Γράφει ο Δημήτρης Κονιδάρης
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας
Τη βραδιά της 28ης Ιουνίου το κλίμα στο Ηρώδειο ήταν εορταστικό με την πολυαναμενόμενη συναυλία του μεγάλου Γιάννη Μαρκόπουλου. Η αφορμή, ως γνωστόν, ήταν η συμπλήρωση 80 ετών του εμβληματικού συνθέτη τον περασμένο Μάρτιο. Το ιστορικό Ωδείο ήταν κατάμεστο από φίλους της μουσικής που σίγουρα αποζημιώθηκαν με τα υπέροχα κομμάτια που ακούστηκαν.
Συμμετείχε η ορχήστρα Παλίντονος Αρμονία και χορωδιακό σύνολο ενώ ερμηνευτές ήταν η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Γιάννης Χαρούλης υπό τη διεύθυνση, βεβαίως, του αειθαλούς συνθέτη. Όπως ήταν φυσικό ο Μαρκόπουλος είχε προετοιμάσει άριστα τους συμμετέχοντες, οι οποίοι απέδωσαν εξαιρετικά, με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα παραμυθένιο ταξίδι υπό τη μουσική του.
Η συναυλία ξεκίνησε με διάφορα ορχηστρικά κομμάτια που έδωσαν μια μικρή γεύση στο κοινό για ό,τι ακολούθησε.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Χαρούλης που τραγούδησε κατά σειρά τα εξής κομμάτια:
• Αργοναύτης από το δίσκο Σειρήνες (1983).
• Όσο κρατήσει η ζωή από του άλμπουμ Φίλοι που φεύγουν (1991), ένα εκπληκτικό τραγούδι που δεν ακούγεται πολύ συχνά.
• Ακούς να λένε στα χωριά και Χίλια μύρια κύματα από την Ιθαγένεια (1972).
Ακολούθησε η είσοδος της Ζουγανέλη και οι δύο ερμηνευτές απέδωσαν μαζί το πασίγνωστο “Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε”. Μετά πήρε τη σκυτάλη μόνη της η Ελεωνόρα που στάθηκε περίφημα απέναντι σε ένα από τα γνωστότερα κινηματογραφικά του συνθέτη, το “Πέρα από τη θάλασσα” (1970) και συνέχισε με το “Τραγουδώ τραγουδώ” από το άλμπουμ Ορίζοντες (1981) και τα θρυλικά “Παραπονεμένα λόγια” από το Σεργιάνι στον κόσμο (1979), σε ένα από τα συγκινητικότερα σημεία της συναυλίας. Ευνόητο είναι ότι στο σημείο αυτό το κοινό είχε ζεσταθεί αρκετά και φαινόταν η διάθεσή του να συμμετέχει ολοένα και πιο ενεργά.
Ακολούθως ήταν η σειρά της χορωδίας να αποδώσει τους “Οχτρούς” από το Διάλειμμα (1972) και μετά η Ζουγανέλη ανέλαβε να εκφέρει πολύ όμορφα το “Αχ πλάτανέ μου” από το δίσκο Εντεύθεν (2015), έναν από τους λιγότερο γνωστούς (πολύ πρόσφατος γαρ) του δημιουργού αλλά καθ’ όλα αξιόλογου με θαυμάσιες μελωδίες. Το πρώτο μέρος της εκδήλωσης έκλεισε με ένα έξοχο κομμάτι από τις Σειρήνες με τίτλο “Σύντροφοι α’ εποχής”.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με το διασημότερο, ίσως, ορχηστρικό του συνθέτη, τον βαρκάρη (Ποιος πληρώνει το βαρκάρη) και ακολούθησε η Ελεωνόρα με τα εξής πολυτραγουδισμένα κομμάτια:
• Κάτω στης Μαργαρίτας τ’ αλωνάκι από τον Ήλιο τον πρώτο (1969).
• 1950 (Καφενείον η Ελλάς) από το Χρονικό (1970).
• Μιλώ για παιδιά μου και Μη μου μιλήσεις πάλι για ταξίδια από τους Μετανάστες (1974).
Έπειτα οι δύο ερμηνευτές απέδωσαν ένα τα σημαντικότερα στολίδια της Ελληνικής μουσικής, τα “Μαλαματένια λόγια” από το άλμπουμ Θητεία (1974), θερμαίνοντας την ήδη ζεστή ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια ο Χαρούλης τραγούδησε, εν μέσω αποθέωσης, “Τα λόγια και τα χρόνια” από τον ίδιο δίσκο. Τα τραγούδια του νέου πατέρα (1972) μάς έδωσαν το επόμενο κομμάτι “Χρώματα κι αρώματα”, με τον κόσμο να συμμετέχει πολύ έντονα πια, σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς και τον Γιάννη Χαρούλη να δείχνει ότι είναι αληθινά σπουδαίος ερμηνευτής. Ο καλλίφωνος Κρητικός συνέχισε με το “Κι όλο πηγαίνω στις πηγές” από τους Φίλους που φεύγουν.
