«Τραγουδώ γιατί έχω ανάγκη να αγαπώ και να αγαπιέμαι»…

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Ματίνα Φουντούλη
Music Corner – 20/2/2013

Σε λίγους μήνες θα κλείσει τα 30 και στο ενεργητικό του μετρά ήδη συναυλίες σε διάφορα μέρη του κόσμου και συνεργασίες, μεταξύ άλλων, με τους Μίμη Πλέσσα, Γιάννη Σπανό, Ελένη Βιτάλη, Μάριο Φραγκούλη και Lara Fabian! Πιο πρόσφατος, πολύτιμος κρίκος αυτής της αλυσίδας, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, την οποία θα συνοδεύσει σε συναυλίες, αρχής γενομένης από την Κύπρο σήμερα!

Το Music Corner συνάντησε τον Γιώργο Περρή μια βροχερή μέρα, στο πάντοτε φιλόξενο στέκι μας, το “Life Coffee Bar” στο Χαλάνδρι. Συνομιλητής με εξαιρετική ροή του λόγου, χιούμορ κι ένα ζεστό χαμόγελο, είναι απόλυτα κατασταλαγμένος σε σχέση με τον τρόπο που θέλει να πορευτεί στον χώρο της μουσικής. Άλλωστε, διαθέτει αυτοπεποίθηση και αγαπά τόσο πολύ αυτό το οποίο κάνει, που δεν έχουμε παρά να περιμένουμε ακόμη πιο εντυπωσιακά βήματα απ’ αυτόν στο μέλλον…

Music Corner: Να ξεκινήσουμε με την ουσιαστική αφορμή της συνάντησής μας, τη συνεργασία σου με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Πώς προέκυψε και τί ετοιμάζετε στις προσεχείς συναυλίες σας στην Κύπρο, στις 20 και 21 Φεβρουαρίου;
Γιώργος Περρής: Με την Άλκηστη γνωριστήκαμε πριν από τρία χρόνια. Αμέσως μου άνοιξε την καρδιά της και την ψυχή της. Στην αρχή, απλά φιλικά, μου έδινε κάποιες συμβουλές γιατί είχα το θάρρος να τη ρωτήσω κάποια πράγματα και μάθαινα από εκείνη, παρακολουθώντας πώς λειτουργούσε, τι έλεγε και πως το έλεγε. Μοιράστηκα μαζί της τις ανησυχίες μου για τον live δίσκο που ήθελα να βγάλω και μου είπε «Έλα, να κάνω εγώ την παραγωγή». Ανέλαβε λοιπόν καλλιτεχνικά την επιμέλεια αυτού του δίσκου, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο. Δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά. Μου είπε: «Άκου να δεις: Για να μπει ένα τραγούδι μέσα στον δίσκο, θα πρέπει να παίρνει δέκα με τόνο, θα πρέπει να ανατριχιάζουμε! Ειδάλλως, δεν θα μπαίνει!». Ήταν πολύ σκληρή και απόλυτη σε αυτό κι έτσι κάθε μέρα δουλεύαμε στο στούντιο και την παραμικρή λεπτομέρεια. Κι εγώ είμαι πάρα πολύ τελειομανής, αλλά τη συγκεκριμένη εμπειρία, δεν θα την ξεχάσω ποτέ! Αυτή η απίστευτη προσοχή που έδειχνε η Άλκηστις στο παραμικρό, στο να δοκιμάζουμε να το κάνουμε λίγο καλύτερο πάντα… Αυτή η διαρκής αναζήτηση του καλύτερου ήταν ένα τεράστιο μάθημα για μένα. Έμαθα επίσης τι θα πει να σέβεσαι το κοινό σου, να είσαι επαγγελματίας και πώς να είσαι πραγματικά γενναιόδωρος. Πριν από ένα μήνα περίπου, η Άλκηστις μου είπε ότι πρόκειται να κάνει κάποιες εμφανίσεις και ότι με ήθελε μαζί της. Φυσικά είπα αμέσως ναι, χωρίς δεύτερη συζήτηση! Το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε λέγεται «Μια Αγκαλιά Τραγούδια». Περιλαμβάνει πολλές στιγμές από την προσωπική δισκογραφία της Άλκηστης κι εγώ παρουσιάζω κάποια τραγούδια από τον live δίσκο μου. Υπάρχουν και αρκετά ενδιαφέροντα ντουέτα με την Άλκηστη, τα τραγούδια είναι αρκετά «πειραγμένα», και τα μπλεξίματα γίνονται ανάμεσα σε πολύ γνωστά και λιγότερο γνωστά τραγούδια, ελληνικά και ξένα. Έχουμε μαζί μας πέντε μουσικούς, εξαιρετικούς σολίστες, και γενικά υπάρχει διάθεση να κάνουμε κάτι δημιουργικό.

