Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΛΑΖΟΣ
«ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΛΑΖΟΣ Νο 1» (MINOS MSM 256) |
Η πρώτη θέση που κατέκτησε ο Δημήτρης Κοντολάζος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1973 με τον περίφημο «Μπαρμπαλιά», τον έκανε γνωστό σε όλη την Ελλάδα όπως συνέβαινε τότε με κάθε τραγουδιστή που κέρδιζε τον εν λόγω διαγωνισμό. Αμέσως υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την τότε MINOS και συμμετείχε σε δισκογραφικές δουλειές του Γιώργου Χατζηνάσιου («Άσπρο-μαύρο»), του Απόστολου Καλδάρα («Για ρεμπέτες και για φίλους»), του Λυκούργου Μαρκέα («Νυχτώνει-ξημερώνει»), του Νίκου Καρβέλα («Μια χαρά μια καημός») και του Ανδρέα Χατζηαποστόλου («Καυτό παράπονο»), ενώ ηχογράφησε και κάποια 45άρια τα περισσότερα εκ των οποίων παραμένουν ανέκδοτα ακόμη και σήμερα…
Όλα αυτά το 1974, όμως το φθινόπωρο του 1975 ήλθε η ώρα για την ηχογράφηση του πρώτου προσωπικού δίσκου του με τίτλο το όνομά του. Η εταιρεία θέλησε να τον παρουσιάσει ως το νέο λαϊκό «είδωλο» με τραγούδια «σλόγκαν» κι έτσι οι δημιουργοί τέτοια του έγραψαν. Άλλωστε, εκείνη την εποχή μεσουρανούσε ο Γιώργος Κοινούσης κι έβγαινε στο προσκήνιο ο Γιάννης Φλωρινιώτης, οπότε φαίνεται ότι η MINOS επεδίωκε να κάνει κάτι ανάλογο με τον Κοντολάζο αλλά σε πιο …λάιτ μορφή.
Έτσι λοιπόν, ο δίσκος περιλαμβάνει καθαρά λαϊκά τραγούδια αλλά με έντονη τη διάθεση του «σουξέ». Αυτό ήλθε από την πλευρά του Βασίλη Βασιλειάδη, ο οποίος εκείνη την περίοδο διασκεύαζε κατά κόρον παλιές σμυρναίικες και λαϊκές μελωδίες και τις παρουσίαζε με νέα μορφή και παραλλαγμένους στίχους. Μία από αυτές, ήταν το «Θα σου πάρω σκουλαρίκια» που ακούστηκε πολύ εκείνη την περίοδο. Κάποια στιγμή, στο σόλο βιολί ακούγεται μια γυναικεία φωνή να λέει «Παναγιά μου, άλα» και χρόνια παιδευόμουν να καταλάβω ποια ήταν. Πριν λίγο καιρό, ένας καλός φίλος και γνώστης του ελληνικού τραγουδιού μου είπε ότι είναι της Χαρούλας Αλεξίου!
Από εκεί και πέρα, τα τραγούδια γενικότερα δεν είναι από εκείνα που χαρακτηρίζει κάποιος «ποιοτικά». Είναι φανερό ότι έγιναν καθαρά για εμπορικούς λόγους και για να …εκτελεστεί το συμβόλαιο που υπήρχε με τον Κοντολάζο. Άλλωστε, εκείνη την εποχή η MINOS είχε πολύ δυνατά «άλογα» που κάλπαζαν προς την κορυφή ή είχαν ήδη φτάσει εκεί (Νταλάρας, Πάριος, Αλεξίου, Βοσκόπουλος, Διαμάντη και φυσικά Καζαντζίδης) κι όπως έδειξε η συνέχεια, δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την περίπτωση του Πυλαιώτη τραγουδιστή. Θα έπρεπε να πάει σε μια μικρή εταιρεία για να ξεκινήσει την πορεία του προς την κορυφή στις αρχές της δεκαετίας του ’80…
Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν φωτογραφικά πορτραίτα του Κοντολάζου με ντύσιμο εποχής…
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Θα σου πάρω σκουλαρίκια (Β. Βασιλειάδη-Γ. Χατζή)
02) Μια γυναίκα πάει (Στ. Ζαφειρίου-Πυθαγόρα)
03) Αγάπη άνομη (Β. Βασιλειάδη-Τ. Κωλέττη)
04) Σήμερα εσύ (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
05) Το ρολόι κι η καρδιά μου (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
06) Ποιος ήταν ποιος (Χ. Λυμπερόπουλου-Ηλ. Λυμπερόπουλου)
07) Πες μου πώς το μπόρεσες (Χ. Λυμπερόπουλου-Ηλ. Λυμπερόπουλου)
08) Ωχ καημέ (Σπ. Παπαβασιλείου-Μ. Μπιζάνη)
09) Κάτσε λίγο λογικέψου (Παραπονιάρικο) (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
10) Μακάρι Θεέ μου (Β. Βασιλειάδη-Γ. Κιούρκα)
11) Είμαι δικός σου απολύτως (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
12) Αν το πάμε στο βαρύ (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
13) Μια το ναι και μια το όχι (Χ. Λυμπερόπουλου-Ηλ. Λυμπερόπουλου)
14) Καρδιά μου παραβάτισσα (Γ. Κατσαρού-Πυθαγόρα)
|
ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ
«ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΕΛΗ» (HMV 170025) |
