Ο τρίτος μεγάλος δίσκος του Ηλία Ανδριόπουλου μετά τον «Κύκλο Σεφέρη» που είχε κυκλοφορήσει το 1976 και τις «Εικόνες» (1978) κι ένας από τους ωραιότερους της δεκαετίας του '70. Τοποθετήθηκε στα δισκοπωλεία τα Χριστούγεννα του 1979 κι έκανε ιδιαίτερη αίσθηση εκείνη την εποχή, αλλά και αργότερα.

Όπως κάθε τέτοιου είδους δουλειά, έτσι κι αυτή έχει την ιστορία της. Ο συνθέτης πήρε από τον Μάνο Ελευθερίου τους στίχους του - πασίγνωστου, υπέροχου κι αγαπημένου - «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» και με βάση την αναφορά στον Μακρυγιάννη, ζήτησε από τον στιχουργό να γράψει κι άλλους με ανάλογη θεματολογία. Έτσι κι έγινε, αλλά ο Ελευθερίου από ένα σημείο και μετά δε μπόρεσε να συνεχίσει και πρότεινε ο ίδιος τον - πολύ νέο τότε - Μιχάλη Μπουρμπούλη για να συμπληρωθεί ο δίσκος.

Τα τραγούδια παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1978 σε συναυλία του Ανδριόπουλου στο Λυκαβηττό με ερμηνευτές την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Αντώνη Καλογιάννη. Ακούγοντάς τα, ο τότε διευθυντής της "LYRA" αείμνηστος Αλέκος Πατσιφάς ενθουσιάστηκε και ζήτησε να περάσουν αμέσως στη δισκογραφία. Παράλληλα όμως, παρακάλεσε τον συνθέτη να βρει κάποιο «δυνατό» όνομα τραγουδιστή για να στηρίξει εμπορικά το όλο εγχείρημα.

Εκείνος είχε ήδη έτοιμη την Πρωτοψάλτη κι άρχισε να επικοινωνεί με διάφορους ερμηνευτές, σύμφωνα με τις οδηγίες του Πατσιφά. Ωστόσο, εκείνοι πρώτα απ' όλα ζητούσαν να πουν τους «Μπαξέδες», το ίδιο όμως και η Άλκηστις.

Τελικώς, η συμφωνία έκλεισε με τον Αντώνη Καλογιάννη ο οποίος το τραγούδησε ντουέτο με την Πρωτοψάλτη και φυσικά πρόκειται για ένα κομμάτι που έχει περάσει ήδη στο πάνθεον των «αθάνατων». Οι δυο τους μοιράζονται τα τραγούδια του δίσκου, τα οποία πραγματικά είναι εξαιρετικά και γεμάτα Ελλάδα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο. Ξεχώρισαν επίσης και τα «Χτυπώ την πόρτα του Θεού», «Στην Ιθάκη» «Τι τραγούδι να σου γράψω», «Δειλινά στη Σπάρτη» και «Αυτές οι ξένες αγκαλιές».

Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Μακράκης και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο. Το εξώφυλλο «στολίζει» ένα λαϊκό κέντημα από τη Μακεδονία, ενώ στο εσώφυλλο υπάρχουν οι στίχοι των τραγουδιών και φωτογραφίες των συντελεστών του άλμπουμ.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες (Μ. Ελευθερίου)
2. Χτυπώ την πόρτα του Θεού (Μ. Ελευθερίου)
3. Στην Ιθάκη (Μ. Ελευθερίου)
4. Είχες θάλασσες στα μάτια (Μ. Μπουρμπούλη)
5. Όσοι γυρίσουν τσακισμένοι (Μ. Ελευθερίου)
6. Μπορείς αν θέλεις (Μ. Ελευθερίου)
7. Τι τραγούδι να σου γράψω (Μ. Μπουρμπούλη)
8. Τα λαϊκά τραγούδια μου (Μ. Μπουρμπούλη)
9. Δειλινά στη Σπάρτη (Μ. Μπουρμπούλη)
10. Σε κάποιο μαγαζί (Μ. Μπουρμπούλη)
11. Αυτές οι ξένες αγκαλιές (Μ. Ελευθερίου)
12. Μου’ πες φεύγεις μετανάστης (Μ. Ελευθερίου)

Τον αγαπώ πολύ αυτό τον δίσκο για πολλούς και διάφορους λόγους. Πρώτον διότι μέσα από μια κασέτα που έπαιζε ξανά και ξανά στο μαγνητόφωνο του αυτοκινήτου μας «μπολιάστηκα» με τα τραγούδια του σχεδόν μόλις άρχισα να καταλαβαίνω τον εαυτό μου και δεύτερον διότι ερμηνευτής είναι ο Μανώλης Μητσιάς, τον οποίο δεν κρύβω ότι θαυμάζω τόσο για τη φωνή του όσο και για τη στάση ζωής του.