Music Corner: Υπάρχουν σχέδια για να παρουσιαστεί και στην Αθήνα αυτό το πρόγραμμα;
Γιώργος Περρής: Προς το παρόν, όχι. Θα κάνουμε κάποιες εμφανίσεις στην Κύπρο και θα ακολουθήσουν επιλεκτικές εμφανίσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Εγώ υπάρχει περίπτωση να κάνω κάποια συναυλία τέλη Μαρτίου στην Αθήνα, αλλά είναι λίγο νωρίς ακόμη για να πω περισσότερα… Υπάρχει, ωστόσο ένα single που θα βγει τον Μάρτιο στον Καναδά κι αργότερα ένα DVD με την τελευταία συναυλία της περιοδείας μου εκεί, η οποία έγινε στο Μόντρεαλ. Το DVD θα πωλείται αποκλειστικά μέσω του site μου σε όλον τον κόσμο. Ετοιμάζω επίσης, για τα τέλη αυτής της χρονιάς, έναν νέο δίσκο, ο οποίος θα ηχογραφηθεί στο Λος Άντζελες, στο Τορόντο, στο Νάσβιλ, στη Νέα Υόρκη και στο Μόντρεαλ. Τα τραγούδια είναι σχεδόν όλα καινούργια και θα υπάρχουν και τρεις διασκευές…

Music Corner: Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, βλέπουμε ότι, αν και είσαι τόσο νέος, έχεις συνεργαστεί με πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες. Θέλω να μας πεις, όχι ποια είναι η πιο σημαντική συνεργασία που έχεις κάνει -φαντάζομαι ότι απ’ όλες πήρες πράγματα-, αλλά ποια έχει για σένα ιδιαίτερη συναισθηματική σημασία;
Γιώργος Περρής: Από πάρα πολύ μικρός, ρουφούσα σαν σφουγγάρι και με ενδιέφερε πολύ να μάθω πράγματα. Σίγουρα πήρα μαθήματα απ’ όλους: Απ’ τον Πλέσσα, απ’ τον Σπανό, απ’ τον Κορκολή, απ’ την Ελένη Βιτάλη… Όμως οι πιο συναισθηματικές συνεργασίες μου είναι τρεις: Πρώτη, αυτή με τον Μάριο Φραγκούλη. Ήταν ο πρώτος ο οποίος πίστεψε πάρα πολύ σε μένα και μου επέβαλε σχεδόν να τραγουδήσω το ρεπερτόριο που πραγματικά ήθελα. Βρισκόμουν σε μια περίοδο της ζωής μου όπου ήμουν πάρα πολύ μπλεγμένος –μόλις είχα φύγει από την τότε εταιρεία μου, την EMI, και από τον μάνατζερ που είχα, δεν ήξερα πού ήθελα να πάω και δεχόμουν πιέσεις από παντού. Ο Μάριος μου είπε τότε: «Δεν θα ακούσεις κανέναν! Δεν θα ακούσεις ούτε εμένα, ούτε τη μάνα σου, ούτε τον μάνατζέρ σου, ούτε την εταιρεία σου, ούτε τους φίλους σου. Θα κοιταχτείς καλά στον καθρέφτη και θα ακούσεις μόνο την καρδιά σου! Μόνο εσύ ξέρεις τι είναι το καλύτερο για σένα και τι μπορείς αργότερα να υποστηρίξεις».

