30/6/2014
Γράφει η Εβίτα Μπουρμά
Φωτογράφηση: Αφροδίτη Ζαγγανά
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Στη χώρα που έχουμε πέντε μήνες τον χρόνο καλοκαίρι, οι λέξεις κρίση και ζέστη δεν μπορούν να μας σταματήσουν, ακόμα κι αν είναι καθημερινή, από το να απολαύσουμε τα καλοκαιρινά ποτά μας. Κι επειδή στη χαλαρή ψυχολογία μας δεν ταιριάζει η μαζική κάθοδος στην παραλιακή για διασκέδαση δίπλα στη θάλασσα, περιορίσαμε την επαφή μας με το υγρό στοιχείο στις πρωινές βουτιές μας, ντυθήκαμε ελαφρά και κινηθήκαμε προς το κέντρο της Αθήνας, το οποίο τα βράδια του καλοκαιριού σε τίποτα δεν θυμίζει το πρωινό θλιβερό του ύφος.
Στην οδό Τριπτολέμου, στο Γκάζι, σε ένα από τα λίγα μαγαζιά της περιοχής που δεν αλλάζουν όνομα κάθε σεζόν, το Γκαζάκι, μας είχαν υποσχεθεί ο Γιώργος Καραδήμος και η μπάντα του, οι Groovy People, ότι θα μας ταξιδέψουν. Εμείς ανταποκριθήκαμε λοιπόν κι έμενε να δούμε αν η υπέροχη αυτή ταράτσα που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες ώρες, θα γινοταν η αφετηρία ενός όμορφου καλοκαιρινού ταξιδιού.
Η μικρή καθυστέρηση πριν την έναρξη, καθόλου δεν μας επηρέασε, καθώς βρήκαμε την ευκαιρία να πούμε δυο λόγια με τον Γιώργο Καραδήμο, τόσο για τις βραδιές αυτές, όσο και για τα σχέδια του αυτό το καλοκαίρι. Η οικειότητα που σε κάνει να νιώθεις η ηρεμία στο πρόσωπο του, ήταν βέβαιο πως, αν δεν είχαμε ενοχές για τον κόσμο που περίμενε να ξεκινήσει το πρόγραμμα, θα μας είχε κρατήσει για πολύ περισσότερη ώρα να συζητάμε.
Του ζητήσαμε λοιπόν να μάθουμε για το ταξίδι που μας υποσχόταν στο δελτίο τύπου, τι ήταν αυτό που του έδινε τη βεβαιότητα ότι θα τα καταφέρει, τι σχέδια είχε για τη βραδιά αυτή, αλλά και για τις δύο επόμενες που ακολουθούν.
«Θα ακούσετε πολύ απρόβλεπτες διασκευές, παιγμένες από μια εξαιρετική μπάντα. Είμαστε τρία χρόνια μαζί κι έχουμε δέσει πάρα πολύ καλά -είναι οι Groovy People, είναι η μπάντα μου. Είμαι πολύ χαρούμενος που παίζω με αυτά τα παιδιά, που αγαπάνε τη μουσική, κυρίως, και έχουν την ίδια τρέλα με εμένα, βαριούνται τα ίδια και τα ίδια και προσπαθούν να πειράζουν τα τραγούδια, έτσι ώστε αφενός να μη χάνουν την ψυχή τους και το νόημα των στίχων -αυτό είναι το βασικό που προσέχω όταν κάνω μια διασκευή- και αφετέρου να κάνουν τον κόσμο να τα προσέξει από μια άλλη οπτική. Υπάρχουν δηλαδή κάποια πολύ παλιά τραγούδια, τα οποία φέρνουμε στο σήμερα με έναν διαφορετικό τρόπο, τους δίνουμε μια άλλη πτυχή για να αντέξουν στον χρόνο».
Κάπως έτσι νομίζαμε ότι ξέραμε τι μας περίμενε την υπόλοιπη βραδιά -το πόσο λάθος κάναμε αποδείχτηκε αργότερα. Όχι, όσο κι αν είχαμε στοιχεία, αυτό που ακολούθησε δεν το είχαμε φανταστεί.
Τα σχέδιά του γι’αυτό το καλοκαίρι, συγκεντρώνονται σε μια λέξη. Δημιουργία.
