“Κρατώ πια μόνο την ουσία που είναι το ίδιο τραγούδι… Το τραγούδι είναι ο δρόμος μου!”
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μάριελ Μπόμπα
Φωτογράφηση: Σπύρος Σταυρόπουλος
Music Corner – 11/10/2013
Πάντα μένουν στην μνήμη μου οι άνθρωποι που έχουν αυτό το γνήσιο και αληθινό χαμόγελο… Το χαμόγελο, που βγαίνει αβίαστα, όπως αυτό των μικρών παιδιών και σε γεμίζει θετική ενέργεια. Η Ευρυδίκη Θεοκλέους ανήκει σίγουρα στους ανθρώπους αυτούς, αν και στην περίπτωσή της, υπάρχουν και χίλιοι δυο ακόμα λόγοι για να τη θυμάται κανείς: Όχι μόνο για τις επιτυχίες της στο χώρο του τραγουδιού, αλλά και για το ότι διατηρώντας μεν το προσωπικό της στυλ, τολμά πάντα καινούρια πράγματα, καταρρίπτοντας όλα τα ταμπού και εκπλήσσει διαρκώς, ξεφεύγοντας από κάθε τι κλισέ…
Λίγο πριν τις εμφανίσεις της με το Χρήστο Δάντη και την Ηρώ στην Αρχιτεκτονική, τις «Παράλληλες Διαδρομές», (οι οποίες είναι προγραμματισμένες για τις 12 και τις 19 Οκτωβρίου), βρεθήκαμε στο πανέμορφο Cafe Restaurant Breeze στη Μαρίνα Φλοίσβου. Μας μίλησε για τα φετινά της σχέδια, το ταξίδι της στο χώρο της μουσικής και τους αγαπημένους της ανθρώπους…
Music Corner: Πως ήταν για εσένα το καλοκαίρι που μας πέρασε;
Ευρυδίκη: Το φετινό καλοκαίρι ήταν αρκετά ξέγνοιαστο για εμένα, με την έννοια ότι ηρέμησα και είχα περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου. Δεν έκανα τόσα πολλά live, όπως άλλες χρόνιες και είχα γενικά την πολυτέλεια να σκεφτώ, να οργανωθώ για αυτά που έρχονται και τελικά, να καταλήξω σε κάποια πράγματα που είχα καιρό τώρα στο μυαλό μου…
Music Corner: Το καλοκαίρι των σχεδίων λοιπόν…
Ευρυδίκη: Ακριβώς, πολλά σχέδια για τα επόμενα βήματα… Για live εμφανίσεις, παραστάσεις και δισκογραφία. Πήρα τις αποφάσεις μου, κατέστρωσα τα σχέδια μου (γέλια). Και παράλληλα λίγες, πολύ λίγες διακοπές.
Music Corner: Πάντως, αν και μέσα φθινοπώρου “χειμώνιασε” απότομα και δυστυχώς όχι μόνο λόγω καιρού, αλλά και λόγω των τελευταίων γνωστών εξελίξεων… Πώς το βίωσες όλο αυτό;
Ευρυδίκη: Είναι περίεργο το πώς καμιά φορά αλλάζουν τα πράγματα από τη μια στιγμή στην άλλη. Εκεί που όλα είναι ήρεμα και η ζωή σου κυλάει χωρίς να περιμένεις ανατροπές, βλέπεις ξαφνικά μέσα σε μία μέρα να αλλάζουν τα δεδομένα. Συνειδητοποιείς τότε, ότι τίποτα δεν είναι έτσι όπως φαίνεται, ότι όλα μπορούν να ανατραπούν. Για αυτό και πρέπει να εξετάζουμε τα πράγματα σε βάθος και να προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε την ουσία των πραγμάτων. Βλέποντας το ίσως και πιο ρομαντικά, να χαιρόμαστε τη στιγμή και τη ζωή μας και να είμαστε πιο κοντά στους δικούς μας ανθρώπους.
