«Υπάρχουν άνθρωποι που γεμίζουν μαγαζιά και κάνουν καριέρες χωρίς να έχουν ούτε ένα τραγούδι»…
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαριάνα Πουτακίδου
Music Corner – 7/3/2011
Η Ανδριάνα Μπάμπαλη αποτελεί μια ήρεμη δύναμη στην ελληνική μουσική σκηνή. Με σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό της, όπως ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Γιώργος Νταλάρας και η Χαρούλα Αλεξίου. Φέτος συμπληρώνει έντεκα χρόνια στη δισκογραφία.
Με αφορμή την παράσταση «Γκρης Ηλέβεν» (ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις στα τέλη του Φλεβάρη), τη συναντήσαμε στο Ίδρυμα Κακογιάννη, όπου μας μίλησε για όσα την ενοχλούν στο χώρο της δισκογραφίας, για την Ελλάδα του 2011, αλλά και για τα προσωπικά της σχέδια…
Δείτε βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Ανδριάνας Μπάμπαλη στο MusicCorner.gr
Τα video είναι τραβηγμένα σε High Definition ανάλυση. Αν έχετε γρήγορη σύνδεση Internet, επιλέξτε 720p στη σχετική επιλογή (κάτω δεξιά σε κάθε video)
Α’ Μέρος
Β’ Μέρος
Music Corner: Βρισκόμαστε στο ίδρυμα Κακογιάννη, όπου φιλοξενείται το «Γκρης Ηλέβεν». Θέλεις να μας πεις δυο λόγια γι αυτό; (σημ: όταν έγινε η συνέντευξη, δεν είχαν ολοκληρωθεί ακόμα οι παραστάσεις)
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Είναι πολύ δύσκολο να ορίσεις τι είναι αυτό. Όταν ξεκινούσαμε και με ρωτούσαν τι είναι αυτή η παράσταση, δυσκολευόμουν να προσδιορίσω και να ορίσω τι είναι. Είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση. Λέμε ότι είναι μια σύγχρονη επιθεώρηση, η οποία σχολιάζει με ένα τρόπο αρκετά minimal τα θέματα που έχει ο Έλληνας το 2011. Το τι θέλει, το τι βλέπει γύρω του, το τι φαντάζεται… Έχει και τραγούδι μέσα, ένα είδος «χορού», που αποτελείται από εμάς τους τρεις, το Γιώργο Νανούρη, το Γιώργο Καραμίχο και μένα και τους 18 εθελοντές. Γενικά, είναι μια σύγχρονη επιθεώρηση, κάπως έτσι θα το ορίζαμε.
Music Corner: Φλερτάρεις με το χώρο της υποκριτικής. Αν σκεφτεί κανείς και τη συμμετοχή σου στην ταινία «Άπνοια» του Άρη Μπαφαλούκα. Σε ενδιαφέρει αυτός ο χώρος;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Αυτά είναι πράγματα τα οποία συνέβησαν πραγματικά τελείως τυχαία, χωρίς να έχω επιδιώξει τίποτα. Για τη συμμετοχή στην ταινία ήρθε μια πρόταση ουρανοκατέβατη και το έκανα γιατί μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος. Δεν έχω βλέψεις για τέτοια πράγματα. Αυτό είναι μια πρόταση που έγινε από το Γιώργο Νανούρη, αν και εγώ εδώ στην ουσία τραγουδάω περισσότερο και είμαι μέλος αυτού του μεγάλου χορού. Είναι σαν ένα ευχάριστο διάλειμμα από το τραγούδι το οποίο με απασχολεί κυρίως, αλλά έχω την ευκαιρία να βλέπω και το τραγούδι μέσα από μια άλλη ματιά. Πράγματα που είναι στημένα τελείως διαφορετικά. Μου κάνει καλό αυτό, είναι μια αλλαγή σε αυτό το πράγμα που γίνεται συνήθεια πολλές φορές.
