30/1/2014
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
Από το 2001 που τα reality shows μπήκαν στη ζωή του Έλληνα -ακόμα θυμάμαι τις σκηνές αλλοφροσύνης και διαμαρτυρίας έξω από διάφορες εκκλησίες της Ελλάδας ώστε να μη μεταδοθεί το πρώτο “Big Brother” στον ΑΝΤ1-, ξαφνικά η συνήθειά μας να κοιτάζουμε από την κλειδαρότρυπα «νομιμοποιήθηκε». Πέραν όλων των άλλων, δημιούργησαν τη λεγόμενη «μεσημεριανή ζώνη» σχεδόν σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι εφόσον σέβονταν τον εαυτό τους -και μόνο- έπρεπε να έχει το καθένα τη δική του «κουτσομπόλα»
Αργότερα, ήρθαν τα μουσικά reality με τη μορφή της «ακαδημίας». Υποτίθεται ότι εκεί έψαχναν να βρουν τις επόμενες «μεγάλες φωνές» του ελληνικού τραγουδιού, αλλά φάνηκε ότι περισσότερο ασχολούνταν λ.χ. με τις …αγριοφωνάρες και τους καυγάδες της περιβόητης «Άσπας», παρά με τις νότες και τις μελωδίες.
Και φτάνουμε στο “Dancing with the stars”. Ένα σόου που προβάλλεται σε πολλές χώρες με μεγάλη επιτυχία και ο κύριος σκοπός του είναι φιλανθρωπικός. Κι όμως, ακόμα κι αυτό καταφέραμε εδώ στην Ελλάδα να το κάνουμε reality. Ποιος μάλωσε με ποιον, ποιος κατσούφιασε, ποιος πέταξε σπόντες κλπ. Με μνημόνιο ή χωρίς, το κουτσομπολιό είναι η δεύτερη φύση του Έλληνα!
Δεν κρύβω ότι παρακολούθησα όλες τις παραπάνω εκπομπές που ανέφερα. Στην αρχή από περιέργεια (“Big brother”), αργότερα για μουσικούς λόγους (“Fame story”, “Dream show” κλπ) και το “Dancing” γιατί μ’ αρέσει να βλέπω τους άλλους να χορεύουν -κάτι που επ’ ουδενί θα μπορούσα να κάνω…
Μιχάλης και Κλέλια
Στη φετινή τέταρτη σεζόν του show λοιπόν, μεταξύ διάφορων εκπροσώπων της -ας την πούμε- showbiz είχαμε και την παρουσία δύο προσώπων που μας έκαναν υπερήφανους για τη φυλή μας. Τον Μιχάλη Μουρούτσο -χρυσό Ολυμπιονίκη στο Tae kwon do το 2000 στο Σίδνεϊ- και την Κλέλια Πανταζή -μέλος εκείνης της απίθανης Εθνικής ομάδας του ανσάμπλ που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στην ίδια διοργάνωση. Μάλιστα, είναι η νεώτερη σε ηλικία Ελληνίδα Ολυμπιονίκης.
Ο Μιχάλης δεν είχε σχέση με το χορό, αλλά στην πορεία έδειξε σημαντική βελτίωση και κατάφερε ως τη στιγμή που αποχώρησε ν’ αποδείξει ότι με θέληση και πείσμα μπορείς να κάνεις «δικό σου» κάτι που είναι πολύ έξω από σένα. Η συμμετοχή του ήταν κάτι περισσότερο από αξιοπρεπής και γι’ αυτό δικαίως χειροκροτήθηκε.
Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή την παράσταση έκλεψε η Κλέλια. Ένα κορίτσι με απεριόριστες σωματικές δυνατότητες λόγω του αγωνίσματος που υπηρέτησε, φάνηκε αμέσως ότι θα ήταν ένα από τα πιο ισχυρά «χαρτιά» του show. Και δεν διέψευσε τις προσδοκίες όλων όσων είχαν τη δυνατότητα να κρίνουν αντικειμενικά, καθώς Κυριακή με Κυριακή ήταν όλο και καλύτερη.
Πέραν βεβαίως των προσόντων και των ικανοτήτων της, βασικότατο ρόλο σ’ αυτό έπαιξε και ο εξαιρετικά ταλαντούχος κι ευρηματικός χορογράφος και παρτενέρ της Παύλος Μανογιαννάκης, νικητής του προηγούμενου Dancing με την εκπληκτική Ντορέττα Παπαδημητρίου -κατά τη γνώμη μου η καλύτερη συμμετοχή και των τεσσάρων κύκλων, μισό …κλικ παραπάνω από την αντίστοιχη της Πανταζή.
