Ο πρώτος δίσκος της "MINOS" που έγινε χρυσός (περισσότερες από 50.000 αντίτυπα), αλλά και ο πρώτος προσωπικός μιας τραγουδίστριας και δημιουργού που με το δικό της ξεχωριστό ύφος διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό τα μουσικά πράγματα της χώρας μας στη δεκαετία του '70.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1971 και περιλαμβάνει κυρίως σμυρνέικα και νησιώτικα τραγούδια διασκευασμένα σε μοντέρνο ήχο από την Μαρίζα Κωχ, καθώς και δύο δικές της δημιουργίες.

Η ίδια αρκετά χρόνια μετά ανέφερε ότι οδηγήθηκε σ' αυτή την κίνηση ως αντίδραση στο δικτατορικό καθεστώς, το οποίο χρησιμοποιούσε κατά κόρον τα δημοτικά τραγούδια στη ραδιοφωνία και στην τηλεόραση και ουσιαστικά ο κόσμος είχε βαρεθεί να τα ακούει. Επιχείρησε λοιπόν κατά κάποιο τρόπο να διακωμωδήσει την όλη κατάσταση με τον τρόπο της, κάτι που κατάφερε απολύτως αν αναλογιστούμε τη μεγάλη επιτυχία του «Αραμπά» αλλά και των επόμενων δίσκων της, που χρόνο με το χρόνο την πήγαιναν ένα βήμα μπροστά!

Εκτός από το ομότιτλο κομμάτι, ακούστηκαν πολύ τα πασίγνωστα «Αρμενάκι», «Ο Γιάννης» («Γιάννη μου το μαντήλι σου») και «Ο μέρμηγκας», ενώ γενικά όλο το άλμπουμ ξεχώρισε και κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας.

Στο οπισθόφυλλο υπάρχει σημείωμα της Κωχ με το οποίο εξηγεί τους λόγους που την οδήγησαν στη δημιουργία αυτού του δίσκου, ενώ το «περίεργο» (και αντιδραστικό για πολλούς) εξώφυλλο είναι του Δ. Κωστή από φωτογραφίες Nigel Handerson. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Νίκος Παναγόπουλος.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Κάτω απ' τη βροχή (Μ. Κωχ)
2. Ο μέρμηγκας
3. Αραμπάς
4. Το Αρμενάκι
5. Σαράντα πήχες δίμιτο
6. Λαφίνα
7. Σκέψεις
8. Ο Γιάννης
9. Τσαπ δηλαδή
10. Τ' άστρο και το φεγγαράκι
11. Σμυρνέικος χορός

Είναι ο δίσκος που καθιέρωσε τη Τζένη Βάνου ως μια πρώτης τάξεως λαϊκή τραγουδίστρια, αφού μέχρι τότε είχε τυποποιηθεί ως «ελαφρά» ερμηνεύοντας ανάλογου ύφους μελωδίες στα διάφορα Φεστιβάλ και ιδιαίτερα σ' αυτό της Θεσσαλονίκης.

Ο Μίμης Πλέσσας είχε πει κάποτε ότι κατόπιν δικής της επιθυμίας έγινε ετούτη η στροφή, καθώς μια μέρα του είπε με παράπονο ότι ενώ έχει γράψει λαϊκά τραγούδια για όλους, είχε αφήσει την ίδια απ' έξω παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά εκείνος την ανέδειξε. Δεν της χάλασε λοιπόν το χατίρι και της έδωσε εκπληκτικά λαϊκά κομμάτια, που με τη μοναδική φωνή της τα σημάδεψε ανεξίτηλα!

Κάποια από αυτά υπάρχουν σε τούτο το άλμπουμ (κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1973), το οποίο κατά βάση περιλαμβάνει τραγούδια από τις 45 στροφές συγκεντρωμένα στις 33, όπως συνέβαινε κατά κύριο λόγο στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές εκείνης του '70. Μιλάμε για τα πασίγνωστα «Σταγόνα, σταγόνα» και «Χίλιες βραδιές», που μαζί με το «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» (από το δίσκο «Αγάπησα αμάρτησα» του 1975) τα θεωρώ ως τα καλύτερα λαϊκά που ερμήνευσε ποτέ η Βάνου.

Πέρα από αυτά, υπάρχει και το εξαιρετικό ζεϊμπέκικο «Έβρεχε ψιλόβρεχε» επίσης του Πλέσσα, ενώ από τα υπόλοιπα ξεχωρίζουν οι μεγάλες επιτυχίες της τραγουδίστριας «Αγόρι μου», «Οι αμαρτίες μου» και «Σε παρακαλώ».

Θέλω να κλείσω την αναφορά μου στην Τζένη Βάνου εκφράζοντας τη λύπη μου για το γεγονός ότι αυτή η καταπληκτική φωνή που είχε, από ένα σημείο και μετά - και κυρίως από τα τέλη της δεκαετίας του '70 - σπαταλήθηκε σε ανούσια κι ενίοτε απαράδεκτα τραγούδια, καθώς και για το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια δουλεύει σε μαγαζιά δεύτερης κατηγορίας μαζί με διάφορους και διάφορες που καλύτερα να μη χαρακτηρίσω. Κρίμα...

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Σταγόνα-σταγόνα (Μ. Πλέσσα-Ηλ. Λυμπερόπουλου)
2. Αγόρι μου (Τ. Βοσκόπουλου-Μ. Θειόπουλου)
3. Τσακισμένο το καράβι (Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα)
4. Μα αύριο κύριε (Τ. Βοσκόπουλου-Μ. Θειόπουλου)
5. Έβρεχε ψιλόβρεχε (Μ. Πλέσσα-Ηλ. Λυμπερόπουλου)
6. Δεν είσαι συ (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
7. Οι αμαρτίες μου (Ζ. Ιακωβίδη-Σ. Τηλιακού)
8. Τίποτα δε μας χωρίζει (Μ. Πλέσσα-Ηλ. Λυμπερόπουλου)
9. Σε παρακαλώ (Τ. Βοσκόπουλου-Ηλ. Λυμπερόπουλου)
10. Μια λεπτομέρεια (Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα)
11. Δε φτουράς παλικαράκι (Τ. Βοσκόπουλου-Μ. Θειόπουλου)
12. Χίλιες βραδιές (Μ. Πλέσσα-Ηλ. Λυμπερόπουλου)