Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου 2014
———————————————————–
| “Σ’ ακολουθώ” (Μάνου Λοΐζου) Μάνος Λοΐζος |
Η μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία των «Τραγουδιών της Χαρούλας» το 1979 ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για τη δυναμική επιστροφή του λαϊκού τραγουδιού στις προτιμήσεις των Ελλήνων. Όχι ότι είχε εκλείψει το είδος, αλλά είχε μείνει λίγο «στα μετόπισθεν» ειδικά στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Αφού λοιπόν πέρασε ένα διάστημα «ρεμπετοποίησης» -που σαφώς έκανε καλό καθώς επανήλθαν στο προσκήνιο ξεχασμένοι δημιουργοί κι ερμηνευτές του είδους, αλλά και το ίδιο ξεχασμένα τραγούδια-, ήλθε η στιγμή του σύγχρονου λαϊκού. Καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό, έπαιξε «Η εκδίκηση της γυφτιάς» των Ξυδάκη-Ρασούλη το 1978, για να έλθουν ένα χρόνο αργότερα «Τα τραγούδια της Χαρούλας» να ενισχύσουν και να καθιερώσουν τη νέα «τάση»
Ο δημιουργός των τελευταίων Μάνος Λοΐζος αφού απέδειξε ότι μπορούσε να τα καταφέρει θαυμάσια και σε τούτο το είδος, με το «έμπα» της δεκαετίας του ’80 αποφάσισε να επιστρέψει σ’ ένα μουσικό κλίμα πιο «εσωστρεφές» και «μελαγχολικό». Αντί λοιπόν να «βολευτεί» με την επιτυχία του δίσκου που έγραψε για τη Χαρούλα Αλεξίου και να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο -διακαής πόθος και της εταιρείας-, επέλεξε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ήδη είχε αρχίσει ν’ αναζητά νέα ακούσματα και πίστευε ότι η «ελαφρά» ροκ μουσική ήταν το μέλλον.
Έτσι, ξεκίνησε να «ψάχνεται» με διάφορες «ηλεκτρικές» ενορχηστρώσεις, έχοντας ως πολύτιμο βοηθό του τον άριστο ενορχηστρωτή Κώστα Γανωσέλη και πάνω σ’ αυτές στήριξε τη νέα δισκογραφική δουλειά του με τίτλο «Για μια μέρα ζωής»
Πέραν του «μουντού» ύφους του άλμπουμ που δεν πίστεψε η εταιρεία και κατ’ επέκταση ούτε και το κοινό, ο Λοΐζος αποφάσισε μετά από έξι χρόνια να ηχογραφήσει ξανά ο ίδιος ένα τραγούδι του. Είναι στο ίδιο ύφος με όλα τα υπόλοιπα, αλλά ιστορικά πρόκειται ίσως για το ωραιότερο που έγραψε ποτέ κι ένα από τα πολύτιμα «στολίδια» στην ιστορία της ελληνικής μουσικής: Το «Σ’ ακολουθώ»
Για μια γυναίκα…
Εκείνη την εποχή, ο συνθέτης διένυε μια πολύ δύσκολη περίοδο στην προσωπική ζωή του και γινόταν όλο και πιο «κλειστός» στις επαφές του με τους γύρω του. Μόνον οι πολύ στενοί φίλοι του βρίσκονταν κοντά του και προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν ώστε να ξεπεράσει τα προβλήματά του. Ίσως να ήταν και η διαίσθησή του ότι η ζωή που του απέμενε δε θα είχε μεγάλη διάρκεια…
Παράλληλα όμως, είχε γνωρίσει κάποια πρόσωπα που τον έκαναν να αισθάνεται όμορφα. Ένα από αυτά, ήταν μια κοπέλα που είχε ζήσει χρόνια στη Γαλλία και ο Λοΐζος την πρωτοείδε στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’70 είχαν αρχίσει να κάνουν περισσότερη παρέα, συζητώντας ατελείωτες ώρες για διάφορα θέματα. Επρόκειτο για μια καθαρά «πλατωνική» σχέση, όμως ο συνθέτης ήταν πνευματικά συνεπαρμένος από αυτή τη γυναίκα…
Σε κάποια στιγμή που βρισκόταν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση, φώναξε στο σπίτι του τον φίλο και παραγωγό του Αχιλλέα Θεοφίλου. Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα του 1980, αμφότεροι ήπιαν πολύ και μεθυσμένος όπως ήταν ο Μάνος, κάθισε στο πιάνο κι έγραψε το «Σ’ ακολουθώ» πάνω σε δικούς του στίχους, ένα τραγούδι που έμελλε να είναι η τελευταία σημαντική κατάθεσή του στην ελληνική μουσική…
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες είχε σκοπό ως πρώτη λέξη στο ρεφρέν να συμπεριλάβει και το δισύλλαβο όνομα της κοπέλας για την οποία το έγραψε, όμως τελικώς πείστηκε να μη το κάνει κι έτσι έμεινε όπως το ξέρουμε, δηλαδή «Έλα, κράτησέ με…».
Αργότερα στο στούντιο, το κομμάτι ηχογραφήθηκε με μια λιτή ορχήστρα με επικεφαλής κιθάρες, ωστόσο ο Γανωσέλης του πρότεινε να το ηχογραφήσει μόνο μ’ ένα πιάνο. Έτσι κι έγινε, αλλά τελικώς ο Λοΐζος προτίμησε να κρατήσει την εκτέλεση με την ορχήστρα. Όμως, το playback με το πιάνο κρατήθηκε στην ταινία κι όταν δύο χρόνια αργότερα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου επέλεξε το «Σ’ ακολουθώ» για το δίσκο του «Φοβάμαι», ακριβώς αυτό χρησιμοποιήθηκε στην ηχογράφηση, πάλι κατόπιν πρότασης του Γανωσέλη…
Ότι κι αν πει κάποιος γι’ αυτό το υπέροχο τραγούδι θα είναι λίγο. Μπορεί να έγινε πιο γνωστό από τον Παπακωνσταντίνου και την πραγματικά εξαιρετική ερμηνεία του, όμως η «σιωπηλή» εκτέλεση του Μάνου είναι κατά τη γνώμη μου αξεπέραστη…
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…