Η Αρετή Κοσμίδου συνδυάζει τη φρεσκάδα της ηλικίας της με καθαρή σκέψη και ωριμότητα. Μιλά με ενθουσιασμό για την πρόσφατη συναυλία του Robbie Williams, επιθυμεί όσο τίποτε να ξεκουραστεί μετά τις εξετάσεις του Λυκείου και σχεδιάζει με αγάπη και πρακτικό μυαλό τα επόμενά της βήματα πάνω στη μουσική, για την οποία κάνει πολλά όνειρα.
Με το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ, με τίτλο “Distance”, να βρίσκεται ήδη στα ράφια των δισκοπωλείων και, ενώ κάνει εντατικές πρόβες για τη συναυλία που θα δώσει μαζί με τον Δημήτρη Σαμόλη στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής στις 30 Ιουνίου, η Αρετούλα –όπως αποκαλούσαμε όλοι πέρυσι τη φιναλίστ του “The Voice”– ξέκλεψε λίγο χρόνο προκειμένου να μιλήσει κατ’ αποκλειστικότητα στο MusicCorner.gr. Αν κρίνω από τη συζήτηση που είχαμε, η απόσταση που μέλλει να διανύσει στα μουσικά πράγματα θα είναι μακρά και γεμάτη ευχάριστες εκπλήξεις, τόσο για την ίδια, όσο και για τους ακροατές. Και η Αρετή είναι τόσο ταλαντούχο και προσγειωμένο κορίτσι που της αξίζει να ζήσει περισσότερα απ’ όσα ονειρεύεται…
Πώς θα συστηνόσουν σε κάποιον που δεν σε γνωρίζει;
Θα έλεγα ότι πάντα στην αρχή είμαι λίγο κλειστή. Αν όμως κάποιος με γνωρίσει καλύτερα θα διαπιστώσει ότι είμαι επιπόλαιη, γκρινιάρα, ονειροπόλα, λίγο ιδιότροπη πολλές φορές… Γενικά, καλή είμαι μωρέ! (γέλια)
Τα περισσότερα από τα επίθετα που χρησιμοποίησες ακούγονται αρνητικά…
Εντάξει, η επιπολαιότητα είναι και χαρακτηριστικό της ηλικίας. Δεν είναι πάντα κακό να μην είσαι απόλυτα κατασταλαγμένος. Θέλω να βλέπω τη θετική πλευρά στα πράγματα.
Είσαι γενικά αισιόδοξη;
Είμαι αρκετά αισιόδοξη. Και θα έλεγα ότι είμαι και φιλόδοξη, με την καλή έννοια. Ξέρω ότι έχω δυνατότητες και θέλω κάπου να φτάσω.
…δεν ξέρω αν είμαι όντως καλή αλλά, αν δουλέψω πολύ, μπορώ να γίνω καλύτερη και να συναγωνιστώ το επίπεδο του εξωτερικού…
Τώρα που τελείωσες το σχολείο, σκέφτεσαι να σπουδάσεις κάτι σχετικό με τη μουσική, φαντάζομαι…
Τον Σεπτέμβριο θα φύγω στην Ουαλία, όπου θα σπουδάσω “Popular Music”. Ουσιαστικά πιστεύω ότι στο εξωτερικό θα μπορέσω να πάρω καλύτερα εφόδια. Γενικά νομίζω ότι αυτό το είδος μουσικής που ερμηνεύω έχει περισσότερη απήχηση εκτός Ελλάδος. Ίσως το να είμαι στο εξωτερικό να μου δώσει μεγαλύτερη προοπτική.
Οι περισσότεροι μπαίνουμε στη διαδικασία να βάζουμε ταμπέλες στη μουσική. Πιστεύεις ότι είναι καλό να υπάρχουν και μέχρι ποιο σημείο;
Όταν ένας καλλιτέχνης θελήσει να μεταπηδήσει σε ένα άλλο ύφος στο μέλλον, μπορεί ένας τίτλος, ας πούμε pop ή rock, να τον περιορίσει αρκετά –κι αυτό είναι άσχημο. Γι’ αυτό νομίζω ότι δεν πρέπει να βάζουμε ταμπέλες στη μουσική.
