Η Άννα Χρυσάνθου κυκλοφορεί το καινούριο της τραγούδι με τίτλο «Παράσταση». Το τραγούδι αποτελεί την αφετηρία του επερχόμενου EP που θα κυκλοφορήσει τον χειμώνα, σε μια συνεργασία με τη Στεφανία Πάρπα που γράφει τους στίχους. Πρόκειται για μια δυναμική μπαλάντα με ηλεκτρικές κιθάρες και χάλκινα, με έντεχνο στίχο, που εκφράζει την εσωστρέφεια του καλλιτέχνη όταν αποφασίζει να ανέβει στο πάλκο και την ανάγκη του για σύνδεση όταν απευθύνεται στους ανθρώπους.
Η «Παράσταση», ως παρομοίωση της ζωής, περιγράφει τον αγώνα του «είναι» και του «φαίνεσθαι», την ευθύτητα που έχει το συναίσθημα, τον συνεχή αγώνα να βρούμε τα κομμάτια που αποτελούν τον άλλο μας εαυτό, τους ανθρώπους που συναντάμε και το αποτύπωμα που αφήνουμε στο τέλος ο ένας στον άλλον.
Ένας συνεχής αγώνας γεμάτος αντιθέσεις, «μέλι και μπαρούτι» αλλά μπροστά στην αναζήτηση του βαθύτερου «είναι»… «χαλάλι…». Τους στίχους γράφει η Στεφανία Πάρπα και τη μουσική η Άννα Χρυσάνθου.
Η Άννα Χρυσάνθου είναι μια νέα τραγουδοποιός. Την χαρακτηρίζουν οι δυναμικές της ερμηνείες, το αέρινο γρέζι στη χροιά της και η έκταση στη φωνή της. Τον τελευταίο χρόνο διανύει μια πολύ δημιουργική περίοδο και μετά τον πρώτο της προσωπικό δίσκο που κυκλοφόρησε το 2024, έρχεται να μας παρουσιάσει τα επόμενα δείγματα της δουλειάς της, τόσο δισκογραφικά όσο και σε ζωντανές παραστάσεις!
Tom Yosi: Κιθάρες
Δημήτρης Παπαδόπουλος: Flugelhorn
Βαγγέλης Τσιμπλάκης: ντραμς
Άννα Χρυσάνθου: πιάνο, synth
Χορωδία: Γιώργος Δρούγκας, Νίκος Ζάγκας, Γεωργία Ζαχαριάδη, Σοφία Μπάρκα, Κατερίνα Νιάνιου, Πάρης Παράσχος
Σκηνοθεσία / Παραγωγή: Κλεάνθη Αναστασιάδου & Άννα Χρυσάνθου
Συμμετέχουν στο videoclip: Εμμέλια Αργυρού, Νάσια Κελεπέσιη, Μάριος Κωνσταντίνου Στέλλα Λαμπή, Κατερίνα Λοιζίδου, Ναταλία Παναγιώτου, Άννη Σοφοκλέους, Σταύρος Χατζιαντριάν.
Απ’ το σανίδι συνηθίζω
Να κοιτώ ό,τι απελπίζω
Κι έτσι αφήνομαι
Να επιτρέπω στο θεωρείο
Να ζει των αλλωνών το βίο
Και να συγκρίνομαι
Μέλι και μπαρούτι
Η παράσταση ετούτη
Άλλη μια φορά
Παίζω για να πονάνε
Τα χέρια όταν μαρτυράνε
Αλιπηγή στα σκοτεινά
Κλέβω απ’ τον εξώστη φως
Χρήζομαι από μηχανής θεός
Κι έτσι με δέχομαι
Ανοίγει η αυλαία, κοίτα
Μέτρα από το άλφα ως το βήτα
Κι αντιπαρέρχομαι
Μέλι και μπαρούτι
Η παράσταση ετούτη
Και χαλάλι
Παίζω για να δακρύζουν
Τα μάτια όταν αναβλύζουν
Ζωή παράλλη
Μες στη ζάλη της υπόδυσης θα ζω
Ατάκα από ζωή άλλης, λέω να βρω
“Γεια σου”… άκου, τι τόλμησα απόψε να σου πω