"ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ"

"Έχουμε έλλειψη από κοινωνικά τραγούδια..."

Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στον Θάνο Λουμπρούκο

Φωτογράφηση: Αρετή Σταυροπούλου
Music Corner - 3/1/2008

Έχω άνθρωπο! Συναντήσαμε τη Γιώτα Νέγκα στο Πάρκο Ελευθερίας λίγο πριν τις γιορτές και μιλήσαμε μαζί της για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα. Μας λέει για το πώς μπήκε στη δισκογραφία, για τη συνεργασία της με τον Κώστα Λειβαδά και το Θοδωρή Γκόνη, για τις εμφανίσεις της με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και την Ανδριάνα Μπάμπαλη αλλά και για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, για τα "τείχη" που υπάρχουν μεταξύ των διάφορων ειδών, για τους καλλιτέχνες που θαυμάζει...

Από τη συζήτηση ("on" και "off the record", που λέμε) συμπεράναμε ότι η Γιώτα Νέγκα είναι μια προσωπικότητα με αποκρυσταλλωμένη άποψη όχι μόνο πάνω στη μουσική, αλλά και σε τρέχοντα κοινωνικά θέματα.

Να τα πούμε...;

Μusic Corner: Πρώτα από όλα, θα ήθελα να μου πείτε πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο με τον οποίο κυκλοφορήσατε το CD-single "Με τα μάτια κλειστά" το 2003.
Γιώτα Νέγκα: Αφορμή της γνωριμίας μας ήταν μια ακρόαση που έκαναν ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος και η Ευανθία Ρεμπούτσικα ανήμερα Τσικνοπέμπτη του 2000! Είχαν επικοινωνήσει με το Εθνικό Ωδείο για νέο "αίμα" και μέσα σ' αυτό ήμουν κι εγώ. Επειδή εκείνο το βράδυ δούλευα σ' ένα ρεμπετάδικο και αισθανόμουν πολύ κουρασμένη, σκεφτόμουν να μην πάω. Ευτυχώς όμως πήγα και λίγες μέρες μετά δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Παναγιώτη, πήγα στο σπίτι του και με ρώτησε αν θέλω να δοκιμάσουμε ένα τραγούδι που είχε. Φυσικά δέχτηκα και έτσι σιγά-σιγά γεννήθηκε το "Με τα μάτια κλειστά".

Μusic Corner: Έπειτα ήρθε η σύμπραξη με το Βαγγέλη Κορακάκη, ο οποίος σας εμπιστεύτηκε τα δέκα τραγούδια του δίσκου "Βέλος" το 2004...
Γιώτα Νέγκα: Είναι μεγάλη μου τιμή γιατί για πρώτη φορά ο Βαγγέλης Κορακάκης έδωσε ολόκληρο δίσκο σε γυναίκα τραγουδίστρια. Το "Βέλος" είναι αμιγώς λαϊκός δίσκος με καθαρό ήχο και σταράτες κουβέντες, που έτσι κι αλλιώς λέει ο Βαγγέλης. Έχουν γνησιότητα.

Μusic Corner: Εδώ και πολλά χρόνια δουλεύετε ως τραγουδίστρια ενώ παράλληλα παρακολουθείτε μαθήματα στο Εθνικό Ωδείο. Πώς και δεν προέκυψε δισκογραφία;
Γιώτα Νέγκα: Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τον τρόπο για να το καταφέρω. Πάντα ονειρευόμουνα να κάνω δισκογραφία, εξάλλου δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον τραγουδιστή που δεν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Σαφέστατα θέλει να δοκιμάσει νέο υλικό και να δοκιμαστεί και ο ίδιος. Δεν προέκυψε δίσκος πριν από το 2003 γιατί για αρκετά χρόνια είχα έναν δικό μου χώρο που χρειαζόταν τη δική μου στήριξη και παρουσία. Από την άλλη μεριά, κινούμενη στην περιφέρεια των πραγμάτων, σε εξωτερικούς κύκλους, δεν είχα πρόσβαση στη δισκογραφία γιατί δεν είχα γνωριμίες, αλλά για να είμαι ειλικρινής περίμενα να 'ρθει να με βρει. Χαίρομαι που έγινε έτσι, αισθάνομαι μια άλλη γοητεία, μια άλλη δικαίωση.

Μusic Corner: Συναντήσατε κλειστές πόρτες;
Γιώτα Νέγκα: Όχι, δε θα το έλεγα. Το "Με τα μάτια κλειστά" άνοιξε την πρώτη μεγάλη πόρτα. Με έκανε γνωστή στο κοινό, γνώρισα ανθρώπους... Έκτοτε δε συνάντησα κλειστές πόρτες, εξάλλου δεν μπορώ να πω ότι χτύπησα πολλές. Παρόλα αυτά, ούτε απογοήτευση νιώθω ούτε να γκρινιάξω θέλω. Μπορεί να ήρθαν με αργά και σταθερά βήματα κάποια πράγματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν παραπονιέμαι. Βέβαια, μπορεί για άλλους να έρχονταν γρηγορότερα ή και για άλλους ίσως να μην έρχονταν καθόλου...