Music Corner: Να γυρίσουμε τότε στο τραγούδι γιατί εκτός από το «Γκρης Ηλέβεν» υπάρχει και το album «Ο Τζον Τζον ζει». Θες να μας πεις δυο λόγια;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Καταρχήν αυτή είναι η πρώτη φορά που έκανα ολοκληρωμένη δουλειά με δύο δημιουργούς, το Στάμο Σέμση στη μουσική και το Νίκο Μωραΐτη στους στίχους. Ήταν μια πολύ διαφορετική εμπειρία. Έχει μια ομοιογένεια η δουλειά που είναι δύσκολο να την πετύχεις μόνο με τις ενορχηστρώσεις, όταν έχεις τραγούδια πολλών διαφορετικών ανθρώπων. Συνεργαστήκαμε πάρα πολύ καλά, πολύ χαλαρά. Δε μας πίεζε ούτε χρόνος, ούτε ο περίγυρος για το πώς πρέπει να γίνει η δουλειά και πώς πρέπει να είναι. Μπήκε και ο Άκης Κατσουπάκης στις ενορχηστρώσεις και το πράγμα έδεσε ακόμα περισσότερο και ήταν ένα αποτέλεσμα για το οποίο ήμασταν και είμαστε όλοι πολύ περήφανοι. Ήμασταν απόλυτα ευχαριστημένοι όλοι με αυτό που κάναμε. Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε όλοι.
Music Corner: Έχοντας ακούσει το δίσκο και διαβάζοντας και κριτικές είδα ότι πραγματικά όλοι λένε τα καλύτερα. Ποια ήταν η ανταπόκριση που είχε από το κοινό;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Γενικά και εμείς το είδαμε σαν μια καλλιτεχνική επιτυχία. Το σύνολο των πραγμάτων που γράφτηκαν και ειπώθηκαν ήταν πολύ καλά και βέβαια η ανταπόκριση του κόσμου και αυτά που ακούω από τον κόσμου είναι πάρα πολύ θετικά. Υπάρχουν τραγούδια που τα έχουν αγαπήσει πάρα πολύ και το «Περιπλανώμενο» και την «Κούκλα σπασμένη» και νομίζω ότι πέτυχε το στόχο του. Δεν ελπίζω πια σε τεράστιες επιτυχίες που θα τις ακούει όλος ο κόσμος. Αυτό δε συμβαίνει ούτε και σε εκείνους που το επιδιώκουν. Η μαζική επιτυχία είναι κάτι που έχουμε χρόνια να το δούμε να συμβαίνει. Οπότε αυτό που με απασχολούσε εμένα είναι να έχει τουλάχιστον μια καλλιτεχνική επιτυχία, να αναγνωριστεί σαν μια ωραία δουλειά και εντάξει να ακουστούν και κάποια τραγούδια σε επιλεγμένους σταθμούς πια. Το να περάσει ένα τραγούδι παντού, όπως συνέβαινε παλιότερα, δε συμβαίνει πια.
Music Corner: Έχεις αναφέρει σε κάποια συνέντευξη ( «Το Ποντίκι» 12-08-10), για το συγκεκριμένο δίσκο: «Είμαστε όλοι πολύ καλοί φίλοι και δουλεύουμε χωρίς να πληρωνόμαστε … Αν βγουν χρήματα, έχει καλώς. Θα τα μοιραστούμε». Η δισκογραφία δεν αποτελεί πλέον μέσο βιοπορισμού για ένα καλλιτέχνη;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Η δισκογραφία σίγουρα όχι. Ήταν μέσο βιοπορισμού για τους τεχνικούς και τους ηχολήπτες. Αν πάψει η δισκογραφία, χάνουν αυτομάτως τη δουλειά τους. Οι τραγουδιστές είναι αυτοί που έχουν το μικρότερο πρόβλημα, γιατί πάντα εισπράττουν την επιτυχία ή την αποτυχία στις ζωντανές εμφανίσεις, ενώ όλοι οι άλλοι περιμένουν να πληρωθούν από την υπόλοιπη διαδικασία. Αν δε συμβαίνει πια, δεν τυπώνονται δίσκοι, τελειώνει η δουλειά τους και αυτό είναι το θλιβερό στην προκειμένη περίπτωση.
