«Εδώ και πολλά χρόνια ήθελα να βγω από τη νοοτροπία του «πρέπει» και του τι είναι σωστό»…
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στον Κώστα Φροντιστή
Φωτογράφηση: Μαριανότα Χαρέμη
Music Corner – 12/4/2011
Η Ελένη Πέτα είναι μια τραγουδίστρια που πάντα αγαπούσα αλλά πίστευα ότι δεν έχει πάρει ότι της αξίζει σε αυτό τον χώρο, αν και υπάρχει δισκογραφικά από το 1993. Έχει τεράστιες δυνατότητες φωνητικά, έχει προσωπικότητα και πλήρη επίγνωση για ότι την αφορά και πάνω από όλα πολύ καλή αισθητική για τη μουσική και αυτό δε μπορεί να της το αμφισβητήσει κανείς. Το σημαντικό είναι ότι δεν έχει καεί από την υπερέκθεση του δήθεν lifestyle, γιατί πολύ απλά, συνειδητά, δεν αποτελεί μέρος αυτού. Η μεγαλύτερη μου όμως έκπληξη ήταν όταν ένιωσα πόσο προσιτός άνθρωπος είναι, πλήρως απαλλαγμένη από κάθε είδους κόμπλεξ και χωρίς ίχνος από σταριλίκι.
Η αφορμή για να βρεθούμε, ήταν η πρόσφατη κυκλοφορία του ξεχωριστού δίσκου “Duende” που έκανε με τον Παναγιώτη Μάργαρη, αλλά δε μείναμε εκεί… Μιλήσαμε για όλα, ένα ηλιόλουστο μεσημέρι Δευτέρας, στο πολυτελέστατο Club Lounge του Crowne Plaza Hotel, στη Μιχαλακοπούλου, κοντά στο κέντρο της Αθήνας.…
Music Corner: Σαν αφορμή για τη σημερινή μας συνάντηση έχουμε την πρόσφατη κυκλοφορία το δίσκου σου με τίτλο «Duende». Πρώτη και αναμενόμενη ερώτηση είναι, τι ακριβώς σημαίνει Duende;
Ελένη Πέτα: Κοίταξε… Duende είναι μια λέξη που επινόησε ο Lorca, για να περιγράψει τη μαγεία στην τέχνη. Σε κάθε είδους τέχνη θα έλεγα εγώ. Στην προκειμένη περίπτωση για εμάς, είναι τραγούδια από διάφορες χώρες του κόσμου, που αν και δε γνωρίζουμε τις γλώσσες, (εγώ γνωρίζω μόνο αγγλικά και λίγα ισπανικά), τολμήσαμε να τα ερμηνεύσουμε. Εχουμε τραγούδια από Πορτογαλία, από Μεξικό και από Ισραήλ που καταλαβαίνουμε μόνο το γενικό νόημα των στίχων. Είναι όλα τόσο δυνατά τραγούδια συνθετικά, που μετέπειτα γίνονται ακόμα πιο δυνατά, γνωρίζοντας και τους στίχους. Αυτό όμως που σε κερδίζει άμεσα, είναι το πόσο εμπνευσμένες συνθέσεις είναι. Παρ’ όλο που τα περισσότερα είναι μπαλάντες, έχουν φοβερή δυναμική και θεατρικότητα.
Music Corner: Άρα αυτή είναι η μαγεία της μουσικής;
Ελένη Πέτα: Ακριβώς. Εμάς τους Έλληνες, το πρώτο πράγμα που μας πιάνει συνήθως, είναι ο στίχος. Εδώ το πρώτο πράγμα που σε αγγίζει είναι η σύνθεση και η ερμηνεία γιατί αυτά τα τραγούδια είναι αβανταδόρικα. Πρέπει να έχεις κάποιες δυνατότητες για να τα ερμηνεύσεις γιατί είναι δύσκολα τραγούδια.