Μusic Corner: Η πιο πρόσφατη συμμετοχή σας σε δισκογραφική δουλειά είναι στο "Έχω άνθρωπο" του Κώστα Λειβαδά και του Θοδωρή Γκόνη, το οποίο κατατάσσω στους πέντε καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησαν τη χρονιά που μας πέρασε. Θα θέλαμε να μας πείτε για τη συνεργασία αυτή...
Γιώτα Νέγκα: Πρώτα από όλα σας ευχαριστώ προσωπικά και εκ μέρους των δημιουργών για το σχόλιο. Το "Έχω άνθρωπο" αποτελεί μια άλλη φωτεινή στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία μου. Θα σας πω μια μικρή ιστορία για ένα εξαιρετικό τραγούδι που περιέχεται στο δίσκο, το "Μισό φιλί", το οποίο παρεμπιπτόντως θεωρώ πως είναι από τα λίγα τραγούδια που από την πρώτη ματιά φαίνονται ερωτικά αλλά μπορεί και να μην είναι... Το στίχο του τραγουδιού αυτού τον άκουσα πρώτη φορά το 2004 όταν ήρθε ένα βράδυ στο καμαρίνι μου ο Κώστας Λειβαδάς - εκείνη την περίοδο συνεργαζόμουν για πρώτη φορά με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, την Εστουδιαντίνα και το Δημήτρη Ζερβουδάκη - και αφού τον ρώτησα με τι ασχολείται και αν γράφει κάτι, μου απάντησε ότι έκανε κάποια τραγούδια με το Θοδωρή Γκόνη. Ύστερα μου είπε τους στίχους από το "Μισό φιλί" και έμεινα έκπληκτη! Σχολίασα ότι πρόκειται για υπέροχους στίχους, εκείνος γέλασε και έφυγε. Δύο χρόνια μετά, με αφορμή τη συναυλία του περιοδικού Δίφωνο στο Κατράκειο Θέατρο, συνάντησα ξανά το Θοδωρή ο οποίος σε όλο αυτό το διάστημα έγραφε τραγούδια με τον Κώστα ετοιμάζοντας ένα έργο, κάτι που εγώ δε γνώριζα. Με την ευκαιρία, να πω ότι το "Έχω άνθρωπο" είναι ενιαίο έργο, δεν αποτελείται από δέκα ή δώδεκα αποσπασματικά τραγούδια. Τότε λοιπόν μου είπε ο Θοδωρής ότι σκέφτονται να ανεβάσουν μια παράσταση. Το πρώτο πράγμα που με άγγιξε σε όλο αυτό, εκτός από την τιμή που μου έκανε ο Θοδωρής Γκόνης ο οποίος φυσικά δε χρειάζεται συστάσεις από μένα, ήταν το γεγονός ότι θα υπήρχαν τραγούδια που θα ακούγονταν για πρώτη φορά σε παράσταση, δηλαδή με τον παλιό τρόπο. Ακόμα δεν είχαμε συζητήσει για δίσκο.
Μουσικοθεατρική παράσταση θα ήταν, κάτι που δεν είχα ξανακάνει. Δεν είχα συμπράξει ποτέ με ηθοποιό ούτε είχα υπάρξει σε σκηνή τέτοιου βεληνεκούς μόνη μου. Το επόμενο ευχάριστο "σοκ" ήταν όταν πήρα στα χέρια μου τους στίχους του "Έχω άνθρωπο"... Είπα στο Θοδωρή "δεν μπορεί, για μένα το 'χεις γράψει αυτό, μόνο για μένα όμως"! Αυτός γέλασε και μου είπε πως πολλοί του το έλεγαν. Και τώρα που το τραγουδάω έρχονται άνθρωποι και μου λένε ότι γράφτηκε για εκείνους... Είναι πολύ σπουδαίο αυτό.
Ξεκινήσαμε σιγά σιγά να δουλεύουμε τα τραγούδια, έπαιρνα τις μουσικές, διάβαζα όλα τα κείμενα που επρόκειτο να απαγγείλει η ηθοποιός (Σύρμω Κεκέ) για να έχω μια σφαιρική άποψη του έργου και μετά πολλές πρόβες το "Έχω άνθρωπο" έγινε πραγματικότητα. Ο λόγος του Θοδωρή ήρθε κι έκατσε "κουστούμι". Όταν άκουγα τη μουσική σκεφτόμουν ότι ήταν αυτή που φανταζόμουν για αυτόν το λόγο αλλά και για μένα. Επειδή δεν είχα μεγάλη εμπειρία σε καινούρια πράγματα - μέχρι τότε επανεκτελούσα τραγούδια που αγαπούσα - ήταν "εύκολη" η δουλειά, καθώς το έργο πέρασε κατευθείαν μέσα μου και τραγούδησε το σώμα μου. Δε σκέφτηκα πράγματα, το άφησα να βγει και αυτή η πρώτη αντιμετώπιση ήταν που έμεινε τελικά. Όλα έγιναν σε μία δίνη που δεν πρόλαβα να τα καταλάβω. Όταν τέλειωσαν οι παραστάσεις στο Ζυγό συνειδητοποίησα τι έχει συμβεί...
Μετά η παράσταση έγινε δίσκος. Εκεί προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε την απλότητα και τη θεατρικότητα του ζωντανού, κάτι που δεν είναι εύκολο να αποτυπωθεί σε ένα CD. Νομίζω όμως ότι όσοι έχουν δει την παράσταση είναι εύκολο να "πιαστούν". Όσοι δεν την έχουν δει μπορεί να βλέπουν και άλλα πράγματα. Πάντως είναι ένας δίσκος που θα τον ακούω μετά από χρόνια και θα χαμογελώ ευχαριστημένη, ευχαριστώντας τους δημιουργούς για την πίστη και για την εμπιστοσύνη τους σε μένα και γι' αυτό που μου χάρισαν.

Μusic Corner: Σκέφτεστε να κάνετε κι άλλες παραστάσεις;
Γιώτα Νέγκα: Ναι, μιας και έχουν γίνει λίγες παραστάσεις και δεν έχει κλείσει χρόνος ακόμα, συζητάμε να το κάνουμε ένα ταξιδάκι γύρω στην Ελλάδα γιατί η Αθήνα το έχει δει λίγο-πολύ. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο γιατί δεν πρόκειται για παράσταση κοινής αποδοχής, άρα δεν μπορεί εύκολα να ταξιδέψει. Όλοι θεωρούν ότι πρόκειται για κάτι πολύ ιδιαίτερο ενώ στην ουσία δεν είναι. Χρειάζεται όμως να πειστούν για αυτό.

