20/5/2014
Γράφει ο Μάριος Γκούβας
www.musiccorner.gr
Παρά τις επίσημες αντιδράσεις των κομμάτων, όπου όλοι είναι …νικητές, τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν ήταν ποτέ κατάλληλες για να εξάγουν τα κόμματα ασφαλή συμπεράσματα για την εκλογική τους επιρροή.
Ο λόγος απλός και προφανής. Ειδικά όταν συζητάμε για τις Δημοτικές εκλογές. Οι συνδυασμοί που συμμετέχουν στις εκλογές σπανίως απαρτίζονται από αμιγώς κομματικά στελέχη, ιδιαιτέρως στην επαρχία. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι «φροντίζουν» να συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτια άτομα με μεγάλη επιρροή, επιτυχημένους επαγγελματίες και γενικά πρόσωπα με κύρος που μπορούν να «τραβήξουν» ψήφους υπέρ του συνδυασμού. Είναι συνηθέστατο στους συνδυασμούς να βλέπουμε άτομα με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, αντίθετες κομματικές τοποθετήσεις, προσωπικές φιλίες ή ακόμα και αντιπαλότητες. Τη μόνη, ίσως, εξαίρεση αποτελεί το ΚΚΕ, το οποίο παντού προσπαθεί να στηρίζει «κομματικά» ψηφοδέλτια.
Η κατάσταση αλλάζει στα μεγάλα αστικά κέντρα. Εκεί, οι περισσότεροι επικεφαλής των συνδυασμών έχουν κομματική ταυτότητα και η πλειοψηφία των υποψηφίων προέρχεται από το ίδιο κόμμα. Γι’ αυτό και τα κόμματα δίνουν την επίσημη στήριξή τους, ενώ υπολογίζουν τις ψήφους των υποψηφίων δημάρχων ως ψήφους υπέρ του κόμματος. Και σε κάποιο βαθμό αυτό ισχύει. Ωστόσο, οι Δημοτικές εκλογές περιέχουν έναν παράγοντα που δεν επιτρέπει εξαγωγή συμπερασμάτων για τους πολιτικούς σχηματισμούς. Την προσωπικότητα του κάθε υποψηφίου.
Όπως φάνηκε και στα φετινά αποτελέσματα, υπάρχουν αρκετοί δήμοι που εξέλεξαν Δήμαρχο από την πρώτη Κυριακή και μάλιστα με ποσοστά αξιοσημείωτα. Εκεί, κανένα κόμμα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι ψήφοι του «ανήκουν», πέραν του γεγονότος ότι συνήθως αυτοί οι υποψήφιοι δεν έχουν κομματική στήριξη. Πέραν τούτου, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι δεν ασκούν εθνική πολιτική, αλλά διαχειρίζονται τοπικά θέματα και οι αρμοδιότητές τους δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα γεωγραφικά τους όρια.
Το ίδιο συμβαίνει και στις Περιφερειακές εκλογές, αν και σε μικρότερο βαθμό. Η προσωπικότητα του επικεφαλής του συνδυασμού παίζει κι εδώ σημαντικό ρόλο, αλλά η κομματική ταυτότητα είναι δεδομένη. Συνεπώς, τα κόμματα μπορούν να έχουν μια ενδεικτική, αλλά μόνο ενδεικτική, εκτίμηση της εκλογικής τους επιρροής.
Μια τέτοια πρώτη εκτίμηση θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κι εμείς, με τα αποτελέσματα να έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί στο σύνολο της χώρας. Τα συμπεράσματα που θα διαβάσετε είναι αυστηρώς προσωπικά και με βάση όλα τα ανωτέρω αναφερθέντα.
Συμπέρασμα 1ο : Οι καλοί δε χρειάζονται κομματική στήριξη.
Μία περιφέρεια, αυτή της Ηπείρου, και περισσότεροι από 110 Δήμοι, μεταξύ των οποίων το Περιστέρι, η Νίκαια – Αγ. Ιωάννης Ρέντης, η Αλεξανδρούπολη, το Μαρούσι, η Καλαμάτα, το Παλαιό Φάληρο, η Πυλαία – Χορτιάτης, η Κομοτηνή, η Χερσόνησος, το Ναύπλιο, ο Μαραθώνας και αρκετοί ακόμα. Ο ένας στους τρεις δήμους της χώρας, εξέλεξε Δήμαρχο από την πρώτη Κυριακή. Τόσο η Περιφέρεια, όσο και οι Δήμοι που «καθάρισαν» εύκολα και γρήγορα, ακόμα κι αν είχαν κομματική στήριξη, δεν μπορεί κανένας αρχηγός να ισχυριστεί ότι η νίκη ανήκει στο κόμμα. Γιατί, πολύ απλά, το ποσοστό άνω του 50% που απαιτείται για τη νίκη δε μπορεί να το πετύχει κανένα κόμμα σε κανένα Δήμο και σε καμία Περιφέρεια της χώρας.
