Ο Joey κατέβηκε αγκαλιά με τη Marilyn στην Αθήνα!

18/12/2012
Γράφει η Πέννυ Γέρου
Φωτογράφηση: Χαρά Γερασιμοπούλου
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)

Τον Joey τον γνωρίσαμε μέσα απο τη “Σουσουράδα” του, την οποία συναντήσαμε πρόσφατα και στο youtube, με ένα πολύ παιχνιδιάρικο και παρεΐστικο video clip!

Κατεβαίνοντας από τη Θεσσαλονίκη, μας έδωσε ως σημείο συνάντησης το Χυτήριο στο Γκάζι, το νέο αυτό πολυχώρο, για τον οποίο τόσο έχουμε μιλήσει και πλέον αγαπάμε σαν να τον είχαμε για χρόνια κάπου εκεί, στο νούμερο 44 της Ιεράς Οδού!

Λίγο πριν ξεκινήσει ο Joey, αγκαλιά με τη μικρή του Marilyn, είχαμε μια μικρή συζήτηση, ώστε να συστηθούμε αλλά και να ζεσταθούμε λίγο, μιας και το βράδυ της Τετάρτης το κρύο μας είχε πιάσει για τα καλά…

Music Corner: Για αρχή, θα ήθελα να μου μιλήσεις για τη “Marilyn”!
Joey: Είναι ιδέα, είναι κοσμοθεωρία, δεν είναι απλά μια …κιθάρα! Πάντα μου άρεσε να δίνω ονόματα στις κιθάρες μου. Η Marilyn, όμως, είναι η μοναδική που αισθάνομαι ζωντανή! Ακόμα κι όταν είχα γράψει τη “Σελήνη” και η Ρίτα ήταν η κιθάρα, πάλι κάτι έλειπε. Η Marilyn είναι ένα μικρό κοριτσάκι, το οποίο μάλιστα πρέπει να έχει μεγαλώσει. Όταν την πήρα ήταν πιο μικρή! Είναι έμπνευση όμως. Γενικότερα, συμβολίζει πολλά πράγματα. Πάντα μου άρεσε η Merilyn Monroe, αυτό το παιχνιδιάρικο στυλ αλλά και το γυναικείο. Η Marilyn, απο τη μία είναι ένα κοριτσάκι, απο την άλλη είναι σύντροφος, είναι γυναίκα.

Music Corner: Πότε συναντηθήκατε;
Joey: Έχει δυο χρόνια περίπου. Αλλά έχει συναισθηματική αξία. Την αγαπάω! Να σας τη γνωρίσω λίγο;

(Αφού συστηθήκαμε και γνωρίσαμε τη …Marilyn, η συζήτηση συνέχισε να κυλάει κάπως έτσι…)

Music Corner: Ένα κομμάτι σου που γνωρίσαμε και ακούγεται πολύ είναι η “Σουσουράδα”. Περίμενες αυτή την υποδοχή;
Joey: Όχι, με την καμία! Στην τύχη το έγραψα, τελείως. Είχα πάει εκδρομή με κάτι φίλους μου. Το πρωί έχουμε γυρίσει από την εκδρομή και τρώω μια “φλασιά”, ότι θέλω να ταξιδέψω κι άλλο! Μετά όμως, δεν έβρισκα αφορμή. Έλεγα στον εαυτό μου “Γιατί γύρισες ρε φίλε; Τι ήταν αυτό που σε έκανε να γυρίσεις;“. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να έχω ένα κίνητρο, να υπάρχει κάτι που θα με έκανε να συνεχίσω να ταξιδεύω. Αυτό το κάτι θα ήταν …η σουσουράδα! Έπαιζα λοιπόν με τη Marilyn το “You are my sunshine” , το οποίο το αγαπώ πάρα πολύ και από τότε που παίζω live το βάζω πάντα, και έκανα όλες αυτές τις σκέψεις. Ξαφνικά άρχισα με το “Είσαι η λιακάδα μου…” και μετά βγήκαν και οι υπόλοιποι στίχοι. Στην τελική, όλο αυτό κατέληξε να γίνει ένα απο εκείνα τα κομμάτια, που τα γράφεις, δεν καταλαβαίνεις από πού ακριβώς έχεις φάει την έμπνευση, αλλά μόλις τελειώνει, καταλαβαίνεις ότι συνδέεται με κάποιο πρόσωπο. Αυτό είναι μαγικό. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω γυρίσει όλο τον κόσμο για να τη βρω τη σουσουράδα μου, αλλά θα τη βρω γιατί ξέρω ότι είναι κάπου εκεί έξω. Θα γυρίσω όλο τον κόσμο και θα βρω τη σουσουράδα μου. Αν δε τη βρω, τουλάχιστον θα λέω ότι γύρισα όλο τον κόσμο!