Μusic Corner: Προσωπικά, μου αρέσει το "Έχω άνθρωπο" γιατί περιλαμβάνει όχι μόνο ερωτικά, αλλά και κοινωνικά τραγούδια όπως το "Hands free".
Γιώτα Νέγκα: Πιστεύω πως έχουμε έλλειψη από τέτοια τραγούδια πια. Τούτο είναι άλλο ένα σημάδι "παλιομοδίτικης" ματιάς, πολύ γλυκά το λέω, εμένα όμως μου αρέσει πολύ ο κοινωνικός στίχος και ο τρόπος που έγινε το όλο έργο. Με βάζει σε μια γλυκιά ανάμνηση πόσο ιδανικά και πόσο χωρίς προβληματισμό γίνονταν τα πράγματα παλιά...

Μusic Corner: Η εποχή μας έχει ανάγκη από τέτοιες δουλειές;
Γιώτα Νέγκα: Νομίζω πως έχει κι ας καμώνεται το αντίθετο.

Μusic Corner: Ο κόσμος θέλει να ακούει τέτοιου είδους προβληματισμούς ή ζητά πιο "εύκολα" τραγούδια;
Γιώτα Νέγκα: Απ' ό,τι παρατηρώ, υπάρχει άρνηση αρκετών να προβληματιστούν. Καταρχήν ας ορίσουμε τι είναι προβληματισμός. Εγώ προβληματισμό εννοώ κάτι που σε βάζει σε σκέψεις, σε κρατάει συγκεντρωμένο και στο τέλος για κάποιους μαγικούς λόγους νιώθεις λυτρωμένος. Αυτό ονομάζω ψυχαγωγία και διασκέδαση με νόημα. Αυτήν την περίοδο ο κόσμος φαίνεται να θέλει το εύκολο, δείχνει να μην αντέχει τον προβληματισμό. Εγώ όμως μέσα μου δεν το πιστεύω. Για παράδειγμα, αν ξαφνικά κάποιοι παρακολουθούσαν μια παράσταση που δε θα επέλεγαν, θεωρώ αδύνατον να έβγαιναν όλοι και να έλεγαν ότι δεν αντέχουν. Δεν πείθομαι λοιπόν ότι ο κόσμος θέλει το "εύκολο".

Μusic Corner: Πιστεύετε ότι η εικόνα ενός καλλιτέχνη παίζει ρόλο στην πορεία του; Αναφέρομαι όχι μόνο στην εμφάνισή του, αλλά και στη συμπεριφορά του στα μέσα ή στον κόσμο.
Γιώτα Νέγκα: Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, έχω την εντύπωση ότι τα μέσα δύνανται να εξυψώσουν ή να καταρρακώσουν κάποιον εν μία νυκτί. Κατά πόσο αυτό είναι πραγματικό όμως;
Ως προς την εικόνα, βασικά εξαρτάται από το τι κάνει κανένας. Αν ας πούμε κάποιος θέλει να γίνει άλτης, αθλείται. Αν κάποιος άλλος όμως θέλει να γίνει ζωγράφος, δεν τον ενδιαφέρει αν έχει καλό άλμα. Η εποχή ορίζει ότι η εικόνα πάει μπροστά, όμως πάλι δεν πείθομαι ότι το απόλυτα ωραία και αποδεκτό δικαιούται να είναι μπροστά. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα, όπως η αντικειμενική ομορφιά και η ομορφιά της ψυχής η οποία μια χαρά αγγίζει τους ανθρώπους.

Μusic Corner: Η ομορφιά της ψυχής φτάνει στον κόσμο;
Γιώτα Νέγκα: Φτάνει 100% αλλιώς ο καλλιτέχνης δε θα μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά. Όταν στέλνεις ένα κύμα πρέπει να βρει κάπου για να γυρίσει ώστε να μπορέσεις να στείλεις το επόμενο. Αν φύγει, δε συμβαίνει τίποτα απολύτως. Δε ρέει η ενέργεια.

Μusic Corner: Εφόσον παρακολουθείτε τους καλλιτέχνες και τα τραγούδια που ακούγονται, πώς βλέπετε να κινούνται τα πράγματα στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι;
Γιώτα Νέγκα: Τα πράγματα κινούνται σαν σε μονόδρομο... Τραγούδια γράφονται, ελπιδοφόρα νέα παιδιά υπάρχουν, όπως σε κάθε εποχή. Πάντα γεννάει η εποχή ανθρώπους έτοιμους να μιλήσουν. Υπάρχει όμως ένα θέμα. Ας υποθέσουμε πως όλοι εμείς που κάνουμε αυτή τη δουλειά είμαστε λουλούδια. Κάποιος λοιπόν επιλέγει να βγάλει δύο λουλούδια στο παράθυρο για ν' ανθίσουν. Αυτό δε σημαίνει ότι τα υπόλοιπα δεν είναι ικανά να ανθίσουν ή ότι δεν υπάρχουν! Κάτι τέτοιο συμβαίνει σήμερα στο ελληνικό τραγούδι. Παρατηρείται υπερπληροφόρηση και υπερπροβολή για συγκεκριμένα άτομα έτσι ώστε να φανεί ότι τίποτα άλλο δεν υπάρχει. Τελικά υπάρχει και είναι μεγαλύτερο απ' όσο φανταζόμαστε! Το ελληνικό τραγούδι λοιπόν, σε αυτή τη φάση νιώθω ότι δείχνει τις μισές του "γλάστρες" στο παράθυρο για ορισμένους λόγους. Όμως, είτε κάποιο άλλο παραθυράκι ανοίγει και έχει χαραμάδα για να φωτιστούν και άλλες γλάστρες, είτε σιγά-σιγά αισθάνομαι να συμβαίνει μια αλλαγή...
Λένε ότι υπάρχει κορεσμός από το μονότονο και το μονοσήμαντο και ότι κάποια στιγμή ξυπνάει μέσα μας μια αναζήτηση. Απόδειξη για αυτό είναι τα νεότερα παιδιά που κάνουν υπέροχα πράγματα σε όλα τα είδη της μουσικής, όπως και ανοίγουν χώροι που μπορούν να φιλοξενήσουν εμάς. Από την άλλη, εκείνο που δεν προβάλλεται πολύ, που λένε ότι δεν πουλάει, σαφώς και δε θα πουλάει αφού δε γνωρίζει κανείς ότι υπάρχει. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα αλλάζουν. Δεν επιθυμώ να αλλάξουν ακριβώς "απέναντι", θέλω όμως να ισορροπήσουν. Πάντα συνέβαινε να υπάρχουν όλα, μα ας μπορούν να διαλέγουν όλοι από όλα και τότε να δούμε τι γίνεται.