Music Corner: Αποδεικνύεις με αυτό τον τρόπο ότι η μουσική είναι διεθνής;
Ελένη Πέτα: Η μουσική έχει μια γλώσσα κοινή για όλους τους λαούς, οπότε αυτό έχει σημασία για εμένα. Και για αυτό τον λόγο κάναμε μαζί με τον Παναγιώτη Μάργαρη 14 τραγούδια, από τα οποία μόνο δύο ελληνικά, από τα άπειρα που κρίναμε ότι έχουν αυτό το «duende» και έτσι κυκλοφόρησε αυτή η δουλειά πριν ένα μήνα περίπου.
Music Corner: Το «Duende» νοιώθω ότι είναι ένα νέο ξεκίνημα, όπως έκανες και παλιότερα με τον δίσκο «Ίδια μάτια, άλλο βλέμμα». Ένοιωθες την ανάγκη για μια τέτοια αλλαγή;
Ελένη Πέτα: Πάντα έχω την ανάγκη αλλαγών. Δε μπορώ να διανοηθώ να κάνω διαρκώς τα ίδια πράγματα και θεωρώ ότι είναι και λίγο εξέλιξη αυτό. Μ’ αρέσει να ψάχνομαι σε διαφορετικά είδη μουσικής. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι σε επίπεδο δισκογραφίας, είχα μια σταθερότητα στο ύφος τα τελευταία χρόνια. Απλά τα τελευταία 10 χρόνια που εμφανίζομαι μόνη μου, έχω πειραματιστεί με διάφορα τέτοια τραγούδια και θεώρησα ότι είναι μια καλή στιγμή να βγει και ένας τέτοιος ξένος δίσκος γιατί ήταν επιθυμία μου.
Music Corner: Πιστεύεις ότι αυτός ο δίσκος θα μπορούσε να είχε βγει και νωρίτερα και απλά δεν υπήρχε το σωστό timing ή απλά απαιτούσε μια ωριμότητα που τώρα απέκτησες;
Ελένη Πέτα: Όλα χρειάζονται. Και η ωριμότητα και το σωστό timing και να είσαι σίγουρος γι’ αυτό που θες να κάνεις. Και αυτά τα συστατικά τα είχα το τελευταίο διάστημα και με οδήγησαν τα πράγματα εκεί. Αφήνω γενικά τα πράγματα να με πηγαίνουν μόνα τους και δεν εκβιάζω καταστάσεις.
Music Corner: Δε φοβήθηκες μήπως σε περίμεναν λίγο στη γωνία κάποιοι και πουν «πως από το pop, ερμηνεύει τώρα Θεοδωράκη και Pink Floyd»;
Ελένη Πέτα: Γενικά δε με ενδιαφέρει η κριτική. Και όταν νοιώσω ότι αυτό που κάνω με ευχαριστεί, τότε ακόμα περισσότερο δε με ενδιαφέρει ποιοι και που θα με στριμώξουν. Άλλωστε είμαι έξω από αυτό το σύστημα 11 χρόνια και κάνω τα δικά μου, σε ένα δικό μου δρόμο, με ανθρώπους που με εμπιστεύονται. Έχω μια μικρή ομάδα ανθρώπων που εμπιστεύονται αυτό που θέλω να κάνω και από εκεί και πέρα δε με ενδιαφέρει τι θα πουν οι παραέξω.
Music Corner: Υπάρχει δηλαδή κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος που ακούς περισσότερο τη γνώμη του ή βασίζεσαι και στο ένστικτο;
Ελένη Πέτα: Υπάρχει σίγουρα ο Πάνος Μπάρλος, που είναι ο παραγωγός μου τα τελευταία 7 χρόνια και πια δεν χρειάζεται ούτε να μιλάμε γιατί ξέρει ο ένας τον άλλο πολύ καλά. Υπάρχουν φίλοι μουσικοί που τους εμπιστεύομαι πολύ. Ακόμα και στο cd, το εξώφυλλο που το έκανε ο Πέτρος ο Παράσχης ή η φωτογράφος, είναι όλοι φίλοι μου…
Music Corner: Μου μοιάζει σαν μια δουλειά που έγινε παρεΐστικα και όχι με σκοπό να κυκλοφορήσει με το ζόρι ένας δίσκος.
