Με το τραγούδι «Θα ‘σαι εδώ στις 7» εγκαινιάζουν τη μουσική τους σύμπραξη δύο αγαπημένοι τραγουδοποιοί, ο Αλέξανδρος Ιακώβου και ο Κώστας Λεμονίδης… το πρώτο κομμάτι από το επικείμενο album τους, που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο.
Το τραγούδι ερμηνεύει με το «εκρηκτικό» ταμπεραμέντο του ο Γιώργος Μιχαήλ, παλιός γνώριμος του Αλέξανδρου Ιακώβου από το δίσκο τους «Κάτι καινούριο από τα παλιά». Δύο μουσικοί, που έχουν διαγράψει ο καθένας τη δική του πολύχρονη πορεία στο χώρο, με σπουδαίες συνεργασίες, συναυλίες αλλά και προσωπικές δισκογραφικές δουλειές!
Το πρώτο δισκογραφικό βήμα του Κώστα Λεμονίδη έγινε το 2004 με το δίσκο «Κάπως Αμήχανα…» και ακολούθησαν: «Σταθμός 2ος», «Εμμανουηλίδου 13», «Πάραλος» και το τελευταίο album του «Soul Lament» με ορχηστρική μουσική, το οποίο κυκλοφόρησε και σε βινύλιο, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές, με το κομμάτι «Lemon Jam» να ανεβαίνει στις πρώτες θέσεις στις λίστες του Spotify.
Ο Αλέξανδρος Ιακώβου έρχεται με τέσσερις προσωπικούς δίσκους… «Κάτι καινούριο απ’ τα παλιά…», «Mirrors», «Θα σ’ αγαπώ – Tο τραγούδι της Αμυμώνης» και «Συνειρμοί», καθώς και ένα βιβλίο με τίτλο «Με την αύρα της Κέρκυρας». Το cd-single «Θα σ’ αγαπώ-το τραγούδι της Αμυμώνης» σημείωσε χρυσές πωλήσεις, ενώ έχει γράψει μουσική για μια σειρά παραμυθιών της δράσης «Παραμύθι χωρίς όρια», η οποία απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας με προβλήματα όρασης.
Μουσική: Αλέξανδρος Ιακώβου
Στίχοι: Εύα Μουρούτσου
Ερμηνεία: Γιώργος Μιχαήλ
Κιθάρες: Kώστας Λεμονίδης
Βιολί – βιόλα: Αλέξανδρος Ιακώβου
Πλήκτρα: Ηλίας Καλούδης
Μπάσο: Κώστας Αρσένης
Τύμπανα: Αποστόλης Μπουρνιάς
Σκηνοθεσία video clip: Αλέξανδρος Χρυσίδης
Πήγα στο σπίτι που μεγάλωσα
είναι χτισμένο δίπλα στη θάλασσα.
Τις θολές αναμνήσεις με πάθος αγκάλιασα,
κι όλα τα βρήκα εκεί που τα άφησα.
Στο παλιό μου πικάπ το βινύλιο
κύκλους διαγράφει, σαν την υφήλιο.
Ταξίδεψα λίγο στο μικρό μου βασίλειο
και βρέθηκα πάλι σ’ εκείνον τον Απρίλιο.
Η μουσική ξεκινά.
Τα μάτια μου μένουν κλειστά
μα ρίχνω ματιές στα κλεφτά
είχες πει θα’ σαι εδώ στις επτά.
Το μεγάλο ρολόι στον τοίχο κοιτώ.
Περιμένω για κάτι που’ ναι απατηλό.
Μα σαν έρθεις ξανά όπως πρώτα,
τότε ίσως αλλάξεις της ζωής μου τη ρότα.
Στο πικάπ η βελόνα στο δίσκο γλιστρά.
Το τραγούδι τελειώνει κι ώρα περνά.
Είσαι πίσω από κάθε του νότα,
τωρα πέφτει η αυλαία και θα σβήσουν τα φώτα.
Η μουσική σταματά.
Τα μάτια μου μένουν κλειστά
μα ρίχνω ματιές στα κλεφτά
είχες πει θα’ σαι εδώ στις επτά