Μusic Corner: Συμφωνείτε με το διαχωρισμό των καλλιτεχνών σε "ποιοτικούς" και "εμπορικούς";
Γιώτα Νέγκα: Δε μου αρέσουν τα "τείχη". Εγώ χωρίζω τα πράγματα σε αυτά που πρέπει να γίνονται και σε αυτά που γίνονται για άλλους λόγους. Υπάρχουν τραγούδια που γράφονται και τραγουδιούνται γιατί δε γίνεται αλλιώς, θα υποστείς συνέπειες αν δεν τα γράψεις ως δημιουργός ή αν δεν τα πεις ως τραγουδιστής, τα οποία βοηθούν για να ακουστεί ένα όνομα, να γεμίσουν κάποιες τσέπες ή να γίνει μια πατέντα που θα την κάνουν εκατό κόπιες νομίζοντας ότι είναι παραγωγική. Υπάρχουν όμως και τα τραγούδια που έχουν λόγο ύπαρξης γιατί περιέχουν τη δική τους αλήθεια. Με την ίδια λογική χωρίζω και τους τραγουδιστές. Κάποιοι βγαίνουν για να τους βλέπει ο κόσμος, με λίγα λόγια τραγουδούν για να φαίνονται πάνω στη σκηνή ξεχωριστοί από τους άλλους, ενώ κάποιοι άλλοι δε νοιάζονται αν η σκηνή είναι στο ίδιο επίπεδο με τον κόσμο. Οι τελευταίοι απλώς θέλουν να εκφραστούν για να βοηθήσουν μια μερίδα ανθρώπων να λυτρωθεί. Αυτοί οι καλλιτέχνες δεν μπορούν για παράδειγμα να δουλέψουν στην τράπεζα γιατί θα "πνιγούν". Προσωπικά, αν περάσουν 15-20 μέρες χωρίς να δουλέψω, με πιάνει τρέλα! Τηλεφωνώ να μάθω ποιος φίλος κάνει πρόβα πού ή πηγαίνω στο ωδείο να παίξω πιάνο ή ασχολούμαι μόνη μου τραγουδώντας στο σπίτι. Με διάλεξε, δεν το διάλεξα...

Μusic Corner: Έχετε πειραματιστεί σε διάφορα μουσικά είδη. Ποιο νομίζετε ότι σας ταιριάζει καλύτερα;
Γιώτα Νέγκα: Έχω πάντα κοινό άξονα το λαϊκό τραγούδι και τη λαϊκότητά μου. Ξεκίνησα βέβαια με ένα τραγούδι που δεν είναι λαϊκό ("Με τα μάτια κλειστά"), αλλά ο Παναγιώτης (Καλαντζόπουλος) άφησε να φανεί ότι είμαι λαϊκή τραγουδίστρια. Ακούγοντας το κομμάτι όλοι έλεγαν ότι πρόκειται για μία λαϊκή φωνή και εγώ αναρωτιόμουν πώς το αντιλήφθηκαν! Κινούμαι γύρω από το λαϊκό λοιπόν με όλες του τις συνδέσεις, όπως το ροκ, η τζαζ, το παραδοσιακό, το έντεχνο. Έτσι κι αλλιώς θεωρώ ότι έχουν πολλά κοινά. Αυτό συμβαίνει στο "Έχω άνθρωπο". Το έργο έχει μια πολυχρωμία που με εκφράζει. Έτσι είμαι κι εγώ, από το ζεϊμπέκικο στο τζαζ και από το έντεχνο στο ροκ ή στο παραδοσιακό. Εκφράζω όσα μπορώ φυσικά, γιατί ο μύλος δεν τα αλέθει όλα, οπότε όσα μου αρέσουν τα αγγίζω με πολύ σεβασμό.

Μusic Corner: Πώς ορίζετε το λαϊκό τραγούδι;
Γιώτα Νέγκα: (Η απάντηση ήρθε πριν προλάβω να ολοκληρώσω την ερώτηση!) Είναι αυτό που μιλάει σε εσένα, σε εμένα, στον απέναντι... ανεξάρτητα αν έχει μπουζούκι, λαούτο, ηλεκτρική κιθάρα ή πιάνο. Έτσι ορίζω εγώ το λαϊκό τραγούδι.

Μusic Corner: Τραγουδάτε παραδοσιακά;
Γιώτα Νέγκα: Ναι, τα αγαπώ πάρα πολύ. Τα άκουγα από τη γιαγιά μου, τη μαμά μου, τον μπαμπά μου... Έχω μια περίεργη μυστική σύνδεση με τα Παράλια, χωρίς να έχω ψάξει τη ρίζα της οικογένειας. Πιστεύω πως όλοι μας βρίσκουμε εκεί κάτι δικό μας.
Πάντα ήθελα να λέω παραδοσιακά μα δεν είχα όσες ευκαιρίες ήθελα. Στην Ακτή Πειραιώς η Ελένη Τσαλιγοπούλου έκανε ένα ειδικό πρόγραμμα με παραδοσιακά, στα οποία έδωσε σημερινό ήχο και χρώμα. Έκανε την κίνησή της και της βγάζω το καπέλο. Υποστήριξε τη ρίζα της, τη γη της. Ελπίζω να το κάνουμε κι άλλοι.

