«Θεριό η ψυχή του ανθρώπου…
Θεριό που δε μερώνει στιγμή…
Συνεχώς ξάγρυπνη, ανήσυχη, γυρεύει ν’ ακολουθήσει τα βήματα…
Τα βήματα που δείχνει ο δρόμος…
Τα βήματα που οδηγούν στο μονοπάτι…
Στο Σκοπό…
Προχώρα… μα ο δρόμος ανοίγει…»
Το «Αμίλητο Νερό» είναι ένα τραγούδι για τη λεβέντικη κρητική ψυχή, ερμηνευμένο από τον δημιουργό του, Χάρη Φασουλά και τον τεράστιο Ψαραντώνη.
Λίγα λόγια για τον Χάρη Φασουλά
Ο Χάρης Φασουλάς γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1982, στ’ Ανώγεια Ρεθύμνης, όπου και μεγάλωσε. Από τα παιδικά του κιόλας χρόνια, επηρεάστηκε έντονα από την ιδιαίτερη μουσική παράδοση του τόπου του, καθώς και από τους σπουδαίους εκπροσώπους της Ανωγειανής μουσικής κουλτούρας, εκείνης της εποχής.
Προερχόμενος από μουσικόφιλη οικογένεια, στην ηλικία των 17 χρόνων ξεκίνησε δειλά-δειλά τα πρώτα του βήματα στη μουσική. Η γλυκιά μελωδία του μαντολίνου, κατάφερε τελικά να τον κατακτήσει και αυτοδίδαχτος πια, αρχίζει το δικό του μουσικό ταξίδι.
Η επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι και τη μουσική ξεκίνησε το 2005, με κορυφαία στιγμή την πρώτη του δισκογραφική δουλειά «Αρχής Αγέρας» σε συνεργασία με τον Αντώνη Κοντόκαλο, που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2011.
Έπειτα, ακολούθησαν εμφανίσεις σε όλη την Κρήτη, αλλά και σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ταξίδι φως μου είναι η ζωή» κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2014.
Κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από την MLK.
ΑΜΙΛΗΤΟ ΝΕΡΟ
Ο νους δε ‘ναμαζώνεται
δε λέει να μερώσει
κι έχουν χιλιάδες λογισμοί
τη σκέψη μου πλακώσει
Η σκέψη πάλι εμπέρδεσε
κι εκόλλησε στα ίδια
Θε μου και δως μου δύναμη
γιατί θα βγουν παιχνίδια
Βρυχάται μέσα το θεριό
κι ο πόνος ξεχειλίζει
μα ποιο λιοντάρι σε κλουβί
να φύγει δεν ελπίζει
Στση λευτεριάς τον ουρανό
ποθώ να ξαποστάσω
‘πο πάθη αλάργο και καημούς
ίσως εκεί ν’ αγιάσω
Κι όμως τ’ αμίλητο νερό
πάλι εποτίσανε με
κι οι πεθυμιές μου ερίζωσαν
βαθιά κι εσκάσανε με
*Λεξιλόγιο:
Δε ‘ναμαζώνεται = Δε συμμαζεύεται
Λογισμοί = Σκέψεις
Εμπέρδεσε = Μπέρδεψε
Αλάργο = Μακριά
Πεθυμιές = Επιθυμίες