Η δεύτερη συνεργασία που ξεχωρίζω είναι αυτή με τη Lara Fabian. Είναι ένα απ’ τα τρία ινδάλματά μου –τα άλλα δύο είναι η Μούσχουρη και η Κάλλας. Με επηρέασε βαθιά, γιατί τότε που ήταν τριάντα χρόνων είχε τη δύναμη και την εξυπνάδα να βγάλει προς τα έξω τον εαυτό της. Πολλοί την κριτίκαραν λέγοντας ότι είναι υπερβολική, αλλά εκείνη απέδειξε ότι μπορείς να είσαι ταυτόχρονα ευάλωτος και ευαίσθητος, αλλά και ατρόμητος, αν χρειαστεί. Για μένα η φωνή της είναι από τις πέντε ομορφότερες του πλανήτη. Όταν γνωριστήκαμε στην Αθήνα, σε μια συναυλία του Μάριου στο «Αθηνών Αρένα», μας έδεσε μια μοναδική φιλία. Η Lara λέει ότι η σχέση μας είναι καρμική, γιατί πολύ συχνά οι ζωές μας ακολούθησαν παράλληλα βήματα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που τραγουδήσαμε μαζί στο «Αθηνών Αρένα» -εκεί συνειδητοποίησα τι θα πει πραγματική γενναιοδωρία. Στον δεύτερό μου δίσκο είχα συμπεριλάβει ένα δικό της τραγούδι στα ελληνικά, «Το Γράμμα». Στην πρόβα το είχαμε πει στον δικό της τόνο, ο οποίος ήταν πολύ χαμηλός για μένα. Μου πιάνει, λοιπόν, το χέρι και λέει: «Αυτό το τραγούδι το ‘χω πει επτά εκατομμύρια φορές! Τώρα το κάνω για σένα, γι’ αυτό και θα το κάνουμε στον δικό σου τόνο κι εγώ, μην ανησυχείς, κάτι θα βρω να κάνω!». Έμεινα αποσβολωμένος! Αργότερα κάναμε και μια μεγάλη περιοδεία μαζί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο βράδυ στο Παρίσι, όπου τραγουδήσαμε στο “Zenith” μπροστά σε 9.000 κόσμο. Μου είχαν κοπεί τα πόδια! Η μοναδική φορά στη ζωή μου που είχα πάλι τόσο τρακ, ήταν πέρυσι στο Ηρώδειο. Με έβγαλε η ίδια στη σκηνή γιατί σχεδόν δεν μπορούσα να περπατήσω! Θα της είμαι πάντα ευγνώμων για την αγάπη της, αλλά και για τη συμμετοχή της στον περσινό γαλλικό μου δίσκο, το “Un Souhait”, όπου ερμηνεύουμε μαζί το ντουέτο “Ma Solitude”. Μ’ αυτό είναι σαν να κλείνω το μάτι στα παιδικά μου χρόνια και σε μια τεράστια τραγουδίστρια που θαύμασα και λάτρεψα τόσο πολύ!

Η τελευταία συνεργασία που ξεχωρίζω συναισθηματικά είναι αυτή με την Άλκηστη. Καταρχάς η φωνή της είναι η μοναδική ελληνική που έχω στ’ αφτιά μου από παιδί, με εξαίρεση τη Μούσχουρη, που είναι όμως διεθνής. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον δίσκο «Δικαίωμα» και κάθε φορά που την ακούω νομίζω ότι ακούω τη θάλασσα. Όταν τη γνώρισα, μου άνοιξε την αγκαλιά της, το σπίτι της, τη γνώση της και τις εμπειρίες της. Μου αρέσει πολύ η διάθεση που έχει να μεταδώσει αυτό που ξέρει, το βλέπω και ως σκοπό ζωής. Αν όλοι βοηθούσαμε αυτούς που ξέρουν λίγο λιγότερα από εμάς, νομίζω θα ζούσαμε σε έναν πολύ καλύτερο κόσμο. Θα της είμαι ευγνώμων πάντα για την αγάπη και τη στήριξή της.