Μusic Corner: Για ποιο λόγο εμείς οι Έλληνες αν και έχουμε μια απίστευτη προίκα σε παραδοσιακά τραγούδια, τα σνομπάρουμε; Γιατί τα ακούμε και τα τραγουδάμε στις χαρές και στις λύπες μας αλλά τα αποποιούμαστε ως αναχρονιστικά ή ακόμα και "μπανάλ";
Γιώτα Νέγκα: Πολύ κακώς έχουμε περάσει μέσα μας πως οτιδήποτε δικό μας είναι παλιό και παρωχημένο ενώ οτιδήποτε ξενόφερτο και καινούριο ή και παλιό ακόμα, είναι αποδεκτό. Αυτό δεν ξέρω ποιος μας το έβαλε στο κεφάλι, αν και λένε ότι το δημοτικό τραγούδι ακυρώθηκε μέσα μας επί δικτατορίας γιατί το χρησιμοποιούσε πάρα πολύ η χούντα. Πέρα από αυτό, νομίζω ότι το κεφάλι μας έχει "φουσκώσει" μ' αυτόν τον εξευρωπαϊσμό και με το να είμαστε μοντέρνοι, με αποτέλεσμα να χάνουμε το χαρακτήρα μας. Είμαστε ενοχικοί όταν είμαστε εμείς. Όταν όμως χαλαρώνουμε στους γάμους στα χωριά μας, ξαναγινόμαστε εμείς και "γλυκαίνει" το μάτι μας... Αυτό πρέπει να το ξεπεράσουμε ως λαός πια. Οφείλουμε να κρατήσουμε τη ρίζα μας, να διαλέξουμε ό,τι μας ταιριάζει και να το συγχωνεύσουμε. Οι ζυμώσεις σαφώς και είναι απαραίτητες, ειδικά στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες που ζούμε πια και δεν τις ελέγχουμε. Το δέντρο ρίζες έχει και στέκει, δε στέκει από τα κλαριά και τα φύλλα του. Θα ξεραθούμε, θα χαθούμε...

Μusic Corner: Μιας και την αναφέρατε προηγουμένως, η Ελένη Τσαλιγοπούλου αλλά και η Γλυκερία μου αρέσουν περισσότερο όταν τραγουδάνε παραδοσιακά...
Γιώτα Νέγκα: Μιλάει το γονίδιο, το οποίο δεν καταλαβαίνει από promo, από τηλεόραση και από διαφήμιση. Έχει μια πληροφορία η οποία βγαίνει και είναι ανίκητη!

Μusic Corner: Να λάβουμε υπόψη μας και την Ελένη Βιτάλη η οποία αναδείχθηκε από τα πανηγύρια. Γιατί απέχει πλέον από τη δισκογραφία;
Γιώτα Νέγκα: Ακρογωνιαίος λίθος! Η Ελένη Βιτάλη είναι σπουδαία τραγουδίστρια με μεγάλο χάρισμα και μεγάλη γνώση. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω γιατί δεν κάνει δίσκους... Γενικά όλοι εμείς δεν είμαστε μονοδιάστατοι, έχουμε την οντότητα και την ιδιότητα. Δεν μπορεί κάποιος να απομονώσει την ιδιότητα από την οντότητα ή το αντίστροφο. Οπότε, δραστηριότητες της ιδιότητας επηρεάζουν την οντότητα. Μόνο ο συγκερασμός αυτών των δύο μπορεί να καθορίσει το δρόμο που ακολουθεί ο καθένας. Εγώ μια ευχή κάνω, να την ξανακούσω γρήγορα να μας τραγουδάει.

Μusic Corner: Θεωρείτε πως οι Έλληνες έχουν μουσική παιδεία, δηλαδή ξέρουν να ακούν καλή μουσική;
Γιώτα Νέγκα: Κάποιοι ξέρουν να ακούνε καλή μουσική, κάποιοι άλλοι όχι. Πολλοί παράγοντες ευθύνονται γι' αυτό, το περιβάλλον, τα μέσα, οι συγκυρίες, ο χαρακτήρας και οι αντιστάσεις που έχει ο καθένας. Δε ζητούν όλοι τα ίδια πράγματα ούτε είναι φτιαγμένοι όλοι από το ίδιο υλικό. Γι' αυτό κάποιοι αντέχουν ενώ κάποιοι επιλέγουν κάτι άλλο που νιώθουν ότι τους ταιριάζει περισσότερο, που τους ξεκουράζει.

Μusic Corner: Πιστεύετε πως τα νέα παιδιά που συμμετείχαν στα μουσικά ριάλιτι και έχουν επιτυχία, θα προχωρούσαν ακόμα αν δεν πήγαιναν εκεί;
Γιώτα Νέγκα: Θα προχωρούσαν πιο αργά και με μικρότερο αντίτιμο. Τα παιδιά πήγαν στα ριάλιτι γιατί τους είπαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα γινόταν το όνειρό τους πραγματικότητα. Όμως εκεί εξέθεσαν την προσωπική τους ζωή και κάποιοι κέρδισαν από αυτό. Δεν κατηγορώ τα παιδιά, όμως με ενοχλεί που έβγαλαν προς τα έξω κομμάτια από τον εαυτό τους για να στηριχθεί πάνω τους ένας μηχανισμός κέρδους. Γενικά θεωρώ πως τα ριάλιτι δεν εξυπηρετούν τη μουσική. Η Ραλλία (Χρηστίδου) για παράδειγμα, που αυτόν τον καιρό εμφανίζεται μόνη της στο "Σταυρό του Νότου", ήταν συντονισμένη στο τραγούδι και ίσως να της ήρθε η επιτυχία λίγο πιο γρήγορα. Παιδιά σαν και αυτήν λοιπόν θα προχωρούσαν έτσι κι αλλιώς.