Ελένη Πέτα: Ακριβώς… ήθελα να βγω πολλά χρόνια από αυτή τη νοοτροπία του «πρέπει» και του τι είναι σωστό. Υπήρχαν άνθρωποι που με επηρέαζαν προς μια διαφορετική κατεύθυνση και εγώ αντιστεκόμουν και επίσης υπήρχαν και πολλοί ανασταλτικοί παράγοντες στο να κάνω αυτό που με ευχαριστεί.
Music Corner: Γενικά ένας καλλιτέχνης πιστεύεις ότι πρέπει να μένει σταθερός στο ρεπερτόριο του ώστε να έχει σταθερό κοινό ή να πειραματίζεται για να μη βαριέται το κοινό του;
Ελένη Πέτα: Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να είναι σταθερός, απλά μπορεί να κάνει μικρές αποκλίσεις, να ελίσσεται δηλαδή. Πιστεύω ότι εγώ ενίοτε έκανα άγαρμπους ελιγμούς. Έπρεπε να μην είμαι τόσο απόλυτη κάποιες φορές, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να έχει σταθερό ρεπερτόριο για να μπορεί το κοινό του να τον ακολουθεί σε αυτό που κάνει.
Music Corner: Μέχρι σήμερα έχεις πάρει την αναγνώριση που περίμενες από το κοινό;
Ελένη Πέτα: Θα σου φανεί περίεργο αυτό που θα σου πω, αλλά και από μικρή ηλικία όταν ξεκίνησα, δεν περίμενα να πάρω κάτι. Ήταν κάτι που διασκέδαζα που το έκανα, απλά με λιγότερη επίγνωση όταν ξεκίναγα και με μεγαλύτερη όσο πέρναγαν τα χρόνια. Θα ήθελα ίσως να είχα κερδίσει περισσότερα πράγματα αναλογικά με το χρονικό διάστημα που υπάρχω, αλλά ξέρω ότι εγώ, εξ’ αιτίας του χαρακτήρα μου, ευθύνομαι γι’ αυτό.
Music Corner: Πιστεύεις ότι ίσως έφταιξαν και άλλοι στο πως σε χειρίστηκαν;
Ελένη Πέτα: Σίγουρα, αλλά πιστεύω ότι αν έχεις ένα χαρακτήρα που είναι ανοιχτός, κοινωνικός, επικοινωνιακός, βοηθιέσαι πολύ περισσότερο. Εγώ αντιθέτως είμαι ένας άνθρωπος πολύ κλειστός, δεν κάνω δημόσιες σχέσεις και αυτό με τραβάει πίσω. Η δουλειά αυτή δεν είναι αξιοκρατική, ώστε αν έχεις φωνή, να προχωράς. Μάλλον αυτό είναι το τελευταίο, το αν έχεις φωνή!
Music Corner: Θα ήταν καλύτερη η μουσική για εσένα αν δεν υπήρχε όλο αυτό το lifestyle;
Ελένη Πέτα: Εμένα έτσι κι αλλιώς με αφήνει αδιάφορη όλο αυτό το lifestyle, αλλά βλέπεις ότι στην Ελληνική πραγματικότητα, ο τραγουδιστής καλείται να τα κάνει όλα μόνος του, από το στυλ, τις δημόσιες σχέσεις μέχρι και τα οικονομικά του.
Music Corner: Δεν υπάρχουν όμως και τραγουδιστές που είναι «φτιαγμένες εικόνες» από άλλους;
Ελένη Πέτα: Ε ναι, δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Κάποιοι το δέχονται αυτό γιατί θέλουν να το κάνουν. Δεν νομίζω κάποιον να τον φτιάχνουν οι δισκογραφικές εταιρείες χωρίς να θέλει ο ίδιος. Άλλωστε οι άνθρωποι που έχουν πετύχει, δεν το έκαναν τυχαία. Ήθελαν και πέτυχαν.
