“Είναι πολύ εύκολο να κάνεις σουξέ. Είναι το μόνο εύκολο να το κάνεις και δεν με αφορά καθόλου αυτό…”

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Σπύρος Σταυρόπουλος
Music Corner – 21/2/2014

Ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς τη μουσική. Από τα πέντε του χρόνια κάνει μαθήματα πιάνου, ενώ η τέχνη την οποία υπηρετεί, μπαίνει στη ζωή του και μέσα από το θέατρο, καθώς παίζει τον ρόλο του μικρότερου γιου της οικογένειας Φον Τραπ στο μιούζικαλ «Η Μελωδία της Ευτυχίας». Από τότε… κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι, αλλά ο Γιάννης συνεχίζει τη δική του πορεία, ως συνθέτης και ερμηνευτής, ψάχνοντας πάντοτε τον τρόπο να εκπλήξει τον εαυτό του αλλά και εμάς.

Από την κουβέντα που κάναμε στον όμορφο χώρο του “La Soiree de Botanique” κατάλαβα σχεδόν αμέσως ότι έχω απέναντί μου έναν άνθρωπο με αυτοπεποίθηση. Το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, θα παρουσιάσει μαζί με την Ελένη Πέτα στον «Ιανό» το πρόγραμμα “Τραγούδια στην Οθόνη”, εμπνευσμένο από κινηματογραφικές μουσικές, ενώ περιμένει και ο ίδιος με ανυπομονησία να δει που θα τον βγάλει τελικά η μουσική του διαδρομή. Το σίγουρο είναι ότι θα μας χαρίσει ακόμη πολλά -και πιθανώς αναπάντεχα- μελωδικά ταξίδια!

xristodoulopoulos_interview_2014_02_01

————————-

MusicCorner: Τί πρέπει να ξέρει για σένα κάποιος που δεν σε γνωρίζει;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος, από τη στιγμή που θυμάται τον εαυτό του, είμαι βουτηγμένος μέσα σ’ αυτό που λέμε μουσική, δημιουργικότητα και μάθηση. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου με κανένα άλλο ουσιαστικό εκτός από το «ασκητής» της μουσικής. Δεν με θυμάμαι αλλιώς!

MusicCorner: Σε ευχαριστεί περισσότερο να συνθέτεις, να τραγουδάς ή να παίζεις πιάνο;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Όλα μαζί! Δεν μπορεί να αποκοπεί το ένα απ’ το άλλο, είναι και τα τρία κομμάτια μου.

MusicCorner: Επειδή ασχολείσαι από πολύ μικρή ηλικία με τη μουσική, εντοπίζεις πράγματα στα οποία να έχεις εξελιχθεί;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Φυσικά! Κάθε μέρα εντοπίζω και κάτι καινούργιο. Όσο περνάει ο καιρός και όσο έχεις τριβή με αυτό που κάνεις, κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, ανακαλύπτεις νέες παραμέτρους που έχεις ή αγνοήσει ή δεν έχεις ανακαλύψει ακόμη. Και το σημαντικό είναι ότι η Τέχνη δεν σε κάνει να βαριέσαι ποτέ –ίσα ίσα γίνεσαι κι εσύ καλύτερος μέσα απ’ το να την ανακαλύψεις. Είναι ένα ποτάμι το οποίο είναι αστείρευτο.

MusicCorner: Εσύ τι έχεις ανακαλύψει, λοιπόν;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Πώς, μέσω των εργαλείων που διαθέτω, να πηγαίνω και να ξεκλειδώνω την πόρτα της αλήθειας. Το κοινό έχει τεράστια νοημοσύνη –όποιος έχει πιστέψει για ένα δευτερόλεπτο το αντίθετο, είναι πολύ μακριά. Το κοινό αμέσως αντιλαμβάνεται την ειλικρινή προσέγγιση που θα του κάνεις. Και είναι αυτό που απαιτεί από έναν καλλιτέχνη.

