25/3/2014
Γράφει η Εβίτα Μπουρμά
Φωτογράφηση: Αφροδίτη Ζαγγανά
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Μια ώρα πριν την προγραμματισμένη ώρα έναρξης, ο κόσμος είχε σχηματίσει ουρά πολλών μέτρων έξω από τον Βοτανικό. Το κτίριο έμοιαζε περικυκλωμένο! Η ανυπομονησία στα πρόσωπα μαζί με τη χαρά. Τη χαρά της αντάμωσης με ένα φίλο μετά από καιρό.

Το live ξεκίνησε τελικά χωρίς καθυστέρηση, με τον τρόπο που θα θέλαμε, με μια μαντινάδα “Χίλια καλώς εσμίξαμε, χίλια και δυο χιλιάδες, ο κάμπος με τα λούλουδα και με τις πρασινάδες“. Με αυτά τα λόγια διάλεξε να μας καλωσορίσει ο Γιάννης Χαρούλης. Αυτά τα λόγια και ένα τεράστιο χαμόγελο, ένα χαμόγελο που φανέρωνε και την δική του χαρά γι’ αυτό το “σμίξιμο”.

xaroulis_live_2014_03_10

Αν γυρέψουν οι καημοί τραγούδια ξεχασμένα..” (“Τότε κι εγώ”), ξεκίνησε να τραγουδά και όλο το κοινό μαζί του, από το πρώτο τραγούδι, έμοιαζε να έχουν όλοι έρθει ζεσταμένοι γι’ αυτή τη βραδιά. Και συνέχισε με ένα ακόμα τραγούδι του Θ. Παπακωνσταντίνου, από το πιο πρόσφατο δίσκο του “Στα μοναστήρια προσευχές, στα καπηλιά κουβέντες, και στα βαμμένα βλέφαρα γκρεμός για τους λεβέντες..” (“Μαγγανείες”). Λίγο αργότερα, αποκάλυψε τους λόγους της μεγάλης χαράς που ένιωθε… Ο ένας ήταν όλος αυτός ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί… Υπήρχε όμως ακόμα ένας, ήταν εκεί όλη του η οικογένεια, όλη εκτός από τον αδερφό του όπως είπε.

Ένα από τα πρώτα τραγούδια της βραδιάς ήταν και “Της λήθης το πηγάδι”, το οποίο δεν λείπει από καμία του εμφάνιση, εδώ και μια δεκαετία (και κάτι!). Πλήθος ορθίων μπροστά στη σκηνή, ποτά σε πλαστικά ποτήρια και κουτάκια μπύρας, χέρια ψηλά να κρατούν το ρυθμό, κάθε φορά που λίγο αφηνόμουν, ένιωθα καλοκαίρι σε μια μεγάλη συναυλία.

Οι μουσικοί που τον συντρόφευαν, πέρα από το δέσιμο που έμοιαζε να έχουν, οπτικά και μουσικά, έδειχναν να μοιράζονται τη χαρά του, τη χαρά μας. Περνούσαν καλά πάνω στη σκηνή και αυτό το μετέφεραν σε όλο τον ασφυκτικά γεμάτο χώρο.

xaroulis_live_2014_03_06

Κάποια στιγμή ζήτησε από τον κόσμο να κρατάει ρυθμό με τα χέρια του και αμέσως όλοι ανταποκρίθηκαν πιστά στο μέτρημα. Τότε σαν ένα αόρατο χέρι να δυνάμωσε την ένταση, ο κόσμος άρχισε, όχι απλά να χτυπά τα χέρια του, αλλά να χοροπηδά στο ρυθμό της μπάντας και το πιο αγαπημένο (και προφανώς όχι μόνο δικό μου!) τραγούδι, ακούστηκε από τον Γιάννη Χαρούλη. “Την θλίψη απ’ τα μάτια μου να πάρεις, και να την ρίξεις στου πελάγου το βυθό, κι αν τύχει μεσ’ ανέμους να χαθώ, μη μ’ αρνηθείς, μη μ’ αποπάρεις..” “Σύννεφα του γιαλού θε ν’αρματώσω, θα ‘μαι στο πλάι σου κι ας ματώσω..” (“Σύννεφα του γιαλού”), δεν ξέρω αν με συγκίνησαν οι στίχοι, όπως κάθε φορά ή η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια αυτού του τραγουδιού, ο χώρος έμοιαζε να έχει ψυχή… μάλλον… εκατοντάδες ψυχές που μέσα από την ερμηνεία του αντάμωσαν!

