Γράφει η Ματίνα Φουντούλη
Φωτογραφίες: Αθηνά Γκούμα
Πώς θα ήταν ένα live της Νατάσσας Μποφίλιου χωρίς να ακούσεις Νατάσσα Μποφίλιου; Χωρίς δηλαδή να ακούσεις το “Εν λευκώ”, το “Κοίτα εγώ”, το “Μέτρημα”, τους “Επιζώντες”, τη “Βαβέλ”, το “Κρύψου” και τόσα ακόμα αγαπημένα; Δύσκολο, είναι ίσως η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο μυαλό.
Αν όμως έχεις γεννηθεί μέσα δεκαετίας του ’70 με τέλη δεκαετίας του ’80, αν στο παιδικό σου δωμάτιο σήμερα μπορεί να βρεις κάπου ξεχασμένες κασέτες που δεν έχεις που να τις παίξεις (αλλά ξέρεις τι να τις κάνεις!) με τον τίτλο “ελληνικά διάφορα” γραμμένο με τα καλά σου γράμματα στο πλάι, αν στις τότε οικογενειακές συγκεντρώσεις των γονιών σου, κάπου γύρω στα μεσάνυχτα, βρισκόσουν πάνω σε μια στοίβα παλτά στο υπνοδωμάτιο να προσπαθείς να κρατήσεις τα μάτια σου ανοικτά και να κρυφακούς παράλληλα τις συζητήσεις και τις μουσικές των μεγάλων στο σαλόνι παρέα με τα συνομήλικα παιδιά των φίλων τους, αν στα ταξίδια με το αυτοκίνητο για το χωριό έπαιζε μια κασέτα με τραγούδια μιας άλλης εποχής που σου φαινόταν πολύ μακρινή τότε… ε όχι μόνο θα απολαύσεις το παραπάνω live, αλλά θα ψάχνεις ξημερώματα Κυριακής μετά το live, …κασετόφωνο για να ακούσεις τις συλλογές και τις ηχογραφήσεις εκείνες που έγραφες τότε από το ραδιόφωνο.
Κάτι τέτοιες στιγμές είχαν μάλλον στο μυαλό τους η Νατάσσα, ο Θέμης και ο Γεράσιμος όταν ετοίμαζαν αυτή τη νέα τους παράσταση. Και αφού έφτιαξαν την παράσταση, έπρεπε να βρουν και το κατάλληλο σαλόνι. Τον οποίο και το βρήκαν στον νέο, φιλόξενο χώρο του Kremlino στον Πειραιά. Και ήταν τόσο όμορφο και ζεστό, που μικροπροβλήματα και ατυχίες της πρεμιέρας πέρασαν και δεν ακούμπησαν από το να χαλάσουν την ατμόσφαιρα της βραδιάς. Άλλωστε σε σαλόνι σπιτιού είμαστε, επιτρέπονται και δικαιολογούνται τα πάντα!
Συνολικά η βραδιά είχε 5 κασέτες και παράλληλα φωτογραφίες, videos, ιστορίες και εξομολογήσεις της οικοδέσποινας, αλλά και πρόσωπα και φίλους από τα παλιά. Μια οικοδέσποινα από αυτές που κάνουν τα πάντα για να περάσουν καλά οι καλεσμένοι της -κι ας καθυστέρησε σχεδόν 40 λεπτά να εμφανιστεί για να ξεκινήσει η παράσταση- μάλλον θα είχε άγχος ή θα περίμενε να χτυπήσει το κουδούνι και ο τελευταίος για να μην αρχίσει χωρίς αυτόν -στο τέλος όμως σίγουρα, όταν φύγουν όλοι, θα πέσει στο κρεβάτι κομμάτια από την κούραση, αλλά ευτυχισμένη που έκανε τους φίλους της να περάσουν τόσο καλά.
Δεν έχω αποφασίσει αν θέλω να αποκαλύψω τίτλους κασετών και τραγούδια -ένα από τα στοιχεία που κάνουν την παράσταση ξεχωριστή είναι αυτό της έκπληξης και η νοσταλγία που σε πιάνει όταν ξαφνικά ακούς εκείνο το κομμάτι που έπαιζε στο μπαράκι της παραλίας σε διακοπές μετά το Λύκειο ή το τραγούδι που είχες μάθει να ακούς πάντα κομμένο στο τέλος γιατί είχε μιλήσει ο παραγωγός και σου χάλασε την ηχογράφηση, οπότε και εσύ τον έκοψες!
Αλλά επειδή τα όμορφα πράγματα είναι πάντα ωραίο να μοιράζονται θα δώσω μόνο μερικά στοιχεία, τόσα όσα θεωρώ ότι είναι ικανά να σε πάνε την επόμενη Παρασκευή στον Πειραιά.