Music Corner: Ευτυχώς όμως έχουμε και εξελίξεις στα καλλιτεχνικά δρώμενα, οι οποίες φυσικά μόνο χαρά προσφέρουν… Μάθαμε πως ετοιμάζεις κάτι πολύ όμορφο στην Αρχιτεκτονική σκηνή, παρέα με δύο επίσης αγαπημένους καλλιτέχνες το Χρήστο Δάντη και την Ηρώ, στις 12 και στις 19 Οκτωβρίου αντίστοιχα…
Ευρυδίκη: Ναι, τις «Παράλληλες Διαδρομές», όπως ονομάσαμε αυτές τις εμφανίσεις, αφού έτσι, παράλληλες είναι και οι πορείες μας. Πρόκειται για ανθρώπους τους οποίους αισθάνομαι πολύ κοντά μου. Ξεκινήσαμε μαζί, τα ίδια χρόνια και πορευόμαστε κάνοντας πράγματα πολύ οικεία. Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν κάποιες στιγμές, αλλά δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε κάτι μεγαλύτερο μαζί.
Ας πούμε, τον Χρήστο Δάντη, τον οποίο εκτιμώ και θαυμάζω απεριόριστα, τον είδα την πρώτη χρονιά που ήρθα στην Ελλάδα, όταν ήταν κι εκείνος στο ξεκίνημά του, δίπλα στην Ελένη Δήμου. Θυμάμαι πως μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και από εκείνη τη στιγμή είχε μείνει στο μυαλό μου… Μια φωνή χωρίς όρια, με τεράστια έκταση και εντελώς χαρακτηριστική. Είχα πάντοτε την επιθυμία να τραγουδήσω μαζί του, ώσπου τελικά μας έφερε κοντά ο Γιώργος ο Θεοφάνους σε μια συναυλία που έκανε πριν από καμιά δεκαριά χρόνια στο Λυκαβηττό. Τραγουδήσαμε μαζί το «Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου», ένα τραγούδι του Σάκη Ρουβά, που έχει γράψει ο Γιώργος. Όμως, μας είχε μείνει το απωθημένο ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουμε κάτι παραπάνω μαζί, για αυτό και είμαι πολύ χαρούμενη που θα τον συναντήσω στην Αρχιτεκτονική Σκηνή στις 12 Οκτωβρίου.
Την Ηρώ δε, η οποία είναι επίσης εξαιρετική, τη γνώρισα πριν από είκοσι χρόνια περίπου. Από τότε θαύμαζα τις δουλείες της και θεωρώ πως έχει μια έντονη προσωπικότητα, ξεχωριστές ερμηνείες και επιβλητική σκηνική παρουσία. Αυτά την κάνουν μοναδική και πιστεύω ότι αδιαμφισβήτητα είναι μια από τις καλύτερες ερμηνεύτριας της γενιάς μας. Δεν έτυχε να έρθουμε ποτέ πολύ κοντά, είναι όμως από τους ανθρώπους που ξεχωρίζω σε αυτόν το χώρο τόσο για το ταλέντο, όσο και για το ήθος της. Πάντα πίστευα ότι θα ταιριάζαμε και ότι έχουμε πολλά να μοιραστούμε. Είναι λοιπόν πολύ μεγάλη χαρά και τιμή για έμενα που θα έχουμε επιτέλους αυτή την ευκαιρία, στις 19 Οκτώβρη, επίσης στην Αρχιτεκτονική σκηνή.
Δύο εμφανίσεις λοιπόν, όπου δρόμοι παράλληλοι θα διασταυρωθούν για τα καλά. Θα τραγουδήσουμε πολλά τραγούδια, τόσο από τα παλιά μας, όσο και από τα πιο πρόσφατα, όπως και κάποια που σίγουρα θα εκπλήξουν τον κόσμο.
Music Corner: Πέρυσι σε είδαμε σε μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση στο Γυάλινο Θέατρο, “Το Μπλε Ταξίδι”. Ήταν ένας κύκλος που έφτασε στο τέλος του ή θα έχουμε την ευκαιρία να ξαναδούμε την παράσταση φέτος;
Ευρυδίκη: Σίγουρα για εμένα δεν έχει κλείσει αυτός ο κύκλος. Ξέρω πως είναι δύσκολο να ταξιδέψει μια τέτοια παράσταση, γιατί είναι μια μεγάλη παραγωγή, με πολλά άτομα και σίγουρα η εποχή δεν ευνοεί. Είναι κάτι όμως που το θέλω πάρα πολύ και το προσπαθώ. Ευελπιστώ πως κοντά στα Χριστούγεννα θα παρουσιάσουμε αυτή την παράσταση στην Κύπρο, αφού δεν τα καταφέραμε πέρυσι και ίσως υπάρξει και κάποιος περιορισμένος αριθμός παραστάσεων και στην Αθήνα.
