“Όλα αυτά τα χρόνια μεθοδευμένα, έχει απαξιωθεί πλήρως, η οποιαδήποτε έννοια πνευματικότητας, παιδείας, ιδεολογίας, με πρώτους υπεύθυνους αυτούς που, διατείνονται ότι φέρουν την καλύτερη, πιο ανθρωπιστική ιδεολογία.”
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Βασιλική Πολυκάρπου
Φωτογράφηση: Θαλίνα Καρπούζη
Music Corner – 20/9/2013
Το απόγευμα της Δευτέρας, ο πολύ ξεχωριστός και φιλόξενος χώρος του La Soiree de Votanique στο Βοτανικό, μας υποδέχτηκε για μία συνέντευξη με δύο καλλιτέχνες που έχουν πολυσυζητηθεί αυτή τη χρονιά: την Αργυρώ Καπαρού και τον Σταύρο Σιόλα! Αφορμή για τη συνάντησή μας στάθηκε η επερχόμενη συνεργασία τους επί σκηνής στο Polis Art, στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου, που θα πραγματοποιηθεί στις 24 Σεπτεμβρίου, με είσοδο ελεύθερη για το κοινό. Για την πορεία της Αργυρώς Καπαρού, γνώριζα από το την πολυετή εμπειρία της στη Σπείρα. Έτσι όταν, καιρό μετά, άκουσα τις “Χειρολαβές”, ξεχώρισα κατευθείαν κομμάτια, όπως “Τα μπλοκ” και το “Θέλουμε πολλά”. Για τον Σταύρο Σιόλα από την άλλη, αφορμή για να γνωρίσω τη δουλειά του στάθηκαν τα αρκετά πιο πρόσφατα “Διόδια”, που αποτέλεσαν μία πολύ ευχάριστη μουσική έκπληξη.
Όπως θα δείτε και παρακάτω, κουβεντιάσαμε για την παράσταση που ετοιμάζουν, τους συντελεστές και τους συνεργάτες τους, αλλά και για την πορεία του καθενός μέχρι τώρα… Μας εξήγησαν ακόμα, πως αποφάσισαν να συνεργαστούν, τι σκέφτονται για το μέλλον, ενώ δεν έλειψαν και τα σχόλιά τους για την κοινωνικοπολιτική επικαιρότητα!
Music Corner: Βρισκόμαστε στο Βοτανικό και πριν από λίγο συναντηθήκαμε στο χώρο που κάνατε την πρόβα σας! Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για τη συνεργασία σας; Αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε…
Αργυρώ Καπαρού: Η συνεργασία μου με το Σταύρο είναι έμπνευση της Λίνας Νικολακοπούλου. Θαύμαζα το Σταύρο, ήξερα τις δουλειές του. Στη συζήτησή μας για το τι θα κάνουμε το χειμώνα και με ποιους καλλιτέχνες θα μπορούσα να συνυπάρξω, με το περιεχόμενο της δισκογραφικής δουλειάς που κάναμε με τη Λίνα Νικολακοπούλου, τις “Χειρολαβές”, σκεφτήκαμε το Σταύρο. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύει στη Λίνα, έχουνε και προσωπική επικοινωνία και εμένα μου αρέσει η δουλειά του όπως και του έτερου, Πόλυ Κυριάκου, ο οποίος γράφει στίχους. Με αφορμή τα “Διόδια” λοιπόν, συμφωνήσαμε ότι θα τον προσεγγίσουμε, θα κάνουμε μια κουβέντα και αν και ο ίδιος επιθυμεί, θα συνυπάρξουμε. Έτσι ξεκίνησε.
Σταύρος Σιόλας: Εμένα η πρώτη μου επίσημη επαφή με τη Λίνα Νικολακοπούλου ήταν το 2006 στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, που πήρα το πρώτο βραβείο καλύτερου τραγουδιού και καλύτερης ερμηνείας. Απ’ ότι έμαθα, η Λίνα ήταν που έστρεψε την προσοχή των κριτών στο τραγούδι “Της άρνης το νερό”. Επειδή είναι παραδοσιακό, κάποιοι δεν ήθελαν να ακούσουν παρακάτω κι εκείνη το σταμάτησε και είπε “Όχι, θα το ακούσουμε όλο!”. Και τελικά αυτό το τραγούδι βγήκε πρώτο! Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τη Λίνα… Έκτοτε μιλήσαμε, ήρθαμε κι άλλες φορές σε επαφή και όλο επιθυμούσαμε και μαγειρεύαμε κάτι και τελικά έγινε αυτή η ιστορία που σου περιέγραψε τώρα η Αργυρώ.
Αργυρώ Καπαρού: Βέβαια είναι σύμπτωση ότι και των δύο οι δουλειές κυκλοφόρησαν το 2013. Για ‘μένα είναι η τέταρτη προσωπική δισκογραφική δουλειά και χαίρομαι που θα την «παντρέψω» με τη δουλειά του Σταύρου φέτος!