Η πιθανότητα όλος αυτός ο κόσμος να ήταν από την Κρήτη, ελάχιστη. Η επιθυμία τους όμως να χορέψουν σούστα κάποια στιγμή -πολύ παραπάνω από στιγμή- ήταν τόσο εμφανής που η “συναυλία” που ζούσαμε ως εκείνη την ώρα είχε πια μετατραπεί σε κρητικό γλέντι! Δεν έχει σημασία αν τεχνικά χόρευαν κρητικά ή όχι, σημασία έχει πως ένας άνθρωπος, δεν κουβαλάει απλά μέσα του αυτόν τον τόπο, μέσα από την ερμηνεία του, μέσα από την παρουσία του συνολικά, καταφέρνει να μεταφέρει τα στοιχεία του σε ένα τόσο μεγάλο κοινό.

Καλή αντάμωση κοπέλια” και έφυγε από την σκηνή. Για να επιστρέψει λίγες στιγμές αργότερα, ικανοποιώντας τον κόσμο που ήθελε να το ζήσει λιγάκι ακόμα, με ένα παραδοσιακό τραγούδι “Τούτο το μήνα, τον από πάνω, τον από πάνω τον παραπάνω…” (“Μαύρα μου μάτια”) και συνέχισε με ένα τραγούδι του Γ. Χατζηνάσιου σε στίχους του Γ. Κανελλόπουλου,  “Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ, εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ…” (“Ξενύχτησα στην πόρτα σου”), με το οποίο μας αποχαιρέτησε οριστικά.

xaroulis_live_2014_03_14

Τον Γιάννη Χαρούλη τον γνώρισα μουσικά έναν Αύγουστο στο φρούριο Καζάρμα της Σητείας, φιλικός με όλους, μιλούσε με τον κόσμο, χαμογελούσε αληθινά. Στην εμφάνιση του αυτή, που ήταν η πρώτη φορά που τον παρακολούθησα, όχι απλά σαν κοινό, αλλά πλέον και επαγγελματικά, όλες αυτές οι απαγορεύσεις που ένιωσα, με έκαναν να αναρωτιέμαι τι έχει αλλάξει. Μπαίνοντας στον χώρο, μας διευκρίνησαν “όχι φωτογραφίες μετά το δεύτερο τραγούδι, όχι δηλώσεις”, κάμερα και δημοσιογράφος από μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό, αποχώρησαν λίγο μετά την έναρξη… Εμείς μείναμε, επειδή η αλήθεια του -που γνωρίσαμε πριν χρόνια- φώτιζε ακόμα το πρόσωπο του, ακουγόταν ακόμα μέσα από την φωνή του. Θέλαμε πολύ να μιλήσουμε μαζί του, να μάθουμε τα σχέδια του, να ξέρουμε τι να περιμένουμε, την επόμενη μας “επαφή”, όμως αυτό δεν έγινε. Αρχικά το δικαιολόγησα, “προσπαθούν να τον προστατεύσουν” σκέφτηκα, τελικά όμως δεν το δικαιολογώ. Ποιος χρειάζεται προστασία από την αγάπη;

Ο Γιάννης Χαρούλης θα βρίσκεται για δύο ακόμα βραδιές 25/3 και 26/3 στον Βοτανικό…

————————-

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live!

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