Βέβαια, υπάρχει και συνέχεια πέρα από το «Μπλε ταξίδι», αφού μου αρέσει πολύ να κάνω και τέτοιου είδους παραστάσεις, πιο θεατρικές. Αυτό σχετίζεται και με τις σπουδές μου και νομίζω πως ήρθε ο καιρός να δείξω στον κόσμο και αυτή την πλευρά μου. Στις παραστάσεις αυτές τραγουδάω ό,τι αγαπώ… Όχι μόνο τα δικά μου τραγούδια, αλλά και όλα όσα μου αρέσουν, αυτά με τα οποία μεγάλωσα, που τα βγάζω με έναν δικό μου τρόπο στη σκηνή. Έτσι έχω στο μυαλό μου και το επόμενο project, μια νέα παράσταση. Θέλω όμως να δώσω χρόνο ακόμα στο «Μπλε ταξίδι», γιατί αξίζει πραγματικά τον κόπο. Όσοι το παρακολούθησαν είπαν τα καλύτερα λόγια και αυτό είναι το κέρδος μου. Άλλωστε αυτή τη δουλειά δεν την έκανα για να κερδίσω κάτι οικονομικά, αλλά για την ψυχή μου! Εισέπραξα το χειροκρότημα του κοινού και αυτό είναι μεγάλη ευτυχία για εμένα.
Music Corner: Η καλλιτεχνική σου πορεία, μαρτυρά πως σου αρέσει να δοκιμάζεις νέα πράγματα και συχνά υποστηρίζεις κάτι καινούριο και διαφορετικό. Μας έχεις συνηθίσει σε εκπλήξεις. Παρ’ όλα αυτά ποια θεωρείς πως είναι η καλλιτεχνική σου ταυτότητα;
Ευρυδίκη: Είναι δύσκολο για εμένα να βάλω μια ταμπέλα στον εαυτό μου. Αυτοί που έχουν ακούσει τραγούδια μου, πιθανώς θα πουν πως είμαι μια pop-rock τραγουδίστρια. Εγώ ξέρω ότι δεν είμαι μόνο αυτό. Δεν μπορώ όμως να δώσω έναν τίτλο σε αυτό που είμαι. Σίγουρα δεν είμαι λαϊκή τραγουδίστρια, σίγουρα δεν είμαι κλασική τραγουδίστρια και σίγουρα κινούμαι στο χώρο της pop- rock. Όμως, υπάρχουν κι άλλα πράγματα, τα οποία μου αρέσουν και με εκφράζουν. Δοκιμάζω διαφορετικά είδη, πειραματίζομαι και ξέρω πως είναι πολλά αυτά που μπορώ να κάνω καλά. Δεν μπορώ να μείνω σε ένα συγκεκριμένο είδος, για αυτό και δε θα μπορούσα να με χαρακτηρίσω απόλυτα.
Music Corner: Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει κάτι που θεωρείς ότι δε θα σου ταίριαζε; Κάτι που δε θα ήθελες να δοκιμάσεις;
Ευρυδίκη: Απορρίπτω κάτι, όταν δεν αγγίζει την ψυχή μου. Δεν έχει να κάνει με το μουσικό είδος, αλλά με το αν είναι καλό ή κακό. Από εκεί και πέρα είμαι ανοιχτή σε κάθε τι, φτάνει να μιλά στην καρδιά μου.