Music Corner: Να κάνουμε μία αναδρομή στις δισκογραφικές δουλειές σας μέχρι τώρα;
Αργυρώ Καπαρού: Η εμφάνισή μου στη δισκογραφία ήταν με το τραγούδι “Λουλουδάκι του χειμώνα”. Ο Κώστας Χατζηδουλής με είχε φωνάξει να τραγουδήσω ένα τραγούδι του Τάσου Γκρους, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και το τραγούδι αυτό με πέρασε και στο ραδιόφωνο. Μετά ήρθε το “Μετάξι είναι το βλέμμα σου”, με αρκετά τραγούδια του Τάσου Γκρους σε στίχους Ηλία Κατσούλη και Θόδωρου Ποάλα. Ήταν επίσης, ένα-δύο κομμάτια, στα οποία κάναμε με το Γιώργο το Μακράκη μία επιλογή από το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη ενώ μουσική έγραψε ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου. Ο δεύτερος δίσκος ήταν διασκευές κυρίως πάνω σε τραγούδια του Χιώτη, του Χατζιδάκι, του Τσιτσάνη και του Ξαρχάκου. Και ο τρίτος δίσκος ήταν ένα compilation που έγινε, μαζί με ένα-δύο καινούρια κομμάτια, που στην ουσία ήταν σα να σμίγουν τα περιεχόμενα που είχα ήδη, με μερικά νέα τραγούδια, και το αποτέλεσμα ήταν ένα διπλό album με 25 τραγούδια. Το τέταρτο είναι οι “Χειρολαβές” σε μουσική της Δάφνης Αλεξανδρή και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Σε ένα τραγούδι, το “Πες μου”, η Λίνα Νικολακοπούλου έχει γράψει και τη μουσική. Επίσης η Δάφνη Αλεξανδρή έχει μελοποιήσει και ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά, “Τα φτερά”. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί το έχει αγαπήσει και ο κόσμος και το ραδιόφωνο. Χαίρομαι και για τον Σταύρο γιατί σε αυτές τις δύσκολες περιόδους που περνάμε, είμαστε από τους καλλιτέχνες που χαίρονται μια δισκογραφική δουλειά προς τα έξω. Γιατί δεν είναι εύκολο, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα να γίνει μια παραγωγή και να επικοινωνηθεί σωστά. Είναι κάτι ακριβό. Οπότε, εγώ λέω “Δόξα τω Θεώ”!
Σταύρος Σιόλας: Και είναι ένα είδος για το οποίο δεν υπάρχει αγορά! Δεν πωλούνται δίσκοι, δεν υπάρχουν δισκοπωλεία, παρά μόνο ένα κεντρικό. Από ρομαντισμό περισσότερο βγάζουμε δίσκους πια! Παρόλα αυτά, πάνε καλά… Μπορεί να ήτανε ρίσκο και να μην έχει πολύ νόημα και λογική να βγάζει κανείς δίσκο σε μία εποχή που δεν πωλούνται δίσκοι, αλλά πάνε καλά. Εξαντλήθηκαν και τα “Διόδια” και οι “Χειρολαβές”!
Αργυρώ Καπαρού: Περάσαμε σε επανατοποθέτηση που λέμε! Αυτό δεν είναι εύκολο. Δηλαδή το επιτυγχάνουν γνωστοί τραγουδιστές με πολλών ετών καριέρα στην πλάτη τους και είμαστε ευτυχείς γι’ αυτό. Εγώ τουλάχιστον νιώθω ευγνωμοσύνη για τον κόσμο που αγάπησε τα τραγούδια μας.
Music Corner: Σχετικά με τις “Χειρολαβές”, σας έχω ακούσει πολλές φορές να λέτε ότι θαυμάζετε τον λόγο της Λίνας Νικολακοπούλου, η σύνδεση όμως με τη Δάφνη Αλεξανδρή πως έγινε;
Αργυρώ Καπαρού: Η Δάφνη Αλεξανδρή και η Λίνα, έρχονταν στην Αθηναΐδα όπου συνεργαζόμουν με τη Σπείρα Σπείρα και τον Σταμάτη Κραουνάκη για πολλά χρόνια. Εκεί με άκουσε η Δάφνη. Κάποια στιγμή το 2010, με φώναξε να ακούσω μουσικές της πάνω σε ποίηση. Έχειι μελοποιήσει πάρα πολύ ωραία ποιήματα. Σιγά σιγά ταίριαξε η φωνή μου σε ορισμένα από τα δικά της τραγούδια. Από εκεί περάσαμε στο να μου φανερώσει ένα υλικό της πάνω σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και έτσι φτάσαμε στο να γίνει μία δουλειά αποκλειστικά με στίχους της Λίνας. Είδανε τι μου ταιριάζει και τι όχι, έγινε ένα ξεκαθάρισμα και από εκεί και πέρα γίναμε οικογένεια! Θέλω να πω, εγώ τη Λίνα τη γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια, αλλά γίναμε οικογένεια και με τη Δάφνη Αλεξανδρή. Οι “Χειρολαβές” λοιπόν ήταν ιδέα της Λίνας και της Δάφνης.
Music Corner: Σα να σας διάλεξαν δηλαδή.