MusicCorner: Έχει αλλάξει καθόλου ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζεις τη μουσική ή τη βλέπεις το ίδιο εξιδανικευμένα, όπως όταν ξεκινούσες ως παιδί;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Τη μουσική την έχω στο βάθρο της, εκεί που της αξίζει και είναι ως έννοια και ως τέχνη. Αυτό που έχει αλλάξει και ως προς την προσέγγιση λίγο και ως προς τις συνθήκες, είναι από τη στιγμή που ασχολούμαι μαζί της επαγγελματικά. Μπλέκεις με την τριβή των διαφόρων πραγμάτων που συμβαίνουν μέσα στη δουλειά, στη συνεννόηση με ανθρώπους. Εκεί λίγο μπερδεύονται τα πράγματα, αλλά, αν ξέρεις μέσα σου ότι κάνεις αυτή τη δουλειά γιατί σ’ αρέσει η μουσική, νομίζω έχεις μια ξεκάθαρη κατεύθυνση για το τί θες να κάνεις.

xristodoulopoulos_interview_2014_02_04

MusicCorner: Εσύ, επομένως, ποια θέλεις να είναι τα επόμενά σου βήματα;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Να ανακαλύπτω όλο και περισσότερο τη δίοδο της αλήθειας και της απευθείας ένωσης με το κοινό. Σε τέτοια διάθεση βρίσκομαι. Σαφώς θέλω να εξελίσσομαι και ως συνθέτης και ως πιανίστας. Μελετάω κάθε μέρα. Αν και δεν ισχύει για μένα να σου πω ότι σ’ έναν χρόνο θέλω να γίνω καλύτερος πιανίστας –να παίξω αυτή τη σκάλα πιο γρήγορα, για παράδειγμα. Σε παίρνει το ποτάμι μαζί κι εκπλήσσεσαι κι εσύ μ’ αυτά που σου παρουσιάζονται. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτό…

MusicCorner: Ένα από τα πράγματα που μου κάνει εντύπωση στη δουλειά σου είναι το πόσο ωραία λαϊκά τραγούδια γράφεις…
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Γι’ αυτό είναι υπεύθυνα τα γονίδιά μου και το DNA που έχουμε όλοι οι Έλληνες. Η πληροφορία με το που γεννιόμαστε υπάρχει έτοιμη -και σ’ αυτούς που τα γράφουν και σ’ αυτούς που τα αποδέχονται. Και πάλι έχει να κάνει με την αλήθεια. Όταν κάτι βγει από μέσα σου αυθεντικά -ή ως ακροατής λάβεις κάτι αυθεντικά- και έχει να κάνει με τη λαϊκή μας μουσική κι αυτό που έχει φυτευτεί μέσα μας πριν γεννηθούμε, νομίζω ότι αποκωδικοποιείται μ’ έναν μαγικό τρόπο.

MusicCorner: Ένα άλλο χαρακτηριστικό της δουλειάς σου είναι η ποικιλία της. Έχεις συνθέσει από το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, έως το τραγούδι με το οποίο συμμετείχε πριν από τρία χρόνια στη Eurovision ο Λούκας Γιώρκας. Ενδιάμεσα έχεις συνεργαστεί με πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιάννης Πάριος, η Τάνια Τσανακλίδου. Είναι αυτή η διαφορετικότητα, η ποικιλία, κάτι που σε ιντριγκάρει και θέλεις να δοκιμάζεις καινούρια πράγματα;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος:
Σαφώς! Θα βαριόμασταν αν κάναμε από το πρωί μέχρι το βράδυ το ίδιο πράγμα. Όλα είναι κάτω από τον παρονομαστή μουσική. Σαφώς δεν πρέπει να υπερεκτιμάς τις δυνατότητές σου και πρέπει να κινείσαι σε ένα πεδίο που το γνωρίζεις. Νομίζω πως σε όλα αυτά που έχω κάνει υπάρχει ο κοινός παρονομαστής του ότι μπορώ να γράψω πάνω στα είδη με τα οποία έχω ασχοληθεί. Αυτό είναι ένα «κουσούρι» που μου έχει κολλήσει από το θέατρο –έχω γράψει πολλή μουσική για θεατρικές παραστάσεις. Εκεί υποχρεώνεσαι να γίνεις κι εσύ ένας ρόλος και να προσαρμοστείς και να δημιουργήσεις κάτι από το άλφα έως το ωμέγα, δηλαδή σε ένα ευρύ φάσμα ποικιλίας και ξεχωριστών ακουσμάτων. Αυτό το θεωρώ πάρα πολύ δημιουργικό και ενδιαφέρον να περνά και στα τραγούδια που μπορεί να γράφω.