Music Corner: Απο ό,τι είδα, στο facebook για να είμαι ειλικρινής, στο είδος της μουσικής σου έχεις συμπληρώσει “You name it”… Εσύ πώς θα τη χαρακτήριζες τη μουσική σου; Είσαι απο τους ανθρώπους που βάζουν ετικέτες;
Joey: Όχι, καθόλου. Δε μπορώ καν να το ταμπελιάσω. Και να μου άρεσαν οι ταμπέλες, δε θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω κάπως. Κάθε φορά που με ρωτάνε τι ακριβώς παίζω, το μόνο που έχω να πω είναι “Joey, άκου!”. Ακούγεται ωραίο, αλλά είναι επιλογή. Δε μπορώ να το χαρακτηρίσω αλλιώς. Στο facebook γράφω και κάτι άλλο: “Feel good, blend of positively charged vibrations”! Κάπως έτσι είναι!

Music Corner: Όλο αυτό το “positive vibration”, από που το αντλείς;
Joey: Από παντού! Από όπου το παίρνεις κι εσύ. Είναι οι άνθρωποι, η φύση, οι εμπειρίες, τα πάντα. Γυρνάω συνέχεια από δω κι από κει, είμαι εθισμένος. Επειδή βλέπω συνέχεια διαφορετικά πράγματα και ανανεώνομαι, δεν αφήνω ποτέ τον εαυτό μου να βαρεθεί. Ανακαλύπτω συνεχώς κάτι νέο.

Music Corner: Γενικά απολαμβάνεις τους δρόμους, τις πλατείες, τις αλάνες, τις παραλίες. Υπάρχει ένα μέρος που να είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό για σένα;
Joey: Ναι, πολλά! Κυρίως η Θεσσαλονίκη, με την οποία είμαι συναισθηματικά δεμένος. Η αλήθεια είναι ότι δε μπορώ να διαλέξω κάποιο συγκεκριμένο, όλα σχετίζονται με ένα διαφορετικό άνθρωπο και υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Άλλοι υπάρχουν ακόμα, άλλοι δεν υπάρχουν πια. Οπότε, όπου πάω, τρώω φλασίδια και συνδέομαι συναισθηματικά με αυτά τα μέρη, μου βγαίνει ένα feeling και μου σκάνε αναμνήσεις! Είναι οι στιγμές που λες “Είμαι εδώ που θέλω να είμαι, τη στιγμή που θέλω να είμαι και δε θα ήθελα να είμαι πουθενά αλλού”. Επομένως, είναι άπειρα αυτά τα μέρη…