Συνεπώς, οι νικητές της πρώτης Κυριακής είτε δικαιώθηκαν για την προηγούμενη θητεία τους, είτε κέρδισαν την εμπιστοσύνη των πολιτών για ένα καλύτερο αύριο σε τοπικό επίπεδο. Θεωρούνται, λοιπόν, από τους πολίτες των τοπικών κοινωνικών είτε επιτυχημένοι είτε ευέλπιδες.
Συμπέρασμα 2ο : Οι εν ενεργεία «αντέχουν».
Πλην όσων επανεξελέγησαν την Κυριακή, διαπιστώθηκε ότι οι Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι, όσο «κακοί» και αν είναι αντέχουν. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι απερχόμενοι πέρασαν στο δεύτερο γύρο των εκλογών και μάλιστα με καλές πιθανότητες νίκης, με λίγες εξαιρέσεις.
Συνεπώς, όση φθορά και αν έχει υποστεί η κάθε αρχή, όσα σφάλματα και αν έχει κάνει, το «σύστημα» και τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στην προηγούμενη περίοδο διοίκησης, είναι αρκετά για να στηρίξουν τον υποψήφιο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Συμπέρασμα 3ο : Οι «αντάρτες» πληγώνουν.
Με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τον Απόστολο Τζιτζικώστα στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και τον Νικήτα Κακλαμάνη στο Δήμο Αθηναίων, απεδείχθη περίτρανα ότι οι κομματικές επιλογές της Νέας Δημοκρατίας, ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος αντίστοιχα, ήρθαν αντιμέτωποι με τους «αντάρτες» και έχασαν. Ο μεν κος Ιωαννίδης μπαίνει στο δεύτερο γύρο με ποσοστό σχεδόν το μισό από του κου Τζιτζικώστα, ο δε κος Σπηλιωτόπουλος δεν έφτασε καν στο δεύτερο γύρο, πράγμα που θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε η διάσπαση. Και στις δύο περιπτώσεις, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον Αντώνη Σαμαρά, καθώς ο ίδιος αποφάσισε να χρίσει τους επίσημους υποψήφιους.
Συμπέρασμα 4ο : Ο ΣΥΡΙΖΑ δε νίκησε.
Παρά τις επιτυχίες των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Αττικής και στο Δήμο Αθηναίων, η εκλογική επιρροή του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα φαίνεται ότι ακόμα δεν έχει παγιωθεί. Με τη Ρένα Δούρου να φτάνει σχεδόν στο 24%, δηλαδή 6 μονάδες κάτω από τα ποσοστά του κόμματος πριν δύο χρόνια, οι ψηφοφόροι έδειξαν μάλλον ότι δεν εμπιστεύονται την υποψήφια του κόμματος. Η Αττική, στην οποία η κα Δούρου πρώτευσε, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα καταλήξει στα χέρια του κου Τσίπρα, καθώς, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να «συμμαχήσουν» στην πλευρά της κας Δούρου δυνάμεις κοντινές της έως και εκ διαμέτρου αντίθετες.
Από τις υπόλοιπες ένδεκα Περιφέρειες (εξαιρούμε την Ήπειρο όπου η «μάχη» κρίθηκε υπέρ του υποψηφίου της ΝΔ), οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ κατάφεραν να περάσουν στο δεύτερο γύρο, ερχόμενοι δευτεροι με μεγάλες διαφορές, μόνο σε τρεις. Η μόνη Περιφέρεια την οποία μπορεί να διεκδικήσει «στα ίσα» ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή των Ιονίων Νήσων. Ένα ακόμα αρνητικό στοιχείο για τις εκλογικές επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι η περίπτωση του Δήμου Αθηναίων. Μπορεί ο κος Σακελλαρίδης να πέρασε στον δεύτερο γύρο, ωστόσο το ποσοστό του 20% που συγκέντρωσε δεν θεωρείται αρκετό για ένα κόμμα που στοχεύει να γίνει κυβέρνηση. Ειδικότερα όταν οι υποψήφιοι της ΝΔ, επίσημος και «αντάρτης», έφτασαν μαζί στο 24%, ενώ ο κος Κασιδιάρης συγκέντρωσε το 16% των προτιμήσεων των πολιτών.
Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι νικητής των Αυτοδιοικητικών εκλογών, όσο κι αν προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο. Ας θυμηθούμε μόνο τις προεκλογικές δηλώσεις των στελεχών του που μιλούσαν για πρωτιά σε πέντε τουλάχιστον Περιφέρειες και δεύτερο γύρο στις περισσότερες. Το αποτέλεσμα της κάλπης δεν είναι ικανοποιητικό και είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να προβληματίσει την Κουμουνδούρου.
Συμπέρασμα 5ο : Το ΠΑΣΟΚ διαλύεται.
Η τελευταία περίοδος διακυβέρνησης της χώρας από τον υιό του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, απεδείχθη η πλέον καταστροφική για τη χώρα. Για τα μνημόνια, το ΔΝΤ, την Τρόϊκα, τη σημερινή κατάσταση φτώχειας και ανέχειας στην οποία έχει φτάσει ο ελληνικός λαός, δεν ευθύνεται μόνο ο ΓΑΠ, αλλά όλες οι κυβερνήσεις μετά τη μεταπολίτευση. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ «πλήρωσε» το γεγονός ότι έβαλε την …ταφόπλακα στα όνειρα ενός λαού και τον έφτασε στην απελπισία.
