18/3/2011
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου

Σαν σήμερα πριν από 23 χρόνια. Ένας από τους Αγγέλους των Εξαρχείων, ο Νικόλας, ο μπαγάσας, όπως θέλετε πείτε τον αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του. Να φύγει από τον κόσμο αυτόν που τόσο πολύ τον βασάνισε.

Ο Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 19 Αυγούστου του 1949. Μικρός υπήρξε αρκετά φιλομαθής. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό ενώ τα χρόνια της φοιτητικής του ζωής ασχολήθηκε ενεργά με το θέατρο. Από εκείνη ακόμα την εποχή τα προβλήματα με την Αστυνομία και τη Χούντα είχαν ξεκινήσει.

Το 1973 φεύγει από τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει στην Αθήνα. Συνεχίζει να ασχολείται με το θέατρο και τελειώνει μια ιδιωτική σχολή Δραματικής Τέχνης. Γράφει τραγούδια τα οποία δε δισκογραφεί επίσημα, αλλά τα γράφει μόνος του σε κασέτες και τις πουλάει σε διάφορους δρόμους της Αθήνας, στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band» και συμμετείχε σε συναυλίες, κοινωνικοπολιτικές εκδηλώσεις, μουσικοθεατρικά σχήματα, θέατρο του δρόμου, διάφορα δρώμενα. Κατά καιρούς, συνεργάστηκε με πολλά σχήματα και καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Σάκης Μπουλάς, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας και η Κατερίνα Γώγου.  Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενα του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος και μάλιστα άνευ θρησκεύματος. Το 1976 αποκτά εκτός γάμου μία κόρη από τη σχέση του με την Λίλιαν Χαριτάκη.

Ένα χρόνο μετά, το 1977 φυλακίστηκε προσωρινά μαζί με άλλους 5 εκδότες και συγγραφείς. Αποφυλακίστηκαν και οι 5 μετά από πρωτοβουλία του Διονύση Σαββόπουλου. Κατατάχτηκε στον στρατό αλλά δεν υπηρέτησε αφού πήρε απαλλαγή στράτευσης λόγω Σχιζοειδής ψύχωσης από την οποία δεν έπασχε ποτέ, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του, υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά γιατί ήταν αντίθετος προς τη στράτευση και απλά ήταν ένα σχέδιο για να την αποφύγει.

Δημιούργησε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Ήταν ο «Χώρος Προετοιμασίας». Έτσι το έλεγε. Εκεί ήταν και το σπίτι του.

Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την άδικη κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι’ αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Το γεγονός αυτό είχε σημαντικές συνέπειες στη ψυχολογία του και στις 17 Μαρτίου του 1988 κρεμάστηκε στο σπίτι του, που ονόμαζε χώρο προετοιμασίας. Πέθανε σε ηλικία περίπου 39 ετών.

Ο Νικόλας έψαχνε απεγνωσμένα έναν λόγο να ζήσει. Είχε φτιάξει ένα είδους ημερολόγιο, στο οποίο κατέγραφε τις τελευταίες 15 ημέρες. Σε αυτές τις 15 ημέρες έψαχνε κάτι που θα του έδινε λόγο να ζήσει.

«...Γεννήθηκες, βαφτίστηκες χριστιανός ορθόδοξος
Και πολιτογραφήθηκες ως Έλληνας υπήκοος
Το παιδικό σου σύμβολο ήταν η γαλανόλευκος….

…Δεν θέλω να ‘μαι υπήκοος, δεν θέλω να ‘χω χρώματα
Γουστάρω να ‘μαι άνθρωπος να κολυμπώ στα χώματα
Το παιδικό μου σύμβολο είναι γεμάτο πτώματα…»

Καλή αντάμωση ρε μπαγάσα…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here