Η παρουσία λοιπόν της Ολυμπιονίκη μας στην τελική τριάδα ήταν λίγο-πολύ δεδομένη και πλέον θεωρούταν ίσως το ακλόνητο φαβορί για την πρώτη θέση. Αυτά που μπορούσε να κάνει λόγω της ενασχόλησής της με τη ρυθμική, αλλά και οι εξαιρετικές χορογραφίες του παρτενέρ της που αναδείκνυαν όλα τα ταλέντα της στην κίνηση την έφερναν τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους συμπαίκτες της…
Η πολιτική του κ. Λάτσιου
Όμως, το DWTS πέρα από ένα show για φιλανθρωπικό σκοπό -έστω κι αν εδώ στην Ελλάδα του έχουμε δώσει άλλη σημασία- είναι κι ένα τηλεοπτικό θέαμα. Άρα, ο σταθμός που το προβάλλει αποσκοπεί πρώτον και κύριον στο κέρδος από διαφημίσεις, τοποθετήσεις προϊόντων, χορηγούς κλπ.
Κατά τύχη (;), ένα από τα τέσσερα μέλη της κριτικής επιτροπής είναι ο γενικός διευθυντής προγράμματος του ΑΝΤ1, ο εξαιρετικά ικανός στη δουλειά του κ. Γιάννης Λάτσιος. Δηλαδή, ο άνθρωπος που ουσιαστικά φροντίζει ώστε ο σταθμός να εντάξει στο πρόγραμμά του εκπομπές που θα φέρουν χρήματα στα ταμεία του. Ήταν λοιπόν φυσικό κι επόμενο -ίσως και θεμιτό αν το δούμε καθαρά επαγγελματικά- να βλέπει με καλύτερο μάτι τους συμμετέχοντες που είχαν σχέση με την τηλεόραση ή γενικότερα με το θέαμα, περνώντας με έξυπνο τρόπο τις υπέρ αυτών θέσεις του…
Ωστόσο, στις τελευταίες εκπομπές είχε γίνει φανερό ότι «κάτι τρέχει» ως προς την αντιμετώπισή του απέναντι στη χάλκινη Ολυμπιονίκη. Συνεχώς έβρισκε «αδυναμίες» στις εμφανίσεις της τη στιγμή που ακόμα κι έτσι να ήταν, η διαφορά της σε σχέση με τους άλλους παρέμενε κάτι περισσότερο από υπολογίσιμη.
Στον αντίποδα, ήταν αρκετά πιο ευνοϊκός -κομψή η διατύπωση- σε άλλες συμμετέχουσες που εμφανώς κατώτερες από την Πανταζή κι απλώς καλές στο χορευτικό κομμάτι, έπαιρναν διθυραμβικές κριτικές και βαθμολογίες. Βεβαίως, ακόμα κι αυτός κάποιες φορές δε θα μπορούσε να μην εκφράσει το θαυμασμό του για την Ολυμπιονίκη και τον παρτενέρ της.
Εκουσίως ή ακουσίως, ακολουθούσαν -όχι πάντα βεβαίως- και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής, με εξαίρεση ίσως τον υπέροχο από κάθε άποψη Αλέξη Κωστάλα που ως ειδικός -έως ειδήμων- πολλές φορές έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Όμως, κατά κανόνα ήταν μόνος…
«Ανατομία» μιας αποχώρησης
Επιπλέον, η Πανταζή ήταν «υποχρεωμένη» σχεδόν κάθε Κυριακή να υφίσταται τα «σκωτσέζικα ντους» της κριτικής επιτροπής, η οποία εν τέλει μάλλον δεν ήξερε τι ζητούσε από κείνη. Τη μια, την ήθελε «περισσότερο γυναίκα». Όταν άκουγε τις συμβουλές της κι έκανε ότι της έλεγαν, είχε «υπερβολικό κι έντονο ύφος». Την άλλη, έβαζε “περισσότερο ρυθμική παρά χορό”, λες και το άθλημα αυτό δεν έχει ως βασικό συστατικό του την κίνηση και τις χορευτικές φιγούρες.
