουν. Πώς πετυχαίνεις; Αγγίζοντας τις ψυχές των ανθρώπων. Γιατί; Γιατί μέσα από αυτό που λες, ο καθένας αναγνωρίζει μια δική του στιγμή: έναν έρωτα, ένα χωρισμό, ένα δάκρυ, μια φιλία, κάτι. Ο καθένας κάτι θυμάται μέσα από αυτό. Οι τίτλοι -νομίζω- αφορούν σε αυτούς που δεν βρίσκουν το χώρο τους και θέλουν κάπου να τοποθετηθούν. Για να υπάρχουν, λένε πως ανήκουν σε εκείνη την ομάδα. Εγώ δεν πιστεύω στις ομάδες, δεν πιστεύω στις κλίκες, δεν πιστεύω σε τίποτα από αυτά, πιστεύω σε αυτό που είσαι, σε αυτό που κάνεις. Και με τα λάθη - αλίμονο αν δεν κάναμε και λάθη, λάθος επιλογές καμιά φορά. Γιατί κι εμείς άνθρωποι είμαστε και μπορεί και να περνάμε μια περίεργη περίοδο και αυτό που θα μας αγγίξει εκείνη τη στιγμή να μην είναι αυτό που θα αγγίξει όλο τον κόσμο. Εμάς, όμως, μας αγγίζει, τι να κάνουμε; Και θέλουμε να το εκφράσουμε έτσι. Οπότε, δεν πιστεύω σε ομάδες. Δεν έχω ενταχθεί ποτέ σε καμία ομάδα, δε με αφορά να είμαι σε ομάδα. Με αφορά να είμαι μονάδα και να παρουσιάζω τη δουλειά μου όπως και όπου θέλω. Θέλω στα μπουζούκια; Θέλω μια μουσική σκηνή; Θέλω σε ένα συναυλιακό χώρο; Όπως θέλω εκείνη τη στιγμή να εκφραστώ. Για μένα αυτό είναι τραγούδι: ελευθερία. Και θα με ακολουθήσει αυτός που με αγαπάει και αυτός που θέλει να με ακούσει.



Όταν ξεκινούσατε τη διαδρομή σας στο τραγούδι, τι ονειρευόσασταν; Και ποιο ήταν εκείνο το όνειρο που δεν τολμούσατε να ονειρευτείτε, αλλά τελικά το ζήσατε;
Τίποτα από αυτά δεν φαντάστηκα, αλλά όλα αυτά τα ονειρεύτηκα. Επειδή είμαι από τη Θεσσαλονίκη και αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, μου είναι πολύ πιο εύκολο να μεταφερθώ σε εκείνη την εποχή που τότε σκεφτόμουν και ονειρευόμουν. Με πολλή συγκίνηση σας λέω ότι κάθε βράδυ, σα μαθήτρια του Λυκείου τότε, ήταν σα να με έβλεπα σε αυτό. Γιατί τότε αυτό ακριβώς ήμουν εγώ. Απλά την Αθήνα δεν μπορούσα να τη φανταστώ. Την είχα επισκεφτεί μέχρι τα δεκαοχτώ μου μόλις δύο φορές - αυτή τη μεγάλη πόλη για εμάς τότε σαν αίσθηση - και δεν μπορούσα να με φανταστώ μέσα σε αυτά τα μουσικά πράγματα. Το ονειρευόμουν, όμως, κάθε βράδυ. Δεν ήξερα, όμως, τον τρόπο. Δεν ήξερα ποια θα μπορούσε να ήταν αυτή η πόρτα που θα ανοίξει και θα με δεχτεί. Δεν μπορώ να τα βάλω σε μια σειρά και μια τάξη πιο συγκεκριμένη, αλλά συνολικά αυτό ήταν το σκηνικό, όπως το περιγράφω. Και τότε αβίαστα έγινε γιατί εγώ δεν χτύπησα καμία πόρτα πάλι. Και το λέω πάντα με την καλή έννοια, ότι δεν το κυνήγησα, αλλά όταν μου ήρθε η πρόταση την αποδέχτηκα αμέσως και έβαλα το κεφάλι μέσα και είπα: με πολλή δουλειά, θα καταφέρεις αυτό που τότε ονειρευόσουν. Μπορώ να σας πω ότι εκπλήρωσα πάρα πολλούς στόχους και πάρα πολλά όνειρα. Έχω, όμως, ακόμα πάρα πολλά όνειρα και ελπίζω να με αξιώσει η θεία δύναμη -και η δική μου δύναμη- να τα εκπληρώσω.

