15/1/2013
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Νατάσσα Ασημακοπούλου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Την Παρασκευή 11 Ιανουαρίου, η Αμαλία Τάτση και οι Meli Cantus μας υποδέχτηκαν στον πολυχώρο Χυτήριο, για μια παράσταση που “επιμένει λυρικά”!
Κάπως έτσι, ήμασταν σχεδόν έτοιμοι για μια βραδιά γεμάτη λυρισμό και ατμοσφαιρικότητα, μέσα από κομμάτια μεγάλων Ελλήνων συνθετών, κομμάτια ελληνικά παραδοσιακά, αλλά και διασκευασμένα κομμάτια με μια πινελιά αμερικανικής jazz μουσικής.
Το καλωσόρισμα ήρθε με ένα ορχηστρικό κομμάτι απο την πρώτη δουλειά του κιθαρίστα και συνθέτη της παρέα, Μηνά Μπόγρη, με τίτλο “Old dance”. Τρεις μουσικοί και τρία έγχορδα φρόντισαν για αυτό το καλωσόρισμα: ο Μηνάς Μπόγρης στην κιθάρα, όπως είπαμε, ο Διονύσης Βερβιτσιώτης στο βιολί και η Μυρτώ Δημητρολοπούλου στο τσέλο. Αμέσως μετά, η Αμαλία παίρνει θέση στο μικρόφωνό της και ο Μάνος Χατζιδάκις με το Νίκο Γκάτσο ξαναζωντανεύουν μέσα απο το “Τραγούδι του δρόμου”. Ο Νίκος Ζούδιαρης, ο Γιώργος Καζαντζής και η Νένα Βενετσάνου είχαν επίσης μια θέση στο πρόγραμμα της “λυρικής” αυτής παρέας, με τα κομμάτια “Μέτρησα”, “Ήτανε αέρας” και “Η Μαριάνθη των ανέμων”. Στο πρώτο μέρος δε δίστασε να χωρέσει και ο Arthur Hamilton με το αγαπημένο “Cry me a river”.
Στο δεύτερο μέρος η Αμαλία μας έδειξε για ποιο λόγο η παράσταση αυτή ονομάστηκε “Επιμένουμε λυρικά”, καθώς όλη της η λυρικότητα χώρεσε μέσα στο “Ποιος είν’ τρελός από έρωτα”, το οποίο διαδέχτηκαν το “Summertime” και το “Sometimes I feel like a motherless child”, ένα παραδοσιακό νέγρικο τραγούδι. Η διασκευή που μας φύλαγαν για τη βραδιά αυτή ανήκει δικαιωματικά στο “Θαλασσάκι”, το γνωστό παραδοσιακό κομμάτι της Καλύμνου, το οποίο ο Μηνάς Μπόγρης έχει μεταμορφώσει σε jazz άκουσμα.
Το μόνο σίγουρο για αυτή τη βραδιά είναι πως ο Μάνος Χατζιδάκις είχε την τιμητική του. Αφότου το συναντήσαμε στο πρώτο μέρος της, στο δεύτερο ήρθε να μας βρει με άλλα τρία κομμάτια του, τη “Μπαλάντα του Ούρι”, το “Έλα σε μένα” και την “Αθανασία”. Στη συνέχεια, κι ενώ η Αμαλία με τους φίλους της ήθελαν να μας αποχαιρετίσουν με το “Ανάθεμα τον αίτιο”, ένα παραδοσιακό της Μυτιλήνης, οι φίλοι, οι γνωστοί και οι θαυμαστές τους ζητούσαν λίγο ακόμα. Έτσι, μας καληνύχτισαν με δυο μελαγχολικά, θα μπορούσαμε να πούμε κομμάτια, την “Όμορφη πόλη” του Μίκη Θεοδωράκη και τη “Σωτηρία της ψυχής”, της Λίνας Νικολακοπούλου.
Η Αμαλία Τάτση και οι Meli Cantus θα “επιμείνουν λυρικά” και στις 9 Φεβρουαρίου, για ακόμη μια βραδιά με λυρισμό, συναίσθημα και θαυμασμό προς τη μουσική πάνω απ’ όλα…
Μετά το τέλος της εμφάνισής τους, η Αμαλία Τάτση και ο Μηνάς Μπόγρης απο τους Meli Cantus μίλησαν για λίγο με το Music Corner:
Music Corner: Πώς συναντήθηκε η Αμαλία με τους Meli Cantus;
Μηνάς Μπόγρης (Meli Cantus): Έχουμε ξανασυνεργαστεί με την Αμαλία. Τα υπόλοιπα παιδιά είναι γνωστοί και δικοί μου και της Αμαλίας. Τα ξέρω εδώ και 20 χρόνια, είμαστε συμμαθητές απο το ωδείο. Το Διονύση τον ήξερα απο συναυλίες, δεν τον ήξερα προσωπικά. Έπαιζε πολύ καλά και είπα ότι είναι καλό να μπουν όσο καλύτεροι μουσικοί στο σχήμα, για να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα.