Η απουσία του Στέλιου Καζαντζίδη από τη δισκογραφία και γενικότερα από τα καλλιτεχνικά δρώμενα ήταν εξαιρετικά αισθητή από το 1975 και μετά κι έγινε μεγαλύτερη όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το λαϊκό τραγούδι επανήλθε στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος του κοινού. Πού θα μπορούσε να πάει το είδος όμως χωρίς το φυσικό «αρχηγό» του; Καλές οι προσπάθειες των ερμηνευτών που σχεδόν είχαν ξεκινήσει μαζί, αλλά έλειπε το «αλατοπίπερο»…
Έτσι, από το μυαλό κάποιων πέρασε η σκέψη να δημιουργήσουν ένα «αντίγραφο» του Καζαντζίδη και το βρήκανε στο πρόσωπο του Λεωνίδα Βελή. Ίσως ο χαρακτηρισμός είναι αρκετά σκληρός γι’ αυτόν, αφού διέθετε εξαιρετική λαϊκή φωνή και θα έπρεπε να κάνει μεγάλη καριέρα, όμως αναπόφευκτα η σύγκρισή του με τον «πατριάρχη» τον καθήλωσε στα ρηχά. Ειδικά δε μετά τη δισκογραφική επιστροφή του «Στελάρα» το 1987, ο Βελής δε μπορούσε πια να παίξει το «ρόλο» που του είχαν αναθέσει κι έτσι αποφάσισε να επιστρέψει στην Αμερική για μόνιμη εγκατάσταση…
Το 1983, ο Άκης Πάνου συμφώνησε ν’ αναλάβει ηγετικό πόστο στην άλλοτε κραταιά και τότε υπό κατάρρευση Columbia κι αποφάσισε να δώσει την ευκαιρία στον Βελή να κάνει το ντεμπούτο του στη δισκογραφία. Έτσι, το Μάρτιο του 1984 κυκλοφορεί η «Πρώτη γνωριμία» που περιλαμβάνει δεύτερες εκτελέσεις πασίγνωστων και λιγότερο γνωστών τραγουδιών του δημιουργού με την ενορχηστρωτική επιμέλεια του Νάκη Πετρίδη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στα 11 κομμάτια του άλμπουμ δεν περιλαμβάνεται κανένα από τα έξι που είχε γράψει ο Πάνου για τη φωνή του Καζαντζίδη το 1973, κάτι που προφανώς έγινε σκοπίμως ώστε να μη χαρακτηριστεί ο Βελής «αντίγραφο» του Στέλιου. Υπάρχει όμως «Ο τρελός», που μέχρι το τέλος της ζωής του «Στελάρα» παρέμεινε ο διακαής πόθος του και δεν έκρυβε την πικρία του για το γεγονός ότι ο Πάνου δεν του έδωσε την άδεια να το ηχογραφήσει…
Πέραν των δεύτερων εκτελέσεων, συναντάμε το «Θέλω να τα πω» στην κανονική μορφή που το είχε γράψει ο δημιουργός του κι όχι όπως το είχε τραγουδήσει ο Γιώργος Νταλάρας στο ομότιτλο άλμπουμ του το 1982. Άλλωστε, ο ίδιος ο τραγουδιστής έχει επισημάνει ότι ζήτησε από τον Πάνου να πει μόνο την «εισαγωγή» του τραγουδιού και να την «κολλήσει» με το «Τούτος ο τάφος», όπως κι έγινε έτσι ώστε να μοιάζει ένα ολοκληρωμένο τραγούδι. Επομένως, ουσιαστικά η πρώτη εκτέλεση του αυθεντικού «Θέλω να τα πω» ανήκει στον Βελή…
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν μεταξύ άλλων ορισμένα από τα πιο γνωστά κομμάτια του δημιουργού που είχαν πρωτοτραγουδήσει η Μαρινέλλα («Κοίτα με στα μάτια»), ο Τόλης Βοσκόπουλος («Χωρίς αυτήν»), ο Μιχάλης Μενιδιάτης («Στο σπίτι μας που μπήκανε»), αλλά και ο Γιώργος Νταλάρας μόλις δύο χρόνια πριν («Χαροκόπου 1942-1953», «Για έλα κάθισε με μας»).
Η ερμηνεία του Βελή είναι πολύ καλή, όμως η σύγκριση με τους τραγουδιστές που ερμήνευσαν τα κομμάτια σε πρώτη εκτέλεση αλλά και η ομοιότητα της φωνής του με του Καζαντζίδη δεν του επέτρεψαν να φτάσει στην κορυφή. Θυμάμαι όμως πόση εντύπωση έκανε στον κόσμο ν’ ακούει ένα τραγουδιστή που έμοιαζε τόσο πολύ στον Στέλιο και κάποιοι αγόρασαν το δίσκο από περιέργεια ή νομίζοντας ότι ο Καζαντζίδης ξαναγύρισε στη δισκογραφία!
Τη γενική επιμέλεια του δίσκου είχε ο Άκης Πάνου, ενώ στη θήκη του υπάρχει ένα φυλλάδιο με τους στίχους των τραγουδιών και τα ονόματα των μουσικών που παίζουν. Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο Polysound και Sierra από τις 27 Δεκεμβρίου 1983 μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου 1984.
Τα τραγούδια του δίσκου
01) Στο σπίτι μας που μπήκανε
02) Χαροκόπου 1942-1953 (εφτά νομά)
03) Μην κατέβεις στο λιμάνι
04) Για έλα κάθισε με μας
05) Και τότε
06) Δεν είπα μη
07) Ήπια τα χείλη σου και χάνομαι
08) Θέλω να τα πω
09) Χωρίς αυτήν
10) Ο τρελός
11) Κοίτα με στα μάτια