Η εμφάνιση της Παρασκευής είναι ένα όνειρο;
Είναι ένα όνειρο που δεν είχα φανταστεί και δεν είχα ονειρευτεί. Αυτό ούτε που το είχα ονειρευτεί - για να είμαι ειλικρινής. Δηλαδή, δεν κάθισα σε μια γωνιά του δωματίου μου, του σπιτιού μου, και να πω: θα ‘θελα πολύ να δουλέψω με τη Νικολακοπούλου. Δεν τα λέω αυτά στον εαυτό μου. Σας είπα, πιστεύω: αν κάτι είναι να σε βρει, θα σε βρει. Αν είναι γραφτό να σε βρει, θα σε βρει. Και θα σε βρει γιατί -για μένα- αυτό είναι το τραγούδι. Είναι αυτό που σας είπα νωρίτερα: μου αρέσει να κάνω ό,τι νιώθω. Το τραγούδι είναι αίσθημα. Όταν, λοιπόν, ένας άνθρωπος αισθάνεται ότι θέλει να με συναντήσει, ή εγώ εκείνον, τότε θα βρεθούμε. Γιατί είναι ανάγκη. Και επειδή δεν είναι δύσκολο να βρεθούμε, εμείς οι άνθρωποι αυτής της οικογένειας - είναι απλά μια πρόταση, μια επιθυμία που εκφράζεις - όταν είναι να γίνει στο χρόνο, θα γίνει. Σκεφτείτε ότι είμαι δισκογραφημένη εδώ και είκοσι δύο (22) χρόνια και γίνεται τώρα. Είναι πολύ ωραίο. Γιατί ανοίγει ένας καινούργιος κύκλος, μια καινούργια πόρτα που δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει. Αλλά είναι ωραίο γιατί είναι εξέλιξη. Δεν γίνονται όλα μαζί από την αρχή. Γίνονται καθ’ οδόν.

Είναι μεγάλο ζήτημα η ανυπομονησία των ανθρώπων και το να μπορεί κανείς να κάνει ένα βήμα πίσω και να «δει» ότι μερικά πράγματα θα γίνουν αλλά θέλουν χρόνο.
Βέβαια. Που δεν ορίζεται αυτός ο χρόνος. Μπορεί να βρεθούμε μετά από είκοσι χρόνια με έναν άλλο άνθρωπο που θα ήθελα πολύ αλλά δεν το φανταζόμουν, δεν έτυχε. Γιατί δεν έχει ηλικία η μουσική.

Δεν είναι αθλητισμός.
Όχι. Ευτυχώς. Είναι πρωταθλητισμός, όμως, με έναν άλλο τρόπο: έχει πολλή ευθύνη, θέλει πολλούς περιορισμούς. Θα σας πω πολύ απλά πράγματα: ενώ ξενυχτάμε, αυτό είναι το ωράριό μας - εγώ δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτάω τις μέρες πριν από εκείνες που έχω να τραγουδήσω. Είναι πρωταθλητισμός.
Θέλει δύναμη και ψυχική και σωματική. Από την άλλη, όμως, ευτυχώς δεν έχει ηλικία.

Να σας ευχηθώ να απολαύσετε την εμφάνιση της Παρασκευής.
Θα είναι πραγματικά μια ωραία βραδιά γιατί, έτσι όπως τη φτιάξαμε με τη Λίνα, θα έχει τραγούδια που όλοι αγαπάμε. Το έχω πει και σε εκείνη όταν συναντηθήκαμε: δε μου αρέσει καθόλου η μιζέρια, δε μου αρέσει καθόλου η απαισιοδοξία - μου αρέσει η λάμψη και η χαρά που, με έναν περίεργο τρόπο, ελλοχεύει μέσα στο λυπημένο τραγούδι. Γιατί και το λυπημένο τραγούδι έχει στο τέλος του έναν ορίζοντα: ναι χωρίσαμε, ναι δε με θέλεις άλλο, αλλά εκεί στο τέλος φαίνεται ξεκάθαρα πως, όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει μια άλλη.

