Οι νεοσύστατοι «Δραπέτες» αποτελούν τη σύμπραξη δύο ταλαντούχων αδελφών, της Δήμητρας και του Κώστα Σάββα, που με γνώμονα το πάθος του για τη στιχουργία και το τραγούδι ξεκίνησαν το καλλιτεχνικό τους ταξίδι πειραματιζόμενοι με ένα διαφορετικό ύφος μουσικής.
Στην πρώτη τους επίσημη γνωριμία με το κοινό, επέλεξαν να μας συστηθούν με το τραγούδι «Σαν το κερί», το οποίο αποτελεί μια συνύπαρξη σύγχρονου ήχου με το κλασικό λαϊκό τραγούδι. Ο Γιώργος Νταλάρας αγκάλιασε αυτή την προσπάθεια συμμετέχοντας στο τραγούδι στο οποίο μάλιστα ακούγεται ένα απόσπασμα του κλασικού του τραγουδιού “Το πεπρωμένο”. Πιο συγκεκριμένα, στο «Σαν το κερί», το οποίο στιχουργικά αποτελεί δημιούργημα του Κώστα Σάββα, ακούγεται επίσης με ιδιαίτερο τρόπο ένα απόσπασμα του κλασικού τραγουδιού του Γιώργου Νταλάρα «Το Πεπρωμένο».
Σύγχρονοι ήχοι και ρυθμικά beats «παντρεύονται», η φωνή της Δήμητρας και του Κώστα με την φωνή του Γιώργου σε ένα κομμάτι έκπληξη!
Το τραγούδι που πραγματεύεται τον έρωτα και την αγάπη στη σύγχρονη εποχή της αποξένωσης, αποσκοπεί να αποτελέσει μια ακτίνα «φωτός» σε όσους προσπαθούν να αναζητήσουν καταφύγιο από την αλλοτριωμένη καθημερινότητα.
Παράλληλα, κυκλοφορεί και το official music clip του τραγουδιού στο YouTube, σε σκηνοθεσία του καταξιωμένου Νίκου Σούλη.
Κυκλοφορεί από τη Minos EMI, a Universal Music Company.
Σα το κερί είμαι που σβήνει όταν δε σε έχω δίπλα μου
Καπνούς ρουφάω με λένε αλήτη
Κερνάω κρασί στο σπίτι μου
Κάτω απ’το φως του φεγγαριού σε γνώρισα νεράιδα και μου πες
Σβήσε τα αστέρια και έλα ξάπλωσε μαζί μου
Φωνές μες στο κεφάλι μου αλλά και παραισθήσεις πίσω σου χάος όταν φύγεις θα αφησεις
Της πόλης τα αγρια παιδιά τη νύχτα ξεμυτιζουν
Σε σοκάκια σκοτεινά τα όνειρα τους χτίζουν
Τους νανουριζε η θάλασσα γύρω απ’τη φωτιά
Ήτανε μάγκες που δεν είχαν πολλά
Εεε,έλα και μίλησε μου
Εεε,και μη με βαρεθείς
Εεε,μόνο μια φράση πες μου
Εεε,μακριά μου δε μπορείς
Εγκληματίες φόνοι
Εμπρηστες μέσα στην πόλη
Φωτιές παντού μέσα από την οθόνη τους βλέπω
Ψεύτικοι όλοι ναρκωμενοι εγκέφαλοι σε έναν κόσμο εικονικό περπατάνε ακεφαλοι
Πόλεμος για επιβίωση ξεπούλημα για χρήμα φτιάχνω χάρτινο καράβι που αντέχει το κύμα
Ξημερώνει και ακόμη ύπνο δε βρίσκω μου παν ζήσε το σήμερα η ζωή θέλει ρίσκοα το κερί είμαι που σβήνει όταν δε σε έχω δίπλα μου
Καπνούς ρουφάω με λένε αλήτη
Κερνάω κρασί στο σπίτι μου
Κάτω απ’το φως του φεγγαριού σε γνώρισα νεράιδα και μου πες
Σβήσε τα αστέρια και έλα ξάπλωσε μαζί μου
Φωνές μες στο κεφάλι μου αλλά και παραισθήσεις πίσω σου χάος όταν φύγεις θα αφησεις
Της πόλης τα αγρια παιδιά τη νύχτα ξεμυτιζουν
Σε σοκάκια σκοτεινά τα όνειρα τους χτίζουν
Τους νανουριζε η θάλασσα γύρω απ’τη φωτιά
Ήτανε μάγκες που δεν είχαν πολλά
Εεε,έλα και μίλησε μου
Εεε,και μη με βαρεθείς
Εεε,μόνο μια φράση πες μου
Εεε,μακριά μου δε μπορείς
Εγκληματίες φόνοι
Εμπρηστες μέσα στην πόλη
Φωτιές παντού μέσα από την οθόνη τους βλέπω
Ψεύτικοι όλοι ναρκωμενοι εγκέφαλοι σε έναν κόσμο εικονικό περπατάνε ακεφαλοι
Πόλεμος για επιβίωση ξεπούλημα για χρήμα φτιάχνω χάρτινο καράβι που αντέχει το κύμα
Ξημερώνει και ακόμη ύπνο δε βρίσκω μου παν ζήσε το σήμερα η ζωή θέλει ρίσκο