Γράφει η Ζωή Νικολάου
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας
Οι Άγαμοι Θύται κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στις 18 Οκτωβρίου του 1990 εγκαινιάζοντας συγχρόνως τη μουσική σκηνή “Υψηλόν Βολτάζ” στην οδό Κ. Μελενίκου 45 στη Θεσσαλονίκη. Ο ηθοποιός Ιεροκλής Μιχαηλίδης υπογράφει μέχρι σήμερα τη σκηνοθεσία των παραστάσεων. Από το 1991 έως το 1998 βασικός συνεργάτης των Αγάμων ως ηθοποιός και κειμενογράφος ήταν ο Θοδωρής Αθερίδης για πέντε θεατρικές περιόδους. Το 1993 μετά από 350 παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη και έπειτα από πρόταση του Γιώργου Νταλάρα, έπαιξαν από κοινού το Φεβρουάριο και Μάρτιο για πρώτη φορά στην Αθήνα στο θέατρο Αττικόν, και το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου σε δέκα πόλεις της Ελλάδας. Από το 1992 έως το 1998 μόνιμη στέγη των Αγάμων Θυτών υπήρξε ο Μύλος στη Θεσσαλονίκη και από το 2003 το Principal. Στην Αθήνα εμφανίστηκαν στο Μετρό, στο Ζουμ, στο Γυάλινο Μουσικό θέατρο και τα έτη 2003 -2009 και 2010 στο Ζυγό. Πολλές συνεργασίες με βασικά χαρακτηριστικά τη δημιουργικότητα και το γέλιο μέσω της σάτιρας.
Οι Άγαμοι Θύται επανέρχονται στην Άνοδο για φέτος, παρέα με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Πάνο Μουζουράκη, με νέα πρόσωπα στην ομάδα και τη Δήμητρα Παπαδοπούλου να επιμελείται των διαλόγων. Τους είδαμε και σας μεταφέρουμε…
Αν και η παράσταση είχε δομικά δυο μέρη, το πρώτο και το δεύτερο …θα προτιμήσουμε να τη χωρίσουμε στο μουσικό και το θεατρικό. Ένας «Τιτανικός» που ταξίδευε στο «Ημίφως» που τάραξε ένα ξαφνικό «Φλασάκι». Ένας «Παλιός στρατιώτης» με το παλιό του «Μακό», «Μάτια» που δεν ξεχνιούνται, ένας «Γάτος» πονηρός και ρομαντική διάθεση που «έριχνε κόκκινο στη νύχτα».. Και ξαφνικά! Μια «Μαντάμ» με ακαταμάχητη γοητεία, ένα «Αστέρι» που κερδίζει όλα τα άλλα και φυσικά η διαχρονική παράκληση του ερωτευμένου «Φίλα με ακόμα»… Διασκευές ξένων τραγουδιών και μουσικές μάχες στη σκηνή μεταξύ φωνής και σαξόφωνου, λαϊκού και ροκ ρυθμού, ή και πιο προσωπικές όπως αυτή του Σταρόβα και του Χατζή.
Όμως η πινελιά στην παράσταση δινόταν με τα sketch, πολιτικά, σατιρικά, περιπαιχτικά, με έξυπνους διαλόγους και ξεκαρδιστικούς μονολόγους. Όχι τα κείμενα δεν ήταν καυστικά. Εξέφραζαν τις σκέψεις που μας προκαλούν οι ειδήσεις και η πνιγμένη καθημερινότητα, σχολιάζοντας τα επιφαινόμενα με μια ελαφράδα, όπως οι περισσότερες σατιρικές απόπειρες της εποχής. Ξεχωρίσαμε, όμως, αυτά που είχαν να κάνουν με τις διαχρονικές καταστάσεις που δυσκολεύουν την προσωπική μας ζωή, τις πεθερές, τις ασυμφωνίες χαρακτήρων, το lifestyle στη ζωή μας… «Πίτα ή πίπα;», «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι!», «Για τα πάντα υπάρχει μια λύση» και βέβαια ο «Μαέστρος» που χωρίς να βγάλει άχνα προκάλεσε γέλιο μέχρι δακρύων, είναι μερικά από αυτά τα sketch.
Αθυροστομία, όπως θα πρόσταζε η αριστοφανική κωμωδία, υπαινιγμοί για την αριστερίζουσα εξουσία και ξεκάθαρες μπηχτές για το πολιτικό κατεστημένο τόσων χρόνων. Πάντοτε από τη σκοπιά του διασκεδαστή βέβαια μιας και γι αυτό ήταν εκεί τόσοι παρευρισκόμενοι. Για τη διασκέδαση και όχι για περαιτέρω προβληματισμούς. Γελάσαμε πολύ, ακούσαμε γνωστά και πλέον κλασσικά μουσικά κομμάτια του έντεχνου-ροκ πενταγράμμου, το οποίο δεν ξέφυγε από την κριτική των συντελεστών ακόμα κι αν ήταν αντιπρόσωποί του. Το ίδιο βέβαια συνέβη και με τα πρότυπα που προβάλουν τα ΜΜΕ, τις ξενόφερτες συνήθειες που πουλάει η τηλεόραση και την αδυναμία του απλού κόσμου να αντισταθεί στο να τις ενστερνιστεί, τα οποία διακωμώδησαν περίτεχνα άνθρωποι της τηλεόρασης. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι αν θέλετε να περάσετε καλά αλλά να μην νιώθετε ότι πάτε κόντρα στην ιδεολογική σας κλίση, οι Άγαμοι Θύται σας περιμένουν στην Άνοδο!
Αποκλειστικές φωτογραφίες του Music Corner από την παράσταση
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…