Μusic Corner: Ποιους καλλιτέχνες και δημιουργούς θαυμάζετε;
Γιώτα Νέγκα: Καταρχήν θα μιλήσω για τις "δασκάλες" μου: Χαρούλα Αλεξίου, Ελένη Βιτάλη, Βίκυ Μοσχολιού, Τάνια Τσανακλίδου, Πόλυ Πάνου, Μαρίκα Νίνου... Δίσκοι του Στέλιου Καζαντζίδη υπήρχαν πάντα στο σπίτι, όπως και του Γιώργου Νταλάρα. Μιας και ανέφερα τον Καζαντζίδη, θα ήθελα να πω ένα φαινόμενο που έχω παρατηρήσει: όταν άνθρωποι του περιβάλλοντός μου, οι οποίοι δεν είναι επαγγελματίες, τραγουδάνε τραγούδια του, είναι πολύ σωστά τοποθετημένοι και έχουν απόλυτη ορθοφωνία. Όταν όμως πιάνουν στο στόμα τους κάτι άλλο, είτε σύγχρονο είτε όχι, τότε χάνουν αυτό το χάρισμα, οπότε αναλογίζομαι πόσο μεγάλος δάσκαλος ήταν! Πέρασε στο σώμα μας την τέχνη του!
Από δημιουργούς θαυμάζω όλη τη νέα σκηνή, συγκεκριμένα λατρεύω τον τρόπο που γράφουν οι: Νίκος Ζούδιαρης, Νίκος Πορτοκάλογλου, Γιώργος Ανδρέου, Σωκράτης Μάλαμας, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Κώστας Λειβαδάς, Στάθης Δρογώσης, Σταμάτης Κραουνάκης και πολλοί άλλοι που αυτή τη στιγμή δε μου έρχονται στο μυαλό και ζητώ συγνώμη που δεν τους αναφέρω. Φυσικά έχω και πολλούς παλιούς να παραθέσω αλλά ποιον να πρωτοπώ; Οπωσδήποτε θα ξεχάσω κάποιον και δε θέλω να εκτεθώ (γέλια). Γενικά είναι πολλοί οι δημιουργοί μέσα στα χρόνια που έχουν αφήσει τα διαμάντια τους και φτιάχνουν ένα κόσμημα το οποίο ερχόμαστε εμείς, το φοράμε και λάμπουμε...!

Μusic Corner: Σχετικά με την απήχηση που μπορεί να έχει ένα τραγούδι, πολλοί υποστηρίζουν ότι οι τραγουδιστές είναι εκείνοι που δίνουν ώθηση σ' αυτό ώστε να το αγαπήσει ο κόσμος, οι δημιουργοί όμως αντιδρούν υποστηρίζοντας πως αν δεν υπήρχαν αυτοί, δε θα υπήρχε το τραγούδι, άρα και ο τραγουδιστής. Ποια είναι η άποψή σας;
Γιώτα Νέγκα: Θεωρώ πως όλοι είμαστε παρόντες σε μία γέννα. Καθένας από εμάς έχει το ρόλο του σ' αυτήν τη γέννα, ρόλος που είναι σπουδαίος, δεν αλλάζει και δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Το τραγούδι λοιπόν είναι ένα "μωρό"! Γονείς του είναι οι δημιουργοί, ο στιχουργός και ο συνθέτης, ενώ εγώ σαν τραγουδιστής είμαι ο μαιευτήρας! Οφείλω να βγάλω το μωρό στο φως γερό, ο γονιός με έχει ανάγκη εκείνη την ώρα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι το παιδί είναι δικό μου. Μετά τη γέννα το παιδί φεύγει και περπατάει μόνο του στον κόσμο, δεν ανήκει σε κανέναν. Έτσι, οι δημιουργοί και οι τραγουδιστές είναι συνοδοιπόροι, δεν είναι αντίπαλοι. Οπωσδήποτε δε θα υπήρχαμε εμείς αν δεν υπήρχαν αυτοί που γράφουν τα τραγούδια, από την άλλη όμως πόσες φορές κάποιος έχει τραγουδήσει κάτι και το έχει φτάσει μέχρι ένα ορισμένο σημείο, ενώ κάποιος άλλος το έχει φτάσει πιο μακριά; Θα μου πείτε ότι είμαι ρομαντική. Ε ναι, είμαι λοιπόν και θα το υποστηρίζω γιατί μου αρέσει.

Μusic Corner: Τα περασμένα χρόνια οι συνθέτες μελοποιούσαν ποιητές και διάλεγαν τραγουδιστές έτσι ώστε να φτιάξουν ενιαία έργα. Σήμερα όμως ακούγονται τραγούδια που ως επί το πλείστον φτιάχνονται για να κάνουν βραχύβια καριέρα στα ραδιόφωνα και στις πίστες. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό, τι μπορεί να έχει αλλάξει;
Γιώτα Νέγκα: Είναι δείγμα των καιρών. Πάνω από όλα έχει αλλάξει η ταχύτητα με την οποία ζούμε, ο κόσμος μας, ο οικογενειακός και κοινωνικός ιστός, η οικονομική μας κατάσταση, η επικοινωνία μεταξύ μας, εν ολίγοις έχουν αλλάξει τα πάντα. Δε θα άλλαζε και αυτό το κομμάτι της ζωής μας λοιπόν; Καμιά φορά κοιτώ τον κόσμο γύρω μου και δεν τον αναγνωρίζω... Σκεπτόμενη τα παιδικά μου χρόνια νιώθω ότι ζω σε άλλο κόσμο. Παρ' όλα αυτά βλέπω παιδιά που έχουν αντιστάσεις και θέλουν να ζήσουν διεκδικώντας αυτά που τους ανήκουν.