Νέα είσοδος της Ζουγανέλη με “Τη ζωή μου μη διαβάζεις” από το Σεργιάνι στον κόσμο και έπειτα του Χαρούλη με το συγκλονιστικό “Πώς να τραγουδήσω” από το Χρονικό. Η βραδιά πλησίαζε στο τέλος και είχε έλθει σειρά της χορωδίας για τη “Ζαβαρακατρανέμια” με το κοινό να είναι ασφαλώς ενθουσιασμένο.
Στο σημείο αυτό ο Μαρκόπουλος προλογίζοντας το τελευταίο τραγούδι είπε «Όλη τη συναυλία την έκανα και γι’ αυτό το κομμάτι που θα ακούσετε τώρα. Είναι από την Εαρινή συμφωνία και έχει μια φράση που έχει επηρεάσει τη ζωή μας όλη: Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε».
Σημειώνουμε ότι η Εαρινή συμφωνία είναι έργο του Γιάννη Ρίτσου, γραμμένο το 1937-1938, που αποτελεί έναν ύμνο προς τη ζωή και τον έρωτα. Πρωτοπαρουσιάστηκε στην έναρξη του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στίβου (Ιούλιος 1986). Εννοείται ότι στην Εαρινή συμφωνία οι δύο ερμηνευτές ήταν για μια ακόμα φορά καταπληκτικοί.
Στη συνέχεια ο συνθέτης αποχώρησε καταχειροκροτούμενος αλλά τα μέλη της ορχήστρας έμειναν στις θέσεις τους κάνοντας τους πάντες να πιστέψουν ότι ο Μαρκόπουλος θα επέστρεφε για ένα ακόμα τραγούδι. Δυστυχώς όμως δεν είχαμε τη χαρά αυτή αφού ο ιδιοφυής δημιουργός μας άφησε με το παράπονο.
Στα πολύ θετικά της συναυλίας ήταν ότι δεν είχαμε τις συνήθεις ομιλίες που κουράζουν τον κόσμο. Όσον αφορά τους ερμηνευτές η Ζουγανέλη ήταν έξοχη αποδίδοντας ιδανικά σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας ενώ ο Χαρούλης, με την κλασική Κρητική φωνή του και προφορά του, στάθηκε με περισσή άνεση και τεράστια επιτυχία απέναντι σε ιστορικά κομμάτια. Οι δύο ερμηνευτές, πάντοτε με τον προσήκοντα σεβασμό απέναντι στα διαμάντια του Μαρκόπουλου, δεν υστέρησαν σε κανένα σημείο δείχνοντας ότι, πέραν των αναμφισβήτητων φωνητικών προσόντων τους, διαθέτουν ψυχή που τόσο είναι αναγκαία για τέτοια τραγούδια.
Θεωρώ πως πρέπει να τονιστεί ότι είναι άδικο να συγκρίνονται (από παρελθοντολάγνους) οι νεότεροι ερμηνευτές με παλαιότερους όπως Ξυλούρη, Μοσχολιού, Νταλάρα, Λαβίνα, Δημητριάδη, κ.α. Τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, όπως και των άλλων μεγάλων μας δημιουργών, είναι σπουδαία και πρέπει να ακούγονται για να μεταλαμπαδεύονται στις νεότερες γενιές. Ο Γιάννης Χαρούλης και η Ελεονώρα Ζουγανέλη ήταν πραγματικά αψεγάδιαστοι και φυσικά τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Το τιμώμενο πρόσωπο, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, μας χάρισε ένα μελωδικότατο απάνθισμα από διάφορα έργα του που έχουν γραφτεί σε διάστημα περίπου μιας πεντηκονταετίας. Αναφέραμε ενδεικτικά τη χρονολογία έκδοσης κάποιων έργων για να καταδειχθεί ακριβώς αυτό το ταξίδι στο χρόνο∙ από τη δεκαετία του 1960 έως το 2015 ο Κρητικός δημιουργός δεν έπαψε να εφοδιάζει τη μουσική με πανέμορφα κομμάτια άφθαστης ποιότητας. Κάθε ένα από τα τραγούδια ήταν ξεχωριστό και συνεισέφερε στο οικοδόμημα μιας συναυλίας που σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη των τυχερών παρισταμένων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εμφανίσεις του κολοσσιαίου δημιουργού είναι περιορισμένες, μάλλον σπάνιες, τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα κάθε συναυλία του να αποτελεί μια από τις λιγοστές ευκαιρίες που έχουμε για να τον θαυμάσουμε από κοντά. Εμείς είχαμε αυτή τη δυνατότητα το βράδυ της Παρασκευής 28 Ιουνίου και, οπωσδήποτε, είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό!
————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…