Μια φορά κι ένα καιρό στον πλανήτη γη εμφανίστηκε ένας φονικός ιός, οι άνθρωποι κλειδώθηκαν μέσα, το ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ έγινε εθνική οδηγία και όλων των ειδών οι συνήθειες της καθημερινότητας άλλαξαν. Μαζί με αυτές άλλαξαν και οι προτεραιότητες της ζωής, εκτιμήθηκαν τα καθημερινά πράγματα και εφευρέθηκε μιας άλλης μορφής επικοινωνία.

Δύο μήνες μετά, δειλά δειλά σε έναν ηλιόλουστο τόπο της γης που λεγόταν Ελλάδα, άρχισαν τα πρώτα αισιόδοξα μηνύματα για επαναφορά με άλλη οπτική, στην ζωή που ξέραμε.

Έτσι ένα πρωί εν μέσω ημιπεριορισμού η Ανδριάνα Μπάμπαλη ένας φίλος εθελοντής και δύο συνεργάτες από τη δισκογραφική αποφάσισαν να προχωρήσουν στην υλοποίηση ενός home video clip για να ξορκίσουν το κακό και για να φωτίσουν την θλίψη με ένα χαρούμενο αισιόδοξο τραγούδι από την υπέροχη Ανδριάνα.

O ένας πήρε τον ρόλο του σκηνοθέτη, ο φίλος εθελοντής έγινε εξαιρετικός art director, ο τρίτος πήρε τον ρόλο βοηθού γενικών καθηκόντων και η Ανδριάνα φρόντισε το maquillage, τη γκαρνταρόμπα της και τα αξεσουάρ της.

Όλοι άνοιξαν τα μπαούλα των γιαγιάδων και έλαμψαν τα vintage και ethnic αντικείμενα.

Παρίσι – Αγία Παρασκευή ένας L’ amour δρόμος.

Το αποτέλεσμα προς κρίση σας.

Εμείς περάσαμε και ζήσαμε καλά, εσείς ευχόμαστε καλύτερα.

Καλή θέαση και καλή ακρόαση.

Γαλλική εκδοχή: “L’ amour”

Music by: Andriana Babali
Lyrics by: Possidonas Giannopoulos

A Paris un jour d’ automne,
froid et monotone,
ou la pluie tombait sans cesse,
je marchais sans rien a faire.

Dans la rue une musique,
melodie magique,
me fait regarder autre part,
et je croise ton regard.

L’ amour revient dans mon coeur,
Ma vie reprend des couleurs.
L’ amour me redonne des ailes,
Et je vole au ciel.

L’ amour on ne sais jamais,
Quand il vient ou disparait.
L’ amour comme une vague de mer,
Qui vient, et qui va.
L’ amour!

A Paris un jour de pringtemps,
que j’attendais tellement,
le soleil partout dans la ville,
et moi je ne marche plus seule.

Nous ensemble main dans la main,
dans le même chemin.
C’ est un rêve de tendresse,
il suffit d’une caresse

Ελληνική εκδοχή: “Γαλλικό Φιλί”

Μουσική: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Στίχοι: Monsieur Minimal

Μού πες κάποτε θα έρθεις
να με βρεις και να με κλέψεις
μέσα από τη φυλακή μου
στ’ όνειρο να ξαναμπώ

Η ζωή θέλει να παίξεις
Μού ‘λέγες θα μπλέξεις
Σ’ ένα δρόμο δίχως αύριο
δρόμο δίχως τελειωμό

Η ζωή δεν είναι πια
όπως ήμασταν παιδιά
Πέρασαν τα χρόνια φύγαν
και δεν έρχονται ξανά

Φίλα με γι’ αυτό λοιπόν
κι άστα ολα στο παρόν
Κάνε με να σ’ αγαπώ
κι ας με πάρει ως το πρωί
να σε κοιτώ

Ποιό όνειρο να επιλέξεις
όλοι παίζουν με τις λέξεις
Τίποτα δεν είναι σίγουρο
Τίποτα δεν είν’ απλό

Πρόσεχε μην ξαναπέσεις
στην παγίδα να αρέσεις
Πιο πολύ στους άσχετους
παρά στον ίδιο σου τον εαυτό

Η ζωή δεν είναι πια
όπως ήμασταν παιδιά
Πέρασαν τα χρόνια φύγαν
και δεν έρχονται ξανά

Φίλα με γι’ αυτό λοιπόν
κι άστα ολα στο παρόν
Κάνε με να σ’ αγαπώ
κι ας με πάρει ως το πρωί
να σε κοιτώ

Όσο έχω εσένα,
κι όσο εσύ έχεις εμένα,
όλα καλά!

Η ζωή δεν είναι πια
όπως ήμασταν παιδιά
Πέρασαν τα χρόνια φύγαν
και δεν έρχονται ξανά

Φίλα με γι’ αυτό λοιπόν
κι άστα ολα στο παρόν
Κάνε με να σ’ αγαπώ
κι ας με πάρει ως το πρωί
να σε κοιτώ

Η ζωή θέλει να παίξεις
όσο και να μπλέξεις

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here