Music Corner: Το γεγονός ότι σε έχουν εμπιστευθεί τόσο σπουδαίοι άνθρωποι, σε κάνει να έχεις ίσως και λίγο άγχος, με την έννοια του να αναρωτιέσαι αν το επόμενο βήμα σου θα είναι αντάξιο των προηγούμενων;
Γιώργος Περρής: Σαφώς! Πολλές φορές αυτό είναι και μια παγίδα και μέχρι πολύ πρόσφατα το έβλεπα έτσι, ίσως και σαν φυλακή. Τελικά συνειδητοποίησα ότι είναι το ακριβώς αντίθετο. Όλοι αυτοί οι δάσκαλοι, οι μέντορές μου, μου έχουν δώσει φτερά. Είναι τα όπλα που έχω για να μπορέσω να κάνω την καριέρα μου όπως θέλω, με τον πήχη πάντα να ανεβαίνει προς τα πάνω. Αν αρχίσει και κατεβαίνει, κάτι δεν πάει καλά… Όταν το ξεκίνημά σου είναι με τον Μίμη Πλέσσα, δεν έχεις περιθώριο να κάνεις χαζομάρες. Σίγουρα, ειδικά στον πρώτο μου δίσκο, σε μια περίοδο όπου ήμουν 22 χρόνων, έκανα πράγματα που ήταν λίγο πιο ελαφρά, λίγο πιο pop. Αλλά δεν το μετανιώνω γιατί έζησα την τρέλα μου, έκανα αυτό που εκείνη την εποχή με εξέφραζε σε κάποιον βαθμό και εξελίχθηκα. Βλέπω τώρα στο You Tube κάτι βίντεο από εκπομπές που είχα πάει, φορώντας οκτώ ρούχα το ένα πάνω στο άλλο και με τα μαλλιά όρθια και λέω «Τι σκεφτόσουν άραγε εκείνο το πρωί;» (γελάει).

Music Corner: Πέρα από την τύχη, την καλή συγκυρία, η οποία προφανώς έχει παίξει ρόλο για την μέχρι στιγμής πορεία σου, ποια άλλα στοιχεία θεωρείς ότι χρειάζονται για να κάνει κάποιος καριέρα;
Γιώργος Περρής: Καταρχάς το ταλέντο και η διάθεση να το εξελίξεις. Το ότι σου δόθηκε μια φωνή ή η ικανότητα να γράφεις ή να ζωγραφίζεις ωραία δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Υπάρχουν άλλοι 600 άνθρωποι που μπορούν να κάνουν το ίδιο με σένα! Πάνω απ’ όλα είναι η δουλειά, ξανά δουλειά, λίγη ακόμη δουλειά και, όταν είσαι κουρασμένος, λίγη δουλειά παραπάνω! Εξακολουθώ να κάνω μαθήματα φωνητικής κάθε μέρα. Στο ξεκίνημά μου χτύπησα πάρα πολλές πόρτες. Είχα πάκους από CD με demo, πήγαινα σε συναυλίες, μουσικούς παραγωγούς, στις εταιρείες, στους συνθέτες, στους τραγουδιστές κι έλεγα «Ακούστε με!». Η επιμονή μου έκανε τελικά κάποια πόρτα να ανοίξει! Ένας άλλος παράγοντας είναι η ηθική. Για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό το πώς πορεύεσαι σε αυτόν το χώρο. Το να είσαι κωλόπαιδο, συγγνώμη για τη λέξη, μπορεί να σε πάει κάπου πρόσκαιρα και να σε βολέψει για λίγο, αλλά θα το βρεις μπροστά σου. Η ηθική, η ειλικρίνεια, η καθαρή συνείδηση είναι πολύ βασικές. Όπως επίσης η υπομονή. Είμαι αφόρητα ανυπόμονος άνθρωπος, αλλά τα τελευταία εφτά χρόνια που μπήκα στη δισκογραφία, ανακάλυψα μέσα μου μια υπομονή που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Κάθε φορά που έλεγα ότι θα τα παρατήσω, κάτι με έκανε να συνεχίζω…

Music Corner: Είχες όντως φθάσει σε σημείο να σκεφτείς να εγκαταλείψεις το τραγούδι; Επειδή δεν είχες την αναγνώριση που θα ήθελες ίσως;
Γιώργος Περρής: Έφτασα δύο φορές. Δεν ήταν μόνο η αναγνώριση –αυτή, πίστεψέ το ή όχι, έρχεται κι αν δεν έχει έρθει ακόμη σε τεράστιο βαθμό, θα έρθει λίγο πιο μετά! Δυστυχώς, ο χώρος μας έχει γίνει τοξικός πια και το λέω με την ακριβή έννοια του όρου. Την πρώτη φορά που ήρθα σ’ αυτήν την κρίση ήμουν ένα παιδί 23 χρονών, με πάρα πολλά όνειρα, με απίστευτη αφέλεια –νόμιζα ότι πάω να τραγουδήσω στο «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι». Εκεί συνειδητοποίησα την άσχημη πλευρά της δισκογραφίας και γενικά του χώρου αυτού. Δεν ήμουν έτοιμος τότε να το αντιμετωπίσω και καταλογίζω στον εαυτό μου ότι δεν είχα την κατάλληλη επιθετικότητα, δεν ήξερα να διεκδικώ πράγματα. Ακόμα και τώρα το μαθαίνω, προσπαθώ να το διορθώσω. Τότε δεχόμουν πιέσεις να κάνω πράγματα που δεν με αντιπροσώπευαν, που δεν είχαν σχέση με αυτό που ονειρευόμουν. Έπεσα σε μια κατάθλιψη και σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να τα παρατήσω. Μερικές μέρες μετά, ευτυχώς ήρθα στα σύγκαλά μου και συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τη μουσική. Πρέπει να έχεις πίστη, γιατί αν δεν την έχεις εσύ, δεν θα την έχουν ούτε οι άλλοι γύρω σου. Αυτό που με κράτησε ήταν η πίστη στο παιδικό μου όνειρο!