Αργυρώ Καπαρού: Ναι, μπορείς να το πεις αυτό. Το 2010 είχα κάνει μία παράσταση στον Ιανό, που είχε πολλά διαφορετικά είδη και ίσως αυτό με έκανε να αναπτύξω και μία γκάμα. Για παράδειγμα στις παραστάσεις της Σπείρας, τραγουδάς με ομάδα και αυτό που έχεις να πεις είναι δύο-τρία τραγούδια σόλο. Σε ένα διάλειμμα από τη Σπείρα, έκανα λοιπόν αυτήν την παράσταση, τραγούδησα πολύ διαφορετικά πράγματα και σε πολύ διαφορετικές γλώσσες. Από εκεί και πέρα, άρχισε η προσέγγιση!
Music Corner: Ας πάμε τώρα στα “Διόδια”. Ποιοι ήταν οι πιο σημαντικοί σταθμοί μέχρι τώρα;
Σταύρος Σιόλας: Ο πρώτος μου δίσκος ήταν το 2002 με τίτλο “Μια ήσυχη μέρα” στην τότε Virgin, με διευθυντή τον Γιάννη Πετρίδη, ο οποίος είναι ιστορικό πρόσωπο της ραδιοφωνίας. Το τραγούδι που ξεχώρισε, ο “Γεροπλάτανος”, ήταν σαν προάγγελος του τραγουδιού “Της άρνης το νερό”, το οποίο κέρδισε στο Φεστιβάλ. Μετά τον πρώτο δίσκο, αυτή ήταν η πιο μεγάλη μου στιγμή. Αργότερα συνεργάστηκα με τον Πόλυ Κυριάκου, τον οποίο γνώρισα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, και γράψαμε μαζί έναν δίσκο, που βγήκε το 2010 με τίτλο “Στα μισά της νύχτας” με παραγωγό και ενορχηστρωτή τον Γιώργο Ανδρέου. Από εκεί έγινε επιτυχία το “Χωρίς εσένα”, το ντουέτο με την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Μετά, είπαμε με τον Πόλυ, αφού κάναμε μαζί μία ωραία δουλειά που την αγάπησε και ο κόσμος, να κάνουμε και μία επόμενη! Και η επόμενη.. είναι τα “Διόδια”! Τα “Διόδια” κυκλοφορούν από την εταιρεία Polytropon του Γιώργου Καζαντζή με ενορχηστρωτή τον Κώστα Παρίση. Οι μουσικές σε όλους τους δίσκους, είναι δικές μου και στον πρώτο δίσκο ήταν και ο στίχος. Στους δύο επόμενους, οι στίχοι είναι του Πόλυ Κυριάκου. Ο Πόλυς Κυριάκου μένει στη Νέα Υόρκη, είναι Κύπριος, εξ’ ου και ένας τίτλος τραγουδιού του είναι “Όλοι έχουμε μια θεία στην Αμερική”! Αυτό το τραγούδι μιλάει για τους μετανάστες και για την Ελλάδα του σήμερα, μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα ομογενή.
Music Corner: Εσείς, εξαιτίας των δυσκολιών στα οικονομικά και τα κοινωνικά, είχατε σκεφτεί ποτέ να φύγετε από την Ελλάδα;
Σταύρος Σιόλας: Τι να κάνω εγώ σε άλλη χώρα; Εγώ ό,τι κι αν κάνω, εκπορεύεται, απευθύνεται και βασίζεται στην ελληνικότητα. Οι ρίζες μου στη μουσική προέρχονται από την ελληνική παράδοση. Και αυτός είναι και ο στόχος μου. Εκφράζω τον εαυτό μου με έναν τρόπο που είναι βαθιά ελληνικός, θέλω να πιστεύω. Και νομίζω ότι είναι καλύτερα να το κάνω εδώ.
Music Corner: Το λέω επειδή πολλοί νέοι, αλλά και πιο “καταξιωμένοι” τραγουδιστές, δοκιμάζουν κατά καιρούς να βγουν έξω.
Αργυρώ Καπαρού: Θα συγκινούσε τους ομογενείς. Έχει ένα χάρισμα σε αυτό ο Σταύρος, στον τρόπο που τραγουδάει τα δημώδη ή τα παραδοσιακά και στον τρόπο που τα υποστηρίζει και σκηνικά.
Σταύρος Σιόλας: Και πέρα όλων αυτών, δε θέλω να φύγω. Δε θέλω να φύγω, γιατί μου αρέσει πάρα πολύ η χώρα μου. Αγαπώ τη χώρα μου, μου αρέσει σαν τόπος, σα φύση.