Μusic Corner: Τι δεν αντέχεις στη δουλειά σου;
Ευρυδίκη: Δεν μπορώ την υποκρισία, το δήθεν και το ψέμα. Συχνά καταλαβαίνω ότι με πλησιάζουν άνθρωποι και απλά μου λένε κολακευτικά λόγια, για να είναι «καλοί» μαζί μου. Αυτό δεν μου αρέσει. Θέλω ειλικρινείς ανθρώπους, αυτούς που θα μου πουν την αλήθεια. Αυτό με κάνει κι εμένα καλύτερη! Ο χώρος μας είναι πολύ δύσκολος και ανταγωνιστικός, αν και εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι. Δεν μπορώ να δω τη μουσική με αυτό τον τρόπο, ούτε και τους συναδέλφους μου. Η αλήθεια είναι πως δεν τους βλέπω καν ως συναδέλφους, αφού η μουσική για εμένα δεν είναι επάγγελμα. Τους βλέπω σαν φίλους που μοιραζόμαστε πράγματα. Για αυτό και δεν μπορώ ας πούμε να κάνω μια δουλειά με κριτήρια οικονομικά. Όλα αυτά έχουν πια περάσει για εμένα και κρατώ πια μόνο την ουσία, που είναι το ίδιο το τραγούδι. Το τραγούδι είναι ο δρόμος μου… Ένας δρόμος που με οδηγεί πάντα σε ένα αληθινό χαμόγελο!
Music Corner: Στο Λύκειο τί ήθελες να σπουδάσεις; Είχες αποφασίσει ήδη ότι θα ακολουθήσεις το δρόμο της μουσικής;
Ευρυδίκη: Η μουσική ήταν πάντα το πάθος μου. Ήθελα να τραγουδάω και αισθανόμουν ότι με ένα μαγικό τρόπο αυτό με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Το τραγούδι με κάνει να αισθάνομαι ότι είμαι ξεχωριστή και ότι μπορώ να μοιραστώ πράγματα με τους συνανθρώπους μου. Με τη μουσική ταξιδεύω και νιώθω ότι μπορώ να κάνω τον κόσμο καλύτερο. Σίγουρα στο Λύκειο όλα αυτά τα είχα συνειδητοποιήσει και έτσι ήξερα πολύ καλά ότι αυτόν το δρόμο θα ακολουθήσω. Βέβαια το έλεγα στους γονείς μου από ακόμα μικρότερη ηλικία, χωρίς ωστόσο να με παίρνουν στα σοβαρά, αλλά εγώ το εννοούσα (γέλια). Πάντως κάποια στιγμή, γύρω στα 14 με 15 δήλωσα υπεύθυνα στους γονείς μου ότι θα γίνω τραγουδίστρια και πως θέλω να σπουδάσω μουσική. Αυτό ήθελαν και οι γονείς μου, να γίνω ολοκληρωμένος μουσικός.
Music Corner: Τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί στη ζωή σου, ακόμη ένας μουσικός ρόλος, αυτός της διδασκαλίας. Πώς αισθάνεσαι που είσαι πλέον και δασκάλα;
Ευρυδίκη: Η διδασκαλία έχει μπει στη ζωή μου τα τελευταία τρία χρόνια και είναι κάτι που πραγματικά απολαμβάνω. Δεν κάνω ένα τυπικό μάθημα φωνητικής. Ασχολούμαι με παιδιά που θέλουν να μάθουν πώς να στήνονται στη σκηνή. Και όταν λέω να στήνονται δεν εννοώ το τυπικό και ψεύτικο στήσιμο, αλλά το πώς να λύνονται πάνω στη σκηνή, πώς να γίνονται ο εαυτός τους. Όταν μου πρότεινε ο Γιώργος Θεοφάνους να διδάξω στη σχολή του, δέχτηκα να το δοκιμάσω, αφού το αντικείμενό μου περιλαμβάνει πράγματα, τα οποία διδάχθηκα κι εγώ στο Παρίσι και με βοήθησαν πάρα πολύ. Χαίρομαι λοιπόν που τώρα τα μεταδίδω εγώ με τη σειρά μου στα νέα παιδιά. Είναι πραγματικά πολύ ωραίο και μου αρέσει η διαδικασία, ιδιαίτερα όταν είναι κι εκείνα ανοιχτά να δεχτούν πράγματα.
