Γράφει η Ειρήνη Χατζημαργαρίτη
Το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου ήταν η προγραμματισμένη πρεμιέρα για τη Δήμητρα Γαλάνη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τη Γιώτα Νέγκα. Όσοι από εμάς έχουμε την παραμικρή ιδέα για την πορεία έστω και μιας εκ των τριών κυριών του ελληνικού τραγουδιού, περιμέναμε αυτή την πρεμιέρα με ανυπομονησία. Τρεις μεγάλες φωνές ενώνουν τις δυνάμεις τους κάτω από την «εποπτεία» μιας ραδιοφωνικής παραγωγού με αστείρευτες γνώσεις πάνω στο λαϊκό τραγούδι. Η Μαργαρίτα Μυτιληναίου έχει αναλάβει την επιμέλεια σε ένα πρόγραμμα καθαρά λαϊκό, που στοχεύει να μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή.
Δυστυχώς αν αυτό το πρόγραμμα πέτυχε το σκοπό του δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Λίγο πριν την έναρξη της πολυαναμενόμενης πρεμιέρας ο χώρος ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτος. Τα τραπέζια και στις 3 ζώνες ήταν στοιχισμένα τόσο κοντά μεταξύ τους που δεν άφηναν και πολλά περιθώρια να περάσει κανείς. Ειδικός χώρος για τους όρθιους δεν είχε προβλεφθεί κάτι που με κάνει στα αλήθεια να αναρωτιέμαι που στάθηκαν όσοι είχαν πληρώσει είσοδο μόνο για το μπαρ. Αλλά μάλλον αυτό δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τους υπευθύνους.
Η δυσαρέσκεια δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της σε αρκετό κόσμο. Κακή οργάνωση; Ίσως. Λήψη κακών αποφάσεων; Μπορεί. Το θέμα ήταν ότι άνθρωποι που είχαν κλείσει τραπέζι, παραλίγο να μην μπουν καν στο μαγαζί (αν ρίξετε μια ματιά στο δτ, οι τιμές των τραπεζιών θα σας κάνουν να καταλάβετε γιατί υπήρξε αναταραχή στην είσοδο).
Το Passport στον Κεραμεικό ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Τα διθυραμβικά σχόλια που είχε αποσπάσει η μικρή σκηνή στον Πειραιά, είχαν δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες. Παρόλα αυτά δε χρειάστηκε πολύς χρόνος όλες αυτές οι προσδοκίες να καταρρεύσουν. Ο χώρος, από τη μουσική σκηνή που αγαπάμε έχει μετατραπεί στα μπουζούκια που αντιπαθούμε. Τόσο χωροταξικά όσο και από πλευράς εξυπηρέτησης. Τα μεγάλα ονόματα δε φαίνεται να είναι αρκετά για να καλύψουν αυτό που συμβαίνει. Και όπως προκύπτει και από την χθεσινή πρεμιέρα, αρκετές δεν είναι ούτε οι υποσχέσεις για αλλαγή. Ίσως κάτι πιο απτό, να μας αλλάξει γνώμη…
Οπότε, είμαι σίγουρη ότι η πρεμιέρα της Γιώτας Νέγκα, της Ελένης Τσαλιγοπούλου και της Δήμητρας Γαλάνη, ήταν εξαιρετική. Όσοι μπόρεσαν να την απολαύσουν, είναι πραγματικά τυχεροί. Μια τέτοια παράσταση δεν την βρίσκει κανείς εύκολα ενώ τέτοιες φωνές δεν παύουν να υφίστανται σε έναν κακό χώρο. Εύχομαι να μπορούσα να σας μεταφέρω τα όσα συνέβησαν εκεί αλλά ο εκνευρισμός της στιγμής δεν άφησε τη μαγεία της βραδιάς να απλωθεί. Αν θα πήγαινα να τις ξαναδώ; Οπωσδήποτε! Σίγουρα όμως σε έναν άλλο χώρο…
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…
Ήμουν εκεί στην πρεμιέρα. Με τραπέζι στη Β ζώνη και πάνω στο πατάρι, όλα κυλλήσαν πολύ καλά. Είχαμε αρκετό χώρο να κινηθούμε καθόμασταν πολύ άνετα, βλέπαμε πολύ καλά την σκηνή. Το μπαρ στο πατάρι είχε κόσμο αλλά όλοι ήταν άνετοι και χωρέυαν. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε ήταν οι θαμώνες των γύρων τραπεζιών που δυστηχώς δεν σέβονται το καλό ελληνικό τραγούδι και νομίζουν ότι βρίσκονται στο τελευταίο μπουζουξίδικο.