Music Corner: Στις 24 Σεπτεμβρίου θα εμφανιστείτε στο Polis Art. Ποιος είναι ο στόχος σας για αυτήν την παράσταση;
Αργυρώ Καπαρού: Καταρχήν να χαρούμε τη συνύπαρξή μας! Πρώτο το κρατούμενο! Αυτό που έχει σημασία είναι ότι χαιρόμαστε ο ένας με τον άλλον, όταν τραγουδάμε παρέα, όταν αναπτύσσουμε τα ρεπερτόριά μας. Θα έχει προηγηθεί ένα ταξίδι μας στη Χίο, αλλά στην Αθήνα, θα είναι η πρώτη φορά που θα τραγουδήσουμε παρέα. Ο χώρος της παράστασης είναι ένας χώρος αίθριος, μιας και είναι ακόμα καλοκαίρι! Είναι ένας χώρος ελεύθερος και προστατευμένος ταυτόχρονα, πάνω από τη Στοά του Βιβλίου. Θα έχουμε τέσσερις πολύ καλούς μουσικούς μαζί μας, κιθάρα, πιάνο, ακορντεόν, βιολί. Και η χαρά μας είναι που ταιριάζουν τα τραγούδια μου με τα τραγούδια του Σταύρου. Έχουμε κάποιες αντιθέσεις στα ενορχηστρωτικά στοιχεία ή στους δρόμους που ακολούθησε ο καθένας μας για να φτάσει εδώ, όμως η αισθητική μας είναι κοντινή!
Σταύρος Σιόλας: Νομίζω ότι ταιριάζουμε και αλληλοσυμπληρωνόμαστε με την Αργυρώ μέσα από την αντίθεσή μας! Και η Αργυρώ είναι όλο δύναμη και σαρωτική, τόσο που στην αρχή φοβόμουνα. Είναι όμως πάρα πολύ γλυκός άνθρωπος και πολύ ζεστή, πολύ αγαπησιάρικο πλάσμα.
Music Corner: Άρα θα είναι γενικά θερμό και για τον κόσμο το κλίμα της παράστασης.
Σταύρος Σιόλας: Θα είναι!
Αργυρώ Καπαρού: Δεν είναι πολύ εύκολο, οι καλλιτέχνες είμαστε περίεργα όντα. Επειδή ζούμε σε έναν κόσμο που πρέπει να έχει κανείς το δικό του όριο για να μπορεί να δημιουργεί, θέλει ψάξιμο, θέλει σκάψιμο. Και δεν είναι πάντα εύκολο οι καλλιτέχνες να συναντηθούν, να βρουν ένα κοινό κήπο να πιουν τον καφέ τους, να ζήσουν, να τραγουδήσουν… Όταν συμβαίνει αυτό, είναι ευτυχία!
Music Corner: Θα ήθελα να μου πείτε για την πορεία σας και ποια σημεία ήταν τα πιο “καθοριστικά” για να φτάσετε εδώ;
Αργυρώ Καπαρού: Με δυο λέξεις: ο Μανώλης Μητσιάς. Ήρθε σαν συνεργασία μετά τον Λάκη Χαλκιά και τον Πέτρο Γαϊτάνο, όταν πρωτοξεκίνησα με Βιτάλη, Μαίρη Λίντα, Σπανό, κλπ. Ήρθε όμως μια στιγμή που ο ίδιος με αγκάλιασε. Ήταν δηλαδή ένας μέντορας σε ότι αφορά στο ρεπερτόριο, έχοντας τραγουδήσει καταπληκτικούς συνθέτες, στιχουργούς και ποιητές. Ήταν ένα πολύ σοβαρό σχολείο. Έμεινα πέντε χρόνια και αμέσως μετά πέρασα στον Σταμάτη Κραουνάκη, από ένα κάλεσμα του Σταμάτη να συμμετάσχω στα “Χορικά, Αιωνία Θητεία στο Κάλλος”. Ήταν μία παράσταση βασισμένη σε χορικά από τον Αριστοφάνη, αλλά και από τραγωδίες, μία παράσταση μοναδική για μένα. Αυτό με έκανε να αγαπήσω τον τρόπο που δουλεύει ο Σταμάτης ο Κραουνάκης στο θέατρο κι έτσι έμεινα μαζί του στο μουσικό θέατρο που κάνει, όπου έκλεισα οκτώ χρόνια. Και από εκεί γεννήθηκε η καινούρια δουλειά με τη Λίνα Νικολακοπούλου και τη Δάφνη Αλεξανδρή. Κι έτσι, ήταν κανονικό το πέρασμα σε έναν άλλον κύκλο δραστηριότητας. Επειδή πια, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Σπείρα, είναι μία οικογένεια. Μπορεί η Σπείρα να έχει αλλάξει κάπως μορφή, να έχει περισσότερα αγόρια ή οτιδήποτε, είναι όμως μία περίοδος της ζωής μου, που έζησα με αυτήν την οικογένεια και τους αγάπησα και με αγαπούν κι αυτοί. Και οποιαδήποτε στιγμή ανοίξει η πόρτα και με φωνάξει, θα είμαι ξανά εκεί για να κάνουμε μια συνεργασία. Δεν είναι κάτι που κλείδωσε, είναι κάτι που ολοκληρώθηκε!