Υπάρχει η κάθαρση.
Έτσι. Εγώ είμαι αυτής της πλευράς, οπότε κάτω από αυτό το πρίσμα κάναμε μια πολύ ωραία επιλογή τραγουδιών. Τραγουδιών χαρούμενων αλλά και λυπημένων -είναι οξύμωρο αλλά αληθινό- με μία λάμψη, με μία φωτεινότητα.

http://www.ogdoo.gr/prosopa/synenteykse ... ewYlilB1f0

[ΚαρατζιάςΚαρδίτσα]

Η Νατάσα ετοιμάζει καινούργιο άλμπουμ με Μουκίδη?

[panosif]

Μαγική νύχτα στο Άλσος : Η Νατάσα Θεοδωρίδου τραγούδησε σε μια βραδιά αφιερωμένη στην Λίνα Νικολακοπούλου !



" Τα πιο ωραία λαικά " τα ακούσαμε χθες το βράδυ απο την υπέροχη φωνή της Νατάσας. Τραγούδησε μόνο με έρωτα και αγάπη παρέα με την Λίνα Νικολακοπούλου και με υπέροχους μουσικούς στο πλάι της στο υπέροχο Άλσος ! Για περίπου 100 λεπτά η Νατάσα έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην Αθήνα μετά τους τέσσερις μήνες που πέρασε στην Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στον κόσμο είδαμε τον Διονύση Σαββόπουλο που ανέβηκε πάνω στην σκηνή και προλόγισε την Νατάσα μιας και εμφανίζεται κάθε Σάββατο εκεί και συντονίζει την καλλιτεχνική ταυτότητα του Άλσους , τον Μάριο Φραγκούλη, την Ευανθία Ρεμπούτσικα , την Λίνα Νικολακοπούλου ασφαλώς , τον STAN , τον δημοσιογράφο Χρήστο Νέζο , τον Χρύσανθο Πανά και πολλούς ακόμη φίλους της σπουδαίας Νατάσας.. Εμείς βρεθήκαμε εκεί και έχουμε αποκλειστικά βίντεο....







https://www.newspistol.gr/article/99818 ... g.facebook

[chris3m]

Η Νατασα εχει πολλους δισκους που το κανει αυτο, το εχω πρατηρησει μιλαμε για πανω απο δεκαετια που το κανει...
ακομα κ στους δυο τελευταιους δισκους που εχουν καλυτερα τραγουδια κ εχουν κατι να πουν ακολουθει το ιδιο μοτιβο..

Μπορεί να είναι και θέμα εταιρείας αυτό, κάτι πρέπει να συμβαίνει με τη Heaven γενικότερα!
Ωστόσο, νομίζω πως και η ίδια δεν κάνει πλέον σωστές επιλογές τραγουδιών. Μου φαίνεται πως θέλει να βγάζει δίσκους (ποσότητα) με ένα-δυο καλά και τα άλλα ότι τύχει (χωρίς ποιότητα).
Μια τραγουδίστρια που στα πρώτα της βήματα κατόρθωνε να περνάει στο κοινό σχεδόν ολόκληρο το album της, με τόσα ενδιαφέρον τραγούδια... και μάλιστα χωρίς Φοίβους, Θεοφάνους κλπ. και πλέον μια μονοτονία. Όλα ίδια και όλα με ένα τόνο!
Έχει πάρει το χειροκρότημα της καλής τραγουδίστριας και της αρκεί αυτό.
Θυμάμαι τον Μουρατίδη σε μια εκπομπή που τον ρωτούσαν για καλλιτέχνες και στην Νατάσα είπε "την βαριέμαι αφόρητα..." σκληρό μεν αλλά δεν είχε και άδικο.
Χρειάζεται γενικότερα μια ανανέωση, τόσο σε σημαντικές συνεργασίες όσο και καλύτερα τραγούδια, α μη τι άλλο... το αξίζει!!!

[panosif]