12/3/2012
Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Δύο φορές στη ζωή μου έχω βρεθεί να πηγαίνω πάνω κάτω στην οδό Καλαμιώτου και να μη μπορώ …να βρω τον προορισμό μου! Την πρώτη πριν 7 χρόνια όταν πέρασα στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και έψαχνα το κτήριο της σχολής για να βρω που έχω μάθημα. Τη δεύτερη το βράδυ της προηγούμενης Τρίτης, αναζητώντας το bar theater Faust για να δω τον αγαπημένο μου Γιώργη Χριστοδούλου σε μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις για φέτος επί ελληνικού εδάφους. Αφού οι προσπάθειές μου να το εντοπίσω απέτυχαν, ένας ευγενικός κύριος με προέτρεψε να προχωρήσω λίγο και να κοιτάξω αριστερά όπου ως δια μαγείας εμφανίστηκε μια μικρή πόρτα η οποία έπαιρνα όρκο πως …δεν ήταν εκεί πριν από λίγη ώρα! Μήπως το παραμύθι είχε ξεκινήσει;
Μία ευγενέστατη κοπέλα άνοιξε και μας ενημέρωσε πως το μαγαζί ήταν ήδη γεμάτο. Προχώρησα στον παλιό διάδρομο με το χαμηλό φωτισμό ακολουθώντας τη μουσική και ξαφνικά βρέθηκα σε ένα πάρτυ …του μεσοπολέμου! Όντως το μαγαζί είχε γεμίσει ασφυκτικά και το πρόγραμμα μόλις άρχιζε. Κοπέλες με φιόγκους, αγόρια με τιράντες, καπέλα, φτερά, πέρλες, μακριά γάντια… ό,τι έπρεπε για το golden age thinking μου. Και μέσα σ’ όλα αυτά ο Γιώργης επάνω στη σκηνή με το χαρακτηριστικό φωτεινό του χαμόγελο και τη θετική του αύρα μας υποδέχεται με το «Le Flâneur» και το «Barcelone», κομμάτια από τον τελευταίο του δίσκο…
Κοίταξα γύρω μου και παρατήρησα το μέρος. Ήταν ιδανικό. Είχες την αίσθηση πως βρίσκεσαι κρυφά σε ένα υπόγειο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Μεγάλοι πολυέλαιοι με χαμηλό φωτισμό, μια ξύλινη σκηνή, θεματικά ντυμένοι barmen και γκαρσόνια και η μουσική να περνάει με μεγάλη ευκολία από την Ella Fitzgerald στον Randy Newman ή στο «Jardin d’ hiver» της Keren Ann το οποίο έχει διασκευάσει ο Γιώργης στη γλώσσα μας σε προηγούμενο δίσκο του. Ο ελληνικός στίχος, μπλεκόταν με τον αγγλικό και τον ισπανικό χωρίς να προκαλεί καμία αμηχανία. Ένα πρόγραμμα δεμένο, ευχάριστο, που σε παίρνει από το χέρι για να χορέψεις. Όπως έκαναν και μερικά παιδιά (επαγγελματίες αν κρίνω από την κίνηση) πάνω στη σκηνή και όπως κάναμε και όλοι οι υπόλοιποι από κάτω, κινδυνεύοντας να πατήσουμε βέβαια το διπλανό μας!
Η ώρα προχωράει και ο Γιώργης μας έχει ταξιδέψει με τα τραγούδια και τις ιστορίες του ανάμεσα σε αυτά. Δεν θα σας τις αποκαλύψω, εξάλλου έξω από το χώρο τους και τα τραγούδια που τις συνόδευαν, χάνουν τη μαγεία τους. Τα τραγούδια εποχής συνεχίστηκαν με Cole Porter («Begin the Beguin», «What is this thing called love»), το «Belleville rendez-vous» από την εξαιρετική ομώνυμη ταινία και φυσικά ένα από τα κλασσικά swing anthems το «Bei Mir Bistu schön».
