17/2/2012
Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Μελίνα Δοσίου
www.musiccorner.gr

Διαφορετική, ατμοσφαιρική και γεμάτη συναισθήματα ήταν η παράσταση «Για Σένα», την οποία παρουσίασαν η Ηρώ Σαΐα και ο Γιάννης Παλαμίδας στο θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου, μόλις μία μέρα μετά την πιο σκοτεινή Κυριακή που έζησε η χώρα, με την ψήφιση των μέτρων του νέου μνημονίου, εν μέσω έντονων αλλά ειρηνικών διαμαρτυριών, οι οποίες αμαυρώθηκαν από τις καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας. Επειδή όμως το κείμενο αυτό αρχίζει να μοιάζει λίγο με δελτίο ειδήσεων, γεγονός είναι ότι όσοι έφθασαν στο όμορφο θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, ήρθαν, αναπόφευκτα, με κάποιου είδους βάρος στην καρδιά. Και οι δύο καλλιτέχνες, με την όμορφη παράστασή τους, μας έκαναν, έστω και για λίγο, να ξεχαστούμε και να ταξιδέψουμε…

Λίγα λεπτά μετά τις 9, ο πιανίστας Νεοκλής Νεοφυτίδης και ο κιθαρίστας Δημήτρης Σιάμπος παίρνουν τις θέσεις τους αριστερά και δεξιά της σκηνής, πάνω στην οποία υπάρχουν μόνο ένα παγκάκι και μία λάμπα του δρόμου. Ακούγονται χτύποι σαν σε βαριά ξύλινη πόρτα και ο Γιάννης Παλαμίδας κατεβαίνει τα σκαλιά του θεάτρου με ένα κηροπήγιο στο χέρι, με μουσική υπόκρουση το ομότιτλο τραγούδι από «Το Φάντασμα της Όπερας». Λίγες στιγμές αργότερα, η Ηρώ Σαΐα βρίσκεται κοντά του για να τραγουδήσουν μαζί το «παράξενο ντουέτο» τους, όπως λένε και οι στίχοι.

Εξαιρετικά εκφραστικοί και με θεατρικότητα, οι δύο καλλιτέχνες διαθέτουν ιδιαίτερα λυρικές φωνές και από τις μουσικές τους επιλογές, καθώς επιμελήθηκαν οι ίδιοι το πρόγραμμα, φαίνεται ότι κάθε τραγούδι δεν βρήκε τυχαία τη θέση του στην παράσταση.

Στις εικόνες που προβάλλονται στο φόντο, εμφανίζονται τα αστέρια του γαλαξία, ενώ μουσικά ακολουθούν «Η Πόλις» του Καβάφη μελοποιημένη από τη Λένα Πλάτωνος, η «Φάτα Μοργκάνα» σε ποίηση Νίκου Καββαδία και μουσική Μαρίζας Κωχ, καθώς και το “Cancao Do Mar” της Dulce Pontes. Στο τέλος της «Μαριάνθης των Ανέμων» του Χατζιδάκι, η Ηρώ Σαΐα σβήνει τα τρία κεριά από το κηροπήγιο που είχε τοποθετήσει ο Γιάννης Παλαμίδας μπροστά, στο κέντρο της σκηνής, στην έναρξη της παράστασης.

Οι πιο όμορφες στιγμές του πρώτου μέρους, πάντως, έρχονται όταν οι δύο ερμηνευτές ενώνουν φωνές και δυνάμεις. Αυτό συμβαίνει στα υπέροχα «Λιανοτράγουδα», αλλά και στην ωραιότατη διασκευή του «Όχι δεν Πρέπει (να Συναντηθούμε)» των Αλεξίου – Γαλάνη, η οποία μπλέκεται με το “If I Saw You in Heaven” του Eric Clapton, κλείνοντας το πρώτο μέρος της παράστασης. Η μόνη «δυσκολία» είναι ότι, επειδή βρισκόμαστε σε θέατρο, οι θεατές – μεταξύ των οποίων διακρίναμε τον Σταύρο Ξαρχάκο, την Αφροδίτη Μάνου και τη Βικτωρία Ταγκούλη – δεν μπορούν παρά να σιγοτραγουδούν…

Στο δεύτερο μέρος, το φόντο μας δείχνει τον ήλιο να φωτίζει τα κλαδιά ενός δέντρου και στην παράσταση βρίσκουν τη θέση τους τραγούδια που έχουν κάτι να πουν και για τη σημερινή κατάσταση: «Το Πρακτορείο» του Ξαρχάκου, «Σε Ψάχνω» του Λοΐζου, “Total Eclipse of the Sun” του Klaus Nomi. Επειδή όμως κεντρικό θέμα του προγράμματος αποτελούν ο έρωτας, η αγάπη και το φως, η Ηρώ Σαΐα φροντίζει να μας χαρίσει μια αισθαντική ερμηνεία στο «Χάθηκε το Φεγγάρι» του Ξαρχάκου και να μας συγκινήσει με την ευαισθησία της στον «Ξαφνικό Έρωτα» του Σπανουδάκη.

Επίσης, ακούσαμε τραγούδια όπως τα «Θ’ Αναζητάς», «Πάρε τα Χνάρια», «Το Τραγούδι της Σταρ» των Κραουνάκη – Νικολακοπούλου, αλλά και «Το Κοπερτί» της Λένας Πλάτωνος και τον «Ηθοποιό» του Χατζιδάκι, σε δύο ξεχωριστές ερμηνείες από τον Γιάννη Παλαμίδα.