Πάντα θα έβρισκε ένα «αλλά» για να την «προσγειώσει», το οποίο φαινομενικά ήταν ένα κίνητρο για να προσπαθήσει περισσότερο -“για το καλό της”-, ουσιαστικά όμως εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ίσως η αντίληψή μου να είναι εσφαλμένη, αλλά αυτό εισέπραξα -και πολλοί άλλοι όπως αποδεικνύεται. Και το άκρον άωτον: Στο τελευταίο live ακούσαμε τον κ. Λάτσιο να της λέει “με το ζόρι σηκώθηκες από το έδαφος”. Σε ποια; Σε μια κοπέλα που πέρασε σχεδόν όλη τη ζωή της στα ταπί της ρυθμικής γυμναστικής και κυριολεκτικά “πετούσε” στο παρκέ…!
Έτσι, την προηγούμενη Κυριακή στον «ημιτελικό» του show είχαμε την πέραν πάσης προσδοκίας αποχώρηση της Κλέλιας, η οποία για ακόμη μια φορά ήταν εξαιρετική και σαφώς καλύτερη τουλάχιστον από τον ένα εκ των δύο «φιναλίστ». Όμως, μάλλον δε μπόρεσε -κι άλλωστε ούτε αυτός ήταν ο στόχος της- να συναγωνιστεί την …ανατομία της εκπροσώπου του «ασθενούς φύλου» στον τελικό κ. Κατερίνας Στικούδη, η οποία ειδικά στα τελευταία επεισόδια φρόντιζε να την επιδεικνύει ασυστόλως -εκούσια ή ακούσια…
Επιπλέον, δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύει το γεγονός ότι η χορογράφος του έτερου φιναλίστ κ. Ματιάμπα είναι καθηγήτρια στη σχολή της κ. Βελίκοβα, μέλους της κριτικής επιτροπής. Ακούστηκε κι αυτό, αλλά επειδή δε γνωρίζω τι συμβαίνει το προσπερνώ, χωρίς βεβαίως ν’ αγνοώ την όντως μεγάλη πρόοδο του τραγουδιστή κατά τη διάρκεια του “παιχνιδιού”.
Θα μου πείτε «μα ο κόσμος ψηφίζει». Δε θα διαφωνήσω -όσο κι αν έχω αρκετές ενστάσεις επί του θέματος. Όμως, θα πρέπει να επισημάνω ότι μια σημαντική μερίδα του κοινού -ιδίως της προεφηβικής ή εφηβικής ηλικίας- επηρεάζεται σημαντικά από τις κριτικές που ακούει ή απλώς ψηφίζει το «είδωλό» του.
Ίσως αυτό να ήταν το μειονέκτημα της Κλέλιας από την αρχή, δηλαδή ότι δεν ήταν τόσο «οικείο» πρόσωπο στο κοινό όσο οι υπόλοιποι συμμετέχοντες. Από την άλλη βεβαίως, αυτό κατάφερε να το μετατρέψει σε πλεονέκτημα αφού μπόρεσε να φτάσει ένα βήμα πριν την πρωτιά -την τυπική, γιατί την ουσιαστική την έχει κατακτήσει έτσι κι αλλιώς- στηριζόμενη μόνο στο ταλέντο, στη σκληρή δουλειά και στις εμπνευσμένες χορογραφίες του Μανογιαννάκη. Με αυτή την έννοια, σαφώς και είναι η νικήτρια…
Μάθημα
Δε γνωρίζω προσωπικά την Ολυμπιονίκη μας, όμως αυτό που εισέπραξα από την παρουσία της στο show και με κέρδισε εξ αρχής ήταν ένα κορίτσι -όχι με την έννοια που έδινε στον όρο η κριτική επιτροπή- πειθαρχημένο, με πολύ καλό χειρισμό του λόγου, λάτρη της σκληρής δουλειάς -πρωταθλήτρια γαρ- κι εξαιρετικά αυθόρμητο κι ευθύ.
