22/6/2012
Γράφει η Μαριάνα Πουτακίδου
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
www.musiccorner.gr
(Χορηγός Επικοινωνίας)
Είμαστε πραγματικά πολύ τυχεροί που ο Νίκος Πορτοκάλογλου έχει συνδυάσει στο μυαλό του την έννοια της γιορτής με συνεργασίες, ηχογραφήσεις και συναυλίες. Γιατί αυτό; Γιατί φέτος γιορτάζει! Γιορτάζει 30 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας και για τα γενέθλιά του αυτά έχει επιλέξει από την αρχή της χρονιάς να κάνει ακριβώς αυτά: συνεργασίες, ηχογραφήσεις και συναυλίες… Μετά τις χειμερινές εμφανίσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με εκλεκτούς καλεσμένους, αλλά και την ηχογράφηση της νέας του δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο «Ίσως», σειρά έχουν οι συναυλίες. Αφετηρία του καλοκαιρινού του ταξιδιού ήταν η Αθήνα και ο χώρος της Τεχνόπολης στο Γκάζι.
Την Τετάρτη 20 Ιουνίου μια φαινομενικά ατέλειωτη ουρά υπήρχε έξω από τα εκδοτήρια της Τεχνόπολης. Μικροί και μεγάλοι περίμεναν υπομονετικά για να προμηθευτούν την «πρόσκληση» για το «πάρτυ γενεθλίων» του Νίκου Πορτοκάλογλου. Ο οικοδεσπότης εμφανίστηκε στη σκηνή στις 21.45 με έντονη τη διάθεση για πάρτυ και άνοιξε τη συναυλία με «Δίψα» και «Χωρίς αμορτισέρ». Ήδη από τα πρώτα κιόλας τραγούδια ο κόσμος έδειξε να συμμερίζεται αυτή του τη διάθεση και τραγουδούσε μαζί του. Αφού μας καλωσόρισε στα γενέθλιά του, είπε χαριτολογώντας πως επειδή γι αυτά τα 30 χρόνια κάνουμε μόνο πικρούς απολογισμούς, με αυτή τη συναυλία θα κάνουμε κι έναν θετικό, γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχαν μόνο άνθρωποι που κλέβανε, αλλά και άνθρωποι που δουλεύανε.
Ακολουθεί «Η πιο δύσκολη δουλειά», ενώ «Παιχνίδια με το διάβολο», «Ο ταχυδρόμος», «Ψέματα» και «Τι λάθος κάνω», είναι μερικά μόνο από τα τραγούδια που ακούστηκαν, καλύπτοντας μια μεγάλη διαδρομή από την εποχή των Φατμέ μέχρι σήμερα. Στο πλευρό του Νίκου Πορτοκάλογλου, η εντυπωσιακή νεαρή ερμηνεύτρια, Σοφία Σαρρή, στέκεται στο ύψος της περίστασης τραγουδώντας ικανότατα τον “ταχυδρόμο” και το “δεν είναι αργά”… Όλα αυτά μέχρι να ανέβει στη σκηνή σα σίφουνας ο Πάνος Μουζουράκης και να αρχίσει …τα δικά του! Τραγούδησε μαζί με το κοινό το τραγουδάκι των γενεθλίων για το Νίκο Πορτοκάλογλου, την ώρα που ο δεύτερος προσπαθούσε να κάνει μια αξιοπρεπή εισαγωγή για τον καλεσμένο του. Στη συνέχεια ο Νίκος Πορτοκάλογλου μας εκμυστηρεύτηκε πως όταν διάλεγαν το τραγούδι με το οποίο θα συμμετείχε στο δίσκο, ο ίδιος του πρότεινε να πει μια επιτυχία, αλλά εκείνος ήταν πιο φιλόδοξος και ήθελε ένα άγνωστο τραγούδι για να το κάνει αυτός επιτυχία. Έτσι ακούσαμε τη «Σκιά», αλλά και μια διαφορετική εκτέλεση του «Άσωτου υιού» με έναν μικρό αυτοσχεδιασμό του Μουζουράκη που κατέληξε στο «(I Can’t Get No) Satisfaction» των Rolling Stones.