Η δική σου μουσική είναι σαφώς επηρεασμένη από αγγλόφωνα ακούσματα. Σε αυτό το είδος θέλεις να κινηθείς;
Το βασικό μου στυλ είναι όντως τα αγγλόφωνα τραγούδια, γιατί με αυτά εκφράζομαι καλύτερα. Νομίζω ότι μου ταιριάζουν και περισσότερο στη φωνή, για να πω την αλήθεια…
…πιστεύω ότι στο εξωτερικό θα μπορέσω να πάρω καλύτερα εφόδια. Γενικά νομίζω ότι αυτό το είδος μουσικής που ερμηνεύω έχει περισσότερη απήχηση εκτός Ελλάδος. Ίσως το να είμαι στο εξωτερικό να μου δώσει μεγαλύτερη προοπτική…
Ποιο είναι το πρώτο άκουσμα που θυμάσαι έντονα;
Μου αρέσει πολύ η ηλεκτρονική, pop μουσική της δεκαετίας του ’90. Θυμάμαι, λοιπόν, τις κασέτες που έβαζε ο μπαμπάς μου στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο. Από τότε μπήκα στο κλίμα της μουσικής αυτής.
Το πρώτο single από τον δίσκο σου ήταν το ιδιαίτερο “No More”. Το ακούμε πλέον και με ελληνικούς στίχους σε μια πολύ γλυκιά εκδοχή, ως ντουέτο με τον Πάνο Μουζουράκη και τίτλο «Φτάνει».
Ναι! Ήταν εξαιρετική η συνεργασία μας, όπως και με τον κύριο Μανώλη Φάμελλο. Ο Πάνος είναι πολύ καλός ηθοποιός και μουσικός και δίνει μια άλλη άποψη στο κομμάτι.
Με την πρώτη ακρόαση, ο δίσκος σου μου ακούστηκε σαν ένα soundtrack, γεμάτο τραγούδια που θα βάζαμε να παίζουν στη διάρκεια ενός ταξιδιού. Ξέρεις, όπως στις αμερικάνικες ταινίες που ένα αυτοκίνητο προχωρά σε έναν τεράστιο δρόμο προς το άπειρο… Είχες μια τέτοια επιδίωξη; Τί αίσθηση θέλεις να αφήνει η μουσική σου;
Είναι πολύ όμορφο αυτό που άκουσα τώρα… Θέλω κάθε κομμάτι να δημιουργεί εικόνες στο μυαλό του ακροατή, όμως δεν επιδίωκα κάτι συγκεκριμένο κατά την περίοδο που έγραφα τα τραγούδια μαζί με τον Μανώλη Φάμελλο. Χαίρομαι που το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό.
…θα έλεγα ότι είμαι και φιλόδοξη, με την καλή έννοια. Ξέρω ότι έχω δυνατότητες και θέλω κάπου να φτάσω…
Ο τίτλος του άλμπουμ σου είναι “Distance”. Ποια είναι η απόσταση που θέλεις να διανύσεις και από τι θέλεις να κρατήσεις απόσταση;
Η απόσταση που θέλω να διανύσω είναι να φτάσω στο μέλλον να κάνω έναν εντελώς δικό μου δίσκο, με δική μου παραγωγή, γραφή κομματιών –να είναι γενικά μια δουλειά σε πλήρη δική μου επιμέλεια. Όσο για το από τι θέλω να κρατήσω απόσταση, σίγουρα από την υποκρισία, από τις καταχρήσεις που μαστίζουν γενικά τον χώρο της μουσικής και από την αλαζονεία.
Από τη στιγμή που μπόρεσες σε αυτήν τη νεαρή ηλικία να διαχειριστείς την τεράστια δημοσιότητα που σου προσέφερε το “The Voice”, δεν νομίζω ότι κινδυνεύεις από αυτόν τον σκόπελο…
Αυτό δεν το ξέρει ποτέ κανείς. Θέλω να πιστεύω ότι θα το αποφύγω και στο μέλλον. Είναι και στον άνθρωπο, νομίζω. Δεν πιστεύω ότι όταν γίνεσαι διάσημος απ’ τη μια στιγμή στην άλλη το παίρνεις πάνω σου. Θα πρέπει να ήσουν ανέκαθεν αλαζόνας ή «ψώνιο», να έχεις μία προδιάθεση, δηλαδή.