Music Corner: Η Αθήνα πώς σου φαίνεται;
Joey: Είναι πολύ διαφορετική βασικά. Δε μπορείς να το αποφύγεις αυτό όμως, είναι πιο μεγάλη. Ωραίες περιοχές έχει η Σαλόνικα, ωραίες περιοχές έχει η Αθήνα. Βγάζουν όμως τελείως διαφορετικά vibes. Αυτό μου αρέσει πολύ στην Αθήνα, είναι ότι παίζει και λίγο “υπόκοσμος”, ο κόσμος ζει πιο καταχθόνια. Αυτό για μένα είναι πολύ γοητευτικό. Έχει το appeal του κι αυτό, βγάζει ίντριγκα! Η Θεσσαλονίκη από την άλλη είναι πιο ζουζουνιάρικη, έχει φώτα, είναι ρομαντική, είναι για ζευγαράκια χεράκι-χεράκι, αγκαλίτσες, φιλάκια! Έχει και το Θερμαϊκό. Ανεβαίνεις στα κάστρα και βλέπεις όλη την πόλη. Κατεβαίνεις παραλία, βλέπεις τα κάστρα. Είναι πιο μικρή και συμμαζεμένη. Είναι διαφορετικές πόλεις, αλλά έχουν και κοινά στοιχεία.

Music Corner: Μουσικά, τι σχέδια έχεις;
Joey: Για αρχή, θα γυρίσω στη Θεσσαλονίκη, μάλλον! Δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται. Με το που μάθω τι γίνεται, θα το μάθετε κι εσείς! Ετοιμάζω μια δουλειά, σιγά σιγά φτιάχνω κάποια κομματάκια. Έχω μπει σε μια διαδικασία, στην οποία τα βλέπω πώς γίνονται, από πού ξεκινάνε, πού φτάνουνε, και εντυπωσιάζομαι. Κάθε φορά που πηγαίνω ένα κομμάτι στο studio βγαίνει τελείως διαφορετικό από τη μία, αλλά και τόσο ίδιο, όπως το ξεκίνησες. Από τη μία σου βγαίνει το feeling, αλλά από την άλλη βγαίνει κάτι που δεν είχες καν στο μυαλό σου. Μαγεύεσαι και λες “Πώς κατέληξε έτσι;”. Είμαι, λοιπόν, σε μια φάση που από τη μία στρώνω τα live, για να αρχίσω να παίζω σιγά σιγά όσα κυκλοφορούν, και μετά φτιάχνω κι άλλα κομματάκια. Βλέποντας και κάνοντας! Τώρα ετοιμάζω ένα καινούργιο κομμάτι, τα “Καλντερίμια”, το οποίο θα κυκλοφορήσει οσονούπω, έχετε το νου σας!

Music Corner: Το street art τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;
Joey: Το αγαπώ. Μπορείς δεις τα πάντα, μια φυσαρμόνικα, μια μπάντα. Μπορεί να δεις και το Remi! Είναι έρωτας. Μια φορά είχαν γράψει σε ένα φιλαράκι μας μια κλήση, 250 ευρώ, κι έπρεπε να τα πληρώσει. Είχαμε μια άλλη μπάντα τότε. Κατεβαίνουμε στην παραλία, τα στήνουμε στην προβλήτα και μέσα σε 10 ώρες έχουμε βγάλει 3 κατοστάρικα! Το πιο υπέροχο με το street art είναι ότι παίζεις μουσική, περνάει ο κόσμος και σε βλέπει, μιλάτε, κάθονται γύρω γύρω. Δεν είναι κάτι official, όπως είναι το live. Είναι εντελώς διαφορετική φιλοσοφία.

Music Corner: Σήμερα σε βλέπουμε μόνο σου με τη “Marilyn”. Στη Θεσσαλονίκη παίζεις με παρέα;
Joey: Ναι, έχω το Johnny, που είναι κολλητάρι μου και παίζει κρουστά, έχω το Μάνο, που είναι και ηχολήπτης μου και παίζει διάφορα όργανα. Έχω και τον Ηλία, που παίζει ακορντεόν. Κι είναι πολύ καλή φάση, γιατί τα κομμάτια δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ηχογραφούμε.

Music Corner: Με τα παιδιά αυτά έχετε σκεφτεί να παίξετε μαζί;
Joey: Ναι, μπορεί να γίνει κι αυτό στο μέλλον. Απλά ο καθένας είναι σε διαφορετική φάση, με υποχρεώσεις και δουλειές…

Όπως καταλάβατε, πρόκειται για ένα παιδί του χαβαλέ, του φευγάτου, των συνειρμών και πολύ ερωτευμένο με την κιθάρα του! Όλα αυτά σας τα επιβεβαιώνω κι εγώ, που ήμουν εκεί για να παρακολουθήσω και το υπόλοιπο πρόγραμμα που μας είχε ετοιμάσει ο ίδιος, σε ένα live ακουστικό.