Σε μια ιδιαίτερη στιγμή της παράστασης, οι δύο καλλιτέχνες απευθύνονται ο ένας στον άλλο, τραγουδώντας ο Γιάννης το «Τυχερό μου Αστέρι» του Κωνσταντίνου Βήτα και η Ηρώ το «Γυναίκα Τριαντάφυλλο» του Νεοκλή Νεοφυτίδη. Τα συγκεκριμένα τραγούδια περιλαμβάνουν στους στίχους τους τις λέξεις «Για Σένα», δηλαδή τον τίτλο της παράστασης, η οποία να σημειώσουμε εδώ πως θα επαναληφθεί στον ίδιο χώρο στις 20 και 21 Φεβρουαρίου.

«Για σένα / ειν’ η πρώτη βροχή του χειμώνα / Για σένα / ανθίζουνε κόκκινα ρόδα», τραγουδά ο Γιάννης Παλαμίδας, για να απαντήσει η Ηρώ Σαΐα «Μη μ’ ακουμπάς ματώνω / κρατάω τ’ αγκάθια μου για μένα / Μην το ξεχάσεις μόνο / Λουλούδι πάντα θα ’μαι εγώ / Για σένα…» Κι όλα αυτά με φόντο ένα τριαντάφυλλο…

Το φινάλε βρίσκει τους δυο τους να τραγουδούν μαζί «Μένω Εκτός». Το ανκόρ έρχεται γρήγορα με την «Αλήθεια», δημιουργία του ίδιου του Γιάννη Παλαμίδα, και το «Ενός Λεπτού Σιγή» του Μάνου Χατζιδάκι, σε ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου.

Ήταν μια βραδιά με όμορφη μουσική και δύο ιδιαίτερους καλλιτέχνες που φώτισαν, έστω και για μιάμιση ώρα, με την τέχνη τους τη σκοτεινή πραγματικότητα…

Μετά το τέλος της παράστασης, η Ηρώ Σαΐα και ο Γιάννης Παλαμίδας μίλησαν αποκλειστικά στο Music Corner:

Music Corner: Αυτό που μου άρεσε πολύ στο πρόγραμμα είναι ότι, ενώ η παράσταση θέλει να μας ταξιδέψει με τα συναισθήματά σε έναν κόσμο πιο ονειρικό, διαφορετικό από τη σκοτεινιά που ζούμε σήμερα, δεν αφήσατε εκτός την πραγματικότητα και την επικαιρότητα.
Γιάννης Παλαμίδας: Η πραγματικότητα δεν γίνεται να μείνει απ’ έξω. Όσο και να προσπαθήσεις να «ωραιοποιήσεις» την κατάσταση, αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας είναι κάτι πολύ δυνατό και αναδύεται από μόνο του.
Ηρώ Σαΐα: Η παράστασή μας είναι όντως πιο ρομαντική, αλλά δεν γίνεται να μην υπάρχουν και αιχμές. Το πρόγραμμα έγινε με βάση τα τραγούδια που θέλαμε να πούμε. Τα ίδια μας οδήγησαν, ουσιαστικά. Οπότε, δεν γίνεται να μην υπάρξει έστω ένα τραγούδι που να μιλά για το σήμερα…

Music Corner: Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να έχει για σας ιδιαίτερη σημασία τη συγκεκριμένη στιγμή;
Ηρώ Σαΐα: Δεν ξεχωρίζω κάποιο, νομίζω ότι τα διαλέξαμε για να μπορούν να υπάρξουν μαζί. Με τον Γιάννη διώξαμε όποιο τραγούδι δεν μας άρεσε, το βγάλαμε χωρίς να το σκεφτούμε δεύτερη φορά…
Γιάννης Παλαμίδας: Απλά κοιταζόμασταν και συνεννοούμασταν…

Music Corner: Είστε και οι δύο πολύ καλοί ερμηνευτές, με λυρικότατες φωνές. Εσείς ξεχωρίζετε κάποιο στοιχείο ο ένας στον άλλον;
Ηρώ Σαΐα: Εκτός από τη φανταστική του φωνή, ξεχώρισα τον χαρακτήρα, την εξυπνάδα και το χιούμορ του Γιάννη. Και το γεγονός ότι κοιτάω αυτά τα μάτια και δεν έχω να φοβηθώ τίποτε!
Γιάννης Παλαμίδας: Είμαστε και οι δύο πολύ συναισθηματικοί άνθρωποι. Η Ηρώ είναι πολύ σπουδαία τραγουδίστρια και ηθοποιός και το σημαντικότερο είναι ότι πηγάζουν όλα από την καρδιά της…

Music Corner: Η τέχνη μπορεί τελικά να ανοίξει ένα παράθυρο για να φωτιστεί κάπως η θλιβερή πραγματικότητα που ζούμε;
Γιάννης Παλαμίδας: Στην Ιστορία ολόκληρη, η τέχνη αυτόν τον ρόλο έχει ή πρέπει να έχει… Η έκφραση είναι πολύ μεγάλη υπόθεση!
Ηρώ Σαΐα: Εμείς δεν μπορούμε δυστυχώς να προσφέρουμε λύση. Αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε είναι η ψυχή μας μέσα από το τραγούδι μας. Τώρα, αν αυτό δίνει ένα φως, αυτό θέλουμε. Δεν είναι όμως και αυτοσκοπός, δεν κάνουμε επί τούτου την παράσταση. Σίγουρα η τέχνη πάντα είναι φως, αλλά δεν καταφέρνει πάντοτε να μας αγγίξει. Τώρα, αν εμείς το καταφέραμε λιγάκι, μακάρι!

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live


***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here