 

Music Corner: Αν σου ζητούσα να συμπληρώσεις τη φράση: «Τραγουδάω γιατί…»;
Γιώργος Περρής: Τραγουδάω γιατί είναι η μοναδική μου μορφή πραγματικής έκφρασης και τραγουδώ γιατί έχω ανάγκη να αγαπώ και να αγαπιέμαι.

Music Corner: Η μητέρα σου είναι η συγγραφέας Ζοέλ Λοπινό. Είχες σκεφτεί ποτέ ότι η συγγραφή θα μπορούσε να είναι μια ακόμη μορφή έκφρασης για σένα; Κι επίσης σε κάνει αυτό το γεγονός να δίνεις ιδιαίτερη σημασία στους στίχους που επιλέγεις;
Γιώργος Περρής: Από μικρός έγραφα –στον δεύτερό μου δίσκο, είχα και τραγούδια δικά μου και έχω και δυο-τρία στον δίσκο που ετοιμάζω τώρα. Αυτό συμβαίνει όχι κατά τύχη, αλλά κατά περίπτωση. Κάθε άνθρωπος νομίζω πρέπει να έχει επίγνωση του ποια είναι τα δυνατά του σημεία και ποια η προτεραιότητά του. Η δική μου είναι να τραγουδώ. Σίγουρα με επηρέασε η μητέρα μου στη σημασία και στη δύναμη του λόγου στη μουσική. Συνειδητοποιώ σιγά σιγά ότι μάλλον δίνω περισσότερη σημασία στον λόγο, γιατί ο στίχος είναι αυτός που μεταφέρει το μήνυμα. Μπορεί να έχεις μία μουσική που να είναι συγκλονιστική και με έναν στίχο που δεν είναι αντάξιός της, να βγει ένα ανούσιο τραγούδι. Και το αντίθετο…

Music Corner: Όσα βήματα έχεις κάνει μέχρι τώρα, έγιναν μάλλον με αθόρυβο τρόπο…
Γιώργος Περρής: Αυτό δεν ήταν πάντα επιλογή μου, να σου πω την αλήθεια! Από πάρα πολύ μικρός συνειδητοποίησα ότι, όταν θέλεις να κάνεις αυτήν τη δουλειά με τον τρόπο που θέλω εγώ να την κάνω, οι εκπτώσεις δεν υπάρχουν καν ως επιλογή. Αναγκαστικά ο δρόμος θα είναι μακρύς, δύσκολος, όχι ένα πυροτέχνημα που θα έρθει ξαφνικά το «μπαμ»! Δεν έχω παράπονο όμως από τα Μέσα Ενημέρωσης και με την αναγνώριση, γενικά. Στον Καναδά, ας πούμε, το γαλλικό μου τραγούδι βγήκε τρίτο τραγούδι της χρονιάς με 70 εκατομμύρια ψήφους. Στην Ελλάδα υπάρχει κόσμος που με στηρίζει και πιστεύω ότι με το χρόνο αυτό διευρύνεται. Η διαφορά μεταξύ της χώρας μας και του εξωτερικού είναι η εξής: Όταν εδώ πηγαίνεις κάπου και λες «Έχω ταλέντο, θέλω να πετύχω και θα πετύχω!», αυτό θεωρείται από αλαζονικό έως και ανήθικο. Σε όλον τον υπόλοιπο πλανήτη είναι το ακριβώς αντίθετο. Σαφώς πρέπει να είσαι προσγειωμένος, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να έχεις τη φιλοδοξία, δεν είναι κακό. Φυσικά και θέλω να γίνω σταρ, φυσικά και θέλω να μπω στα σπίτια του κόσμου, αλλά θέλω αυτό να γίνει ως αναγνώριση της δουλειάς μου και όχι ως αποτέλεσμα της προσωπικής μου ζωής στα περιοδικά. Και είμαι πραγματικά ευγνώμων στον μεγάλο αυτό μπλε ουρανό που έφερε στη ζωή μου ανθρώπους που πραγματικά δούλεψαν για να φθάσουν εκεί που έφτασαν, όπως η Άλκηστις και η Lara Fabian. Εάν μέσα απ’ αυτή τη δουλειά καταφέρεις να συγκινήσεις και να αλλάξεις έστω και λίγο τη ζωή ενός ανθρώπου, έχεις κάνει κάτι! Και, δόξα τω Θεώ, έχω λάβει μηνύματα από τον κόσμο ότι η μουσική μου τους κάνει μια διαφορά.