Music Corner: Συνεχίζεις λοιπόν και λες: «Μαζευτήκαμε σε ένα σπίτι και το φτιάξαμε το άλμπουμ. Θα το βγάζαμε ούτως ή άλλως και με δικά μας έξοδα». Βλέπεις να έρχεται μια εποχή που θα γίνεται ακριβώς αυτό;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Ήδη γίνεται αυτό. Το ότι πήρε τον δίσκο μου μια εταιρεία ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη για μένα. Δεν το περίμενα. Δε δίνονται πια χρήματα από τις εταιρείες γιατί οι ίδιες δεν βγάζουν χρήματα. Υπάρχει μια εσφαλμένη εντύπωση ότι κάποιες εταιρείες βγάζουν χρήματα από τις εφημερίδες και πιθανώς από κάποιες άλλες συμφωνίες που γίνονται με το management των καλλιτεχνών, αλλά χρήματα από τις πωλήσεις δίσκων δε βγάζουν πια. Οπότε δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν δουλειές. Ξέρω ήδη πάρα πολλούς ανθρώπους, που πληρώνουν τις δουλειές του και είμαι σίγουρη ότι αυτή είναι η τελευταία δουλειά που πλήρωσε κάποιος, εκτός αν βρεθεί κάποιος με πολλά χρήματα και μου κάνει μια χορηγία. Διαφορετικά δεν περιμένω ότι υπάρχει η δυνατότητα ξανά να αγοράσει μια εταιρεία ένα δίσκο.
Music Corner: Ανέφερες τις εφημερίδες. Θα έμπαινες στη διαδικασία να κυκλοφορήσεις μια δισκογραφική σου δουλειά με κάποιο έντυπο;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Οι δουλειές που έχω κάνει μέχρι τώρα ανήκουν όλες σε κάποιες εταιρίες. Εφόσον αποφασίσουν να τις πουλήσουν σε μια εφημερίδα, εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι. Το υλικό μου μέχρι στιγμής ανήκει στις εταιρίες που το έχουν βγάλει. Δεν μπορώ να απαγορέψω να κυκλοφορήσει.
Music Corner: Αν σου έδιναν την επιλογή και ήταν στο χέρι σου να κυκλοφορήσει ένα καινούριος δίσκος με μια εφημερίδα;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Πραγματικά δεν ξέρω. Από τη μία μου φαίνεται σαν ξεπούλημα. Αυτό που μου φαίνεται αστείο είναι ο πανηγυρισμός πολλών του τύπου: “Κοίτα πόσους δίσκους πούλησα με την εφημερίδα”! Το να κάνεις απονομή χρυσού και πλατινένιου δίσκου που έχει πουληθεί σε εφημερίδα μου φαίνεται γελοίο. Από εκεί και πέρα όμως ισχύει το ότι θα φτάσει σε πολλά χέρια. Αμφιβάλω όμως για το πόσοι θα το ακούσουν το cd και πόσοι θα το πετάξουν.
Music Corner: Μου δίνεις την αίσθηση ενός ανθρώπου που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς διπλωματικές απαντήσεις, κυρίως για όσα βρίσκει αρνητικά στο χώρο που κινείται. Δε φοβάσαι μήπως αυτό γυρίσει μπούμερανγκ με κάποιο τρόπο;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Έχει γυρίσει πάρα πολλές φορές. Συμβαίνει πολλές φορές άλλα πράγματα να λες και όταν γράφονται να παραλλάσσονται λίγο και να μένει μια ουσία που είναι λάθος. Δεν είναι αυτό που ήθελες να πεις αρχικά. Γενικά πάντως μ’ αρέσει να είμαι ειλικρινής. Οι συνεντεύξεις είναι και περίεργο πράγμα. Μπορεί να σε πετύχει κάποιος σε κακή μέρα και να πεις παραπάνω απ’ όσα θα έλεγες κανονικά και να το μετανιώσεις μετά. Γενικά δε μου αρέσει να ωραιοποιώ και δε διαβάζω και συνεντεύξεις άλλων ανθρώπων που τις βρίσκω υποκριτικές. Ότι όλα είναι καλά και όλα θα πάνε καλά… Εντάξει κάποια πράγματα είναι καλά και κάποια δεν είναι.