Music Corner: Ποιος δίσκος σου πιστεύεις ότι δεν πήρε την αναγνώριση που του άξιζε;
Ελένη Πέτα: Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω πιστεύω πως αυτό συνέβη στους περισσότερους δίσκους μου! Ο δίσκος «Ίδια μάτια, άλλο βλέμμα» σημείωσε τη μεγαλύτερη επιτυχία, αλλά και πάλι όχι όση του άρμοζε, γιατί ήταν μια πραγματικά εξαιρετική δουλειά και κάτι πολύ καινούριο για τα δεδομένα τότε. Και πάλι όμως δεν υπήρχα εγώ, αλλά μόνο τα τραγούδια που έπαιζαν. Επίσης ο δίσκος «Δυνατά», θεωρώ ότι ήταν από τις καλύτερες pop δουλειές που έχω κάνει. Ήταν μια εξαιρετική δουλειά που ατύχησε τρομερά.
Music Corner: Η ουσιαστική αναγνώριση ήρθε στον τρίτο σου δίσκο. Σε είχε προβληματίσει αυτό μέχρι τότε;
Ελένη Πέτα: Κοίτα, το «Μπλε ταξίδια» ήταν μια πολύ καλή δουλειά για ντεμπούτο, με την οποία με γνώρισε ο κόσμος. Το «Αμάν και γιαλέλι» από την άλλη ήταν μια ατυχής επιλογή γιατί τότε άκουσα καθαρά την δισκογραφική που πίστευε ότι έπρεπε να βάλουμε και κάποια πιο λαϊκά τραγούδια. Αυτή η δουλειά δεν έπρεπε να βγει ποτέ και ήταν και σαν να μη βγήκε. Γι’ αυτό ήμουν και προβληματισμένη για το τι έπρεπε να κάνω. Έτσι έφυγα από τη Minos και πήγα τότε στη Universal, που μαζί με τον Κώστα Καλημέρη, μιλούσαμε την ίδια γλώσσα και επικοινωνούσαμε. Είμαστε ανασφαλείς ξέρεις και θέλουμε να ξέρουμε ότι έχουμε έναν άνθρωπο που μας πιστεύει και γι’ αυτό πέτυχε αυτό το βήμα με τον Κώστα Καλημέρη.
Music Corner: Τη μουσική τη βλέπεις ονειροπόλα ή βλέπεις την σκληρή πραγματικότητα της;
Ελένη Πέτα: Όχι, γενικά είμαι οπαδός της “σκληρής αγάπης”. Δεν ονειροπολώ, θέλω να βλέπω ρεαλιστικά τα πράγματα και όχι να εθελοτυφλώ.
Music Corner: Σταμάτησες ποτέ να βλέπεις τη μουσική σαν χόμπι και την είδες σαν επάγγελμα;
Ελένη Πέτα: Είναι επάγγελμα γιατί ζω από αυτό. Απλά έχω μια περίεργη σχέση που ενώ είναι επάγγελμα και ζω από αυτό, είναι σαν να κινούμαι χομπίστικα. Είναι ίσως που δεν κυνηγάω συνέχεια να είμαι μέσα στα πράγματα και να δουλεύω ασταμάτητα. Προτιμώ να κάνω πιο ποιοτικά πράγματα παρά ποσοτικά. Και αυτό καταλαβαίνεις ότι έχει και το κόστος του.
Music Corner: Έχεις σκεφτεί τον εαυτό σου χωρίς μουσική;
Ελένη Πέτα: Δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς μουσική. Είμαι από παιδί μέσα σε αυτό οπότε και πάλι με τη μουσική θα ασχολιόμουν αν κάτι δεν πήγαινε καλά. 
Δε θα μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό.
Music Corner: Βλέποντας όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, θα μπορούσες να ζήσεις σε κάποια άλλη χώρα;
Ελένη Πέτα: Πολύ άνετα. Σαν ιδέα είναι πολύ ωραία γιατί και σαν παιδί ήθελα πάντα να φεύγω, αλλά ποτέ δεν το κατάφερνα. Δε θα μπορούσα βέβαια να ζήσω σε χώρες που δεν έχουν ήλιο, αυτή την ομορφιά δηλαδή που έχει η χώρα μας. Σε Ισπανία, Ιταλία για παράδειγμα θα μπορούσα να ζήσω, σε αντίθεση με χώρες σαν την Αγγλία. Μεγαλώνοντας πάντως σκέφτομαι ότι σαν την Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά, απλά η νοοτροπία χαλάει αυτή τη χώρα που θα μπορούσε να είναι η πιο όμορφη από όλες.