Music Corner: Αν δεν κάνω λάθος, ασχολείσαι και με ορισμένες φιλανθρωπικές δραστηριότητες…
Γιώργος Περρής: Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά είμαι πρέσβης του “Horatio Alger Association”, ενός οργανισμού που δίνει υποτροφίες σε παιδιά που έρχονται από δύσκολα παιδικά χρόνια. Αναγκαστικά, λοιπόν, κάποια στιγμή μίλησα εκεί για τα παιδικά μου χρόνια, τα οποία δεν ήταν εύκολα, γιατί πέρασα από ένα πάρα πολύ δύσκολο και βίαιο διαζύγιο των γονιών μου που μου άφησε πάρα πολλές πληγές. Όπως συνηθίζω να λέω, είναι σαν κατσαρόλες που κουβαλάω πίσω μου σε ένα σκοινί και κάνουν πάρα πολύ θόρυβο όταν προχωράω. Όταν μίλησα γι’ αυτά, ένα δωδεκάχρονο αγόρι, Γαλλοκαναδός, με πλησίασε και μου είπε πως, όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει σαν κι εμένα γιατί του έδωσα ελπίδα. Αυτό για μένα είναι μεγάλη ανταμοιβή.

Music Corner: Λόγω της γαλλικής καταγωγής της μητέρας σου, έχεις βιώσει και τη γαλλική και την ελληνική κουλτούρα κι έχεις επίσης ταξιδέψει πολύ. Αυτή τη στιγμή, ποια είναι η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό;
Γιώργος Περρής: Αυτό που παρατηρώ είναι ότι υπάρχει ένας τεράστιος σεβασμός για τη χώρα μας, για τον πολιτισμό της, για την ιστορία της και γι’ αυτά που έχει προσφέρει σε όλον τον πλανήτη. Αυτά δεν τα αμφισβητεί κανείς, αλλά από την άλλη υπάρχει πάρα πολύ έντονη κριτική για τους ανθρώπους που έχουμε επιλέξει να μας εκπροσωπούν, όμως συνήθως η προσφορά της Ελλάδας υπερνικά τα αρνητικά. Ίσως και γιατί διεθνώς πλέον αντιλαμβάνονται ότι η κρίση δεν είναι τοπικό φαινόμενο δικό μας. Υπάρχει παντού και κινδυνεύει να πάρει τις χώρες σαν ντόμινο μία-μία. Η κρίση σαφώς είναι αφόρητα δύσκολη, δυσκολεύει μέρα με τη μέρα, σαν ένας τυφώνας που ισοπεδώνει τα πράγματα. Στεναχωριέμαι να βλέπω τους ανθρώπους της χώρας μου να προχωρούν με σκυφτό το κεφάλι. Με πιάνει τρομακτική απογοήτευση όταν επιστρέφω στην Ελλάδα και βλέπω κι άλλα μαγαζιά κλειστά, κι άλλους ανθρώπους που υποφέρουν. Είμαι όμως και πάρα πολύ θυμωμένος απέναντι στη χώρα μου και στους ανθρώπους της. Η κρίση, πέρα απ’ το οικονομικό της κομμάτι είναι μια κρίση βαθιά κοινωνική, κι εμείς προσποιούμαστε ότι δεν συμβαίνει τίποτα! Δεν βοηθάμε ο ένας τον άλλον καθόλου και είμαστε ένας λαός ο οποίος δεν προσφέρει παιδεία στα παιδιά του, δεν επενδύει σε αυτά. Αν δεν επενδύσεις στο μέλλον που είναι τα παιδιά, πώς περιμένεις να αλλάξουν τα πράγματα; Στεναχωριέμαι που βλέπω ότι ακόμη το life style, σε ορισμένες περιπτώσεις, καλά κρατεί και που δεν μαθαίνουμε απ’ τα λάθη μας. Δεν υποκρίνομαι ότι ξαφνικά πρέπει όλοι να γίνουμε πνευματικοί άνθρωποι και να πιστέψουμε στην υψηλή κουλτούρα. Πρέπει να