Μusic Corner: Ποια πιστεύετε ότι είναι τα στοιχεία που μπορούν να κάνουν διαχρονικό ένα τραγούδι;
Γιώτα Νέγκα: Η αλήθεια του δημιουργού, του τραγουδιστή, του κοινού και φυσικά η αλήθεια της εποχής. Σαφώς η αλήθεια είναι διαχρονική, μα υπάρχουν εποχές όπου εκείνη φαίνεται πιο εύκολα ή πιο δύσκολα, αναλόγως πού τοποθετείται χρονικά το κάθε τραγούδι. Παράλληλα, σημαντικό ρόλο παίζουν η αισθητική, η καλή μουσική, ενορχήστρωση και ηχογράφηση - δηλαδή τα τεχνικά χαρακτηριστικά - αλλά πάνω από όλα το στοιχείο που κάνει ένα τραγούδι να γίνει διαχρονικό, είναι ο λόγος για τον οποίο γράφεται.

Μusic Corner: Κάποιο αγαπημένο σας τραγούδι;
Γιώτα Νέγκα: Το "Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε" του Μάνου Λοΐζου, γιατί έχει αλήθεια και περνάει κατευθείαν στο κέντρο της ψυχής του ερμηνευτή, του μουσικού, του ακροατή. Στην περίπτωση αυτή μιλάει το σώμα από μόνο του.

Μusic Corner: Από τα δικά σας;
Γιώτα Νέγκα: Το "Έχω άνθρωπο", το "Με τα μάτια κλειστά" και το "Μισό φιλί". Αλλά και ο "Θερμοσίφωνας"... Δεν μπορώ να τα βάλω στη ζυγαριά, αγαπάω όλα τα τραγούδια μου το ίδιο!

Μusic Corner: Πώς θα αντιδρούσατε αν βρισκόσασταν κάπου και ερχόταν κάποιος να σας πουλήσει πειρατικό το δικό σας CD;
Γιώτα Νέγκα: Δε μου έχει τύχει αλλά με ενημέρωσαν πως "κυκλοφορεί" πειρατικό. Όταν το έμαθα έμεινα άναυδη. Δεν ήξερα αν πρέπει να χαρώ ή να λυπηθώ και να νευριάσω. Από τη μία πλευρά, για να υπάρχει εκεί το CD μου σημαίνει ότι έχει ζήτηση και από την άλλη σημαίνει ότι κλέβουν τη δουλειά μου. Είναι εξωφρενικό να βγάζει ο άλλος κέρδος χωρίς τη συγκατάθεσή σου. Για το χώρο είναι μεγάλη πληγή η πειρατεία και απορώ γιατί κανένας δεν κάνει τίποτα, είτε εκεί που όλοι γνωρίζουμε ότι κυκλοφορεί το παράνομο υλικό είτε στο διαδίκτυο.

Μusic Corner: Πώς βλέπετε το "φαινόμενο" Μιχάλης Χατζηγιάννης;
Γιώτα Νέγκα: Είναι εξαιρετικά ταλαντούχος και ως δημιουργός και ως ερμηνευτής. Από πολύ μικρός έδειξε πόσο επαγγελματίας και αξιόπιστος καλλιτεχνικά είναι. Θεωρώ ότι πραγματικά αγγίζει τα όρια του φαινόμενου, όπως λέτε. Προσωπικά τον θαυμάζω πάρα πολύ και εύχομαι να είναι καλά για να μπορεί να διαχειρίζεται την επιτυχία ώστε να μη βγει όλο αυτό που βιώνει πάνω από τις δυνάμεις του. Γενικά δεν είναι εύκολο για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τέτοια μεγέθη επιτυχίας να ανταπεξέλθουν. Πρέπει να ζήσει σαν άνθρωπος, τον "κυνηγάει" ο Χατζηγιάννης και εκείνος αγωνίζεται να διαφυλάξει το Μιχάλη. Ας του δίνει δύναμη και κουράγιο ο Θεός να μείνει Μιχάλης και Χατζηγιάννης μαζί!

Μusic Corner: Αν σας έδινε τραγούδια, θα τα τραγουδούσατε;
Γιώτα Νέγκα: Ποια τραγούδια θα μου έδινε; Εκεί παίζεται το παιχνίδι. Σημασία έχει τι λέει το τραγούδι και όχι ποιος το γράφει. Καταλαβαίνω, νιώθω τον λόγο του τραγουδιού, έχει αλήθεια; Μόνο τότε θα το πω.

Μusic Corner: Ο γνωστός και άξιος συνθέτης Νίκος Αντύπας, που έχει κάνει δουλειές - σημεία αναφοράς όπως το "Δι' ευχών" της Αλεξίου και το "Σαν ηφαίστειο που ξυπνά" της Πρωτοψάλτη, έχει δώσει τραγούδια μεταξύ άλλων και στην Πέγκυ Ζήνα. Το γεγονός αυτό πώς το βλέπετε;
Γιώτα Νέγκα: Δεν έχω ακούσει τα τραγούδια οπότε δεν μπορώ να κρίνω. Δε μου αρέσει να βάζω "στρατόπεδα", την ουσία με νοιάζει να βλέπω. Αν ακούσω τα τραγούδια της Πέγκυς Ζήνα με το Νίκο Αντύπα, θα δω αν θα μου ταιριάζουν, δηλαδή αν θα τα έλεγα κι εγώ ως ακροάτρια, οπότε έτσι μπορώ να αποφανθώ αν είναι καλά ή όχι. Από την άλλη, δε γίνονται εύκολα πάντα κάποια "παντρέματα" γιατί παρεμβάλλονται όλα τα διαδικαστικά. Για παράδειγμα, συνήθως οι συνθέτες βάζουν τα τραγούδια τους σε βαθμίδες, δηλαδή τα πιο σημαντικά τα δίνουν σε κάποιον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, τα λιγότερο σημαντικά τα δίνουν σε κάποιον άλλον κτλ.