Music Corner: Στις τελευταίες σου δισκογραφικές δουλειές, έχουμε ακούσει και δικά σου τραγούδια. Ο στίχος είναι κάτι που προέκυψε τα τελευταία χρόνια ή κάτι που προυπήρχε και δεν το είχες βγάλει προς τα έξω;
Ευρυδίκη: Η αλήθεια είναι ότι από πολύ μικρή έγραφα μικρές μελωδίες και στιχάκια, αλλά δεν είχα δώσει σημασία, γιατί δεν τα θεωρούσα καλά. Αργότερα σκέφτηκα ότι δεν είναι αυτό το δυνατό μου σημείο και πως είμαι καλύτερη όταν τραγουδώ. Έτσι, επειδή είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου έμεινα στο ερμηνευτικό κομμάτι. Βέβαια είχα και την τύχη να βρεθώ δίπλα σε πολύ καλούς συνθέτες. Στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου δίπλα στο Γιώργο Θεοφάνους, αργότερα στο Δημήτρη Κοργιαλά. Η αλήθεια είναι ότι όταν έχεις ένα συνθέτη μέσα στο σπίτι, ο οποίος γράφει συνέχεια, και σε βάζει να δοκιμάζεις τα κομμάτια του, μάλλον δεν μένει ιδιαίτερος χρόνος να ψάξεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Αυτό άρχισε να γίνεται από μόνο του σε κάποιες στιγμές που μάλλον είχα τρομερή ανάγκη να βγάλω τις δικές μου σκέψεις προς τα έξω. Χωρίς λοιπόν να το σκεφτώ ή να πάρω μια συνειδητή απόφαση ότι θα γράψω ένα τραγούδι, άρχισα να ψιθυρίζω μελωδίες και λόγια και να τα γράφω σε ένα κασετοφωνάκι. Ήταν σα να έβαζε κάποιος άλλος στο μυαλό μου τις μελωδίες και τους στίχους Δεν είναι βέβαια κάτι που μπορώ να κάνω συνέχεια και σίγουρα δεν είμαι επαγγελματίας. Είναι λίγες οι στιγμές που μου βγαίνει, για αυτό και είναι λίγα τα τραγούδια που έχω γράψει. Ευτυχώς όμως άρεσαν και αγαπήθηκαν, αλλιώς δε νομίζω να το τολμούσα ξανά (γέλια).
Music Corner: Θα μπορούσες να δώσεις δικούς σου στίχους σε κάποιον άλλον ερμηνευτή;
Ευρυδίκη: Έχω δώσει δικά μου τραγούδια σε φίλους. Στη Σαλίνα για παράδειγμα, μια νέα τραγουδίστρια, η οποία έχει κάνει ήδη δύο δισκογραφικές δουλειές, έχω δώσει δύο τραγούδια, όπως και σε άλλους φίλους που μου έχουν ζητήσει. Σίγουρα όμως δε θα μπορούσα να μπω στη διαδικασία του να γράψω κάτι με συγκεκριμένη θεματολογία, αν μου το ζητούσαν. Τώρα, αν έχω κάτι δικό μου και αρέσει σε κάποιον άλλο, ευχαρίστως να του το δώσω.
Music Corner: Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο δίσκος «Δυο μέτρα γης αγάπησα», μια δουλειά με τραγούδια για την Κύπρο. Μίλησε μας για αυτή την πρωτοβουλία…
Ευρυδίκη: Ο δίσκος κυκλοφόρησε με την εφημερίδα «Σημερινή» στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου που είναι η επέτειος της τουρκικής εισβολής το 1974, ενώ από το Σεπτέμβρη είναι πλέον διαθέσιμος στα δισκοπωλεία σε Ελλάδα και Κύπρο. Είναι μια συγκλονιστική δουλειά για εμένα και χαίρομαι που είμαι κομμάτι της. Οι στίχοι των κομματιών είναι του Πόλυ Κυριάκου, ο οποίος είχε και την πρωτοβουλία για αυτήν τη δουλειά. Τη μουσική έχει γράψει ο Δημήτρης Κοργιαλάς, ο οποίος έκανε και όλες τις ενορχηστρώσεις και νομίζω πως η παραγωγή αυτή αποτελεί μεγάλη έκπληξη για αυτούς που δεν τον ξέρουν. Συμμετέχουν ο Γιάννης Κότσιρας, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Μελίνα Κανά, η Γιώτα Νέγκα, ο Δώρος Δημοσθένους, η Πέμυ Ζούνη, ο ίδιος ο στιχουργός, ο οποίος απαγγέλει δύο κομμάτια και βέβαια εγώ και ο Δημήτρης. Είναι κατά τη γνώμη μου εντυπωσιακός και συγκινητικός ο τρόπος, με τον οποίο όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες έχουν προσεγγίσει τα κομμάτια.