Σταύρος Σιόλας: Εμένα η πορεία μου, είναι λίγο πιο μοναχική. Τον πρώτο δίσκο τον έκανα μόνος μου όπως και τα επόμενά μου βήματα στο Φεστιβάλ. Όμως, άνθρωποι του χώρου, που τους εκτιμούσα, καλλιτέχνες, τραγουδιστές, συνειδητοποίησα μετά ότι είχαν πάντα την πόρτα τους ανοιχτή για ‘μένα. Και αυτό γίνεται με έναν μαγικό τρόπο. Κάποιος που εσύ εκτιμάς και αγαπάς και σε έχει επηρεάσει, το ξέρει πριν του το πεις. Κι έτσι, είχα λοιπόν την εύνοια, για αυτό και έχω συνεργαστεί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τώρα με τη Φωτεινή Βελεσιώτου, με τη Γιώτα Νέγκα, με τη Μελίνα Κανά, με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, με το Μάνο Ελευθερίου. Όποτε υπήρξε πρόσκληση από ‘μένα, μου διέθεσαν τον εαυτό τους. Και αυτό είναι πολύ μεγάλη τιμή και χαρά και πολλά βραβεία μαζί.
Music Corner: Λόγω των οικονομικών δυσκολιών, υποθέτω ότι υπάρχει ένα πιο έντονο κλίμα αλληλεγγύης και στήριξης σε σχέση με το παρελθόν. Μπορεί να μην το βλέπει ο κόσμος ξεκάθαρα, αλλά γίνεται μία ομαδική προσπάθεια και βρίσκονται εναλλακτικοί τρόποι για να στηθούν πράγματα.
Αργυρώ Καπαρού: Ναι, αυτό ισχύει. Ο καλλιτέχνης συνειδητοποιεί αυτήν την περίοδο, ότι δε μπορεί να ζήσει μόνος του σε μία παράσταση. Αν θέλει να κάνει ένα δυναμικό βήμα, δεν είναι καλό να είναι μόνος του, θέλει πάντοτε κάποιους συναδέλφους να τους εμπιστεύεται, να τον εμπνέουν αλλά και να μπορεί να βασίζεται σε αυτούς, γιατί η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι που φταίει για πολλά πράγματα. Όσο περισσότερη πίστη υπάρχει μεταξύ των καλλιτεχνών, τόσο πιο γερή είναι αυτή η δημιουργική πλευρά της ζωής. Και η πίστη είναι ζωογόνος. Όταν στην τέχνη υπάρχει αυτό, τότε γεννιούνται καινούρια πράγματα. Και ο Σταύρος εκτός απ’ το ότι τραγουδάει, είναι δημιουργός και ο ίδιος κι εμένα είναι μεγάλη η χαρά μου που συνεργάζομαι με έναν άνθρωπο που δημιουργεί, που κάνει μουσικές και ευελπιστώ να τραγουδήσω κι εγώ κάτι δικό του στο μέλλον!
Music Corner: Τι σκέφτεστε λοιπόν για το μέλλον;
Σταύρος Σιόλας: Εγώ δεν κοιτάζω το μέλλον!
Αργυρώ Καπαρού: Όσον αφορά τη δισκογραφία, όταν έχεις πει κάτι δυνατό χρειάζεται ένα άλφα διάστημα για να ολοκληρωθεί ο κύκλος του. Για να σκεφτείς και να παράγεις κάτι καινούριο χρειάζεται χρόνος, τουλάχιστον μία διετία, πιστεύω. Όταν κυκλοφορεί μια νέα δουλειά είναι κάτι το φρέσκο. Θέλει να αγαπηθεί, να μπει στα σπίτια, να καταλάβεις κι εσύ ποιο θα είναι το επόμενο ζητούμενο του κόσμου, τι αγάπησε περισσότερο από αυτά που έκανες, είναι πολλά!
Σταύρος Σιόλας: Και επειδή, αν κοιτάει κανείς ρεαλιστικά το μέλλον είναι δυσοίωνο, δεν είναι εμφανής ο τρόπος που θα γίνει πρακτικά το επόμενο βήμα. Αυτό τι σημαίνει όμως; Αυτό είναι ένα καλό που μπορεί να κάνει αυτή η εποχή, ότι, αν η ανάγκη σου είναι πραγματική, βαθιά και πολύ μεγάλη, θα ψάξεις και θα βρεις έναν τρόπο να επικοινωνήσεις με τον κόσμο, να πεις αυτό που θέλεις! Παλιά δεν ίσχυε αυτό, ήταν πολύ εύκολο. Υπήρχε υπερπαραγωγή, χωρίς να περνάει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα μέσα από ένα φίλτρο. Τώρα, είναι καλό που είναι πιο δύσκολο! Πρέπει να είσαι πιο καίριος, πιο ουσιώδης, να ξέρεις τι θέλεις να πεις, για να μπορέσεις να το πεις, γιατί δεν μπορείς πια εύκολα να βρεις βήμα. Όταν καλλιεργείς τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες, συνήθως η ζωή η ίδια, σου βρίσκει έναν τρόπο! Αρκεί όμως, συνέχεια να έχεις μία συνέπεια και μία σταθερή πορεία, που να σε οδηγεί σε αυτόν τον τρόπο. Ουσιαστικά, το άμεσο μέλλον που αποτελεί γεγονός καλλιτεχνικό, είναι η συνεργασία μας στο Polis Art και η συνεργασία μας στο Passport!