Συνεπώς, όσο κι αν κάποιοι δε θέλουν να το παραδεχθούν, με προεξάρχοντα τον κο Βενιζέλο, το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης. Οι ψηφοφόροι του το έχουν εγκαταλείψει, τα στελέχη του έχουν βρει στέγη αλλού και όσοι έχουν μείνει προσπαθούν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα και να πείσουν ότι το ΠΑΣΟΚ υπάρχει ακόμα και ότι έχει προοπτική.
Συμπέρασμα 6ο : Η ΝΔ «κρατάει».
Με το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται, ουσιαστικά, υπό διάλυση, τα στελέχη του να έχουν «μετακομίσει», κατά πλειοψηφία, στον κο Τσίπρα, και τους ψηφοφόρους του να έχουν διασπαστεί μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του κου Σαμαρά δείχνει να αντέχει ακόμα, παρά τις σημαντικές ευθύνες που έχει κι αυτό στη σημερινή κατάσταση. Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ είναι αυτή που κρατάει «ζωντανή» τη ΝΔ. Οι ψηφοφόροι που δεν «κοίταξαν» αριστερά, κατέφυγαν στη ΝΔ επιτρέποντάς της να δίνει την εικόνα του κόμματος που αντέχει.
Συμπέρασμα 7ο : Η Χρυσή Αυγή ανεβαίνει.
Όσο κι αν οι περισσότεροι θεωρούν τη ΧΑ μια εγκληματική οργάνωση, όσο κι αν τα στελέχη της βρίσκονται προφυλακισμένα, όσο κι αν από όλες τις πλευρές, κόμματα, τηλεόραση, ραδιόφωνο, έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, η ΧΑ δέχεται «χτυπήματα», το κόμμα της ακροδεξιάς ή όπως αλλιώς το αποκαλούν (φασιστικό, ναζιστικό κλπ), η ΧΑ ανέβασε τις ψήφους της. Με μια πρόχειρη ματιά, οι ψήφοι που συγκέντρωσαν οι υποψήφιοι της ΧΑ στις 12 Περιφέρειες (δεν υπήρχε υποψήφιος στο Βόρειο Αιγαίο), έφτασαν στις περίπου 455.000, δηλαδή 30.000 περισσότερες από όσες έλαβε το κόμμα αυτό στις βουλευτικές εκλογές του 2012.
Συνεπώς, η ΧΑ όχι απλά διατήρησε τις δυνάμεις της, αλλά κατάφερε και να τις ενισχύσει. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει μόνος του ο κος Σαμαράς είναι αν καλώς έπραξε και «κυνήγησε» τη ΧΑ ή όχι. Με τις κατηγορίες εναντίον της να είναι ακόμα αναπόδεικτες, μάλλον «πείσμωσε» τους ψηφοφόρους της και έφερε κι άλλους στις «αγκάλες» της.
Συμπέρασμα 8ο : Οι επώνυμοι «πουλάνε».
Η νίκη του κου Γκλέτσου στη Στυλίδα, του κου Ψινάκη στο Μαραθώνα και οι πρωτιές των κων Μπέου και Μώραλη (Μαρινάκη), στον Βόλο και στον Πειραιά αντίστοιχα, σε συνάρτηση με τα αποτελέσματα των λοιπών επωνύμων που ήταν υποψήφιοι σ’ αυτές τις εκλογές, δείχνουν ότι ο ελληνικός λαός εξακολουθεί να εμπιστεύεται ανθρώπους απλά και μόνο επειδή είναι γνωστοί. Με εξαίρεση τον κο Γκλέτσο, που από όσα γνωρίζουμε είναι ένας επιτυχημένος Δήμαρχος, οι υπόλοιποι δεν έχουν προσφέρει τίποτα, ακόμα, σε τοπικό επίπεδο, ενώ το όνομά τους είναι συνδεδεμένο με αρνητικά γεγονότα.
Τα παραπάνω συμπεράσματα, όσον αφορά στα κόμματα τουλάχιστον, είναι πάρα πολύ πιθανό να ανατραπούν την επόμενη Κυριακή, όταν κριτήριο για εξαγωγή συμπερασμάτων δεν θα είναι οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, αλλά οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου η σταυροδοσία δεν οδηγείται στον συγγενή, τον φίλο ή τον γείτονα, αλλά στην πολιτική που ασκεί και πρεσβεύει κάθε κομματικός σχηματισμός. Ακόμα και στις Ευρωεκλογές όμως, ο ψηφοφόρος έχει διαφορετικό κριτήριο από τις Βουλευτικές εκλογές, με συνέπεια και αυτά τα αποτελέσματα να μην είναι «ακριβή». Ωστόσο, η διαφοροποίηση δεν είναι τέτοια που να μη μπορούμε να έχουμε μια σαφή εικόνα για τις τάσεις που διαμορφώνονται αυτή τη στιγμή στη χώρα.
Καλό βόλι αδέλφια!