Μusic Corner: Ο καλλιτέχνης ζει για το χειροκρότημα, για να προσφέρει στη μουσική ή στο κάτω-κάτω σκοπός του είναι να τα "πει", να τα "αρπάξει" και να φύγει;
Γιώτα Νέγκα: Υπάρχουν και τα τρία κίνητρα στο χώρο μας. Καταρχήν για το ταλέντο δεν ευθύνεται κανένας, είναι κάτι που έχει δοθεί στον καλλιτέχνη από τη στιγμή που γεννιέται, οπότε δεν έχει αξία να το χειροκροτήσει κανείς. Είναι σαν να χειροκροτά κάποιον που έχει γαλάζια μάτια. Σημασία έχει το πώς χρησιμοποιεί αυτό το δώρο ο καλλιτέχνης και πόσο το σέβεται. Αν λοιπόν το ταλέντο του φέρει αξιοπρεπή διαβίωση, χρήματα ή αναγνω
ρισιμότητα, αυτό είναι μέσα στο πακέτο και δεν μπορεί να το αρνηθεί. Γενικά θέλει και τάξιμο, να του δώσεις από τη ζωή σου.

Μusic Corner: Τι θυσιάζει ένας καλλιτέχνης για την καριέρα του;
Γιώτα Νέγκα: Πρώτο και κύριο το χρόνο του. Πέρα από αυτό, ο καλλιτέχνης όταν κάνει καριέρα αλλάζει, επομένως είναι θέμα του καθενός η έκταση της αλλαγής. Είναι φυσικό να μην έχει χρόνο για τους υπόλοιπους ρόλους της ζωής του. Ας πούμε, από τότε που είχα περισσότερες δραστηριότητες στη δουλειά όπως τη δισκογραφία, μειώθηκαν οι ρόλοι της κόρης, της συζύγου, της θείας, της φίλης, της ξαδέρφης... Όλα αυτά αναγκαστικά συρρικνώθηκαν και προσπαθώ να τα αναπληρώσω στα κενά που έχω. Υπάρχει ένα κολπάκι για αυτό: τη Νέγκα την έχω από την πόρτα του μαγαζιού και μέσα. Μετά έχω τη Γιώτα. Αν βγάλω τη Νέγκα από τη δραστηριότητα της δουλειάς, δηλαδή αν βάλω την ιδιότητα μέσα στην οντότητα, την έχασα την μπάλα... Κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια. Εξάλλου η ιδιότητα είναι κάτι που αργά η γρήγορα θα χαθεί, η οντότητα όμως παραμένει.

Μusic Corner: Πείτε μας για τη συμμετοχή σας στο σχήμα "Της γυναίκας η καρδιά" με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και την Ανδριάνα Μπάμπαλη στο Πόλις Stage...
Γιώτα Νέγκα: Γυναικοπαρέα! Λένε γενικά ότι γυναικοπαρέες δεν υπάρχουν. Άντε καλέ! Η ιδέα για το σχήμα ήταν της Ελένης. Τηλεφωνηθήκαμε το καλοκαίρι και δέχτηκα αμέσως. Με την Ελένη, που τη γνωρίζω από την Ακτή Πειραιώς (2004), έχουμε κοινή γλώσσα και καταλαβαίνουμε η μία την άλλη. Είναι πολύ απλός και ντόμπρος άνθρωπος. Επίσης είναι σπουδαία τραγου
δίστρια, η πιο ευέλικτη που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Μπορεί να μεταφέρει στοιχεία του ενός είδους στο άλλο και στο "πάντρεμα" που κάνει διατηρεί την προσωπικότητά της. Με την Ανδριάνα ήμαστε μαζί στο Εθνικό Ωδείο και την πρωτογνώρισα όταν ήταν με το Νίκο Πορτοκάλογλου, πριν ακόμα κάνει δισκογραφία. Μεταξύ μας υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση. Φαινόταν ότι θα τα καταφέρει, αφού είχε καθαρό στόχο, ήξερε καλά τι ήθελε να κάνει. Είναι καταπληκτική, μοιάζει με ξωτικό πάνω στη σκηνή. Βλέπεις ένα μικροκαμωμένο κοριτσάκι κι όταν ανεβαίνει να τραγουδήσει, εντυπωσιάζεσαι! Περνάμε πολύ καλά, έχουμε ωραία παρέα με τους μουσικούς, ενώ το πρόγραμμα είναι διασκεδαστικό με πολλή ενέργεια. Παρουσιάζουμε δικά μας τραγούδια και επίσης κάνουμε ένα άτυπο αφιέρωμα στο Στράτο Διονυσίου. Λέμε τραγούδια του που δεν είχαμε την ευκαιρία να πούμε όταν τραγουδούσαμε μαζί με άντρες. Αυτό ήταν απωθημένο και δικό μου και της Ελένης. Έχουμε φτιάξει και ένα κομμάτι με κινηματογραφικά και με τραγούδια από το secret concert της Ελέ-νης... Τότε παίρνει φωτιά το σύμπαν! (διαβάστε εδώ ρεπορτάζ από τις live εμφανίσεις της Γιώτας Νέγκα στο Polis Stage...)

Μusic Corner: Ποια είναι τα επαγγελματικά σας σχέδια; Θα έχετε προσωπική δισκογραφική δουλειά μέσα στο 2008;
Γιώτα Νέγκα: Σκοπεύουμε να ανεβάσουμε το σχήμα με την Ελένη και την Ανδριάνα στη Θεσσαλονίκη. Δισκογραφικά, ακόμα βρίσκομαι στη δίνη του "Έχω άνθρωπο". Όταν είναι να έρθει, θα κάνω και προσωπικό δίσκο. Σιγά-σιγά θα ξεκινήσουμε κάτι χωρίς αγωνίες και βλέπουμε...

Μusic Corner: Σας ευχαριστούμε πολύ για την ενδιαφέρουσα συζήτηση!
Γιώτα Νέγκα: Κι εγώ ευχαριστώ, να είστε καλά...!

------


BAR RESTAURANT CAFE
ΠΑΡΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (Βασ. Σοφίας) 210.7223784


*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).

*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus.
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.


MC Team ID