Ίσως αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό να της στοίχισε ως ένα βαθμό, καθώς ορισμένες πολύ «προσωπικές» δηλώσεις που έκανε πριν λίγες ημέρες μπορεί να μην ακούστηκαν και τόσο καλά στ’ αυτιά κάποιων. Από την άλλη όμως, το ίδιο έκανε και η συμπαίκτριά της και νυν φιναλίστ χωρίς «συνέπειες»
Το κοινό λοιπόν που ψήφισε βάσει των κριτικών -και κυρίως εκείνων του διευθυντή προγράμματος που όπως και να το κάνουμε έχει ξεχωριστή βαρύτητα, ασχέτως των όποιων γνώσεών του γύρω από το αντικείμενο-, ουσιαστικά εξυπηρέτησε τα σχέδια του καναλιού. Άλλο ένας τελικός με το «κοριτσάκι» -όπως τη λέγανε- Κλέλια που επιπλέον ήταν και το ακλόνητο φαβορί, κι άλλο ένας με την πλούσια τα ελέη και «συμπαθητική» στο χορό συμπαίκτριά της. Η AGB είναι αμείλικτη και δε συγχωρεί…
Ήταν φυσικό για την Ολυμπιονίκη ν’ απογοητευτεί και να πικραθεί από αυτή την εξέλιξη, αφού σε όλη τη ζωή της έμαθε να κάνει πρωταθλητισμό. Ωστόσο, κατάφερε να κερδίσει πολύ απαιτητικούς κριτές και κοινό σε όλο τον κόσμο με τη συμμετοχή της στην Εθνική του ανσάμπλ και ν’ αποθεωθεί άπειρες φορές μαζί με τα υπόλοιπα κορίτσια της ομάδας, σηκώνοντας ψηλά τη σημαία της πατρίδας της. Την τίμησε και με το παραπάνω, οπότε η όποια κριτική ή απόφαση ενός διευθυντή προγράμματος ή μερικών εκατοντάδων ανθρώπων δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Ας το δει ως μία εμπειρία ή μάθημα για τον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ, αντικείμενο που έχει σπουδάσει κι όλας…
———–
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
Θα συμφωνήσω στα περισσότερα από όσα διάβασα. Η Κλέλια υπήρξε σε όλα τα live από πολύ καλή έως εξαιρετική. Επίσης, κατά τη γνώμη η Κατερίνα δε θα είχε φτάσει στον τελικό εάν δεν είχε βάλει “τα μεγάλα μέσα” στα τελευταία live (μέχρι εκείνες τις στιγμές τις υπερβολής μια χαρά προσπάθεια έκανε). Στον ημιτελικό, κατά τη γνώμη μου συνολικά η Κλέλια ήταν καλύτερη από την Κατερίνα. Παρόλα αυτά είχε έναν πολύ μεγάλο αντίπαλο…την ίδια την Κλέλια σε προηγούμενες εμφανίσεις τις. Τι θέλω να πω με αυτό. Ενώ το solo της ήταν πάρα πολύ καλό, δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό συνολικά όσο το προηγούμενο περιορισμένο solo κι αυτό ήταν μια σύγκριση που αυθόρμητα έκανα όσο έβλεπα τη χορογραφία και πριν ακούσω τους κριτές. Αυτό νομίζω ήταν κάτι που επηρέασε αλλά περισσότερο απ’ ότι έπρεπε. Σε κάθε περίπτωση, η απάντηση της Κλέλιας μας ήρθε με το χορό της στον τελικό για τον οποίο δεν έχω λόγια, ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικός!!!
Αγαπητή Ελένη, θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου. Ο μόνος αντίπαλος της Κλέλιας στο DWTS ήταν ο ίδιος ο εαυτός της. Με πλήρως αντικειμενικά κριτήρια η πρώτη θέση της ανήκει, χωρίς να παραγνωρίζω και την προσπάθεια κάποιων άλλων συμμετεχόντων…
Δυστυχώς συμφωνώ και λέω δυστυχώς γιατί είναι ένα πρόγραμμα που βλέπουν και παιδιά.
Η αίσθηση που μου έμεινε και από τα σχόλια και από τις βαθμολογίες είναι πως δύο – τρία live νωρίτερα προετοίμαζαν το έδαφος για την αποχώρηση της.
Γνωρίζοντας ότι ήταν ψηλά στη προτίμηση του κοινού φρόντισαν να την αφήσουν δύο βαθμούς πίσω από τους άλλους δύο διαγωνιζόμενους στον ημιτελικό !
Έτσι θα έπρεπε να βγει πρώτη και με διαφορά στην ψηφοφορία του κοινού (διαβάζω πως βγήκε δεύτερη), πράγμα που ήθελαν να αποτρέψουν με το σχολιασμό που έκαναν.
Προσπερνώ την απαράδεκτη αδικία και ελπίζω κάποια παιδιά να έστρεψαν το βλέμμα στον αθλητισμό.
Μάριε, αν βγήκε δεύτερη όπως λες, τότε θα έπρεπε να είναι στον τελικό…Δεν ήτανε δα τεράστια η διαφορά των δύο βαθμών της “κριτικής επιτροπής” ώστε ν’ αποκλειστεί…Άρα, έπεσε χοντρό “μαγείρεμα”…Ποιος όμως έχει στοιχεία να το αποδείξει;