Δεν έλειψαν και τα εγχώρια ρετρό κομμάτια όπως το «Πες μου μια λέξη» το οποίο συνδυάστηκε υπέροχα με την «Κυψέλη» ενώ Γιώργης και Ρόλυ (η κοπέλα με το ζηλευτό φιόγκο στα τύμπανα) έδωσαν και ένα mini μουσικοχορευτικό δρώμενο περνώντας ανάμεσα απ’ τον κόσμο. Το πρόγραμμα όμως δυστυχώς τελείωνε και μετά από ένα θερμό χειροκρότημα ο Γιώργης και η Big Band του αποτελούμενη από το Γιώτη Παρασκευαΐδη στις κιθάρες, τον Αντώνη Αρβανίτη στο κοντραμπάσο και τη Ρόλυ Γιαμοπούλου στα τύμπανα (η οποία έλαβε και το μεγαλύτερο χειροκρότημα) ανέβηκαν για το encore. Τραγουδήσαμε λοιπόν όλοι μαζί το «Μη τον ρωτάς τον ουρανό» σε μια από τις ωραιότερες ερμηνείες που έχω ακούσει, χορέψαμε άλλη μια φορά το «Le Flâneur» και είπαμε καληνύχτα. Για λίγο βέβαια μιας και ο Γιώργης ξαναγύρισε για να παίξει μουσική από τη θέση του d.j. και να συνεχιστεί το πάρτυ. Βγαίνοντας πάλι από τη μυστική πόρτα και επιστρέφοντας στο 2012 ένιωσα λίγο σα να παίζω στο «Midnight in Paris». Μία τρύπα στο χρόνο, ένα μυστικό μέρος και ένα πάρτυ μιας άλλης εποχής. Αυτή η βραδιά σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστη.
Και φυσικά δε γινόταν να μη μιλήσω με τον ίδιο το Γιώργη για να μου πει και αυτός ως ο πλέον κατάλληλος τα δικά του λόγια και συναισθήματα για αυτή την παράσταση!
Music Corner: Γιώργη αμέσως μετά το live έχω να σου πω ότι ήταν μια υπέροχη βραδιά για μας.
Γιώργης Χριστοδούλου: Η αδρεναλίνη ανέβηκε πολύ, νιώθω σα να έχω γεμίσει ενέργεια που θα με καλύψει απόλυτα, μέχρι να φύγω για το εξωτερικό!
Music Corner: Αυτό ήταν το τελευταίο σου live στην Αθήνα;
Γιώργης Χριστοδούλου: Ήταν το τελευταίο μεγάλο live, θα γίνουν μερικά ακόμη σε πιο μικρούς χώρους.
Music Corner: Θα φύγεις λοιπόν για Βαρκελώνη…
Γιώργης Χριστοδούλου: Δε φεύγω ακριβώς, μεταθέτω τη βάση μου… Τόσα χρόνια ήμουν εδώ και πήγαινα εκεί πολύ συχνά, τώρα θα το κάνω ανάποδα. Θα μένω εκεί και θα έρχομαι εδώ πολύ συχνά για να παίζω.
Music Corner: Την τελευταία φορά που είχαμε μιλήσει ο δίσκος σου είχε μόλις κυκλοφορήσει. Έχουν εκπληρωθεί οι προσδοκίες σου από αυτή τη δουλειά;
Γιώργης Χριστοδούλου: Έχει γίνει η αρχή που ονειρευόμουν και έχω βρει δίπλα μου τους ανθρώπους που πάντα έψαχνα. Δεν αναφέρομαι σε εταιρείες, αναφέρομαι σε έναν κύκλο συνεργατών από τους Ισπανούς και τους Έλληνες μουσικούς, μέχρι τη γραφίστρια, το συνεργάτη μου που δουλεύουμε μαζί, αλλά και ένα δίκτυο χώρων που μπορούν να φιλοξενήσουν αυτό που κάνω. Δεν υπήρχαν πριν 5 χρόνια αλλά τώρα πια υπάρχουν και είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι η μουσική σου μπορεί να ηχήσει μέσα σε χώρους που της ταιριάζουν.
Music Corner: Τα επόμενά σου σχέδια;
Γιώργης Χριστοδούλου: Δύο μήνες στην Ισπανία τουλάχιστον, περιοδεία εκεί, θα επιστρέψω και θα ξαναφύγω… Θα βγει ένα single με ελληνικούς στίχους μόνο για την Ελλάδα, ένα τραγούδι της Μάρως Μαρκέλλου και του Πάνου Σουρούνη, και ξεκινάμε να γράφουμε σιγά σιγά τον επόμενο δίσκο για να είναι έτοιμος του χρόνου!
Music Corner: Καλή συνέχεια λοιπόν και καλό ταξίδι!
Γιώργης Χριστοδούλου: Ευχαριστώ πολύ!
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…