Αργυρώ Καπαρού: Δε θα σας πούμε πολλές λεπτομέρειες, γιατί δε μας επιτρέπεται μάλλον… αλλά το χειμώνα θα είμαστε στο Passport! Θα είμαστε τον Δεκέμβρη και δύο Σάββατα του Γενάρη, μαζί με τη Σοφία Παπάζογλου και τον Απόστολο Ρίζο. Είναι ένα πρόγραμμα σε επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου, με τίτλο “Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου”.
Music Corner: Την προηγούμενη σεζόν, συνεργαστήκατε με τον Απόστολο Ρίζο και πριν λίγο καιρό ολοκληρώσατε την καλοκαιρινή περιοδεία, πως πήγε αυτή η συνεργασία;
Αργυρώ Καπαρού: Καταρχήν ο Αποστόλης είναι ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο από τον Σταύρο. Είναι κι εκείνος δημιουργός, έχει ένα τελείως διαφορετικό ρεπερτόριο, πολύ όμορφο, από το οποίο δε λείπουν και τα κομμάτια του Ζούδιαρη απ’ την προηγούμενη δουλειά του. Θα έλεγα ότι έχει κι εκείνος μία θεατρικότητα και μπορεί να είναι πιο ροκ. Μπορεί με ένα ροκ τρόπο, να ερμηνεύει ακόμα και Βαμβακάρη! Αυτό που είναι σημαντικό, είναι ότι έχει μια ωραία φωνή και είναι ένας καλλιτέχνης που κι εκείνος, με διαφορετικό τρόπο μου ταίριαξε. Θα συνεχίσουμε το χειμώνα και με τον Σταύρο, στο σχήμα που θα είναι και ο Απόστολος. Κι έχω να πω για τον Απόστολο ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει ένα ηχηρό λαρύγγι και πολύ πάθος! Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτή τη συνεργασία, η οποία ολοκληρώθηκε πριν από την παράσταση στο Νομισματικό Μουσείο.
Music Corner: Πως πήγε η εμφάνισή σας στο Νομισματικό Μουσείο;
Αργυρώ Καπαρού: Στο Νομισματικό Μουσείο κάναμε μία παράσταση με δύο μουσικούς. Ήταν για την πανσέληνο του Αυγούστου, για τις εκδηλώσεις που γίνονται στους αρχαιολογικούς χώρους. Ο κόσμος μας αγκάλιασε πάρα πολύ, δηλαδή ενώ χωρούσε διακόσια άτομα, είχε τετρακόσια! Περίπου διακόσιοι άνθρωποι φύγανε, γιατί δε μπορούσαν να σταθούν όρθιοι! Πλημμύρισε ο χώρος, όπως εύχομαι να πλημμυρίσει και το Polis Art σε αυτό που πάμε να κάνουμε με τον Σταύρο! Στην Αθήνα, όταν δεν πνίγεις τον άλλον οικονομικά για να έρθει να σε δει και έχεις μια ελεύθερη είσοδο -όπως ισχύει και στο Polis Art- και του χρεώνεις το ποτό που θα πάρει, αν θέλει να πάρει, θα κάνει τον άλλο να έρθει. Βλέπουμε βέβαια, ότι όλα τα γεγονότα τα καλλιτεχνικά, προσπαθούν να είναι γύρω στα δέκα ευρώ η είσοδος. Αυτό, το σεβόμασταν απ’ την αρχή και με τη Λίνα σε ό,τι κάναμε, και ακόμα συνεχίζουμε με αυτό το μπούσουλα! Ζούμε περίεργες μέρες, πρέπει ο άλλος για να έρθει να μας δει, να μπορεί! Κοιτάμε να βρούμε ποιο θα είναι αυτό το επίπεδο, που θα τον κάνει να μπορεί..
Music Corner: Βρεθήκατε και οι δυο σας, στις 11 Σεπτεμβρίου στη συναυλία στο προαύλιο της ΕΡΤ που έγινε ως ένδειξη αλληλεγγύης στο απολυμένο προσωπικό.
Αργυρώ Καπαρού: Η ΕΡΤ είναι ενενήντα μέρες με προσωπικό απολυμένο, το οποίο όμως, λειτουργεί κανονικά το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, έστω σε αυτό το ένα στούντιο για εξωτερικά γυρίσματα. Εγώ καταγγέλλω ένα γεγονός πολύ σοβαρό, ότι με μία αιφνίδια πράξη, μαύρισε η οθόνη μας κάτω από μία συνθήκη απαράδεκτη για τα δικά μου δεδομένα, σε επίπεδο που ο τηλεθεατής να είχε ένα συναίσθημα τρομοκρατίας και φόβου. Δηλαδή τι συνέβη και έγινε αυτό; Αυτό για εκείνη την ημέρα. Και το δεύτερο βήμα μετά τις απολύσεις είναι η ίδρυση της Δημόσιας Τηλεόρασης με αυτά τα περιεχόμενα που βλέπουμε, που μόνο τα ντοκιμαντέρ τα σώζουν!