Τι νομίζεις ότι σε κάνει να ξεχωρίζεις;
Δεν νομίζω ότι είμαι ξεχωριστή…
Αυτή η ιδιαίτερη χροιά φωνής, δεν είναι στοιχείο που σε κάνει να ξεχωρίζεις, πιστεύεις; Είσαι από τις λίγες καλλιτέχνιδες που, παρότι σε γνωρίσαμε μέσα από ένα τηλεοπτικό σόου, δυσκολότατα θα μπερδεύαμε τη φωνή σου στο ραδιόφωνο με κάποια άλλη…
Σίγουρα; (γέλια) Γιατί γενικά ο παππούς, η γιαγιά και οι θείοι μου ακούνε ξένα τραγούδια στο ραδιόφωνο και μου λένε «Εσύ είσαι αυτή;» «Πολύ με μπερδεύετε», τους απαντώ εγώ!
Ίσως παρασύρονται επειδή τραγουδάς κι εσύ ξένα κομμάτια…
Μπορεί… Γενικά νομίζω ότι πρέπει να έχεις ακούσει αρκετά ένα είδος μουσικής για να μπορείς να ξεχωρίσεις πράγματα. Κι εμένα, ας πούμε, τα νησιώτικα όλα ίδια μου φαίνονται γιατί δεν τα ξέρω καλά, δεν έχω παιδευτεί όσο θα ήθελα σε αυτό το είδος. Γενικά πιστεύω ότι για να γίνεις καλός μουσικός πρέπει να ακούς όλα τα είδη. Δεν ξέρω αν είμαι όντως καλή αλλά, αν δουλέψω πολύ, μπορώ να γίνω καλύτερη και να συναγωνιστώ το επίπεδο του εξωτερικού.
…θέλω κάθε κομμάτι να δημιουργεί εικόνες στο μυαλό του ακροατή…
Ονειρεύεσαι συνεργασίες;
Μία συνεργασία ονειρεύομαι! Θέλω πάρα πολύ να συνεργαστώ με τον Joel Little, τον παραγωγό της Lorde και της Ellie Goulding.
Κάνεις κι άλλα όνειρα, πέρα απ’ τη μουσική;
Όχι! Ό,τι ονειρεύομαι τώρα έχει να κάνει μόνο με τη μουσική!
“The Girl, the Boy and the Garden”: Τι θα κάνουν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι στον Κήπο του Μεγάρου, την Τρίτη 30 Ιουνίου;
Θα είμαστε όντως στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής, μαζί με τον Δημήτρη Σαμόλη. Θα παρουσιάσουμε τραγούδια από τους δίσκους μας, καθώς και αρκετές διασκευές και ντουέτα. Νομίζω ότι ταιριάζουν πολύ οι μουσικές μας!
Έχεις τρακ όταν βγαίνεις στη σκηνή;
Έχω τρακ όταν βγαίνω στην τηλεόραση που δεν μου αρέσει καθόλου! Στη σκηνή έχω λίγο τρακ στην αρχή, αλλά μετά η χαρά είναι περισσότερη!
Μετά τη συναυλία ακολουθεί ξεκούραση;
Ναι! Διακοπές και χαλάρωση στην Αλεξανδρούπολη!
…ευτυχία για μένα είναι τα σκαμπανεβάσματα της ζωής…
Τι σημαίνει για σένα επιτυχία;
Επιτυχία είναι να γεύεσαι την ικανοποίηση και απλώς να πετυχαίνεις ένα κομμάτι του στόχου σου.
Και ευτυχία;
Το να μοιράζεσαι στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάς και είναι κοντά σου είναι ευτυχία και υγεία. Ευτυχία για μένα είναι τα σκαμπανεβάσματα της ζωής.
——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…