21/10/2013
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Ερμίνα Δημητρίου
www.musiccorner.gr
Το Gazarte ξεκίνησε το φετινό φθινόπωρο με τρία πολύ δυνατά ονόματα, μια μπάντα που έχει το όνομά της ήδη γραμμένο στην ιστορία της μουσικής, τους Saxophone Summit. Οι Dave Liebman, Joe Lovano και Ravi Coltrane (γιος του μεγάλης επιρροής στη jazz μουσική John Coltrane), ξεκίνησαν μια βραδιά γεμάτη jazz ήχους και χρώματα για τον κόσμο που γέμισε τα τραπέζια του Gazarte, αλλά και για τους όρθιους που κοντοστέκονταν στα πλαϊνά του μαγαζιού για να παρακολουθήσουν αυτό το trio σαξοφώνων.
Στο σημείο αυτό αξίζει να πούμε ένα λόγο για το νέο Gazarte. Ο χώρος των ζωντανών εμφανίσεων άλλαξε για φέτος, έχοντας χρησιμοποιήσει περίπου τη λογική του «καθρέφτη», για όσους έχουν ξαναπάει. Η σκηνή μεταφέρθηκε στο πίσω μέρος της αίθουσας, κι έτσι η είσοδος και η μπάρα δε βρίσκονται πλέον στην «πλάτη» της σκηνής. Ο χώρος εκείνο το βράδυ ήταν αρκετά προσεγμένος, με κεριά και μια διάθεση αρκετά εκλεπτυσμένη, όπως και ο κόσμος που το επισκέφθηκε. Ίσως το Gazarte σοβαρεύει τα πράγματα κι ετοιμάζεται να γίνει το νέο στέκι των φίλων της jazz μουσικής, καθώς τον τελευταίο χρόνο υποδέχεται όλο και μεγαλύτερα ονόματα της εν λόγω μουσικής σκηνής.
Οι Saxophone Summit δεν άφησαν καθόλου το κοινό τους να περιμένει. Στη σκηνή ανέβηκε το trio των σαξοφώνων, μαζί με τον ταλαντούχο Phil Markowitz στο πιάνο, τον Cecil McBee στο μπάσο και τον Billy Hart στα drums. Αφού καλωσόρισαν το κοινό κι έδωσαν τα εύσημα στο χώρο φιλοξενίας, ξεκίνησαν με το Blues Minor, ένα κομμάτι του μεγάλου John Coltrane, από τον οποίο έχουν τόσο επηρεαστεί, κι έτσι τιμούν στις εμφανίσεις τους.
Από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνει κανείς πως οι Saxophone Summit δεν παίζουν τη γνώριμη jazz, εκείνη που είναι οικεία στο ελληνικό αυτί και εκείνη που θα ακούσει ο οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή. Η μουσική τους είναι ιδιαίτερη, ακόμα και σε επανεκτελέσεις κομματιών. Είναι εκείνη η αναπάντεχη jazz, το αλλοπρόσαλλο σαξόφωνο, που ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει. Τα σολαρίσματα αγνοί αυτοσχεδιασμοί. Και οι τρεις σαξοφωνίστες έδιναν κι από μια διαφορετική εντύπωση στο δικό τους σολάρισμα, όπως είναι τρεις διαφορετικές φωνές: καμία δε μπορεί να μοιάζει με την άλλη και δε μπορείς να τις συγκρίνεις. Μα όταν τα τρία σαξόφωνα συναντιόντουσαν, τότε γεννιόταν και ο αυθεντικός ρυθμός της jazz, ήταν το σημείο που το κοινό χειροκροτούσε εκστασιασμένο.
Μιλάμε φυσικά για ένα κοινό εξοικειωμένο με αυτή τη μουσική. Όπως είπα και πιο πριν, δεν είναι «εύκολη» η μουσική των Saxophone Summit. Τα σαξόφωνα δίνουν αυθεντικότητα της jazz, άλλοτε βραχνά, άλλοτε οξέα, άλλοτε μελωδικά κι άλλοτε πιο μανιασμένα. Άλλοτε πάλι φαίνονταν σα να παραπατούσαν, αν και το κοινό τα άκουγε με όλη του την προσοχή.
Οι Saxophone Summit, με το νέο χρόνο θα κυκλοφορήσουν και το νέο τους album με τίτλο «Visitation», το οποίο περιμένει το κοινό τους με αγωνία, για νέες jazz εμπειρίες με απροσδόκητη κατάληξη.
Μια καλή αρχή για το φετινό, ανανεωμένο Gazarte και μια γεμάτη μυστήριο για κάποιους και μαγεία για άλλους εμφάνιση των Saxophone Summit στην Αθήνα!
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…