Music Corner: Επισκέπτεσαι συχνά την ιδιαίτερη πατρίδα σου. Η χρονιά που πέρασε ήταν μια από τις πιο δύσκολες για την Κύπρο τα τελευταία χρόνια. Πώς ψυχολογείς τον κόσμο εκεί;
Ευριδίκη: Ο κόσμος έχει μία απίστευτη εσωτερική δύναμη και αυτό το πιστεύω όσο τίποτα άλλο. Μια δύναμη που υπάρχει κατά κάποιον τρόπο στο DNA μας και χάρη σε αυτή ξεπερνάμε τις δυσκολίες. Αρκεί να σκεφτούμε όσα αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν… Είναι εύκολο να πάμε πίσω, να θυμηθούμε ποιοι είμαστε. Εκεί που φτάσαμε σήμερα είμαστε όλοι το ίδιο και δε χρειαζόμαστε τα περιτυλίγματα. Μόνο πίστη στον συνάνθρωπο και στην πατρίδα μας. Θεωρώ πως όλο αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Είναι ένας πόλεμος συμφερόντων και στο στόχαστρο είναι πάντα αυτός ο λαός. Τι είναι αλήθεια 700.000 Έλληνες της Κύπρου, για αυτούς που έχουν τη δύναμη; Δεν είναι τίποτα! Όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό πιστεύω. Για αυτό πρέπει να είμαστε δυνατοί. Ο λαός της Κύπρου είναι πειθαρχημένος και παρόλο που τα πολύ δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμα, με αληθινή ενότητα είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρει, ακόμα μία φορά.
Μusic Corner: Είσαι άνθρωπος του διαδικτύου; Aπολαμβάνεις αυτού του είδους την επικοινωνία με τον κόσμο;
Ευρυδίκη: Δεν ήμουν πάντα, αλλά πλέον το χρησιμοποιώ αρκετά. Έχω ήδη τρία προφίλ στο facebook (γέλια). Εντάξει, αν κάνεις την αρχή κολλάς. Μου αρέσει αυτή η άμεση επαφή με τον κόσμο που προσφέρει το διαδίκτυο. Πολλές φορές μου μιλάνε, μου λένε τη γνώμη τους ή ακόμα και προσωπικά τους πράγματα.. Μου αρέσει να μοιράζομαι τις σκέψεις μου και είμαι ανοιχτή να δεχτώ και τις σκέψεις των άλλων. Καμιά φορά βέβαια αυτό μπορεί να παρεξηγείται, ιδιαίτερα όταν μπαίνουμε σε θέματα που δεν είναι μόνο μουσικά. Πολλοί είναι έτοιμοι να το κατακρίνουν, όταν δουν έναν καλλιτέχνη να σχολιάζει για παράδειγμα πολιτικά θέματα. Το θεωρώ μεγάλο λάθος, για τον απλό λόγο ότι κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να λέει τη γνώμη του. Δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, και αυτό κάποιους τους ενοχλεί. Δε πιστεύω ότι έχεις δικαίωμα για πολιτική άποψη μόνο αν λες επαναστατικά τραγούδια.
Music Corner : Ποιο είδος μουσικής προτιμάς ως ακροατής;
Eυρυδίκη: Είναι πολλά αυτά που μου αρέσουν . Στο σπίτι, εκτός από τις αγαπημένες μου τραγουδίστριες που είναι η Tori Amos, η Kate Bush και η AlanisMorissette, ακούω σίγουρα πράγματα με τα οποία μεγάλωσα, όπως Beatles, Elvis, Edith Piaf και Jacques Brel… Μεγάλη μου αγάπη και ο Χατζιδάκις. Πολύ διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους, αλλά αυτά είναι τελικά που συνθέτουν και τη δική μου μουσική προσωπικότητα. Μάλλον για αυτό δεν μπορώ τελικά να καταλήξω και σε ένα είδος για εμένα, γιατί είναι πολλά όσα αγαπώ και θέλω να τραγουδάω και να βρίσκομαι κοντά σε όλα τα ακούσματα, με τα οποία πορεύτηκα από παιδί.