Σταύρος Σιόλας: Τα ντοκιμαντέρ από το αρχείο της ΕΡΤ, το οποίο δημιούργησαν τα “λαμόγια” και οι “αργόσχολοι”, τους οποίους απολύσανε εν μία νυκτί. Αλλά το έργο τους το έχουνε, για να το διαχειρίζονται!
Αργυρώ Καπαρού: Δηλαδή, δεν κλείνεις έτσι ένα μουσείο! Πρόκειται για μουσείο! Ας πούμε ότι δεν έβγαινε το Λούβρο, θα το έκλεινε ποτέ κανείς για να το ξανανοίξει; Θα το έκλεινε; Δε θα έμπαινε δηλαδή μέσα στο μουσείο ο επισκέπτης; Αυτό μας έκανε η κυβέρνηση. Μας έκλεισε ένα μουσείο. Δε θα μιλήσω εγώ για τους ανθρώπους, που πληρώνει ο ελληνικός λαός και κατά πόσο έγινε κακή διαχείριση. Θα πω μόνο, με βαθιά γνώση, ότι η ΕΡΤ δικαιολογούσε και περίσσευε χρήματα, για να μπαλώσουν άλλες τρύπες του ελληνικού δημοσίου. Αυτή τη στιγμή η ΕΡΤ είναι σε μία άθλια κατάσταση για τα παγκόσμια δεδομένα. Το υλικό που βγαίνει προς τα έξω είναι άθλιο. Το γεγονός ότι, στο διάστημα από την απόλυση ως τώρα, δεν έχει γίνει κάτι που να οδηγήσει σε μία συμφωνία τους εργαζόμενους που δούλευαν τόσα χρόνια εκεί με την κυβέρνηση, είναι ανικανότητα! Δεν είναι “ήρθα να σας εξυγιάνω” και “αυτό πρέπει να γίνει”. Είναι ανικανότητα! Και αυτή την ανικανότητα δε θα τη συγχωρήσει, πιστεύω, ο Έλληνας πολίτης. Και το ελπίζω, γιατί μας έχουν κάνει έτσι, που η μνήμη μας αδρανεί. Όπως λέω και σε ένα τραγούδι από το δίσκο, στο “Σάμπα από σπίτι”, μας ψεκάζουν. Το πιστεύω αυτό, δεν είναι τυχαίοι οι ψεκασμοί. Δεν είμαι drama queen, αλλά πιστεύω ότι θέλουν να σβήσουν από τα σχολεία τον πολιτισμό, να σβήσουν τη μουσική. Καταργούνται τόσες χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών… Δεν είναι μόνο η ΕΡΤ, είναι οργανωμένο το έγκλημα. Αν θέλουν να είναι τίμιοι, να κλείσουν και το Υπουργείο Παιδείας και το Υπουργείο Πολιτισμού. Δεν είμαστε αγνώμονες, αλλά δεν είμαστε και ηλίθιοι.
Music Corner:Αυτά τα σχόλια, έχουν κάποια σχέση με τις πρόσφατες δηλώσεις της Ρεπούση για τα αρχαία ελληνικά στο σχολείο;
Αργυρώ Καπαρού: Όχι. Αλλά γενικά, δε συμφωνώ καθόλου με όσες δηλώσεις έχει κάνει η Ρεπούση, φυσικά. Θεωρώ ότι είναι πληγή για τη ΔΗΜΑΡ που πρέπει κάποια στιγμή να καθαρίσει. Το λέω με γνώση και εκτίμηση σε κάποια πράγματα που έχει ο Φώτης Κουβέλης, αλλά αυτό είναι μία πληγή. Επίσης πιστεύω, ότι η αριστερά είναι ανάπηρη, που δεν τα βρίσκει τόσα χρόνια. Το ίδιο έγκλημα, που συνέβη με την αριστερά μετά τον Εμφύλιο, το ίδιο συνεχίζει να συμβαίνει και τώρα.
Music Corner: Θέλετε να μου πείτε κι εσείς, τι θέση παίρνετε για την ΕΡΤ;
Σταύρος Σιόλας: Σοκαρίστηκα κι εγώ, όταν γύρισα σπίτι και είδα το απόλυτο μαύρο! Είχα ακούσει φήμες ότι θα έκλεινε. Σκοτάδι εκεί που ήταν δύο κανάλια, η ΕΡΤ και η ΝΕΤ; Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου! Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μπορεί ένα τέτοιο πράγμα να συμβεί σε ένα δημοκρατικό κράτος. Και νομίζω δεν έχει συμβεί σε καθεστώς Δημοκρατίας πουθενά αλλού στον κόσμο! Είναι τουλάχιστον παράλογο να καταργείς κάτι, κατονομάζοντάς το δυσλειτουργικό, όντας απόλυτα υπεύθυνος για τη δυσλειτουργία του. Δηλαδή, αν καταργείς κάτι που δε λειτουργεί καλά, πρέπει να καταργήσουν αυτοί τους εαυτούς τους πρώτα από όλα και όλο το ελληνικό κράτος. Τίποτα δε λειτουργεί καλά. Ότι δε λειτουργεί καλά, το εξυγιαίνεις. Το βοηθάς να λειτουργήσει καλά. Έχει απόλυτο δίκιο η Αργυρώ. Δεν υπάρχει καμία πρόθεση να εξυγιάνουν τίποτα, όλοι οι τομείς, είναι δεξαμενές απολύσεων για αυτούς. Δεν τρέφουν κανέναν σεβασμό για τον πολιτισμό της χώρας, στον οποίο οφείλουμε την ταυτότητά μας και μας έκανε υπερήφανους αλλά και αυτόν που παράγεται τώρα. Αντιθέτως, κάνουν τα πάντα για να μην έχουμε οποιαδήποτε πολιτιστική ταυτότητα!
