Γράφει η Χρύσα Λύκου
Τέλη Φλεβάρη, βράδυ Παρασκευής στην Πειραιώς, η Άνοιξη ήρθε πρόωρα να μας ξεμυαλίσει, να μας πανικοβάλει, να μας ανακουφίσει. Κάποιος θεός σκέφτηκε ότι ένας τέτοιος καιρός, θα ήταν ένα καλό αντίδοτο στις δύσκολες ώρες αυτού του πλανήτη, που δε σταματά να γυρίζει και μας τραμπαλίζει.
Στο Art Factory, η ομάδα quilombola/ physiacaltheatre, μας παρουσιάζει ένα παρελθόν που επέστρεψε σ’ ένα παρόν, αμήχανο και μουδιασμένο. Αιώνες πριν, οι «ανώτεροι» δυτικοί του πλανήτη, βρήκαν φοβερή την ιδέα να εκθέτουν στα άπληστα μάτια ετεροπροσδιοριζόμενων ανθρώπων, φυλές που απείχαν απ’ αυτό που εκείνοι ονόμαζαν πολιτισμένο. Μέχρι το 1940, τοποθετούσαν στα πάρκα τον «εθνολογικών εκθέσεων», Αφρικανούς δίπλα σε χιμπατζήδες και μαϊμούδες ώστε να φαίνεται ότι μοιάζουν, όπως ισχυρίζονταν, περισσότερο στα ζώα αυτά, παρά στους ανθρώπους. Πόσο μακριά είναι στα αλήθεια, αυτή η ημερομηνία?
Ο χώρος στο Art Factory, είναι γεμάτος από κεριά που καίνε και βιβλιοθήκες χωρίς βιβλία, που μοιάζουν να προσμένουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας, να κάτσουν στα ράφια. Όταν λίγο μετά τις εννιά, μπαίνουμε στην αίθουσα, καθόμαστε δίπλα σε ανθρώπους ημίγυμνους, ανθρώπους που φέρουν μια άλλη εποχή, που όμως και τότε ο άνθρωπος δεν ήταν τίποτα άλλο, από σάρκα και ψυχή.
Όταν τα φώτα σβήσουν και ανοίξουν ξανά, είμαστε μάρτυρες (με όλες τις πιθανές ερμηνείες) μιας τηλεοπτικής εκπομπής, μιας εικόνας θλιβερά γνώριμης. Είναι στα αλήθεια τρομερή η οικειότητα μας απέναντι στην εικόνα αυτή, ακόμη και αν δεν την έχουμε παρακολουθήσει σχεδόν καθόλου..
Η Νέλλη Πουλοπούλου, η παρουσιάστρια της εκπομπής και η σκηνοθέτης της παράστασης, μ’ ένα εντυπωσιακό φόρεμα ακτινοβολεί μια έκπτωτη πολυτέλεια, μια αγωνία για το αν τελικά το ανθρώπινο αίμα που μυρίζει κανιβαλίζοντας ζωές ανθρώπων, είναι τελικά το δικό της. Είναι υπέροχη, καθηλωτική, δίνοντας έναν πραγματικά κωμικό τόνο, σε μια γελοία πραγματικότητα. Αποφεύγει επιδέξια τις γραφικότητες και τις υστερίες, σ’ έναν ρόλο παγίδα, μιας και καθημερινά «ανεβαίνει» στις οθόνες μας, από πολλές κακοποιητικές ερμηνείες.
Ένα πλατό εκπομπής λοιπόν, μια γνωστή σε όλους παρουσιάστρια και ένας ανθρωπολόγος, ο Σέργιος Κομπόγιωργας, προσπαθούν να ταιριάξουν τις ανάγκες που καλύπτει η παρουσία τους εκεί, μιας και ο τελευταίος φέρνει μαζί του, τέσσερις ακόμη ανθρώπους, τους φέρνει απ’ την μακρινή Πολυνησία, μαζί σε μια ανόητη ψευδαίσθηση ότι τα media, μπορούν στα αλήθεια να ενδιαφέρονται για μια ζωή έξω απ’ τα αστικά και καπιταλιστικά γούστα τους. Προσπαθεί να ταιριάξει δυο κόσμους ξένους, χάνοντας και αυτός με τη σειρά του την κρίση του απέναντι στο τι πρέπει να κάνει κανείς τελικά, όταν μέσα σε λίγα λεπτά, το σύστημα αυτό μπορεί να σε «στραγγίξει».
Το στήσιμο της εκπομπής, έχει αναλάβει ο Δημήτρης Αποστολόπουλος, ο άνθρωπος που όλοι αναγνωρίζουμε στο πρόσωπο του στοιχεία της καθημερινότητας μας. Μια δουλειά που δεν τη χαιρόμαστε αλλά τη χρειαζόμαστε, φωνές στα αφτιά μας από ανθρώπους που δεν εκτιμούμε, κρίσεις συνείδησης και πανικού για το που πρέπει να μπει ένα, φτάνει!
Είναι ο άνθρωπος, που χωρίς να το θέλει θα βάλει στο κλουβί τους Ιθαγενείς, τον Χρήστο Καρυστινό, τον Γεράσιμο Ζερβό, τη Βίκυ Πάντζιου και τη Χριστίνα Παπαδημητρίου. Είναι αυτός, που θα βρει τη δύναμη να τους ελευθερώσει, φέρνοντας την ελπίδα, κάνοντας μας να πιστέψουμε έστω και για λίγο, ότι όσο μικροί και να είμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, το κλουβί μας θα βρούμε τρόπο να το ανοίξουμε..
Μια συνενοχή καλύπτει αυτό το βράδυ Παρασκευής την αίθουσα, μια συνενοχή για τα μάτια μας που εκθέσαμε σε εκτεθειμένους ανθρώπους. Κάθε μέρα σπάμε πλάκα με τις ζωές άλλων παίρνοντας το ρίσκο της διάλυσης τους, κάθε μέρα κοιτάμε απ’ την κλειδαρότρυπα γυμνά κορμιά, γιατί κάποιοι μας τα ενοχοποίησαν. Φοβόμαστε τον έρωτα, το σώμα μας και το σώμα των άλλων, το διαφορετικό. Ο «άλλος» που μας φοβίζει, είναι ό, τι καταπιέσαμε σε μια κοινωνία που κατασπαράζει ότι αντιτίθεται στην πλασματική της εικόνα.
Οι «Ανθρώπινοι Ζωολογικοί Κήποι», είναι μια σπουδαία παράσταση που αξίζει να δείτε. Να πάτε να σκεφτείτε, πόσες φορές χαζέψατε την αποδόμηση ψυχών σ’ ένα κουτί που τόσο λάθος τοποθετήσαμε μπροστά απ’ τον καναπέ, με ένα κοντρόλ που μοιάζει να μην έχει off. Να πάτε να χειροκροτήσετε σ’ αυτήν τη διαδραστική παράσταση, νέους ταλαντούχους ανθρώπους που ακόμη έχουν πίστη στο θέατρο και στο ρόλο του. Να γυρίσετε σπίτι και να κλείσετε την τηλεόραση, να γίνεται Ιθαγενείς της πιο αγνής εκδοχής του εαυτού σας.
*** Αναλυτικά στοιχεία για τη παράσταση, μπορείτε να δείτε στο σχετικό δτ…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…