υπάρχουν όλα –ακόμα και το ελαφρό έχει τεράστια χρησιμότητα κάποιες φορές. Έχουν όμως χαθεί οι ισορροπίες… Σκέφτομαι μια φράση του Καζαντζάκη από την «Ασκητική»: «Να βλέπεις μπροστά σου την άβυσσο και να μην τρομάζεις»! Αν το βάλουμε αυτό ως λαός βαθιά στο μυαλό μας, νομίζω ότι θα αλλάξουμε πολλά πράγματα. Με σοκάρει το ότι αντί να βγούμε εμείς εκεί έξω και να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, αφήνουμε κάποιους πολιτικούς που έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι άχρηστοι, να μας κυβερνούν και να επιλέγουν πράγματα για μας. Πριν από έξι μήνες που ήμουν στον Καναδά, πέρασε ένας νόμος ότι αυξάνονται τα δίδακτρα για τους φοιτητές κατά 50%. Ξαφνικά, όλος ο λαός παρέλυσε τη χώρα! Εμείς πού είμαστε να το κάνουμε αυτό, που έχουμε αφήσει τη χώρα μας να ξεπουλιέται; Πού είναι αυτή η γενιά των ανθρώπων που θέλουν να χτίσουν κάτι καλό γι’ αυτόν τον τόπο; Τη χώρα μου τη λατρεύω και νιώθω τιμή να την εκπροσωπώ στο εξωτερικό -όπου και να κάνω συναυλία, το πρώτο τραγούδι είναι πάντα στα ελληνικά-, αλλά με εξοργίζει το γεγονός ότι εξακολουθούμε να κοιτάζουμε τον εαυτούλη μας και όχι το πώς θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον!

Music Corner: Λόγω των συνθηκών, έχεις σκεφτεί να φύγεις μόνιμα από την Ελλάδα;
Γιώργος Περρής: Έτσι όπως έχει γίνει η ζωή μου πια, δυστυχώς στην Ελλάδα βρίσκομαι μόνο τέσσερις μήνες τον χρόνο και ποτέ συνεχόμενους. Δεν θα μπορούσα όμως ποτέ να την εγκαταλείψω. Έχω ανάγκη να βλέπω τη θάλασσα, τον ήλιο, την Ακρόπολη, το Ηρώδειο… Κάπου είχα διαβάσει ότι είχε πει ο Γκάτσος ότι στη ζωή μας πρέπει να έχουμε δύο σύνορα. Το ένα είναι το φεγγάρι για να μπορούμε να ονειρευόμαστε και το άλλο ο ήλιος για να μπορούμε να βλέπουμε την αλήθεια! Αυτό δεν το ξεχνάω ποτέ και το φεγγάρι και ο ήλιος της Ελλάδας είναι μοναδικά!

Music Corner: Πώς ορίζεις εσύ προσωπικά την επιτυχία;
Γιώργος Περρής: Πολύ καλή ερώτηση! Επιτυχία για μένα είναι συνδυασμός πραγμάτων. Πρωτίστως είναι να αγγίξεις ανθρώπους, να αλλάξεις τη ζωή τους, να τους επηρεάσεις κι αυτό να το κάνεις όχι μία φορά, αλλά σε βάθος χρόνου. Επιτυχία είναι να αντέξεις στον χρόνο, να αφήσεις τραγούδια πίσω σου που να γίνουν μέρος της συλλογικής μνήμης, κομμάτι του κάθε ανθρώπου. Επίσης επιτυχία σημαίνει να έχεις ανταπόκριση σε αυτό που κάνεις, να έρχεται ο κόσμος να σε βλέπει σε συναυλίες, να αγοράζει τους δίσκους σου… Η πραγματική και ουσιαστική επιτυχία, που ακόμη δεν την έχω ζήσει όπως θα ήθελα -ίσως θα πρέπει να με ξαναρωτήσεις σε 10-15 χρόνια-, είναι να πω ότι άφησα πέντε τραγούδια που έχουν σημασία, που άλλαξαν τις ζωές των ανθρώπων, όπως έχουν κάνει κάποια τραγούδια για μένα…