Αργυρώ Καπαρού: Δεν είναι κάτι απλό η ΕΡΤ. Έχουμε πραγματικά δυσλειτουργικές δημόσιες υπηρεσίες. Η ΕΡΤ δεν είναι ο καταλύτης για αυτήν την ιστορία. Η ΕΡΤ ήταν ένα μουσείο.
Σταύρος Σιόλας: Και δεν ήταν και παθογόνος οικονομικά.
Αργυρώ Καπαρού: Άμα είσαι μάγκας, θα την εξυγιάνεις με ανοιχτή την πόρτα. Δε με “ψήνουν” ότι έπρεπε να κλείσει για να εξυγιανθεί. Δε “ψήνομαι” ως πολίτης και πιστεύω, δε “ψήνονται” και οι πολίτες ευτυχώς. Θα την πληρώσει η κυβέρνηση την ΕΡΤ!
Music Corner: Είστε καθόλου αισιόδοξοι για όσα γίνονται;
Αργυρώ Καπαρού: Είμαι πολύ αισιόδοξη! Ζούμε την εποχή, που ο πόλεμος γίνεται αναίμακτα όπου ακόμα και αυτό, το να γίνει αναίμακτα, ήταν οργανωμένο. Δείξτε μου μία πρωτεύουσα της Ευρώπης που έχει περάσει αυτά που έχουμε περάσει εμείς και να δούμε αν είναι περήφανη. Δε θα έρθει αλλαγή με επανάσταση, θα έρθει με κρίσεις πανικού. Επειδή δεν υπάρχει ιδεολογικό υπόβαθρο, δυστυχώς, θα είναι κρίσεις πανικού. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με την αλλαγή θα βγουν καινούρια συνθήματα. Γιατί αυτά που είχαμε, δε μας φτάνουν!
Σταύρος Σιόλας: Όλα αυτά τα χρόνια μεθοδευμένα, έχει απόλυτο δίκιο και σε αυτό η Αργυρώ, έχει απαξιωθεί πλήρως η οποιαδήποτε έννοια πνευματικότητας, παιδείας, ιδεολογίας, με πρώτους υπεύθυνους αυτούς που διατείνονται ότι φέρουν την καλύτερη, πιο ανθρωπιστική ιδεολογία. Για αυτό το λόγο, αυτό που βλέπουμε τώρα είναι να αντιδρά ο καθένας με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Άλλοι αισθάνονται την ανάγκη να έρθουν μαζί, άλλοι αγριεύουν, άλλοι θέλουν να σπείρουν τυφλή βία προς κάθε κατεύθυνση, αυτό είναι και η Χρυσή Αυγή. Σπέρνω βία, για να τιμωρήσω άπαντες, αλλά χωρίς λογική. Είναι μάλλον χλωμό το να οδηγηθούμε σε μία επανάσταση με συνείδηση επανάστασης. Θα οδηγηθούμε σε ένα ξέσπασμα, μία αντίδραση αργοπορημένη.
Music Corner: Κλείνοντας, θέλετε να πούμε κάτι ακόμη σχετικά με την παράστασή σας;
Αρ. Καπαρού & Στ. Σιόλας: Να καλέσουμε τον κόσμο! Να πούμε ότι παίζουμε στις εννέα η ώρα την Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου. Η παράσταση θα γίνει στον αίθριο χώρο του Polis Art,η είσοδος είναι ελεύθερη και αν κάποιος θέλει ποτό, θα πληρώσει το ποτό του. Με χαρά περιμένουμε τον κόσμο, γιατί κι εμείς χαιρόμαστε από αυτήν την συνεύρεση. Και να πούμε ότι, η Λίνα Νικολακοπούλου θα έχει καλεσμένη την Εβελίνα Αγγέλου, που θα πει δύο καινούρια τραγούδια και δύο παλιά! Η Εβελίνα Αγγέλου είναι η σύζυγος του Στέλιου Βαμβακάρη, γιου του Μάρκου Βαμβακάρη και πολύ σημαντική λαϊκή τραγουδίστρια!
Music Corner: Σας ευχαριστούμε πολύ για αυτήν τη συνέντευξη!
Αρ. Καπαρού & Στ. Σιόλας: Κι εμείς ευχαριστούμε, να ‘στε καλά!
—————–
*** Ευχαριστούμε το bar “La Soiree de Votanique” (Καστοριάς 38, Βοτανικός, 2103471401) για την άψογη φιλοξενία…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…