Το «Δρομολόγιο» κυκλοφόρησε στα τέλη του 1979 κι αποτέλεσε την αφορμή για το εκ νέου (και τελευταίο) σμίξιμο ενός «διδύμου» που κυρίως στη δεκαετία του '60 είχε γράψει «χρυσές» σελίδες στα μουσικά πράγματα της χώρας μας: Του Δήμου Μούτση και του Νίκου Γκάτσου. Παράλληλα, ο Μητσιάς τρόπον τινά γιόρτασε τη συμπλήρωση δέκα χρόνων στο τραγούδι συνεργαζόμενος με τον συνθέτη που το 1969 τον έβαλε στη δισκογραφία με την πασίγνωστη «Ελευσίνα» κι έκτοτε του έδωσε σπουδαία κομμάτια που αποτέλεσαν σταθμό για την καριέρα του.

Ωστόσο, οι δυο τους δεν είχαν κάνει ως τότε ολοκληρωμένη δουλειά στο βινύλιο και το 1979 που το επιχείρησαν, ο Μούτσης είχε ήδη καταστήσει σαφές ότι μουσικά πάει «αλλού» σε σχέση με το στυλ που τον είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Χαρακτηριστικά, θα αναφέρω ότι μέσα στο δίσκο υπάρχει μέχρι και ...country κομμάτι! Ο λόγος για την «Ασημίνα», ενώ ανάλογα στοιχεία έχει και το πρώτο τραγούδι «Σαν τον Τσε Γκεβάρα».

Από εκεί και πέρα, πασίγνωστα είναι το «Άγιον Όρος» και «Μακρινή της αγάπης ώρα», ενώ εξαιρετικές στιγμές του δίσκου είναι και τα «1922» («Ανατολή-Ανατολή»), «Ποιος έχει δάκρυα να μου δώσει» και «Ελλάδα-Ελλάδα», το οποίο αποτελεί μια καταγραφή της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από τα μάτια του Γκάτσου και που έκτοτε τα όσα περιγράφει δεν έχουν αλλάξει καθόλου κι ας πέρασαν 28 ολόκληρα χρόνια... Αυτό το τραγούδι μαζί με τους «Ρήτορες» μας φανερώνει μιαν άλλη πτυχή του αξέχαστου στιχουργού και ποιητή, που έχει να κάνει με πολιτικά σχόλια τα οποία δε συναντάμε στο μέχρι τότε έργο του. Αργότερα βεβαίως με τους στίχους του στο «Ρεμπέτικο» και στα «Κατά Μάρκον» του Σταύρου Ξαρχάκου αυτή η χροιά φανερώνεται με μεγαλύτερη ένταση.

Το «Δρομολόγιο» ηχογραφήθηκε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτες τους Γιώργο Κωνσταντόπουλο και Τάκη Φιλιππίδη και βοηθούς τους Γιάννη Παπαϊωάννου και Κώστα Ράινινγκ. Παραγωγός ήταν ο Νίκος Κιάμος και στις δεύτερες φωνές ακούγεται η Τάνια Τσανακλίδου. Στη θήκη του δίσκου περιλαμβάνονται όλοι οι στίχοι των τραγουδιών και φωτογραφίες των συντελεστών του άλμπουμ.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Σαν τον Τσε Γκεβάρα
2. Όταν γυρίσουν
3. Η Ασημίνα
4. Τρεις Αμερικάνοι
5. Στο Άγιον Όρος
6. Ποιος έχει δάκρυα να μου δώσει
7. 1922
8. Μακρινή της αγάπης ώρα
9. Τραγούδι του φυλακισμένου
10. Οι ρήτορες
11. Ελλάδα-Ελλάδα

Από τις λιγότερο γνωστές δουλειές του αξέχαστου Θεσσαλονικιού συνθέτη, βασισμένη σε έργα παλαιότερων και σύγχρονων Ελλήνων ποιητών. Κυκλοφόρησε στα τέλη του 1982 με ερμηνευτές τη σύζυγό του Αιμιλία, τον Γιάννη Μπόγδανο, τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο και σε φιλική συμμετοχή τους Γιάννη Κούτρα και Αντώνη Καλογιάννη, ο οποίος τραγουδά και το ομότιτλο κομμάτι.