5 κασέτες λοιπόν, μέσα από τις οποίες ερωτευτήκαμε πολύ και αφιερώσαμε τραγούδια όπως παλιά, πατήσαμε το νούμερο 4 ενός παλιού τηλεκοντρόλ και κάτσαμε αναπαυτικά στον καναπέ ή το κρεβάτι του πατρικού μας για να δούμε τις αγαπημένες μας σειρές και να ακούσουμε τις μουσικές τους, πιάσαμε μια κιθάρα και ταξιδέψαμε νοητά στο νησί που κάναμε τις πρώτες μας διακοπές, ανάψαμε φωτιά στην παραλία και κάτσαμε εκεί τραγουδώντας μέχρι το ξημέρωμα, αφιερώσαμε χρόνο στους μουσικούς και τους “δημιουργούς μιας χώρας που δε ξέρει να ζει χωρίς να τραγουδά” όποια κι αν ήταν η κατάσταση στην οποία βρισκόταν, και φυσικά στο τέλος πιάσαμε τον διπλανό μας και χορέψαμε, χορέψαμε πολύ και για ζεσταθούμε εκτός των άλλων γιατί στο μεταξύ έξω από το Kremlino είχε ήδη ξεκινήσει η κακοκαιρία που μας προειδοποιούσε η τηλεόραση. Μας έμεινε όμως και ένα παράπονο για την… λογοκρισία που υπέστη ο Θέμης όσον αφορά το ένοχο παρελθόν του, τόσο μουσικά, όσο και τηλεοπτικά -κρατήσαμε όμως την υπόσχεση της Νατάσσας ότι θα του δώσει αυτήν την ευκαιρία σε κάποια από τις επόμενες παραστάσεις.
Αγαπημένες στιγμές; Φυσικά οι ερμηνείες του “Αν μ’ αγαπάς” της Τάνιας και του “Μπαρ το Ναυάγιο” της Αρλέτας, η στιγμή που όλη η παρέα συγκεντρώθηκε επί σκηνής σε μια φανταστική παραλία που είχε μετατρέψει το χαλί σε άμμο και τον καναπέ σε ξαπλώστρα -κι ας βρήκε τη στιγμή εκείνη να την κάνει για λίγο ο Γεράσιμος, γιατί… ε δεν του πολυαρέσουν αυτά μωρέ, όπως μας εξομολογήθηκε, η στιγμή που μόνο για λίγο ενέδωσε η Νατάσα στο παραπάνω ένοχο παρελθόν του Θέμη και τραγούδησαν παρέα τους “5 ανέμους” του Κορκολή και της Κωνσταντίνας, ο Μάνος Λοϊζος -φυσικά, ο Μάνος Λοϊζος που ήταν κι αυτός ανάμεσα στις κασέτες, και ένα encore, που αν και προβλέψιμο είναι κάθε φορά τόσο μα τόσο αληθινό. Γιατί ναι, όλα θα φανούν στο χειροκρότημα.
Και όντως, μέχρι στιγμής δεν έχω κάνει καμιά αναφορά στις ερμηνευτικές ικανότητες της Νατάσσας, τις μουσικές του Θέμη, την ποίηση του Γεράσιμου. Όλα αυτά, και οι τρεις έχουν πετύχει να είναι δεδομένα κάθε φορά που ξεκινάς να πας σε ένα νέο τους “παιδί”. Κάθε φορά πας για να δεις τι καινούριο σκέφτηκαν πάλι για να σε κρατήσουν και αυτή τη φορά κοντά τους. Γιατί κάθε φορά έχουν να σου προσφέρουν κάτι εντελώς διαφορετικό, έναν νέο στόχο να πετύχουν. Και έχουν και αγωνία στο τέλος για το αν ο στόχος επετεύχθη. Ε λοιπόν, ναι. Νομίζω ότι και αυτή τη φορά ο στόχος πέτυχε. Κάτι θυμηθήκαμε από τον εαυτό μας, κάτι τραγουδήσαμε παρέα. Και επειδή λόγω όλων των παραπάνω θα έχετε καταλάβει ότι μια ηλικία την έχουμε και όλο και κάτι ξεχνάμε πια, για όσα δε θυμηθήκαμε έχουμε και τα επόμενα ΠαρασκευοΣάββατα στη διάθεσή μας για τα υπόλοιπα.
ΥΓ: Α ναι. Είχε και μια άλλη στιγμή που σε έκανε να χαμογελάσεις, ενός επίσης πολύ αγαπημένου ανθρώπου που αν και εντελώς απών από τους συντελεστές της παράστασης, έχει πάντα τον τρόπο να βρίσκεται συνεχώς μπροστά σου. Δε θα αποκαλύψω άλλα. Μόνο θα ζητήσω να μη βιαστείτε να φύγετε όταν πέσουν οι τίτλοι στο τέλος, όπως στο σινεμά. Μείνετε στη θέση σας μέχρι να δείτε και το τελευταίο όνομα. Και τότε θα καταλάβετε. Θα καταλάβετε γιατί σε καμιά 30ετία από σήμερα δε θα υπάρχει αντίστοιχο live “Ελληνικά διάφορα” χωρίς Νατάσσα, χωρίς Ελεωνόρα, χωρίς Φοίβο, χωρίς Κωστή, χωρίς Πάνο, χωρίς Ματούλα, χωρίς Μαρία, χωρίς Βιολέτα, χωρίς Πένυ… χωρίς… χωρίς…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…