Η Ελευθερία Μπαργιώτα μας παρουσιάζει το πρώτο της single με τίτλο «Οι Δίπλα».
Με μια ιδιαίτερη αισθητική και βαθιά συναισθηματική ερμηνεία, από την Ελεθευρία Μπαργιώτα, το τραγούδι «Οι Δίπλα» εξερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις και τις λεπτές ισορροπίες που τις διέπουν.
Το τραγούδι φέρει ένα συνοθύλευμα από ελληνικές και ξένες μουσικές καταβολές της καλλιτέχνιδας δημιουργώντας έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα οικείος και φρέσκος. Οι στίχοι, γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα, αγγίζουν θέματα όπως η αποξένωση, η επιθυμία για σύνδεση και η αναζήτηση της αλήθειας στις σχέσεις μας με τους άλλους, όπου υπογράφει η ερμηνεύτρια.
Το βίντεο κλιπ σκηνοθέτησε ο ταλαντούχος Νίκος Χριστοδούλου που με τη κινηματογραφική ματιά του ανέδειξε τη θεματολογία πίσω από το κομμάτι και την ανάγκη εκφρασης της καλλιτεχνιδας.
Η ανάγκη για σύνδεση με το κόσμο έρχεται σε σύγκρουση με την ανάγκη για μοναχικότητα και επαφή με τον ίδιο τον εαυτό. Και τα δύο αναγκαία αλλά και τα δύο με ένα κόστος. Αυτή η «μάχη» αποτυπώνεται στο κομμάτι με τις εναλλαγές στη τοποθεσία (πόλη/κόσμος vs δάσος/μοναξια), στο χρωματισμό των σκηνών, και φυσικά στη διάθεση της ερμηνεύτριας.
Μουσική – Στίχοι: Ελευθερία Μπαργιώτα
Οι δίπλα κάλεσαν κόσμο πολύ,
Κέρναγαν μπύρες και πίναν κρασί
Μα εγώ δεν ήμουν για αυτούς εκλεκτή
Και κάθισα εδώ να κοιτώ τη σιωπή
Πως θα χαλάσω αυτή τη χαρά
Ίσως καλέσω τα περιπολικά
Και θα γελάω σαν διαλυθούν βιαστικά
Σαν πάρω στη σιωπή μου όλη τη γειτονιά
Ουου πως θα πάω εκεί που κάποιοι ζούνε και γελούν
Ουου πως μεθούν και πάλι βρίσκουν τρόπο να γυρνούν
Ουου πως τα άγρια που είδαν ξέρουν πάντα να ξεχνούν
Ουου πως τα χείλη ενώνουν και τις νύχτες δε πονούν
Και τότε ήρθε μια νύχτα υγρή
Μάλωναν και έσβηναν ως το πρωί
Όμως δεν άκουσε κανείς το γιατί
Και έμειναν όλοι να κοιτούν τη σιωπή
Και τότε κάλεσαν κόσμο πολύ
Γράψαν στη πόρτα πως το πάρτι είναι εκεί
Και την αφήσαν για μένα ανοιχτή
Μα σκόνταψα ξανά στο τελευταίο σκαλί
Ουου πως θα πάω εκεί που κάποιοι ζούνε και γελούν
Ουου πως μεθούν και πάλι βρίσκουν τρόπο να γυρνούν
Ουου πως τα άγρια που είδαν ξέρουν πάντα να ξεχνούν
Ουου πως τα χείλη ενώνουν και τις νύχτες δε πονούν
Ουου πως θα πάω εκεί που κάποιοι ζούνε και γελούν
Ουου πως μεθούν και πάλι βρίσκουν τρόπο να γυρνούν
Ουου πως τα άγρια που είδαν ξέρουν πάντα να ξεχνούν
Ουου πως τα χείλη ενώνουν και τις νύχτες δε πονούν