«Δύο λεπτά»: Η πρώτη συνεργασία του Λεωνίδα Μαριδάκη με τον Αδριανό Νόνη σε ένα τραγούδι για τον χρόνο που πάντα μας λείπει.
Ο Λεωνίδας Μαριδάκης, γνωστός για τη χαρακτηριστική του ερμηνεία και τα ατμοσφαιρικά τραγούδια του, συναντά για πρώτη φορά τον ταλαντούχο τραγουδοποιό και συνθέτη, Αδριανό Νόνη σε μια μουσική σύμπραξη που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά.
Το νέο τραγούδι τους με τίτλο «Δύο λεπτά» κυκλοφορεί από σήμερα και επιχειρεί να αποτυπώσει εκείνη τη γνώριμη, σχεδόν επώδυνη αίσθηση ότι ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός — ούτε για να πούμε αυτά που θέλουμε, ούτε για να κρατήσουμε κοντά μας όσους αγαπάμε.
Τους στίχους του τραγουδιού υπογράφει η νέα στιχουργός Βασιλική Μαυροκεφάλου, η οποία με ευαισθησία και απλότητα ξετυλίγει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του αποχωρισμού, της προσμονής και της ανεκπλήρωτης ανάγκης για περισσότερες στιγμές.
Ο Λεωνίδας Μαριδάκης ερμηνεύει με τη γνωστή του συναισθηματική δύναμη, ενώ η μουσική του Αδριανού Νόνη, λιτή αλλά ταυτόχρονα έντονα φορτισμένη, ντύνει ιδανικά τους στίχους, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που συνδυάζει τη μελαγχολία με την ελπίδα.
Το «Δύο λεπτά» δεν είναι απλώς ένα τραγούδι για τον χρόνο. Είναι μια υπενθύμιση ότι οι στιγμές είναι πολύτιμες και ότι ο αποχωρισμός — είτε προσωρινός είτε οριστικός — αφήνει πάντα πίσω του κάτι ανείπωτο.
Το τραγούδι συνοδεύεται από lyric video και κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από τις 25/06/2025
Φωνητικά στο τραγούδι έκανε η Ελένη Νόνη ενώ την φωτογραφία εξωφύλλου τράβηξε ο Πέτρος Γιασεμής.
Είναι κάτι βραδιά, με θλιμμένα χάδια και μπαλώματα
Μόνος σου παλεύεις, κλείνεις υποθέσεις, κλείνεις στόματα
Κι είναι αυτά τα βραδιά, που έρχεσαι και κάθεσαι απέναντι
Θέλεις να ξοφλήσεις, μα αντί για αυτό μου δίνεις έναντι
Τρέχουνε τα μάτια, νιώθω το συναίσθημα να κρύβεται
Πάγωσε το βλέμμα, δάκρυσε κι αυτό κι απομακρύνεται
Τί να εξηγήσω, όλα είν’ απλά, τί ν’ αναλύσουμε;
Ποιος θα βρει τις λύσεις, όταν τη ζωή μας θα διαλύσουμε
Να ‘χε ο χρόνος δυο λεπτά να μας τα δώσει
να προλάβω να σου πω τι έχω νιώσει
Να ‘χε ο χρόνος δυο λεπτά και παραπάνω
να προλάβω ότι υποσχέθηκα να κάνω
Θέλεις να ξεχάσεις, όσα δεν αντέξαμε να ζήσουμε
Φύγε μην διστάσεις, άμα φοβηθείς θα δυστυχήσουμε
Δε θα σου φωνάξω, δεν θα σε κρατήσω με τεχνάσματα
Μου ‘βαλες παγίδες, τώρα τις μετράς μες στα χαλάσματα
Παίρνω μια ανάσα, κόμπος στο λαιμό και σαν να πνίγομαι
Δε θα με κρατήσεις, θα ‘μαι φυλακή και δεν θ’ ανοίγομαι
Κάθε σου ανάγκη, ήτανε πληγή και με σημάδευες
Μόνο κάτι βράδια άνεμος γινόσουν και με χάιδευες
Να ‘χε ο χρόνος δυο λεπτά να μας τα δώσει
Για να προλάβω να σου πω τι έχω νιώσει
Να ‘χε ο χρόνος δυο λεπτά και παραπάνω
Μήπως προλάβω ότι υποσχέθηκα να κάνω