Music Corner: Αν περιέγραφες σε κάποιον που ζει στο εξωτερικό τα μουσικά πράγματα της χώρας μας τι θα του έλεγες;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Για μένα είναι λίγο στάσιμα. Ένα φαινόμενο που βλέπω να συμβαίνει πάρα πολύ έντονα είναι η επιτυχία χωρίς λόγο. Θέλω να πω ότι στο παρελθόν στον υπόλοιπο κόσμο για να κάνει κάποιος επιτυχία θα έπρεπε να έχει ένα πολύ ισχυρό υλικό. Ένα φοβερό δίσκο, που να παραμιλάνε όλοι και να κάνει μια μεγάλη καριέρα. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που γεμίζουν μαγαζιά και κάνουν καριέρες χωρίς να έχουν ούτε ένα τραγούδι. Αυτό είναι κάτι που με εκπλήσσει λιγάκι. Επίσης υπάρχει μια λογική στα live, ότι παίζουμε με τις ώρες και η διασκέδαση έχει ταυτιστεί απολύτως με το ότι χοροπηδάω. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Όταν πάει σε ένα live, ο κόσμος που έχει προβλήματα, για να διασκεδάσει, διασκέδαση είναι μόνο να χορεύει και να γελάει; Το να πας να ακούσεις μια ωραία μουσική δεν είναι διασκέδαση; Μου κάνει λίγο εντύπωση. Από την άλλη η μουσική προχωράει, βγαίνουν πολύ ωραία πράγματα, αρκεί να ψάξεις και να ακούς. Υπάρχουν ωραία τραγούδια που κατά καιρούς ξεχωρίζουν.
Music Corner: Υπάρχει κάτι άλλο που σε χαλάει στα μουσικά πράγματα;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Είναι πολλά πράγματα που είναι εσωτερικά της δουλειάς. Ξύπνησα μετά από χρόνια φοβερού λήθαργου, που τα έβλεπα όλα καλά και ότι όλοι άνθρωποι είναι καλοί και μας αγαπάνε. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί και ότι δε θέλουν όλοι το καλό μου. Αυτό ήταν ένα φοβερό χαστούκι και έχω να φάω κι άλλα φαντάζομαι. Όσο μεγαλώνεις εκπλήσσεσαι. Τα πράγματα δεν είναι τόσο ιδανικά και προσγειώνεσαι απότομα. Από εκεί και πέρα θέλει πολύ δύναμη για να τα ξεπερνάς αυτά και να συνεχίζεις, αλλιώς ή θα σου στρίψει ή θα τα παρατήσεις.
Music Corner: Να αλλάξω λίγο την ερώτηση. Αν περιέγραφες σε κάποιον που ζει στο εξωτερικό τα πολιτικά πράγματα της χώρας, τι θα του έλεγες;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Η εικόνα που βλέπει κάποιος που δε ζει εδώ είναι πολύ κακή. Εγώ που από το Μάιο ταξίδεψα και στην Αμερική έβλεπα ότι ο κόσμος θεωρεί πως εδώ είναι μια ανεξέλεγκτη κατάσταση. Έξω το βλέπουν πολύ χειρότερα απ’ ότι το βιώνουμε εμείς εδώ. Είναι μια φοβερή μεταβατική περίοδος. Όλο αυτό το πράγμα που συνέβαινε χρόνια, ολοένα φούσκωνε και έσκασε ξαφνικά. Θα γινόταν αυτό. Εμένα πολλές φορές μου φαίνεται σαν ένα κακό όνειρο, γιατί δυστυχώς βλέπω ανθρώπους που ξέρω γύρω μου και έχουν τρομερά προβλήματα. Άλλους που καταστρέφονται. Ανθρώπους που υπήρξαν πολύ τίμιοι να καταστρέφονται χωρίς να τους αξίζει, όχι μόνο εξαιτίας των πολιτικών. Μου άρεσε αυτό που διάβασα τελευταία στην Ελευθεροτυπία σε μια συνέντευξη, που έλεγε ότι στην Ελλάδα δε νοιάζεται κανείς για το κοινό καλό και ότι πάντα κάποιος άλλος θα πληρώσει. Αυτό κρατάω και αυτό πιστεύω, ότι δε νοιάζεται ο κόσμος για το κοινό καλό, μόνο για το προσωπικό του.
