Γράφει η Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας

«Σε άλλες πολιτείες» είχε υποσχεθεί  να μας ταξιδέψει ο Σταμάτης Σπανουδάκης, την 1η Οκτωβρίου, υλοποιώντας μια μεγάλη συναυλία. Τι πιο όμορφο να αρχίζει ο Οκτώβρης με  μελωδίες, ηχοχρώματα και τραγούδια σε ένα μαγικό χώρο, όπως αυτός του Ηρωδείου; Η προσέλευση του κοινού ήταν από νωρίς μεγάλη και μέχρι τις 9.15 που άρχισε η συναυλία, το Ηρώδειο ήταν κατάμεστο.

«Για τρία πράγματα παρακαλώ τον Θεό κάθε φορά που κάνω συναυλία σε έναν τέτοιο χώρο: να έχει καλό καιρό, να είμαι εγώ όρθιος και να έχει κόσμο. Σήμερα τα πέτυχα και τα τρία», δήλωσε ο δημιουργός κατά την εμφάνισή του στη σκηνή, μη μπορώντας να κρύψει τη χαρά και τον ενθουσιασμό του.

Το ρεπερτόριο περιείχε σαφώς αγαπημένες τεράστιες επιτυχίες του συνθέτη αλλά και αρκετά κομμάτια από το νέο δίσκο που ετοιμάζει. Από τις ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς –και ένας από τους λόγους που αγαπάς τη μουσική του Σπανουδάκη και δη την ορχηστρική– τα μαγικά κομμάτια «Θάλασσα» και «Κύματα». Ακούς τη μουσική, αφήνεις το βλέμμα να περιπλανηθεί μια στον ιστορικό ναό του Ηρωδείου, μια στον φθινοπωρινό  αττικό ουρανό και οι αισθήσεις αρχίζουν να παίζουν τη δική τους μουσική, μεταφέροντάς σε νοερά σε αγαπημένες θάλασσες, άλλοτε γαλήνιες και άλλοτε φουρτουνιασμένες…

Η ερμηνεύτρια Αθηνά Χιώτη στάθηκε επάξια δίπλα στον μεγάλο συνθέτη και με τη μαγική φωνή της έγινε άλλο ένα μέλος του πληρώματος που μας ταξίδεψαν σε άλλες πολιτείες, το συγκεκριμένο βράδυ. Γυρνώντας στο 1989 και στο άλμπουμ «Τανιράμα», ακούσαμε το πολυαγαπημένο «Ζωή κλεμμένη» ενώ συγκινητική ήταν η ερμηνεία της Χιώτη στο «Έλα Λίγο (έρωτας ξαφνικός) καθώς και στο λατρεμένο «Έφυγες νωρίς». Η μικτή χορωδία «Μελωδοί», με μαέστρο τον Γιώργο Ζιάκα, έδωσε τη δική της χροιά στην όμορφη βραδιά, ενώ εξαιρετική ήταν και η ορχήστρα εγχόρδων «Τάμαλο» που συνέβαλλε με τον δικό της μοναδικό τρόπο στην διαμόρφωση του εκπληκτικού αποτελέσματος.

Η συναυλία συνεχίστηκε με το «Ψυχή μου μη λυγίζεις», ένα κομμάτι που θα περιέχεται στο νέο δίσκο. Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό κομμάτι που δεν μπορώ –και δεν ξέρω αν πρέπει– να διαχωρίσω αν πρόκειται για παράκληση ή για προτροπή, για εντολή ή για ευχή, μας άρεσε όμως ιδιαίτερα. Η Ελληνικότητα και η Ορθοδοξία, γνωρίζουμε ότι αποτελούν βασικές αρχές που διέπουν τη ζωή του μεγάλου συνθέτη και έχουν επηρεάσει το έργο του. Κομμάτια λοιπόν που καταδεικνύουν αυτή την αγάπη του, ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της συναυλίας και αντίστοιχα κομμάτια θα συναντήσουμε και στο νέο δίσκο που θα έχει τίτλο «1821», θέλοντας να τιμήσει ήρωες που πολέμησαν για τη χώρα μας. «Αν δεν γράφω, αν δεν δημιουργώ, δεν νιώθω ζωντανός», δήλωσε χαρακτηριστικά ο δημιουργός, αναφερόμενος στο νέο του αυτό δίσκο.

