Ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Άννας Χρυσάνθου με τίτλο αν/να, αναφέρεται σε ένα μουσικό ταξίδι τουλάχιστον τεσσάρων χρόνων συλλογής τραγουδιών, εμπειριών και στιγμών και περιγράφει τόσο τη προσωπική εξέλιξη της Άννας ως καλλιτέχνης αλλά και ως άνθρωπος.
Πρόκειται για ένα δίσκο που χαρακτηρίζεται ως ένα τετράδιο ιδεών και αποτελείται από δέκα τραγούδια όπου η Άννα μας συστήνεται ως τραγουδοποιός και γράφει τους στίχους και τη μουσική στα οκτώ από τα δέκα τραγούδια του δίσκου. Σκοπός ήταν να παρουσιάσει ό,τι την εμπνέει, ό,τι τη θίγει και ό,τι την απασχολεί κρατώντας γερά τα θεμέλια της μουσικής της παιδείας από την κλασική μουσικολογία στην contemporary μουσική.
Πιστεύοντας πάντα στην ομάδα, η Άννα γράφει σχεδόν όλα τα τραγούδια του δίσκου με συνεργάτες και φίλους – τους εξαιρετικούς Άλκη Δήμο, Δημήτρη Καζάνη, Σωτήρη Μαυρονάσιο και Στέλιο Φραγκούς ενώ τη συμπαραγωγή, ηχογράφηση και mixing αναλαμβάνει ο Χρήστος Ζαντιώτης και το mastering o Απόστολος Σιώπης.
Στην ομάδα των μουσικών, η Άννα επιλέγει επίσης να συνεργαστεί με μουσικούς με τους οποίους πάντα ήθελε να συνυπάρξει δισκογραφικά, όπως το Γιώτη Κιουρτσόγλου, ο οποίος συμμετέχει σε τρία τραγούδια του δίσκου. Τα τραγούδια Να ‘ρθεις να με βρεις και Μια Καινούρια Αγάπη υπογράφουν ο Νίκος Φραγκάκης και ο Γιάννης Χαριλάου αντίστοιχα.
Τον σχεδιασμό του δίσκου αναλαμβάνει η Ελεάνα Χρυσάνθου και το artwork design η Ερμίνα Εμμανουήλ.
Το κάθε κομμάτι ένα μια αυτοτελής ιστορία με κοινά στοιχεία στις ενορχηστρώσεις με επιρροές από την pop/rock και jazz κουλτούρα. Μουσικά υπάρχει μια κοινή αναφορά στο πιάνο, τις κιθάρες, τα έγχορδα και τα χάλκινα, ενώ οι στίχοι της είναι βιωματικοί με δόσεις ρεαλισμού, αυτοσαρκασμού και ατάκας.
Κυκλοφορεί σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα από τη Melodica Art Productions.
Σε είδα να φεύγεις, μες το ταξί να μπαίνεις
Τη χειρότερη μέρα του χρόνου
Πέμπτη δεν ήταν;
Kαι λίγο πριν φύγεις σου είπα, δε θες να μείνεις
Φίλοι ας το δούμε
Πόσοι γελούνε;
Από εκείνη τη φάση πόση πίκρα είχες στάξει
Σε τηλέφωνα μα και σε φίλους
Άλλο δεν είχες;
Κι έτσι έμεινα μόνη, δεν είχα καν μπαλκόνι
Μόνο ένα γάτο τον Άει,
Έτσι δεν πάει;
Μα ότι μαζί σου έζησα κρατάω
Τα φιλιά σου, τις κρύες νύχτες με κακάο
Κι ας μην άγγιξες μια στάλα
Κι αν τα λόγια σου ήταν άλλα
Κι ας με έπαιξες σαν μπάλα
Έτσι δεν είναι;
Και περνάνε οι μήνες, παίρνω και βιταμίνες
Και τρώω το φαΐ που σ’ αρέσει
Κλειδώνω την πόρτα και βγαίνω όπως πρώτα
Κι ακούω φουλ Σκιαδαρέσες
Κι ας έχουμε θέμα, έχω μπαλκόνι και θέα
Και τον γάτο τον Άει
Έτσι δεν πάει;
Μα ότι μαζί σου έζησα κρατάω
Τα φιλιά σου, τις κρύες νύχτες με κακάο
Κι ας μην άγγιξες μια στάλα
Κι αν τα λόγια σου ήταν άλλα
Κι ας με έπαιξες σαν μπάλα
Έτσι δεν είναι;