Music Corner: Ποιο είναι ένα απ’ αυτά;
Γιώργος Περρής: Το «Χάρτινο το Φεγγαράκι»! Συγκεκριμένα αυτή η φράση που λέει «Αν με πίστευες λιγάκι / θα ‘σαν όλα αληθινά». Για κάποιον πολύ προσωπικό λόγο που δεν τον έχω μοιραστεί ποτέ, κάποια στιγμή που ήμουν περίπου τεσσάρων και νόμιζα ενδεχομένως ότι θα έχανα τη ζωή μου, το τραγούδι αυτό με έσωσε. Κι αργότερα συνειδητοποίησα ότι αν πραγματικά πιστεύεις σε κάτι, τότε θα γίνει! Η πίστη στον εαυτό σου, σε αυτό που κάνεις, σε αυτό που ονειρεύεσαι, στον Θεό, στην οικογένειά σου, στα παιδιά σου -ο καθένας μπορεί να την ορίσει όπως θέλει-, είναι η κινητήριος δύναμη πίσω απ’ όλα.

Music Corner: Αυτό το «Καραβάνι» με το οποίο σε γνωρίσαμε πριν από περίπου εφτά χρόνια, πού θα ήθελες και πού νομίζεις ότι θα σε φτάσει;
Γιώργος Περρής: Δεν μπορώ να πω πραγματικά που θα με φτάσει. Έζησα κάποιες εμπειρίες που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα τις ζούσα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι στα 26 μου θα ήμουν με τη Lara Fabian στο “Zenith” στο Παρίσι, ότι θα τραγουδούσα με τη Συμφωνική της Μόσχας… Ονειρεύομαι να μπορώ να συνεχίσω να τραγουδάω από χώρα σε χώρα και να συνεχίσω να κουβαλάω παντού τη χώρα μου και τον πολιτισμό μου. Ονειρεύομαι να αγγίξω περισσότερους ανθρώπους, να μεγαλώνει το κοινό όσο περνάνε τα χρόνια. Ονειρεύομαι να μη σταματήσω να ονειρεύομαι, γιατί την ημέρα που θα σταματήσω να έχω άλλα όνειρα θα είμαι νεκρός ψυχικά. Ονειρεύομαι ότι θα ‘ρθει μια μέρα που δεν θα με σοκάρει η οποιαδήποτε έλλειψη ανεκτικότητας ή οποιοσδήποτε ρατσισμός, γιατί απλούστατα δεν θα υπάρχει πια, είτε είναι απέναντι στο περιβάλλον, σε αυτόν που έχει AIDS, στον ομοφυλόφιλο… Ονειρεύομαι ότι δεν θα ξαναδώ εικόνες από παιδιά που πεινάνε, που έχουν κακοποιηθεί και υποφέρουν. Ονειρεύομαι ότι θα ξαναδώ τη χώρα μου να στέκεται στα πόδια της περήφανα και δυνατά. Ονειρεύομαι ότι θα αποκτήσω μια πολύ ωραία οικογένεια και παιδιά κάποια στιγμή. Ονειρεύομαι απλά ότι, κάποια στιγμή, ο κόσμος αυτός θα γίνει λίγο πιο όμορφος απ’ ό,τι είναι σήμερα κι ό,τι, αν όλοι το ονειρευόμαστε αυτό το πράγμα, θα γίνει! Θέλει δύναμη και πολλή δουλειά και πολλή πάλη, αλλά πιστεύω πραγματικά ότι είναι εφικτό!

——————-

*** Ευχαριστούμε το cafe bar «Life» για τη φιλοξενία (www.facebook.com/profile.php?id=100002115581288 / Ιφικράτους 1-3 , Πεζόδρομος Χαλανδρίου / 210.6896292)
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