Music Corner: Δε μιλάω βέβαια να μείνεις έξω για να κάνεις διεθνή καριέρα…
Ελένη Πέτα: Αυτό λέω κι εγώ, να ζήσω έξω. Έτσι κι αλλιώς η διεθνής καριέρα για να συμβεί πρέπει να είσαι πολίτης ξένης χώρας. Είναι αυταπάτη να μη μπορείς να είσαι στη νοοτροπία του λαού που θες να κάνεις καριέρα και ωστόσο να νομίζεις ότι θα κάνεις διεθνή καριέρα. Πρέπει να ζεις και να κινείσαι εκεί.
Music Corner: Είπες πριν ότι είσαι κλειστή σαν χαρακτήρας. Πιστεύεις ότι η επαφή με τον κόσμο σε έχει βγάλει λίγο από το καβούκι σου ή σε έκλεισε περισσότερο;
Ελένη Πέτα: Ουσιαστικά δεν έχω άμεση επαφή με τον κόσμο. Είμαι σε απόσταση από τον κόσμο οπότε αυτό το πράγμα δεν επηρεάζει τον χαρακτήρα μου. Όταν είμαι πάνω στην σκηνή απευθύνομαι στον κόσμο αλλά δεν υπάρχει εξοικείωση με αυτόν, απλά υπάρχει μια στιγμιαία επικοινωνία. Αλλά όταν τελειώσει αυτό, πας πίσω εκεί που είσαι μόνος σου.
Music Corner: Το πιο αγαπημένο μου τραγούδι σου, είναι το «Τι μου ‘χει λείψει». Τι σου έχει στερήσει η μουσική;
Ελένη Πέτα: Δε μπορώ να είμαι αχάριστη. Δεν μου έχει στερήσει τίποτα η μουσική, αντιθέτως όλο αυτό ήταν και υπέρβαση για το χαρακτήρα μου. Αν δεν είχα ασχοληθεί με τη μουσική, θα με είχε φάει ο χαρακτήρας μου και θα ήμουν ακόμα πιο κλειστή και πιο δυστυχισμένη. Ενίοτε αυτή η δουλειά σου δίνει πολύ μεγάλες χαρές και δυνατότητες να συναντήσεις ανθρώπους που είναι σημαντικοί για τη ζωή σου.
Music Corner: Η ίδια η ζωή σου έχει στερήσει κάτι;
Ελένη Πέτα: Όχι και θα σου πω γιατί. Γιατί η υγεία είναι το σημαντικότερο πράγμα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Όσο έχει την υγεία του μπορεί να κάνει τα πάντα. Θεωρώ ότι η ζωή μου έχει δώσει και τραγικά περιστατικά αλλά γενικότερα μου χαρίζει ωραία πράγματα.
Music Corner: Έχεις ένα tattoo που σημαίνει «Να ζεις το σήμερα». Τι έχεις μάθει να απολαμβάνεις από το σήμερα;
Ελένη Πέτα: Τον ελεύθερο χρόνο. Και αυτό είναι κάτι που το συνειδητοποίησα πριν δυο χρόνια, ένα πρωινό που είχα βγει μόνη μου για καφέ, γιατί το κάνω πολύ συχνά. Έβλεπα λοιπόν όλο τον κόσμο να τρέχει και σκεφτόμουν ότι οι περισσότεροι, είναι στη δουλειά τους, τρέχουν, πιέζονται, αγχώνονται και εγώ έχω την πολυτέλεια να κάθομαι και να πίνω καφέ!
Music Corner: Δε ζεις δηλαδή για να δουλεύεις, αλλά δουλεύεις για να ζεις.
Ελένη Πέτα: Αυτό ακριβώς. Η υγεία και ο προσωπικός χρόνος είναι πολύτιμα αγαθά.
Music Corner: Και που αλλού ξοδεύεις τον ελεύθερο χρόνο σου;
Ελένη Πέτα: Σε απλά πράγματα… Θα πάω γυμναστήριο, σινεμά, θέατρο ή μπορεί να κάθομαι και να κοιτάζω και το ταβάνι! Είμαι και του σπιτιού βέβαια πολύ.
