Γράφει ο Δημήτρης Κονιδάρης

Κατά τα τελευταία δύο καλοκαίρια, πάμπολλες συναυλίες έχουν ακυρωθεί λόγω της πανδημίας και, κατά συνέπεια,  εκτιμάμε ακόμα περισσότερο αυτές που πραγματοποιούνται. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για εκδηλώσεις που παρουσιάζουν τόσο σημαντικό μέρος από τον ανεκτίμητο μουσικό θησαυρό της χώρας μας όπως αυτή της 29ης Αυγούστου που πραγματοποιήθηκε στο αρχαίο θέατρο του Ορχομενού Αρκαδίας. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την Περιφέρεια Πελοποννήσου, τον Δήμο Τρίπολης, την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αρκαδίας και την Τοπική Κοινότητα Ορχομενού.

Καταρχάς πρέπει να τονιστεί ότι η βραδιά  ήταν αληθινά μαγική αφού ο Λάκης Χαλκιάς  και η Σοφία Παπάζογλου χάρισαν ένα καταπληκτικό δίωρο αποδίδοντας άριστα πολλά ιστορικά τραγούδια της Ελληνικής μουσικής. Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, παρουσιάστηκαν  τέσσερις κατηγορίες τραγουδιών που σφράγισαν την ιστορία του Νεώτερου Ελληνικού Πολιτισμού: το Δημοτικό τραγούδι, το προσφυγικό, της ξενιτιάς και το έντεχνο λαϊκό.

Αρχικά το πρόγραμμα της παράστασης ξεκίνησε με σόλο κλαρίνο από τον βιρτουόζο Γιώργο Κοτσίνη και συνεχίστηκε με ομιλία σχετικά με το Δημοτικό τραγούδι όπου τονίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι «το Δημοτικό τραγούδι είναι η ίδια η ψυχή του Ελληνισμού και οι πηγές από όπου παίρνει ζωή είναι προαιώνιες. Είναι βαθιά ριζωμένο στα κύτταρα και στην καρδιά του κάθε Έλληνα».

Ακολούθως ακούστηκε ο θρυλικός Θούριος του Ρήγα με τους ερμηνευτές να ζεσταίνουν  τον κόσμο και την ατμόσφαιρα. Έπειτα ο Λάκης Χαλκιάς έκανε μια σύντομη ομιλία, χωρίς να μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή του, όπου τόνισε τη γρήγορη εξάπλωση που γνώρισε ο Θούριος στον ελληνικό χώρο. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με τον ερμηνευτή να αποδίδει τέσσερα γνωστά άσματα και να δίνει πολύ ισχυρό κίνητρο στον κόσμο για να συμμετάσχει:

  • Καλώς ανταμωθήκαμαν
  • Κλείσαν οι στράτες του Μοριά
  • Ξύπνα καημένε μου ραγιά
  • Των Κολοκοτρωναίων

Στη συνέχεια έκανε τη δυναμική της εμφάνιση η Σοφία Παπάζογλου με το «Μάνα μου τα κλεφτόπουλα» δημιουργώντας ένα κλίμα συγκίνησης. Έπειτα διαβάστηκε μια σύντομη αναφορά για τη μεγαλύτερη μορφή της Επανάστασης, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και μετά ο Λάκης Χαλκιάς πήρε τη σκυτάλη  με  τρία πασίγνωστα δημοτικά δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνείας:

  • Θρήνος μεγάλος έγινε (για τον ηρωικό Μάρκο Μπότσαρη)
  • Του Κίτσου η μάνα κάθεται
  • Παιδιά της Σαμαρίνας

Αξιοσημείωτο είναι ότι στο τραγούδι για τον Μάρκο Μπότσαρη παρουσιάστηκε πρόβλημα στο μικρόφωνο αλλά ο μεγάλος ερμηνευτής συνέχισε απτόητος να τραγουδά μέχρι που λύθηκε το πρόβλημα από τους τεχνικούς.