«Είμαι σε μια απίστευτα δημιουργική φάση, εδώ και ένα μήνα περίπου, τόσο έντονα έχω να το νιώσω από τα δεκαοχτώ μου, όταν είχα αρχίσει να μαθαίνω κιθάρα. Τώρα όμως τα τραγούδια είναι πολύ καλύτερα απ’ ότι όταν έγραφα παλαιότερα και το λέω αυτό ενώ γενικά κρίνω πολύ αυστηρά τη δουλειά μου. Αυτές τις μέρες θα μπούμε και στούντιο να κάνουμε κάποια καινούργια τραγούδια με τη μπάντα, Σεπτέμβρη θα έχουμε και ένα νέο τραγούδι σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη, με λίγο διαφορετικό ήχο. Θα προσπαθήσω δηλαδή να φρεσκάρω κι εγω τον ήχο μου, αυτό έχει να κάνει και με την ωριμότητα και με το ότι παίζοντας με αυτή την μπάντα, ανακαλύπτω κι εγώ άλλα πράγματα. Νομίζω έχουν τα παιδιά να μου δώσουν πολλά, έχω να τους δώσω κι εγώ από την πλευρά μου, γιατί έχουμε διαφορετικές επιρροές και έχει ενδιαφέρον αυτό».
Λίγα λεπτά μετά την κουβέντα μας, ανέβηκε με την μπάντα του στη σκηνή. “Πολεμάω να ζήσει η αγάπη, κι ας χαθώ κι ας χαθείς, αυτή να σωθεί…” (“Πολεμάω”), η βραδιά ξεκίνησε με ένα από τα πιο αγαπημένα από το κοινό τραγούδια του, όμως η επιρροή της μπάντας, αλλά και της διάθεσης του ήταν φανερό ότι δεν θα περιοριζόταν σε τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, αλλά θα άγγιζε και δικά του με παιχνιδιάρικη διάθεση. Το τραγούδι που ακούσαμε για πρώτη φορά το 2010, μας το παρουσίαζε ξανά, διαφορετικό αλλά ίδιο, το ένιωθες πρωτότυπο αλλά οι στίχοι είχαν γνώριμο άγγιγμα.
Αυτό ακριβώς το παιχνίδι συνέβαινε για το υπόλοιπο της βραδιάς, τραγούδια που ξέραμε όλοι, με τον μοναδικά διαφορετικό ρυθμό που έπαιρναν, θέλαμε να τα τραγουδήσουμε με τον ενθουσιασμό του καινούργιου, σαν μαγικά να σχηματίζονταν οι λέξεις στα χείλη μας σε τραγούδι που ακούγαμε για πρώτη φορά. Και πράγματι, τα ακούγαμε για πρώτη φορά. Πρώτη φορά έτσι παιγμένα. Και μας άρεσε.
“Σε θέλω εδώ για να μπορώ, να ’χω έναν άνθρωπο δικό μου, με τη σιωπή να του μιλώ, όπως μιλάω στον εαυτό μου, και να μοιράζομαι στα δυο, τ’ άστρα το χρώμα το λεπτό, ό,τι κι αν γίνει καρδιά μου, εσύ να ’σαι εδώ” (“Σε θέλω εδώ”). Είναι και κάποιοι καλλιτέχνες που καταφέρνουν με την ερμηνεία τους να θες να το ζήσεις, που εξαιτίας τους δεν κοιτάς το κινητό, δεν σε ενδιαφέρει αν πιάνει το 3G, θες μόνο να αφεθείς να σε πάνε όπου εκείνοι θέλουν, ξέρεις ότι θα είναι όμορφα εκεί.
Ο Γιώργος Καραδήμος, οι Groovy People και οι ατελείωτοι πειραματισμοί τους θα βρίσκονται στο Γκαζάκι για δύο ακόμα Πέμπτες (3 & 10 Ιουλίου). Κι ένα μικρό μυστικό… Δεν θα είναι στην ταράτσα, αλλά σε διαμορφωμένο με γρασίδι χώρο, έτσι για να είναι ακόμα πιο έντονο το κλίμα της συναυλίας που ζήσαμε.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…