Πριν απο αυτό όμως, στο μικρόφωνο και την κιθάρα είχαμε για μερικά τραγούδια το Γιώργο Γκέκα, ο οποίος μας ζέστανε με ένα χαλαρό “I put a spell on you”, μια “Bossa Nova του Ησαΐα” και άλλα κομμάτια, μαζί με ένα προσωπικό του.

Ο Joey έχει ένα μικρόβιο να γράφει ελληνικούς στίχους σε μεγάλες ξένες επιτυχίες. Άλλωστε, έτσι τον γνωρίσαμε, μέσα απο τη “Σουσουράδα”, η οποία συνδυάζει τον ελληνικό στίχο με τη μουσική του γνωστού κομματιού “You are my sunshine”. Έτσι, λοιπόν, μας καλωσόρισε στο Χυτήριο με μια ελληνική διασκευή του “Fly me to the moon”, κομμάτι του Frank Sinatra, ο οποίος σαν εκείνη τη μέρα είχε γεννηθεί.

Άλλα κομμάτια που γνώρισαν αυτό το …μικρόβιο του Joey ήταν το “Ain’t no sunshine”, “Can’t take my eyes off you”, “La Bomba”, “She” και “Three Little Birds”! Η μελωδία πάντα κλασική και αγαπημένη, ενώ ο Joey προσπαθεί να δώσει τη δική του νότα χαράς με τον ελληνικό του στίχο…

Μπορώ να πω οτι, αν και με μία και μόνο κιθάρα, κατάφερε να μας εκπλήξει πολλές φορές, κυρίως μέσα απο τις μουσικές επιλογές του και τον τρόπο με τον οποίο ξεπηδούσε από το ένα κομμάτι στο άλλο. “Εγώ κι εσύ μαζί”, “Hakuna matata” και η “μικρή γοργόνα”, σήμαναν το πέρασμα από τραγούδια της Disney και τη νοσταλγία ηρώων που μας αγγίζουν ακόμα και τώρα που μεγαλώσαμε!

Στη συνέχεια, σε παρεΐστικο πάλι κλίμα περνάμε από αγαπημένα κομμάτια της ελληνικής σκηνής, με “Πυροσβεστήρα”, “Δεν προλαβαίνω”, “Στον πάτο”, “Εκείνη” και “Άσε με να μπω”. Στο πρόγραμμα του Joey είχε χώρο ακόμη και για μια εισαγωγή σε στυλ Johnny Cash, η οποία αργότερα μετατράπηκε στης … “μαστούρας το σκοπό”!!! Τέτοια αιφνιδιαστικά παντρέματα έκανε και με κομμάτια όπως “Νόστιμο τρελό μικρό μου”, με “Clint Eastwood” και …Γιάννη Αγγελάκα! “Ring of fire” και “Χαρμάνης κι άφραγκος” μαζί με μια προσευχή του μάγκα, ήταν ό,τι πρέπει για τη μικρή του Marilyn, η οποία τον συνόδευε σε κάθε είδος, ύφος και ατμόσφαιρα!

Μέσα στις διασκευές του, ο Joey μας έδωσε και μια γεύση απο τα καινούργια κομμάτια που ετοιμάζει, όπως είναι ο “Αστυνόμος απο τη Χαβάη”, ο πιο χαλαρός και φλου τροχονόμος της ιστορίας, η “Νουαζέτα”, αλλά και τα “Καλντερίμια”, τα οποία έρχονται λίαν συντόμως και θα τα περιμένουμε πώς και πώς, μιας και είναι τόσο “Joey“, όσο αγαπήσαμε και στη “Σουσουράδα”!

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…