Music Corner: Τα επαγγελματικά τα σκέφτεσαι και νοιώθεις ευτυχισμένη για τα κεκτημένα ή αγχώνεσαι για τα επόμενα;
Ελένη Πέτα: Δεν κάθομαι ποτέ να σκεφτώ τι έχω κάνει και να το απολαύσω. Όπως και τώρα το μυαλό μου έχει αρχίσει να τρέχει στο επόμενο. Είμαι δημιουργικός άνθρωπος και θέλω να νοιώθω ότι δουλεύει το μυαλό μου. Δε θέλω να επαναπαύομαι.
Music Corner: Έχεις όνειρα για το μέλλον, έστω με τη μορφή στόχων;
Ελένη Πέτα: Όνειρα όχι. Ούτε στόχους με την έννοια ότι θέλω να πετύχω αυτό το πράγμα σε ένα συγκεκριμένο διάστημα, γιατί ξέρω ότι όσο και να θέλει ένας άνθρωπος κάτι, αν δεν τον ευνοήσουν κι άλλοι παράγοντες, δεν πρόκειται να γίνει. Είμαι άνθρωπος που το μυαλό μου λειτουργεί προς διάφορες κατευθύνσεις, αλλά αφήνω τα πράγματα να με οδηγήσουν μόνα τους, χωρίς να βάζω στόχους. Και ίσως επειδή δε βάζω στόχους, να μην έχω πετύχει πράγματα που άλλοι περίμεναν να πετύχω. Ο μόνος στόχος μου, είναι να μπορώ να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν.
Music Corner: Έχεις συμμετάσχει και στις συναυλίες του Youssou n’ Dour και του Al Di Meola στην Ελλάδα…
Ελένη Πέτα: Να αλλά αυτοί δεν ήταν στόχοι. Προέκυψαν και ήταν το πιο ωραίο πράγμα.
Music Corner: Τώρα ο Al Di Meola, ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες, παίζει στον δίσκο σου. Σου έχουν γράψει τραγούδια από την άλλη, η Αλεξίου, ο Βαρδής, ο Μιχάλης Δέλτα, ο Κορκολής και πολλοί άλλοι. Για εσένα μεγαλύτερη καταξίωση είναι να σε αναγνωρίζει ο κόσμος ή να σε εμπιστεύονται οι συνάδελφοι σου;
Ελένη Πέτα: Νομίζω και τα δύο τα ζητάει κανείς. Βεβαίως και θέλω και οι συνάδελφοι μου να καταλαβαίνουν τι κάνω και να το αναγνωρίζουν. Και από την άλλη και ο 
κόσμος είναι το κυριότερο να μπορεί να σε αναγνωρίζει και να καταλαβαίνει τι κάνεις, γιατί στον κόσμο είναι πιο καθαρή η ματιά του. Άμα δεν υπάρχει ο κόσμος δεν υπάρχεις ούτε εσύ.
