 |
|
|
|
Προηγούμενες
στήλες
|
Ελευθερία
Αρβανιτάκη
|
|||
|
Πόσο
συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας
αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες
ή δυσάρεστες σκέψεις...
Στόχος αυτής της στήλης δεν είναι να σχολιάζει μόνο πρόσφατα τραγούδια τα οποία κερδίζουν τις εντυπώσεις, αλλά και να μιλήσει για παλιότερα κομμάτια τα οποία δεν ακουστήκαν όσο έπρεπε! Όμως, τελικά έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και ανακαλύπτουμε την αξία και την ουσία τους... Μία τέτοια δουλειά, στην οποία δε δόθηκε η πρέπουσα σημασία, είναι το CD-single "Poster" του Νίκου Ζούδιαρη, με ερμηνευτές τον ίδιο και την Ελευθερία Αρβανιτάκη! Από την πρώτη στιγμή που το άκουσα, ξεχώρισα το "Μέτρησα" με την Αρβανιτάκη, σε στίχους και μουσική του Ζούδιαρη: Μέτρησα
Κι
έπειτα Ό,τι
κι αν γίνει ένα να λες Κι
αν μείνει τ' όνειρο μισό Έψαξα
Κι
έπειτα ... Να μ' αγαπάς χίλιες φορές... Οι στίχοι που έγραψε ο Ζούδιαρης είναι απλοί μα ιδιαίτερα εκφραστικοί! Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας που αφηγείται το τραγούδι, κάνει τον απολογισμό του για τη σχέση που τον ενώνει με έναν άλλον άνθρωπο και συνειδητοποιεί πως οι πτυχές αυτής της σχέσης αποτελούν τελικά τα "σημεία τριβής": Μέτρησα
Του ζητά να μην τις αντιμετωπίσει με σκληρότητα, αλλά να τις προσεγγίσει με απαλό και ασφαλή τρόπο... Συνεχίζει τον απολογισμό, με το βλέμμα στραμμένο στο χρόνο που περνά χωρίς να δίνει πολλά περιθώρια. Κι
έπειτα Συμπεραίνοντας λοιπόν ο πρωταγωνιστής ότι δεν προλαβαίνει (ή δεν μπορεί...) να δείξει στο άλλο πρόσωπο τι δύναται να κάνει ή να πει και τι όχι, το καλεί να παραβλέψει τα πάντα, δίνοντας έμφαση μόνο στο γεγονός της αμοιβαίας αγάπης: Ό,τι
κι αν γίνει ένα να λες Έπειτα, προσπαθώντας να βρει μια κάλυψη ή να προκαλέσει μια προστασία, ο πρωταγωνιστής επιφυλάσσεται για την έκβαση της σχέσης στο μέλλον, καλώντας τον άλλον να διατηρεί το παρελθόν ως σημείο αναφοράς: Κι
αν μείνει τ' όνειρο μισό Στη συνέχεια, πάντα στο πλαίσιο του απολογισμού, ενδοσκοπεί στις ρίζες της σχέσης και, μολονότι δείχνει τη διάθεση να ανεχτεί το ψέμα (ή την ασφαλή πλάνη που κρύβεται πίσω από αυτό), ανακαλύπτει πως τελικά όλα τα ψέματα τον ενοχλούν: Έψαξα
Τέλος, στην επόμενη στροφή, όπου συνοψίζεται όλο το νόημα των στίχων, χαμογελώντας πικρά, ο πρωταγωνιστής διαπιστώνει πως έχει κάνει πολλά λάθη κατά το παρελθόν μα δεν απογοητεύεται... Κι
έπειτα Οι στίχοι του τραγουδιού με "παίδεψαν" για αρκετό καιρό μέχρι να νιώσω (και όχι να "καταλάβω" - έχουμε ήδη επισημάνει ότι την τέχνη μόνο να την αισθάνεται μπορεί κανείς) τα μηνύματα που μεταφέρουν... Ο Νίκος Ζούδιαρης είναι ένας εξαιρετικός συνθέτης και ποιητής (από τις προηγούμενες δουλειές του ξεχωρίζω το δίσκο "Όπως μυστικά και ήσυχα" του Αλκίνοου Ιωαννίδη, στον οποίο έχει γράψει τους στίχους και τη μουσική!). Στο "Poster", του οποίου είχε τη γενική επιμέλεια, ο συνθέτης ερμηνεύει αξιοπρεπώς τρία από τα πέντε κομμάτια. Η μελωδία του "Μέτρησα" ξεκινά με απαλούς τόνους, "προσέχοντας" να μην "ταράξει" τα εύθραυστα νοήματα των στίχων, και έπειτα ξεσπάει δυναμικά ακριβώς στα σημεία που πρέπει! Πρώτη φορά άκουσα το τραγούδι στη συναυλία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη που διοργανώθηκε στο πλαίσιο των Γιορτών Παλιάς Πόλης στην Ξάνθη, τον περασμένο Σεπτέμβριο. Εντυπωσιάστηκα από την απίστευτη ένταση αυτού του κομματιού, με το οποίο μάλιστα ξεκίνησε η συναυλία! Η Αρβανιτάκη αποτέλεσε ιδανική επιλογή του δημιουργού ώστε να ερμηνεύσει το κομμάτι! Γνωστή πλέον για τις καλαίσθητες και εκπληκτικές πολλές φορές συνεργασίες της (να αναφέρουμε πως προηγούμενες δουλειές της όπως το κλασσικό πλέον "Τραγούδια για τους μήνες" με το Δημήτρη Παπαδημητρίου και το πρόσφατο "Γρήγορα η ώρα πέρασε" με το Νίκο Ξυδάκη, αναγνωρίζονται ως δύο από τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ στην ελληνική δισκογραφία), η τραγουδίστρια για ακόμα μία φορά δίνει τον καλύτερο της εαυτό, με αποτέλεσμα να αποθεώνει όχι μόνο το εν λόγω τραγούδι, αλλά και το CD-single συνολικά! Δώστε προσοχή και στο άλλο τραγούδι που έχει ερμηνεύσει η Αρβανιτάκη στο "Poster", με τίτλο "Ποτέ ξανά"... Εν κατακλείδι, δουλειές σαν το "Μέτρησα" κυριολεκτικά βάζουν τα γυαλιά σε καλλιτέχνες οι οποίοι προσπαθούν να προκαλέσουν τις εντυπώσεις μέσα από συνεργασίες που δεν έχουν τίποτα να πουν... Άλλοι ερμηνεύοντας μεταξύ τους ντουέτα με διάρκεια όχι μεγαλύτερη των δύο μηνών, άλλοι με αταίριαστες συνεργασίες επί πίστας, όπου επιχειρούν να "ενώσουν" διαφορετικά είδη τραγουδιού και φυσικά αποτυγχάνουν και κάποιοι άλλοι πληρώνοντας απίστευτα ποσά για να πείσουν τον κάθε (επαναλαμβανόμενο) σούπερ συνθέτη να τους γράψει σουξέ της εποχής! Όταν όμως υπάρχει πραγματική έμπνευση, σοβαρότητα και σεβασμός απέναντι σε αυτό που λέμε "ποιοτική μουσική", το αποτέλεσμα είναι άκρως ικανοποιητικό...! --- |
|||
 |
|