Γράφει η Μάρω Παναγή
Φωτογραφίες: Μάρω Παναγή
«Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μαγνητόφωνο» έγραψε κάποτε σε μια έκθεση δημοτικού ο Πέτρος Μάλαμας.
Ασχολήθηκε με το θέατρο και τις τέχνες για να καταλήξει στα χέρια του η πολυπόθητη κιθάρα που μικρός θαύμαζε στο σαλόνι του. Ξεκίνησε με διασκευές ρεμπέτικων και παραδοσιακών και πλέον έχουν κυκλοφορήσει δύο προσωπικές δισκογραφικές του δουλειές.
Μια ασυνήθιστη φιγούρα και γιομάτη παράξενα παρουσία. Ερμηνεύει με εικαστικό τρόπο μελωδίες και λόγια και αρκεί μόνο το εκφραστικό του μέταλλο για να μεταδώσει τα συναισθήματα και τις εικόνες που πλάθει.
Τον συναντήσαμε την Πέμπτη 21 Δεκέμβρη στο Skrow theater, ένα ιδιαίτερο θέατρο στο Παγκράτι, παρέα με τον Νίκο Παπαϊωάννου στο τσέλο και το πληκτράκι. Η συντροφική αυτή σύμπραξη θύμισε παλαιότερες κοινές διαδρομές των δύο. Με δυο έγχορδα, μια κιθάρα κι ένα τσέλο, έμοιαζαν σαν να ξεπήδησαν από τον βράχο που δέσποζε πίσω τους, από μια εποχή μακρινή όπου λίγες νότες και μια ιστορία έφτιαχναν ολόκληρους κόσμους.
Στο Skrow Theater μία φορά το μήνα ένας καλλιτέχνης δημιουργεί ένα μίνι κονσέρτο. Πρόσωπα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής, με διαφορετικές καταβολές, παρουσιάζουν μια καινούργια παράσταση κι αγκαλιάζουν τον πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα του χώρου.
Για τον Πέτρο Μάλαμα η μουσική εξημερώνει. Η παράσταση «Ένας φανταστικός χαρακτήρας» ουσιαστικά χωριζόταν σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος το παλιό δίδυμο έπαιξε τραγούδια του Πέτρου. Από τον καινούργιο του δίσκο «Κοιτάσματα» ακούστηκαν διάφορα κομμάτια με καινούργιες, πιο ήρεμες κι αισθαντικές ενορχηστρώσεις, ενώ άλλα αγαπημένα από τον πρώτο του πολύ εσωτερικό δίσκο «Καναδέζα», όπως τα Κυκλάμινα, το Οξυγόνο και η Μόνη, αναδείχθηκαν με το ατμοσφαιρικό τοπίο του χώρου. Μίλησαν γι’ αγάπη, θύμισαν καλοκαιρινή θάλασσα. Έδιωξαν για λίγο τη βαβούρα των έξω και μια γωνιά ησυχίας φώλιασε μέσα μας.
Η περιπλανώμενη Βάσω, οι δοξαριές και οι ιστορίες για τον Αδάμ και τον κόσμο οδήγησαν στο δεύτερο μέρος της παράστασης-συναυλίας. Κάνοντας πολλά αστεία για τον πατέρα του, Σωκράτη Μάλαμα, τραγούδησε το «Έτοιμη γιορτή» από τον καινούργιο δίσκο του Σωκράτη «Κάτοπτρα». Με άλλα τραγούδια, έπειτα, μυρίσαμε λίγη αρμύρα από τη χειμωνιάτικη Νίσυρο και συναντήσαμε ιδιοφυή τρέλα ρώσικου ψυχιατρείου. Η ενορχήστρωση και ερμηνεία που ξεχώρισε ήταν αυτή της Γυφτοπούλας ενός τραγουδιού που γράφτηκε το 1934 από τον οδοντίατρο Γιώργο Μπάτη. Τζουράς και πληκτράκι, η βαθιά φωνή του Μάλαμα, γυρίσματα τρυφερά σαν ψίθυροι, κρυφό γρέζι κι ολόκλειστα τα μάτια.
Τα κλείσαμε κι εμείς. Κι αφεθήκαμε σε μια φτερωτή βόλτα, σκάψαμε εκεί όπου αποφεύγαμε κι ήρθε ίσως κάποια παραδοχή νοσταλγίας. Η βραδιά έκλεισε όμορφα με την παρουσία του ταλαντούχου κιθαρίστα Κώστα Παντέλη. Μετά την πλούσια ενορχήστρωση του Γκράντε οι τρεις μουσικοί έπαιξαν διασκευασμένο το «Τραγούδι του παλιού καιρού».
«Σηκώσου, να ζωντανέψεις πάλι μια πηγή που καρτερεί στο βράχο το δικό σου» έγραψε ο Νίκος Γκάτσος.
Λοιπόν, δεν είδαμε ποτέ αρκετά από ερήμους και κύματα…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…