Στη συνέχεια, το «Θα ‘ρθεις σαν αστραπή» ένα τραγούδι το οποίο κυκλοφόρησε το 1998 και ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Κωσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου, ξυπνώντας μνήμες για την Αγιά Σοφιά, δημιούργησε «περίεργη» και συγκινητική ατμόσφαιρα καθώς στον τοίχο του Ηρωδείου κατά τη διάρκεια που παιζόταν το τραγούδι, υπήρχε «σχηματισμένη» η ελληνική σημαία. «Τα Πέτρινα χρόνια» που αποτελούν το εκπληκτικό σάουντρακ στην ομότιτλη ταινία του Παντελή Βούλγαρη, δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν την δική τους ξεχωριστή θέση στη λίστα των κομματιών που ακούστηκαν.

Η ώρα να ταξιδέψουμε σε άλλες πολιτείες είχε φτάσει και ο συνθέτης δεν παρέλειψε να τονίσει ότι όλο το νόημα κρύβεται στο επαναλαμβανόμενο μοτίβο: «ΑΝ ΤΟ ΘΕΣ». Εκεί κρύβεται το μυστικό και εκεί ορίζει ο καθένας τη δική του «Αναρχία»… Κάπου εκεί, παρότι Φθινόπωρο, συναντήσαμε και τον «Δρόμο της  Άνοιξης», μιας άνοιξης που αν και δεν είναι πάντα εφικτό, θα επιθυμούσαμε όλοι να ζούμε ή έστω να κουβαλούμε στο πίσω μέρος του μυαλού και της καρδιάς μας…

Στον καλλιτεχνικό χώρο υπάρχουν τρεις κατηγορίες θαρρώ: Εκείνοι που δεν εκφέρουν ποτέ πολιτικό λόγο γιατί θεωρούν ότι δεν είναι δική τους δουλειά, εκείνοι που μπορεί να πετάξουν μια ατάκα σε μια συναυλία τους ή σε μια συνέντευξη δίχως να δώσουν συνέχεια και τέλος, εκείνοι που έχουν επιλέξει να εκφράζουν δημόσια τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τις στηρίζουν με το όποιο κόστος. Ο Σταμάτης Σπανουδάκης –ως γνωστόν– ανήκει στην τελευταία αυτή κατηγορία. Καυστικά ήταν λοιπόν τα πολιτικά του σχόλια που δεν σταμάτησαν σχεδόν καθόλου σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που προσπάθησε να κάνει χιούμορ. Ίσως ήταν προτιμότερο να ακούσουμε λίγα παραπάνω τραγούδια και την εξαιρετική μουσική του συνθέτη, ο οποίος «τράβηξε» αρκετές φορές την εισαγωγή κάθε κομματιού με λίγα παραπάνω λόγια και λεπτομέρειες, που ίσως κούρασαν κάποιους από το κοινό.

Μέσω μουσικής, τραγουδιών και …λόγων λοιπόν, η βραδιά έφτασε στο φινάλε της, με τον συνθέτη να καταχειροκροτείται και να δέχεται επί σκηνής τα μικρά ανίψια του, τα οποία του πρόσφεραν μια όμορφη ανθοδέσμη ενώ «ο δρόμος της άνοιξης» ακουγόταν ξανά στο encore.

Να αναφέρουμε επίσης, ότι η συναυλία είχε φιλανθρωπικό χαρακτήρα καθώς από τα έσοδά της θα ενισχυθούν τα παιδικά ιδρύματα της Ιεράς Μητρόπολης της Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας. Αρκετοί ήταν και οι εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού, πολιτικού, επιχειρηματικού και εκκλησιαστικού χώρου που έδωσαν το παρόν στην εν λόγω συναυλία…

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here