Η συνέχεια ακόμα καλύτερη… Με ένα μοναδικό ταξίμι από το ούτι του Νίκου Πασσαλίδη τραγουδήσαμε «Βάλε μου δύσκολα», αλλά και «Ό,τι δε σε σκοτώνει», το οποίο αφιερώθηκε σε όσους περνάνε παρατεταμένη περίοδο γκαντεμιάς, δηλαδή σε όλους μας. Η επόμενη καλεσμένη του Νίκου Πορτοκάλογλου πήρε τη θέση της πίσω από το πιάνο για να τραγουδήσει το «Κρυφτό». Ο λόγος φυσικά για τη Νατάσσα Μποφίλιου που έμεινε στη σκηνή για δύο ακόμα τραγούδια και μάγεψε το κοινό με τα «Δωσ’ μου να πιω» και «Γίνε κομμάτια».
Φυσικά από αυτή τη βραδιά δε θα μπορούσαν να λείψουν τραγούδια όπως τα «Μετρώ τα κύματα» και «Θάλασσά μου σκοτεινή», τα οποία για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν τα τραγούδησε ο Πορτοκάλογλου μαζί με τον κόσμο ή ο κόσμος μόνος του, καλύπτοντας τη φωνή του τραγουδιστή! Όπως και να έχει, μετά την παρουσίαση των μουσικών, ο ενθουσιασμός του κοινού χτύπησε κόκκινο, όταν πίσω από το μικρόφωνο βρέθηκε η Ελευθερία Αρβανιτάκη, μια καλλιτέχνης που στη μουσική της διαδρομή έχει συναντηθεί αρκετές φορές με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Αφού του ευχήθηκε και η επόμενη δεκαετία να είναι το ίδιο δυνατή, ξεσήκωσε το κοινό με τα «Τέλος (Oλα αρχίζουν εδω)», «Πού ήσουνα φως μου», «Τα καράβια μου καίω» και φυσικά το «Τι λείπει», που αντήχησε σε όλη την Τεχνόπολη.
Μετά από δυόμισι γεμάτες ώρες ήρθε η στιγμή του αντίο με όλους τους ερμηνευτές επί σκηνής να μας λένε «Πες το κι έγινε» και «Ίσως». Επειδή όμως δεν είναι εύκολο πράγμα να γλυκαίνεις έτσι τον κόσμο και μετά να τον αποχαιρετάς, τα encore ήταν αναπόφευκτα. «Να με προσέχεις», με κάποιους μικρούς μικροφωνισμούς που έδειξαν να ενοχλούν λίγο τον ερμηνευτή, αλλά δε στάθηκαν ικανοί να διώξουν κάτι από τη μαγεία του κομματιού, «Ταξίδι» και φυσικά «Το καλοκαιράκι» με το οποίο οι καλλιτέχνες μας είπαν καληνύχτα και εμείς είπαμε καλημέρα στο καλοκαίρι που έφτασε.
30 χρόνια στο παιχνίδι και ακόμα “εδώ είναι το ταξίδι” για το Νίκο Πορτοκάλογλου που εδώ στην ζόρική την εποχή μας έστησε τη γιορτή του, μια γιορτή που …τόπο θα πιάσει αν το κοινό χαμογελάσει! Το κοινό έφυγε χαμογελώντας από αυτή τη γιορτή κύριε Πορτοκάλογλου, γιατί κι αυτό όπως κι εσείς …από πείσμα και τρέλα ζει σε τούτη τη χώρα!
————————–
Παρέα με το Νίκο Πορτοκάλογλου έπαιξαν οι μουσικοί:
Κοντραμπάσο: Μιχάλης Καλκάνης
Τύμπανα: Μιχάλης Καμπυλίδης
Μπουζούκι, τζουράς, ούτι: Νίκος Πασσαλίδης
Πλήκτρα, ακορντεόν: Νίκος Σάλτας
Βιολί: Μιχάλης Βρέττας
Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη συναυλία…
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…