Αμαλία Τάτση: Εγώ το Μηνά τον γνώρισα μέσω της αδερφής του, που είναι η καθηγήτρια φωνητικής μου, η Άρτεμις Μπόγρη.
Μηνάς Μπόγρης: Απο κει και πέρα μας συνδέει μια αγάπη για τη μουσική. Έχουμε τα ίδια γούστα και ένα ρεπερτόριο που μας αρέσει. Η Αμαλία είχε την ιδέα να γράψω για τρία έγχορδα και εγώ την υλοποίησα.
Music Corner: Σήμερα σας είδαμε να συνδυάζετε ελληνική παράδοση με αμερικανική jazz. Πόσο εύκολο είναι αυτό για έναν καλλιτέχνη;
Μηνάς Μπόγρης: Τα πιο πολλά κομμάτια δεν είναι δικά μου. Είμαι συνθέτης λίγων τραγουδιών, αλλά πιο πολύ διασκευάζω. Αυτό έχει να κάνει με τα ακούσματα. Τα ακούσματα σε παροτρύνουν να κάνεις πράγματα που να είναι διαφορετικά απο τα πρωτότυπα. Μου αρέσει η jazz μουσική. Παραδοσιακή δεν ακούω τόσο πολύ. Το “Θαλασσάκι”, ας πούμε, έχει πιο πολλά jazz στοιχεία, παρά παραδοσιακού τραγουδιού.
Αμαλία Τάτση: Εγώ δε θεωρώ οτι είναι δύσκολο, γιατί έχουν κοινή βάση την ποιότητά τους, το λυρισμό τους, τον ωραίο στίχο. Με αυτά τα στοιχεία, επομένως, όλα μπορείς να τα συνδυάσεις λιγότερο ή περισσότερο.
Music Corner: Μιας και αναφέρατο το λυρισμό των κομματιών… Η σημερινή παράσταση ονομάστηκε “Επιμένουμε λυρικά”. Επιμένετε απέναντι σε τι;
Αμαλία Τάτση: Απέναντι στον καιρό, τις εποχές, στις συνθήκες που βιώνουμε, οι οποίες, όχι απλά καταστρέφουν το λυρισμό, αλλά τον ποδοπατούν μέχρι τελικής πτώσεως. Εμείς είπαμε να αντισταθούμε σε αυτό το κλίμα και να “επιμείνουμε λυρικά”!
Music Corner: Έχετε κομμάτια δικά σας;
Μηνάς Μπόγρης: Σήμερα παίξαμε τρία. Επειδή αυτή είναι μια καινούργια συνεργασία, νομίζω πως μέσα από αυτό θα βγουν πράγματα. Η δημιουργία δικών μας κομματιών πρέπει να γίνει σταδιακά. Έχω κάνει μια δική μου δουλειά, ορχηστρική, ή οποία ήταν για solo κιθάρα ή δύο κιθάρες. Σήμερα έπαιξα το πρώτο κομμάτι, διασκευασμένο για τρία έγχορδα. Ο τίτλος της δουλειάς είναι “Κρυφές διαδρομές” ή “Hidden paths” στα αγγλικά, και κυκλοφόρησε το 2010 απο τη Legend. Απο εκεί, λοιπόν, παίξαμε το “Old Dance”.
Αμαλία Τάτση: Έτσι, σιγά σιγά βρίσκοντας στίχους, γνωρίζοντας ανθρώπους που θα μας δώσουν στίχους, θα φτάσουμε και στο να έχουμε δικά μας κομμάτια.
Μηνάς Μπόγρης: Επειδή όμως πάει καλά, το κλίμα είναι ευχάριστο και οι συνεργάτες είναι πολύ καλοί μουσικοί, υπάρχει και μια ελευθερία σε όλο αυτό.
Αμαλία Τάτση: Δεν υπάρχουν γκρίνιες, υπάρχει αγάπη, επομένως δεν έχουμε λόγο να σκεφτόμαστε ότι δε θα είμαστε μαζί.
Music Corner: Ποια είναι τα σχέδιά σας μετά το Χυτήριο;
Μηνάς Μπόγρης: Θα ξαναπαίξουμε εδώ. Γενικά ψαχνόμαστε, γιατί και οι χώροι είναι λίγο δύσκολοι. Κάποιοι ανοίγουν, κάποιοι κλείνουν, ψάχνονται. Αν και, αν δένεσαι με ένα χώρο, ίσως προχωρά καλύτερα. Σήμερα ήταν η τρίτη φορά και ήταν ήδη καλύτερη απο τις άλλες δυο. Θα ξαναπαίξουμε τέταρτη φορά στις 9 Φεβρουαρίου…
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…