MusicCorner: Οι καλλιτέχνες που έχουν συνεργαστεί μαζί σου, τί νομίζεις ότι ξεχώρισαν σε σένα;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Δεν μπορώ να σου πω τι νομίζω εγώ, αλλά θα σου πω τί μου ‘χουν πει οι ίδιοι. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι τρομερά γενναιόδωροι και δεν μετράνε την κουβέντα τους με τσιγκουνιά… Αυτό που μου έχουν πει οι περισσότεροι είναι ότι τους άρεσε η δική μου μουσική ταυτότητα και πώς μπορεί να γίνει η μίξη μ’ αυτό που χρόνια αυτοί πρεσβεύουν και έχει αποτυπωθεί στο κοινό, με τη δική μου ματιά. Τους αρέσει το ύφος μου, τους αρέσει το στυλ που γράφω και αυτό ζήτησαν κι από μένα. Να είμαι ο εαυτός μου! Και μου έδωσαν πάρα πολύ την ελευθερία του να τους προτείνω εγώ πράγματα. Είχαν και οι ίδιοι την ευφυΐα να μου επιτρέψουν να εισχωρήσω σε αυτό που ήδη είχαν δημιουργήσει και να μου πουν «Ξέχνα ποιος είμαι, ξέχνα τί έχω κάνει και πάμε να κάνουμε αυτό που θέλεις! Να δούμε που θα μας βγάλει».

xristodoulopoulos_interview_2014_02_02

MusicCorner: Μια τέτοια συνεργασία είναι και η πρόσφατη με τη Μαρινέλλα, υποθέτω, καθώς έχεις γράψει το μοναδικό πρωτότυπο τραγούδι της παράστασης «Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο». Ήταν για σένα ακόμη μία πρόκληση;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Φυσικά! Και πάρα πολύ ευτυχής συγκυρία. Το θέατρο -και ειδικά το μουσικό θέατρο- νομίζω το γνωρίζω καλά. Είναι ένας χώρος με τον οποίο ασχολούμαι πάρα πολλά χρόνια, αρχής γενομένης από τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη «Σπείρα Σπείρα». Η πρόταση εδώ ήρθε μέσω του Γιάννη Ξανθούλη, ο οποίος έχει γράψει το λιμπρέτο της παράστασης. Είναι ένας άνθρωπος τον οποίο θεωρώ πάρα πολύ σπουδαίο, έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του και τον θαυμάζω πάρα πολλά χρόνια. Με όλους τους συντελεστές της παράστασης έχουμε ξανασυνεργαστεί –με τον σκηνοθέτη Πέτρο Ζούλια έχουμε κάνει δουλειές όπως η «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου». Με τη Μαρινέλλα, ενώ έχουμε βρεθεί παλιότερα και μάλιστα συζητούσαμε να κάνουμε και κάτι δισκογραφικά, δεν έγινε. Τελικά συναντηθήκαμε στη σκηνή του θεάτρου Badminton! Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι αυτή η γυναίκα έχει το πάθος πρωτοεμφανιζόμενης. Ήταν όρθια στις πρόβες δέκα και δώδεκα ώρες χωρίς να τη νοιάζει τίποτα! Απίστευτη επαγγελματίας! Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη! Φοβερό μάθημα για μένα. Με τίμησε διότι, όπως είχα κάνει το σκελετό του πως θα είναι το τραγούδι -ουσιαστικά είναι ένα ολόκληρο εναρκτήριο νούμερο-, έτσι και το κράτησε. Υπήρχε αμοιβαία εμπιστοσύνη. Γι’ αυτό διαλέγουμε να συνεργαστούμε με κάποιους ανθρώπους, έτσι κι αλλιώς…

MusicCorner: Το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, έχετε ετοιμάσει μια βραδιά στον «Ιανό» με την Ελένη Πέτα. Η συνεργασία σας αυτή προέκυψε με έμπνευση την εκπομπή «Τα Τραγούδια της Οθόνης», στην ΕΤ3, της οποίας και είχες την επιμέλεια…
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος:
Όσο έκανα αυτήν την εκπομπή, ανακάλυπτα κι εγώ ότι είχα να κάνω με έναν κατάλογο τραγουδιών πάνω από πεντακόσια τραγούδια! Επειδή η εκπομπή είχε αγαπηθεί πάρα πολύ, πρότεινα στην Ελένη να κάνουμε μια παράσταση η οποία περιλαμβάνει τραγούδια από την ελληνική και παγκόσμια βιομηχανία του σινεμά, αλλά και από τηλεοπτικές σειρές, καθώς και θέματα που παίζω εγώ στο πιάνο, όλα δουλεμένα και διασκευασμένα για μια μουσική παράσταση πιάνο-φωνή. Την Ελένη τη γνωρίζω πέντε χρόνια περίπου –έχουμε ξανασυνεργαστεί και στην προσωπική της δισκογραφία. Γενικώς την εκτιμώ πάρα πολύ ως φωνή και της πρότεινα να με συντροφεύσει σε αυτό το ταξίδι. Ήδη παίξαμε στην επαρχία με πάρα πολύ θετικά σχόλια και μέσα απ’ αυτό προέκυψε και το τραγούδι που έκανα πρόσφατα για την Ελένη, το «Να Μείνεις Εδώ».