Music Corner: Δυσκολεύτηκες ωστόσο να πείσεις τον κόσμο ή τους συναδέλφους σου, για το ποιο είναι το στυλ σου, ύστερα από κάποια αρχικά λάθη που έκανες;
Ελένη Πέτα: Τους συναδέλφους σίγουρα… Γιατί ο κόσμος αυτό που του δίνεις το βλέπει καθαρά, σε αντίθεση με συναδέλφους που πάντα έχουν και δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Κάποιοι είναι κακοπροαίρετοι, άλλοι έχουν κόμπλεξ και δεν είναι χαλαροί και είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα. Δε βγήκε ποτέ κάποιος από τον κόσμο να πει «Α, η Ελένη Πέτα που έκανε στροφή στην καριέρα της». Όλοι αντιθέτως μου λένε, τι ωραίο τραγούδι είναι αυτό…
Music Corner: Δε σε έχει πειράξει που ακόμα κάποιοι ασχολούνται με τις εμφανίσεις που έκανες αρχικά σε πιο λαϊκά σχήματα, ενώ έχεις αλλάξει χώρους εδώ και πολλά χρόνια;
Ελένη Πέτα: Αυτό είναι πολύ αστείο, γιατί πιστεύω πως ότι έκανα, το έκανα με αξιοπρέπεια σε όποιο χώρο και αν βρισκόμουν. Ακόμα και με τον Νότη Σφακιανάκη που είχα εμφανιστεί… Ο Νότης είχε έρθει και με είχε δει πριν στις «Μάγισσες» που ήμουν με τον Σαββιδάκη και πήρε αυτό ακριβώς που έκανα εκεί, που έπαιζα βιολοντσέλο δηλαδή, και το μετέφερε αυτούσιο σε ένα πιο μεγάλο χώρο, στο REX. Άρα το ίδιο έκανα παντού. Αλλά γελάω με κάποιους που κάνουν μεγαλύτερα “τέρατα”, αλλά το κάνουν ενώ έχουν ήδη ένα στυλ πολλά χρονιά και είναι καταξιωμένοι στη συνείδηση του κόσμου. Και έτσι δείχνουν να προδίδουν και τη δική τους ταυτότητα και τον κόσμο που τους έχει ακολουθήσει. Παλιά με πείραζε η γνώμη τους γιατί εγώ παντού το ίδιο πράγμα έκανα, ότι χώρος και να ήταν, τώρα όμως δε με αφορά καθόλου το τι πιστεύουν.
Music Corner: Για να επιστρέψουμε στον δίσκο, πως προέκυψε η συνεργασία με τον Al Di Meola;
Ελένη Πέτα: Κοίταξε, ήταν μια ιδέα του Παναγιώτη Μάργαρη, ο οποίος βέβαια τον θαύμαζε σαν κιθαρίστας. Έτσι ο παραγωγός μας απευθύνθηκε σε αυτόν, του έδειξε βίντεο μας και υλικό με το τι κάνουμε και τι θέλουμε να κάνουμε και δέχτηκε να συνεργαστεί μαζί μας. Όταν μάλιστα κλείστηκαν και τα live του εδώ στο Gazarte, θελήσαμε να ανοίξουμε τις συναυλίες του και το δέχτηκε και αυτό. Είναι αυτό που σου λέω, ότι οι πραγματικά σπουδαίοι καλλιτέχνες, δεν έχουν να φοβηθούν και είναι γενναιόδωροι. Εδώ να σου πω την αλήθεια στην Ελλάδα, δεν το έχω συναντήσει πολύ αυτό. Ο Youssou n’ Dour από την άλλη, έκανε μια συναυλία με τόσο κόσμο από κάτω και προτίμησε εμένα και όχι κάποια άλλη πιο γνωστή, γιατί άκουσε τη φωνή μου και είπε ότι του κάνω.
Music Corner: Είναι από τις μεγαλύτερες συνεργασίες σου αυτές;
Ελένη Πέτα: Ναι, οι σπουδαιότερες… Όπως και στο θέατρο Κάππα, που παίξαμε μαζί με την Isabel Parra από τη Χιλή, είναι και αυτό μεγάλη στιγμή και τις βάζω όλες στην κορυφή. Και έχω να σου πω ότι πρόκειται για τρεις σπουδαίους καλλιτέχνες και τρεις σπουδαίους ανθρώπους. Δεν είδα καμία δυσκολία στην συναναστροφή μαζί τους.
Music Corner: Αν ερχόταν κάποιος από μια άλλη χώρα, που δεν σε ήξερε, ποιο τραγούδι σου θα του έδειχνες για να καταλάβει ποια είσαι και τι κάνεις;
Ελένη Πέτα: Σίγουρα το «τι μου ‘χει λείψει» το οποίο και το αγαπώ πάρα πολύ, όπως και το «ισόγειο».
Music Corner: Είναι περίεργο αυτό με το «τι μου ‘χει λείψει» γιατί είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι, που αρέσει σε πολύ κόσμο, χωρίς ωστόσο να έχει γίνει επιτυχία.