Μετά τις μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του '70 και τους απανωτούς χρυσούς δίσκους, ο Σταύρος Κουγιουμτζής αραιώνει σιγά-σιγά την παρουσία του στη δισκογραφία και δίνει το παρών όταν εκείνος κρίνει ότι χρειάζεται. Έτσι συμβαίνει και μ' αυτή τη δουλειά, την πρώτη που κάνει με βάση την ποίηση και η οποία περιέχει ωραία τραγούδια, ασχέτως αν δεν ακούστηκαν και δεν έγιναν ιδιαίτερα γνωστά. Το μουσικό στυλ του άλμπουμ δεν έχει ιδιαίτερες διαφορές από εκείνο που είχε συνηθίσει ο κόσμος από τον συνθέτη, καθώς υπάρχουν κατά βάση λαϊκές μπαλάντες που είναι και το στοιχείο του.

Από τα πιο γνωστά κομμάτια του δίσκου είναι το «Κάτι παιδιά που αγαπάνε το τραγούδι», ενώ το «Τι σημαίνει αγάπη» που εδώ το ακούμε από την Αιμιλία Κουγιουμτζή ερμήνευσε σε δεύτερη εκτέλεση το 1986 ο Γιώργος Νταλάρας μέσα από το άλμπουμ «Τρελοί και άγγελοι», στην πρώτη έπειτα από έντεκα χρόνια δισκογραφική συνεργασία του με τον συνθέτη που τον ανέδειξε.

Γενικότερα, πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά που αξίζει της προσοχής όλων εκείνων που αγαπούν το ελληνικό τραγούδι. Ποτέ δεν είναι αργά για να βγουν στην επιφάνεια ξεχασμένες αλλά εξαιρετικές στιγμές της εγχώριας μουσικής...

Παραγωγός του δίσκου ήταν ο Γιώργος Μακράκης και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και βοηθούς τους Γιώργο Τζάννες και Πέτρο Σακαβέλα. Το εξώφυλλο περιλαμβάνει ένα πίνακα του Γιώργου Σταθόπουλου, ενώ στο εσώφυλλο υπάρχουν οι στίχοι των τραγουδιών και φωτογραφίες των συντελεστών.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Μικραίνει ο κόσμος (Τ. Κόρφη) Αντ. Καλογιάννης
2. Ο φωτογράφος (Ντ. Χριστιανόπουλου) Γ. Μπόγδανος
3. Τι σημαίνει αγάπη (Κ. Ριτσώνη) Αιμ. Κουγιουμτζή
4. Λυπούμαι (Γ. Σεφέρη) Γ. Μπόγδανος-Αιμ. Κουγιουμτζή
5. Το τρανζιστοράκι (Ντ. Χριστιανόπουλου) Αιμ. Κουγιουμτζή-Γ. Μπόγδανος
6. Με γέλασες, με γέρασες (Ντ. Χριστιανόπουλου) Ντ. Χριστιανόπουλος
7. Κάτι παιδιά (Κ. Ριτσώνη) Αιμ. Κουγιουμτζή
8. Εικόνα αχειροποίητη (Αλ. Παπαδιαμάντη) Αιμ. Κουγιουμτζή
9. Καημένε Μακρυγιάννη (Ντ. Χριστιανόπουλου) Γ. Κούτρας και χορωδία
10. Ο ναύτης (Μ. Σαχτούρη) Αιμ. Κουγιουμτζή
11. Το πάρκο (Ντ. Χριστιανόπουλου) Γ. Μπόγδανος
12. Μπατρημένο κουρείο (Ντ. Χριστιανόπουλου) Ντ. Χριστιανόπουλος
13. Φινάλε (Με γέλασες, με γέρασες) Ντ. Χριστιανόπουλος και χορωδία