Ακολούθως η Σοφία Παπάζογλου συγκλόνισε με το «Έχε γεια καημένε κόσμε» ενώ το κοινό είχε ζεσταθεί για τα καλά και συμμετείχε δυναμικά. Έπειτα ο Λάκης Χαλκιάς παρουσίασε επισήμως για πρώτη φορά σε εκδήλωση τον «Καπετάν Γιάννακα», ένα ωραιότατο τραγούδι που αναφέρεται στον ήρωα της Επανάστασης Ιωάννη Αποστολόπουλο, γνωστότερο ως Καπετάν Γιάννακα, καταγόμενο από την Βλαχοκερασιά Αρκαδίας. Το τραγούδι επρόκειτο να παρουσιαστεί στις 7 Αυγούστου σε εκδήλωση στην Βλαχοκερασιά αλλά η συναυλία ματαιώθηκε λόγω των πυρκαγιών. Έτσι, είχαμε την τύχη να το ακούσουμε στον Ορχομενό. Σημειωτέον ότι η μουσική γράφτηκε από τον Λάκη Χαλκιά και τον Τεό Λαζάρου ενώ οι στίχοι από τον Χρήστο Δ. Στρατηγόπουλο.

Έπειτα ακολούθησε μια σύντομη ομιλία σχετικά με τη ζωή των Ελλήνων στις πατρογονικές εστίες τους πριν εκδιωχθούν ύστερα από την Μικρασιατική καταστροφή. Έτσι, πήραν σειρά τα προσφυγικά τραγούδια:

  • Μήλο μου και μανταρίνι (Σ. Παπάζογλου)
  • Σύρε να πεις στη μάνα σου (Σ. Παπάζογλου)
  • Η Πέργαμος (Λ. Χαλκιάς)
  • Μπαρμπα Γιαννακάκης ( Σ. Παπάζογλου)

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με νεώτερο ελληνικό τραγούδι που αναφέρεται στην ξενιτιά με πολύ γνωστά τραγούδια όπως:

  • «Είπες Απρίλη πως θα ‘ρθεις» από το δίσκο «Μετανάστες» σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου και στίχους Γιώργου Σκούρτη. Σε αυτό συμμετείχαν και οι δύο ερμηνευτές.
  • «Μιλώ για τα παιδιά μου» (κι αυτό από τους Μετανάστες) με την Σ. Παπάζογλου να δίνει κατάθεση ψυχής.
  • «Ξενιτεμένο μου πουλί» (Σ. Παπάζογλου) σε μουσική Χρήστου Λεοντή και στίχους Γιώργου Αρμένη από το έργο «Μαντζουράνα στο κατώφλι».
  • «Η φάμπρικα» από τους Μετανάστες με τον ιστορικό πρώτο ερμηνευτή Λάκη Χαλκιά να είναι εκπληκτικός σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς.
  • «Το τραγούδι της ξενιτιάς» (Λ. Χαλκιάς) από την «Όμορφη πόλη» σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Ερρίκου Θαλασσινού.
  • «Στο πα και στο ξαναλέω» από τον Λ. Χαλκιά με το οποίο έκλεισε ο κύκλος των τραγουδιών της ξενιτιάς.

Ακολούθησε το τελευταίο τμήμα της εκδήλωσης που αφορούσε το έντεχνο ελληνικό τραγούδι με άσματα μελοποιημένης ποίησης. Η ενότητα  ξεκίνησε με ομιλία για το ένδοξο Μεσολόγγι και στη συνέχεια ο Λάκης Χαλκιάς απέδωσε το «Άκρα του τάφου σιωπή», ήτοι το πιο γνωστό, ίσως, τραγούδι από το σημαντικότερο μουσικό έργο της μεταπολίτευσης, τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου.

Δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από μια εκδήλωση για τα  200 χρόνια από την Επανάσταση, ο Μάνος Λοΐζος με τα «Δέκα παλληκάρια» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου που απέδωσαν μαζί οι δύο ερμηνευτές. Εν συνεχεία η Σ. Παπάζογλου μάς παρουσίασε έξοχα τον περίφημο «Τσάμικο» του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Το πρόγραμμα  ολοκληρώθηκε με τρία από τα «18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου και μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Πρώτα ακούστηκε από την Σ. Παπάζογλου το «Εδώ το φώς» και έπειτα ο Λ. Χαλκιάς απέδωσε τα δύο τελευταία του έργου, τον «Ταμένο» και «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις». Όπως ήταν αναμενόμενο οι δύο καλλιτέχνες αποθεώθηκαν από το κοινό.

Για τους πρωταγωνιστές της  βραδιάς νιώθουμε την ανάγκη να τους αποδώσουμε τα «του Καίσαρος τω Καίσαρι». Ο Λάκης Χαλκιάς, ήταν για μια ακόμα φορά συγκλονιστικός με το όμορφο ηχόχρωμα της φωνής του, την καθάρια  του άρθρωση  και το πάθος του. Θεωρώ, ωστόσο, ότι το εντυπωσιακότερο στοιχείο είναι η εκπληκτική, σχεδόν απίστευτη, άνεση με την οποία κινήθηκε σε όλα τα είδη, είτε δημοτικό, είτε προσφυγικό είτε ξενιτιάς ή το έντεχνο λαϊκό. Άλλωστε αυτή η ικανότητά του είναι βασικός παράγοντας για τον οποίο κατατάσσεται στους μεγάλους ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Η δε Σοφία Παπάζογλου ήταν πραγματικά εξαιρετική. Πέρα όμως από τη χροιά και την τεχνική της αρτιότητα, ίσως το σημαντικότερο στοιχείο ήταν ότι έκανε κατάθεση ψυχής νιώθοντας στο έπακρο το κάθε τραγούδι και μετέφερε τον ενθουσιασμό της στον κόσμο πολύ εύκολα. Οπωσδήποτε είναι αξιοθαύμαστη η άνεση με την οποία κινήθηκε στα διαφορετικά είδη τραγουδιού ενώ, θα πρέπει να αναφερθεί, το κρύο και η υγρασία που κούρασαν λίγο τους ερμηνευτές.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούν οι δύο αφηγήτριες, που διάβασαν τα σχετικά κείμενα και μας μετέφεραν το κλίμα της κάθε περιόδου, η Παναγιώτα Ξύδη και η Αντιόπη Μαργιά.

Αφήνουμε για το τέλος την εξαίρετη ορχήστρα με τους άριστους μουσικούς που  απέδωσαν τέλεια όλα τα τραγούδια. Οι εκλεκτοί μουσικοί ήταν:

  • Γιώργος Κοτσίνης, κλαρίνο και φλογέρα
  • Νίκος Ανεμοδουριώτης, μπουζούκι και λαούτο
  • Γιώργος Αναστασόπουλος, πιάνο
  • Ανδρέας Νικόλης, κρουστά
  • Στέλιος Καρύδας, κιθάρα
  • Τεό Λαζάρου, μπάσο και διεύθυνση ορχήστρας.

Θα θέλαμε να κάνουμε  μια ξεχωριστή μνεία στον υπεύθυνο ενορχήστρωσης Τεό Λαζάρου που όντας ενθουσιώδης  και εκρηκτικός έδινε τον απαραίτητο ρυθμό σε όλη την ορχήστρα μεταφέροντας τον παλμό στον κόσμο ενώ ο Γιώργος Κοτσίνης ενθουσίασε το κοινό με τη δεξιοτεχνία του.

Συμπερασματικά είχαμε μια υπέροχη συναυλία, από τις καλύτερες του φετινού καλοκαιριού στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Ασφαλώς, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και κυρίως στον πρόεδρο της κοινότητας Ορχομενού Γιώργο Καστούμη που εργάστηκε ακούραστα για την πραγματοποίησης της συναυλίας.

——————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