Music Corner: Σε μια τέτοια εποχή που όπως είπες υπάρχει το άδικο του πράγματος, οι καλλιτέχνες μπορούν να έχουν πολιτική τοποθέτηση, όπως έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνει στο εξωτερικό;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Τι να σου πω; Δεν ξέρω. Εδώ υπάρχει μια πολιτικοποίηση των καλλιτεχνών, η οποία έχει να κάνει πιο πολύ με το από ποιο κόμμα τα παίρνουν.Κάπως έτσι πολιτικοποιούνται όλοι. Τάσσομαι εκεί, αλλά το κόμμα μου χρηματοδοτεί και είκοσι συναυλίες. Αυτό δεν ξέρω κατά πόσο είναι ιδεολογία ή “τσέπη”. Είναι καλό πάντως οι άνθρωποι του πνεύματος, του λόγου, της διανόησης, να βγαίνουν, να μιλάνε και να λένε δυο πράγματα. Με αυτό θα χαρώ. Εξαρτάται βέβαια και από τον καλλιτέχνη. Υπάρχουν καλλιτέχνες που καλύτερα να μη μιλάνε καθόλου.
Music Corner: Συμπληρώνεις αισίως έντεκα χρόνια στη δισκογραφία. Κάνοντας έναν απολογισμό, ποιους θεωρείς σημαντικούς σταθμούς στην πορεία σου;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Πέρασαν τα χρόνια (γελάει). Το ξεκίνημά μου ήταν σίγουρα πολύ σημαντικό, με τον Νίκο Πορτοκάλογλου. Ήταν ένα μεγάλο κομμάτι. Έμεινα σχεδόν έξι χρόνια σε αυτή τη μπάντα και έμαθα πολλά πράγματα μέσα σε ένα περιβάλλον ασφαλές. Έκανα κάποιους πολύ καλούς φίλους τους οποίους έχω από τότε μέχρι τώρα, όπως τον Κώστα Λειβαδά.
Music Corner: Κάποια συνεργασία σε live ή συναυλία;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Είχα την τύχη να περάσω ωραία και θυμάμαι με αγάπη και τα πιο μικρά πράγματα, αλλά ας πούμε δε θα ξεχάσω τη συναυλία που κάναμε με τη Χαρούλα Αλεξίου στο Καλλιμάρμαρο με 25.000 κόσμο. Δε θα ξαναδώ τόσο κόσμο! Δε θα βρεθώ στη σκηνή ποτέ με τόσο κόσμο!
Music Corner: Ποτέ μη λες ποτέ…
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Δεν ξέρω τι πρέπει να συμβεί, αλλά αυτό είναι κάτι που το θυμάσαι. Και πολλές άλλες στιγμές. Έχω περάσει πολύ ωραία στα live με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, που είναι επίσης πολύ καλή μου φίλη.
Music Corner: Υπάρχει κάτι που θα το έκανες διαφορετικά κοιτώντας πίσω; Κάτι που θα άλλαζες;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Νομίζω ότι στο ξεκίνημά μου θα είχα πιο πολύ θάρρος και αυτοπεποίθηση. Θα έβγαινα πιο μπροστά τα πρώτα χρόνια που μου πήγαιναν καλά τα
πράγματα. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει τότε. Δεν καταλάβαινα ότι πάνε καλά και κρατήθηκα πίσω. Φοβήθηκα να το κάνω. Νομίζω ότι θα έπρεπε να είχα ανοιχτεί περισσότερο. Αυτό θα μου έκανε περισσότερο καλό. Άργησα να το κάνω.
Music Corner: Από την άλλη με αυτά τα έντεκα χρόνια μπορείς να θεωρηθείς πλέον παλιά στο χώρο. Ξεχωρίζεις νέα παιδιά που έχουν κάνει την εμφάνισή τους;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Μου φαίνεται περίεργο. Μέχρι πρόσφατα έκανα φωτογραφήσεις κι εγώ ως νέα γενιά, με ανθρώπους που είναι η νέα γενιά. Χαίρομαι γιατί βλέπω πολλά παιδιά που έχουν πολύ θάρρος, βγαίνουν μπροστά και υποστηρίζουν τις δουλειές τους και αυτό είναι πάρα πολύ ευχάριστο. Μπράβο τους που το κάνουν. Συγκεκριμένα δε θα πω, γιατί μπορεί να ξεχάσω κανένα και θα νιώθω άσχημα.