MusicCorner: Τί σε εμπνέει;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Η καθημερινότητα και οι ήρωές της. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο απ’ αυτό. Και αν μπορώ εδώ, θέλω να πω ότι αυτό που λένε ότι τώρα με την κρίση ξεσκαρτάρονται τα πράγματα, είναι μεγάλος μύθος, κατ’ εμέ. Επειδή όλα τα πράγματα προσπαθούν να κοπούν, να χωρέσουν σε ένα μικρό budget, αυτό στενεύει όλο το πεδίο. Γίνονται δουλειές στο πόδι, CD που γίνονται για να γίνουν. Ο καθένας που έχει απωθημένο να δει δίπλα στο όνομά του την «ταμπέλα» του δημιουργού, είναι διατεθειμένος να κάνει πράγματα δωρεάν, χωρίς να τα πληρωθεί, κάνοντας περισσότερες και πολλών ειδών υποχωρήσεις. Αυτό όχι απλά ρίχνει τον πήχη, μη σου πω τον εξαφανίζει κιόλας!

MusicCorner: Υπάρχει κάποιο τραγούδι ή κάποιο είδος τραγουδιού που να εκφράζει αυτό που νοιώθεις εσύ σήμερα;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Ό,τι περιέχει αλήθεια και όποιο είδος τραγουδιού ή στοιχείο ή μέσο μπορεί να με οδηγήσει να το εκφράσω καλύτερα αυτό. Έχω γενικότερα εμμονή με την αλήθεια ως άνθρωπος -δεν μπορώ να ακούω και να λέω ψέματα- και έχω «κουρδίσει» προς τα εκεί.

xristodoulopoulos_interview_2014_02_06

MusicCorner: Την επιτυχία προσωπικά πώς την ορίζεις;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Με τη διάρκεια. Για μένα επιτυχία είναι να ακούς κάτι μετά από δέκα, είκοσι χρόνια και να το αγαπάς το ίδιο. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να κάνω σουξέ. Μου στέλνουν στιχουργοί πάρα πολλά τραγούδια τα οποία δεν τα κάνω και γίνονται επιτυχίες, αλλά εγώ δεν θα προσέθετα κάτι σ’ αυτό. Είναι ο στίχος που είναι αναμενόμενο ότι θα γίνει σουξέ. Εμένα καλλιτεχνικά αυτό δεν θα μου προσέθετε κάτι. Να κάνω ακόμη μια επιτυχία που θα ακουστεί δύο μήνες και θα εξαφανιστεί; Το θεωρώ απόλυτη αποτυχία! Είναι αποτυχία να γράψεις ένα πόνημα και να εξαφανιστεί… Είναι πολύ εύκολο να κάνεις σουξέ. Είναι το μόνο εύκολο να το κάνεις και δεν με αφορά καθόλου αυτό…

MusicCorner: Τον εαυτό σου χωρίς τη μουσική δεν τον φαντάζεσαι. Πώς, όμως, φαντάζεσαι τον εαυτό σου μέσα στη μουσική;
Γιάννης Χριστοδουλόπουλος: Δεν με ξέρω χωρίς μουσική! Δεν μπορώ να σου πω όμως ούτε για το μέλλον. Σκέψου ένα αυτοκίνητο μέσα στη νύχτα με αναμμένους προβολείς. Βλέπεις μόνο ως ένα σημείο –δεν μπορείς να δεις παρακάτω. Όσο προχωράς εσύ, προχωρά και το φως και τότε αποτυπώνεται η διαδρομή σου, το που φτάνεις. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να απολαύσεις τη διαδρομή, να απολαύσεις το ταξίδι. Πολλά σκέφτεσαι, αλλά γενικώς αυτά που σκεφτόμαστε μπορεί τελικά να γίνουν κάπως αλλιώς, οπότε δεν μ’ αρέσει να προδικάζω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι συνεχίζω την πορεία!

xristodoulopoulos_interview_2014_02_03

——————-

*** Ευχαριστούμε το bar “La Soiree de Votanique” (Καστοριάς 38, Βοτανικός, τηλ. 210 3471401) για την άψογη φιλοξενία… – https://www.facebook.com/LaSoireedeVotanique 
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here