Music Corner: Αν η μουσική ήταν ταξίδι, ποιος θα ήταν ο προορισμός του;
Ευρυδίκη: Σίγουρα το Παρίσι. Είναι πάντα πρώτος προορισμός για εμένα.
Music Corner: Και αν ήταν χρώμα;
Ευρυδίκη: Η μουσική είναι πολύχρωμη, δεν μπορώ να διαλέξω ένα χρώμα. Έχει να κάνει με τις στιγμές και τη διάθεση… Θα μπορούσε να είναι μαύρο, αλλά δεν είναι μόνο μαύρο. Είναι μαύρο, είναι λευκό, είναι κόκκινο, είναι μπλε… Ανάλογα το mood.
Music Corner: Πώς είναι να συμβιώνουν δύο καλλιτέχνες μέσα σε ένα σπίτι; Δεν υπάρχουν στιγμές που θέλεις το δικό σου χώρο για να εκφραστείς καλλιτεχνικά;
Ευρυδίκη: Μα έχω το χώρο μου, όπως και ο Δημήτρης. Υπάρχουν δηλαδή οι κοινοί χώροι του σπιτιού, αλλά και οι ξεχωριστοί χώροι του καθενός. Ο Δημήτρης έχει το studio του, όπου όταν κλείνεται δεν τον ενοχλεί κανένας… Θα μείνει εκεί μόνος του, θα σκεφτεί, θα ονειρευτεί, θα γράψει. Είναι καλό, όταν θες να αποτραβηχτείς και να μείνεις μόνος να μπορείς να το κάνεις. Αυτό θεωρώ είναι σημαντικό όχι μόνο για δύο καλλιτέχνες που πρέπει να μείνουν μόνοι τους κάποιες ώρες για να δημιουργήσουν, αλλά και για τον καθένα. Σε έναν γάμο, σε μία σχέση δεν μπορούν δύο άνθρωποι να είναι 24 ώρες 24ωρο μαζί. Νομίζω αν έχεις την πολυτέλεια ενός χώρου δικού σου μέσα στο σπίτι, είναι ο,τι πιο ιδανικό.
Music Corner: Πώς είσαι σαν μητέρα; Πιστεύεις πως είσαι αυστηρή;
Ευρυδίκη: Όχι δε θα το έλεγα. Δεν ήμουν ποτέ αυστηρή με το γιο μου. Αυτό μπορεί και να ήτανε λάθος μου, αλλά έτσι είμαι εγώ σαν άνθρωπος. Δεν μπορώ να μαλώσω κανένα παιδάκι. Θυμάμαι πως, όταν ο Άγγελος ήταν μικρός, μπορεί να έκανε σκανταλιές με τους φίλους του, μα εγώ δεν μπορούσα να τα μαλώσω ή να βάλω κάποια τιμωρία (γέλια). Προσπαθούσα πάντα με διάλογο και με γλυκό τρόπο να τον πλησιάσω και έκανα έτσι την αδυναμία μου προτέρημα. Ήθελα να μάθει έτσι μεγαλώνοντας να ακούει, να συζητάει, να εκμυστηρεύεται. Το τελευταίο μάλλον δεν το έχω πετύχει ακόμα, γιατί είναι αρκετά κλειστό παιδί. Αυτό το καταλαβαίνω βέβαια, γιατί σε αυτήν την ηλικία και εγώ έτσι ήμουν. Τώρα μπορεί να μοιράζομαι τα δικά μου με τους γονείς μου, ως παιδί όμως δε θα το έκανα με τίποτα
Music Corner: Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Αθήνα; Με ποια παρέα το απολαμβάνεις περισσότερο;
Ευρυδίκη: Θα σου πω δύο μέρη. Το πρώτο είναι η παραλιακή… Από το Φάληρο μέχρι όσο πάει. Μου αρέσουν πολύ οι βόλτες στη θάλασσα. Δίνουν την αίσθηση ότι μπορείς να ξεφύγεις οποιαδήποτε στιγμή και αυτό μου αρέσει, γιατί πάντα έχω μία μικρή τάση φυγής. Το δεύτερο μέρος είναι η Πλάκα. Αγαπημένη παρέα, είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μπορώ να μοιραστώ πράγματα και με κάνουν να αισθάνομαι ο εαυτός μου. Είναι φυσικά πολύ δικά μου άτομα… Είναι ο Δημήτρης, είναι ο γιος μου, είναι φίλοι, οι οποίοι αν και λίγοι είναι πάντα εκεί για εμένα, όποτε τους χρειάζομαι.