Music Corner: Απολαμβάνεις πιο πολύ τα live ή την ηχογράφηση στο studio;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Το studio. Θα το λέω πάντα. Μου αρέσει πολύ η διαδικασία του να φτιάχνεις ένα δίσκο. Το live είναι πολύ ωραίο αλλά έχει και κάποια άγχη τα οποία με κουράζουν λιγάκι.
Music Corner: Γι αυτό δεν υπάρχει ακόμα στη δισκογραφία σου κάποια ζωντανή ηχογράφηση;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Η αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια τα live που κάνουμε τα ηχογραφούμε και τα έχουμε σε ένα αρχείο. Τώρα αν κάποτε συμπληρώσω κι εγώ πολλά χρόνια, υπάρχουν όλες αυτές οι ηχογραφήσεις και μπορεί κάτι να τις κάνω. Το θεωρώ λίγο νωρίς. Πρέπει να έχει και ένα λόγο. Να κάνεις κάτι πολύ διαφορετικό για να το κυκλοφορήσεις.
Music Corner: Χαζεύοντας το προφίλ σου στο Facebook βλέπω ότι το ενημερώνεις σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα. Η σχέση σου με το Internet ποια είναι γενικά;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Τα βασικά. Με τα Facebook και Myspace έχω αρκετή επαφή, με το Twitter όχι τόσο. Μπαίνω κάθε μέρα. Τα τσεκάρω τρεις τέσσερις φορές τη μέρα. Είναι αρκετά βοηθητικό για τη δουλειά. Και είναι ωραίο αυτό, όταν το χρησιμοποιείς σωστά. Μπορεί ο καθένας να διαφημίσει τη δουλειά του. Κυρίως γι αυτό το χρησιμοποιώ.
Music Corner: Αν δεν ήταν η δουλειά στη μέση δε θα έμπαινες στη διαδικασία να φτιάξεις ένα προσωπικό προφίλ;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Μάλλον ναι, όπως όλος ο κόσμος.
Music Corner: Θα διακινούσες ποτέ τα τραγούδια σου μόνο μέσω διαδικτύου;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Εννοείς να μην τυπωθούν σε CD; Μάλλον εκεί πάει το πράγμα. Έτσι θα γίνει.
Music Corner: Το «Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου» αποτελεί διασκευή ενός τραγουδιού της Σωτηρίας Μπέλλου από το δίσκο «The Rose Tattoo», που ακούστηκε όμως κυρίως εξαιτίας της τηλεοπτικής σειράς «ΤΟ ΝΗΣΙ». Άγγιξε πιο πολύ τον κόσμο όταν συνδέθηκε με την ιστορία της σειράς;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Εντελώς. Μπήκε σε μια σειρά η οποία χτύπησε κάτι τρομερά νούμερα τηλεθέασης, που είχαν χρόνια να παίξουν. Είναι πολύ ωραία δουλειά «ΤΟ ΝΗΣΙ», πολύ συγκινητική, συναισθηματική και αυτό είναι ένα πολύ τρυφερό τραγούδι που ήρθε και έδεσε. Απ’ όσο ξέρω τυχαία έγινε και αυτό. Ο Μίνως Μάτσας το έχει κάνει διασκευή – είναι τραγούδι του παππού του – πριν πάρα πολλά χρόνια. Το τραγούδησα το 2006, το 2007 κάπου εκεί. Δεν είχε σκοπό να το βάλει στη σειρά. Το έβαλε σε ένα επεισόδιο, μάλλον άρεσε στην παραγωγή και το κρατήσανε. Κάπως έτσι…
Music Corner: Εσύ παρακολουθείς τηλεόραση;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Παρακολουθώ κάμποσες ξένες σειρές. Ταινίες. Γενικά θα ανοίξω τηλεόραση, δεν βλέπω όμως κάτι φανατικά.
Music Corner: Ούτε κάτι ελληνικό;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Απ’ «ΤΟ ΝΗΣΙ» είδα ας πούμε κάποια επεισόδια, όμως όλο κάτι τύχαινε, δεν ήμουν στο σπίτι και το έχανα. Τώρα λέω άμα τελειώσει να το δω όλο μαζί!
