Το νέο τραγούδι του Μάριου Λαζ Ιωαννίδη σε συνεργασία με τον MC Yinka, με τίτλο «Στο Τρένο», είναι μια μουσική κατάθεση ψυχής που αντλεί έμπνευση από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών αλλά και από τις αόρατες συγκρούσεις που κουβαλάμε όλοι μέσα μας.
Eίναι μια προσωπική τοποθέτηση απέναντι σε ένα γεγονός που συγκλόνισε τη χώρα, μα και μια αλληγορία για τη ζωή όπως τη βιώνει μια ολόκληρη γενιά: με διαψευσμένες προσδοκίες, αδιέξοδα, απώλειες και αέναες εσωτερικές μάχες.
“Φαίνεται ότι ξέχασα να ζήσω,
κι εκεί που ήμουνα έτοιμος να περπατήσω
με χτύπησε το τρένο…“
Το τραγούδι ακροβατεί ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό, στη μνήμη και στην αφύπνιση. Δεν επιχειρεί να δώσει απαντήσεις, αλλά να μεταφέρει την αγωνία και το βουβό πένθος, να αγγίξει χωρίς να φωνάζει, να σταθεί με σεβασμό και ευαισθησία απέναντι σε όσα δεν λέγονται αλλά νιώθονται.
Η μουσική υπογραφή του Μάριου Λαζ Ιωαννίδη συναντά την ποιητική δύναμη του MC Yinka, δημιουργώντας ένα υβρίδιο pop rock και hip hop, με έντονο συναισθηματικό φορτίο και σκοπό όχι τη δημοσιότητα, αλλά τη σύνδεση.
“Λιωμένα όνειρα,
σκόρπια μετά σύγκρουση…“
“Στο Τρένο” δεν είναι απλώς ένα τραγούδι. Είναι ένας εσωτερικός καθρέφτης. Ένας ύμνος για όσα χάθηκαν, μα και για όσα μπορούν ακόμη να σωθούν.
Μουσική: Μάριος Λαζ Ιωαννίδης
Στίχοι: Μάριος Λαζ Ιωαννίδης, Mc Yinka
Μουσική Παραγωγή, Eνορχήστρωση, Όργανα, Ηχογράφηση, Μίξη, Mastering: Μάριος Λαζ Ιωαννίδης & MLI Productions στο MusicRoom Studio
Σκηνοθεσία, Video Production, Editing & Color Grading: Μάριος Λαζ Ιωαννίδης
Διεύθυνση Φωτογραφίας, Κάμερα: Απόστολος Λιάγκας
Άσε με ζω μέσα σε σώμα ξένο
Και δεν ήθελα όλα να τα υπομένω
Τα όνειρα που είχα πάντα εδώ γυρνούσαν
Μου θυμίζανε πως δεν τους έδινα τον χώρο που ποθούσαν
Αύριο αν δεις αίματα κάτω
Μην χαλαστείς δεν θα συζητηθεί
Φαίνεται ότι ξέχασα να ζήσω
Κι εκεί που ήμουνα έτοιμος να περπατήσω με χτύπησε το τρένο
Όποιο μέλλον θα το προτιμούσα
Όλα όσα έζησα όλα όσα θα ζούσα
Δεν έφτασα ποτέ μου
Φύγε από δω δεν ήσουν ασφαλής ποτέ σου
Η ιστορία αυτή κρύβει μια πιο σκούρα σάπια
Δυστυχώς αλλάξαμε από μέσα όλοι
Κουκλοθέατρο μαριονέτες είμαστε μέσα στην πόλη
Αύριο αν δεις αίματα κάτω
Μην χαλαστείς δεν θα συζητηθεί
Φαίνεται ότι ξέχασα να ζήσω
Κι εκεί που ήμουνα έτοιμος να περπατήσω με χτύπησε το τρένο
Όποιο μέλλον θα το προτιμούσα
Όλα όσα έζησα όλα όσα θα ζούσα
Δεν έφτασα ποτέ μου
Λιωμένα όνειρα σκόρπια μετά σύγκρουση μίσος
Σημασία δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση
Η φωτιά που καλύπτει τις κραυγές είναι άλαλη
Το άνθος μιας γενιάς χαμένο κι η κοιλάδα ατάραχη
Και πάντα εμείς θεατές να ταυτιζόμαστε
Ίσα ίσα για να χάσουμε το τρένο
Μετά χανόμαστε
Πες μου πού βρισκόμαστε στην απάθεια ή στη λήθη
Ένα μάτσο μπάζα είναι η αλήθεια για τα πλήθη
Δώσε πνεύμα δείξε ποιο είναι το ψέμα
Μόνο ένας να πιστεύει ακόμα θα αντιστρέψει το ρέμα
Ο κόσμος πλέον έχει οργής βλέμμα
Γιατί η αλαζονεία σας μυρίζει καμένο δέρμα
Χύνω κρασί με δάκρυ για τις χαμένες ψυχές
Γι’ αυτές που δεν δικαιώθηκαν ποτέ γίνανε σιωπές
Γι’ αυτές που φέραν επανάσταση στις εποχές
Δεν ξεχνώ ποτέ
Οι μνήμες πάντα θα είναι ζωντανές
Φαίνεται ότι ξέχασα να ζήσω
Κι εκεί που ήμουνα έτοιμος να περπατήσω με χτύπησε το τρένο
Όποιο μέλλον θα το προτιμούσα
Όλα όσα έζησα όλα όσα θα ζούσα
Δεν έφτασα ποτέ μου