Music Corner: Μπαίνουν εύκολα άνθρωποι στη ζωή σου;
Ευρυδίκη: Όχι. Εύκολα μπαίνουν ως προς το να περάσουμε κάποιες στιγμές μαζί… Να πιούμε ένα ποτό ή να ακούσουμε μουσική σε κάποιον χώρο και γενικά να κάνουμε παρέα. Για να μπουν όμως ουσιαστικά στη ζωή μου, δεν ανοίγουν εύκολα οι πόρτες.
Music Corner: Τι σκέφτεσαι για τη νέα σεζόν που ξεκινάει;
Ευρυδίκη: Σκέφτομαι πράγματα πολύ χαρούμενα και δημιουργικά. Ξεκινάμε, όπως είπαμε και πριν με τις «Παράλληλες Διαδρομές» στην Αρχιτεκτονική Σκηνή και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν κάποιες solo εμφανίσεις. Είναι πολλά αυτά που τρέχουν… Κάποιες εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με διαφορετικές συνεργασίες κάθε φορά, ενώ δουλεύω κάποιους στίχους και συζητάω και με άλλους δημιουργούς για μια καινούρια δουλειά που έχω στο μυαλό μου. Πιστεύω μέχρι τα Χριστούγεννα να έχουμε ένα πρώτο δείγμα. Σίγουρα πάντως δε βιάζομαι. Θέλω να βγει μια δουλειά, μόνο όταν θα υπάρχει λόγος να βγει. Όταν θα είναι πραγματικά έτοιμη… Φυσικά δε λείπουν και τα σχέδια για την καινούρια παράσταση που θα ακολουθήσει το «Μπλε Ταξίδι». Αν και δε θα παρουσιαστεί φέτος, αυτή θα είναι η χρονιά προετοιμασίας της και σίγουρα απαιτεί πολλή δουλειά.
Music Corner: Μάλλον έχουμε πολλά να περιμένουμε! Προς το παρόν λοιπόν, ραντεβού στην Αρχιτεκτονική στις 12 και στις 19! Κλείνοντας, αφιέρωσε έναν αγαπημένο σου στίχο στους αναγνώστες του Music Corner…
Ευρυδίκη: Καθόλου δύσκολο αυτό, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό:
«Κι αν λένε πως σε τούτη τη ζωή,
μόνοι ερχόμαστε και φεύγουμε πιο μόνοι,
εγώ υπάρχω γιατί ζεις κι εσύ
κι όταν φύγεις θα με βρεις στο ίδιο το βαγόνι!».
Ένας στίχος της Λίλιαν Δημητρακοπούλου, που μελοποίησε ο Δημήτρης. Με αγγίζει πάντα και βλέπω με χαρά ότι αγγίζει και πολλές άλλες γυναίκες, όχι μόνο, αλλά κυρίως γυναίκες και αυτό αποκαλύπτει τη ρομαντική μας πλευρά. Όλοι μας ονειρευόμαστε να βρούμε τον άνθρωπο που θα μοιραστεί τα πάντα μαζί μας… Τον έναν, με τον οποίο θα μοιραστούμε όλη μας τη ζωή!
——————-
*** Ευχαριστούμε το Cafe Bar Restaurant «BREEZE» για τη φιλοξενία (Μαρίνα Φλοίσβου, Π. Φάληρο / 210.9889094)…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…