Music Corner: Να πάμε λίγο και στον “Τζον Τζον”. Είναι ένα πρόσωπο της παιδικής μας ηλικίας τουλάχιστον για μας τα κορίτσια. Είσαι από εκείνους που αναπολούν τα παιδικά σου χρόνια;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Είχα την τύχη να έχω πολύ καλά παιδικά χρόνια, πολύ χαρούμενα. Είχα πολύ νέους γονείς και γενικά πέρασα πάρα πολύ καλά ως παιδί, ανέμελα και ωραία. Ήμουν από τα τυχερά παιδιά.
Music Corner: Αν πάμε πάλι στον Τζον Τζον, οι στίχοι του τραγουδιού λένε: Πού στον κόσμο πού θα τον βρω τον μικρό πρίγκιπα μου. Αναζητάς τον πρίγκιπά σου;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Με την έννοια του να ψάχνω να βρω τον άντρα των ονείρων μου;
Music Corner: Ναι.
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Τον έχω βρει εδώ και πάρα πολλά χρόνια!
Music Corner: Τότε να ρωτήσω αν η οικογένεια είναι στα σχέδιά σου;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Ναι. Νομίζω από κάποια στιγμή και μετά αρχίζεις να το σκέφτεσαι. Από εκεί και πέρα ότι προκύψει.
Music Corner: Θα σε έκανε η οικογένεια να σταματήσεις το τραγούδι;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Νομίζω πως δε χρειάζεται.
Music Corner: Μπορούν να συμβιβαστούν αυτά τα δύο;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Βέβαια. Οι ισορροπίες είναι δύσκολες. Φαντάζομαι ότι από τη στιγμή που κάνει κάποιος παιδιά αλλάζουν τελείως τα πράγματα. Υπάρχει ένα ζόρι προφανώς. Δεν είμαι και από αυτούς του εργασιομανείς που αν δε δουλέψω ένα μήνα παθαίνω κατάθλιψη. Το ανάποδο μάλλον. Όταν δουλεύω έχω κατάθλιψη! (γέλια)
Music Corner: Σε ακούω λίγο απογοητευμένη να το πω…;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Όχι καθόλου. Μου αρέσει πολύ η διαδικασία όταν φτιάχνουμε μια δουλειά. Μου αρέσει πολύ η προετοιμασία και νομίζω ότι εκεί είναι όλο το ενδιαφέρον σε όλες τις δουλειές. Μετά η πράξη είναι και αυτή πολύ ωραία. Εδώ στο Ίδρυμα Κακογιάννη πέρασα πάρα πολύ ωραία και πραγματικά λυπάμαι που τελειώνει. Δεν ένιωσα ποτέ ότι κάνω κάποια δουλειά εδώ, ήταν σαν παιχνίδι και το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Δεν είμαι απογοητευμένη, ίσα ίσα νομίζω ότι είμαι πάρα πολύ τυχερός άνθρωπος. Και εκεί που θα απογοητευτώ κάτι καλό θα μου συμβεί. Σώζομαι με κάποιο τρόπο. Είμαι τυχερή.
Music Corner: Τι θα ακολουθήσει μετά τις παραστάσεις εδώ;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Ήδη κάνω και κάποια live όσες μέρες έχουμε ρεπό και μετά έχουμε κάποιες συναυλίες στην επαρχία.
Music Corner: Μόνη σου;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Κάποιες κάνω μόνη μου, κάποιες με το Στάμο Σέμση, κάποιες με το τον Κώστα Λειβαδά. Πολλά χρόνια εμείς οι δύο παίζαμε πιάνο-φωνή, εγώ έπαιζα λίγο κιθάρα και μας αρέσει πάρα πολύ αυτό. Το έχουμε εξελίξει σε φοβερό ρεσιτάλ.
Music Corner: Να κλείσουμε με ένα στίχο που σε εκφράζει αυτή την εποχή;
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Κάτι αισιόδοξο… Εδώ την παράσταση την κλείνουμε με ένα φοβερό λαϊκό τραγούδι που λέει η Ελένη Βιτάλη «Τι τα θέλεις τα λεφτά / τα λεφτά είναι δανεικά / χέρια αλλάζουν τακτικά»!
Music Corner: Ταιριάζει και με την εποχή. Σε ευχαριστώ πολύ!
Ανδριάνα Μπάμπαλη: Κι εγώ!
——————-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
Πέστα Ανδριάνα !
Πολύ down-to-earth τοποθέτηση .