Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012
Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…“
———————————————————–
| “Μάτια μπλε” (Σταύρου Ξαρχάκου – Λευτέρη Παπαδόπουλου) Γιάννης Πάριος |
Το 1986 ως προς το μουσικό μέρος του ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον. Απρόβλεπτες συνεργασίες (Χάρις Αλεξίου με Θάνο Μικρούτσικο αλλά και Φατμέ), ιστορικές «επανασυνδέσεις» (Γιώργος Νταλάρας – Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιάννης Πουλόπουλος – Μίμης Πλέσσας) και γενικότερα μια έντονη κινητικότητα με άκρως ενδιαφέροντα αποτελέσματα σημάδεψε τη χρονιά.
Ωστόσο, ίσως η πιο απρόσμενη και πολυσυζητημένη συνεργασία ήταν εκείνη του Σταύρου Ξαρχάκου με τον Γιάννη Πάριο! Ο συνθέτης είχε γίνει εξαιρετικά ακριβοθώρητος στη δισκογραφία για περισσότερα από δέκα χρόνια, αλλά είχε ταράξει τα νερά το 1983 με τη μουσική και τα εξαιρετικά τραγούδια που έγραψε για την ταινία «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη. Έκτοτε είχε σιωπήσει και πάλι, διαψεύδοντας τις ελπίδες και τις προσδοκίες όλων εκείνων που πίστευαν ότι αυτή η δουλειά θα ήταν η αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα στην ήδη σπουδαία καριέρα του…
Ο δε τραγουδιστής είχε διαπρέψει σε εντελώς διαφορετικό ρεπερτόριο από εκείνο του Ξαρχάκου, ίσως όμως να ήθελε ν’ αποδείξει στους κατά καιρούς επικριτές του ότι θα μπορούσε να ερμηνεύσει και δημιουργίες συνθετών που συνδύαζαν την ποιότητα με την εμπορικότητα. Μάλιστα, οι φήμες εκείνης της εποχής λένε ότι υπήρχε στα σκαριά ένας δίσκος σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη για τη φωνή του, ο οποίος όμως (για άγνωστους λόγους) δεν έγινε ποτέ…
Ξανασμίγουν τ’ «αηδόνια» …
Με αφορμή λοιπόν τη συνεργασία Ξαρχάκου και Πάριου, ήλθε η στιγμή να ξανασμίξουν δισκογραφικά έπειτα από 16 ολόκληρα χρόνια -από το 1970- δυο άνθρωποι που είχαν γράψει ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού από το 1960 και μετά. Σε ένα ταξίδι στη Βενετία την εποχή του καρναβαλιού λοιπόν, ο συνθέτης ζήτησε από τον επιστήθιο φίλο του Λευτέρη Παπαδόπουλο να γράψει στίχους σε κάποια κομμάτια που ήδη εκείνος είχε φτιάξει μουσικά. Με την επιστροφή τους στην Αθήνα, ο στιχουργός άκουσε τις μουσικές κι άρχισε να τις «ντύνει» με τη μοναδική πένα του.
Κάποιο βράδυ, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον Γιάννη Πάριο που εκείνη τη σεζόν δούλευε στη Θεσσαλονίκη μαζί με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στα πασίγνωστα και πιο in νυχτερινά κέντρα «Νεράιδα» και «Zoom» της οικογενείας Καραμπέρη. Για την ιστορία, να πούμε ότι αυτά δυστυχώς εδώ και χρόνια έπαψαν να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη διασκέδαση της συμπρωτεύουσας. Το «Zoom» δεν υπάρχει καν αφού έχει κατεδαφιστεί, ενώ η «Νεράιδα» διατίθεται πλέον μόνο για γάμους και γενικότερα κοινωνικές εκδηλώσεις…
Κατά παραγγελία…
Ο Πάριος λοιπόν, απηύθυνε μια παράκληση στον Παπαδόπουλο: «Σε κάποιο από τα τραγούδια που γράφεις, θέλω να βάλεις και τις λέξεις μάτια μπλε», του είπε. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά ο στιχουργός αντέδρασε, καθώς ουδέποτε είχε δεχτεί παρεμβάσεις ή υποδείξεις στο έργο του, ούτε έγραφε κατά παραγγελία το θέμα του.
Ωστόσο, δέχτηκε να κάνει το χατίρι του Πάριου και προέκυψε το «Μάτια μπλε», ένα από τα πιο όμορφα, διαχρονικά κι αγαπημένα τραγούδια που ερμήνευσε ο σπουδαίος ερμηνευτής. Τα «κουτσομπολιά» της εποχής λένε ότι ο λόγος που ζήτησε αυτή τη χάρη από τον Παπαδόπουλο ήταν ο σφοδρός έρωτάς του για την ηθοποιό Σοφία Αλιμπέρτη, την οποία είχε γνωρίσει λίγους μήνες νωρίτερα…
Το τραγούδι επιλέχθηκε ως εναρκτήριο του άλμπουμ «Ξαρχάκος-Πάριος» που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1986 κι έγινε πολύ μεγάλη και διαχρονική επιτυχία. Η μουσική του Ξαρχάκου υπέροχη, οι στίχοι του Παπαδόπουλου αριστουργηματικοί, η ερμηνεία του Πάριου άνευ σχολιασμού και η «διακριτική» συμμετοχή της Χαρούλας Αλεξίου στις δεύτερες φωνές έδωσε στο κομμάτι ότι ακριβώς χρειαζόταν: Ευαισθησία, τρυφερότητα και διαχρονικότητα…
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…