Ελένη Πέτα: Μα είναι τραγούδι που λέω πάντα στις συναυλίες μου και περνάει πολύ στον κόσμο. Δεν είναι περίεργο που ενώ δεν παίχτηκε ποτέ σε ραδιόφωνα όπως παίχτηκε για παράδειγμα το «εγώ αυτό που ξέρω», το αγάπησε τόσο πολύ ο κόσμος;
Music Corner: Μα το ότι παίζεται ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλό.
Ελένη Πέτα: Ακριβώς! Είναι τι προωθείται στα ραδιόφωνα και τίποτα άλλο…
Music Corner: Οι τόσες ξένες γλώσσες που τραγούδησες στο Duende, ήταν επίπονη διαδικασία;
Ελένη Πέτα: Έχασα …και τη δική μου γλώσσα!!! (γέλια) Όχι, εντάξει, ήταν τέλεια εμπειρία…
Music Corner: Προσπάθησες να μάθεις και παραπάνω ή έμεινες στους στίχους;
Ελένη Πέτα: Όχι. Ας πούμε στα Ισπανικά, προσπάθησα να μάθω μόνη μου και παραπάνω. Πήρα μόνη μου μια μέθοδο και έμαθα αρκετά γιατί είναι εύκολη γλώσσα. Αλλά μετά αν δεν έχεις και με ποιον να τα μιλήσεις, δεν έχει νόημα. Πρέπει να έχεις τριβή με τη γλώσσα και σημαντικό είναι να βρεθείς σε χώρα που να μπορείς να την εξασκείς.
Music Corner: Τώρα που έκανες το πείραμα με επανεκτελέσεις ξενόγλωσσων κομματιών, θα κυκλοφορούσες και ένα δικό σου ξενόγλωσσο τραγούδι με πρωτότυπη σύνθεση στην Ελλάδα;
Ελένη Πέτα: Ίσως αργότερα, ένα τέτοιο τραγούδι να μπορούσε να ενταχθεί σε κάποιο δίσκο μου, απλά μέχρι τώρα δεν είχε προκύψει.
Music Corner: Και για να κλείσουμε, ύστερα και από την κυκλοφορία του Duende, τι να περιμένουμε από ζωντανές εμφανίσεις;
Ελένη Πέτα: Συνεχίζουμε συναυλίες με τον Παναγιώτη Μάργαρη σε διάφορα μέρη. Στην Αθήνα θα παίξουμε στο ίδρυμα Κακογιάννη στις 13 και 14 Μαΐου. Παίξαμε ήδη μια φορά στο ίδρυμα Κακογιάννη και πήγε εξαιρετικά και είπαμε να το επαναλάβουμε. Θα κάνουμε βέβαια και καλοκαιρινή περιοδεία, αλλά θέλουμε από το χειμώνα να παίξουμε σταθερά σε κάποιο χώρο. Φέτος παίξαμε στο θέατρο Κάππα, αλλά δεν ήταν σταθερές οι εμφανίσεις και αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα καλό γιατί μπερδεύαμε τον κόσμο. Εκεί που έπαιρνε τα πάνω της η παράσταση, σταματούσαμε και παίζαμε ξανά τον επόμενο μήνα και μετά το μεθεπόμενο. Χρειάζεται όμως μια συνεχόμενη ροή για να αποκτήσει η παράσταση το κοινό της.
Music Corner: Και μετά αυτό θα λειτουργήσει σαν κρίκος, από στόμα σε στόμα, για να έρθει κι άλλος κόσμος;
Ελένη Πέτα: Ακριβώς. Εμείς δεν περιμένουμε κάτι ούτε από την τηλεόραση, ούτε από το ραδιόφωνο. Περιμένουμε μόνο από τις live εμφανίσεις. Αν τα πας καλά εκεί συνεχίζεις, αλλιώς σταματάς.
Music Corner: Θέλω να σε ευχαριστήσω πολύ για τη συνέντευξη Ελένη. Χάρηκα πάρα πολύ!
Ελένη Πέτα: Κι εγώ σε ευχαριστώ Κώστα μου…
——————-
*** Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο «Crowne Plaza Athens City Centre» για τη φιλοξενία (www.cpathens.com / Μιχαλακοπούλου 50, Αθήνα / 210.7278000)…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…