Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Όταν χρεωκοπεί το εργοστάσιο που δίνει δουλειά σε όλη την κοινότητα στην οποία ζει και έχοντας χάσει τον άνδρα της, η Fern (Frances McDormand) επιλέγει (;) να μείνει στο βαν της και να περιφέρεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, ψάχνοντας για περιστασιακή εργασία…
Η Chloé Zhao γράφει, σκηνοθετεί και μοντάρει το «Η Χώρα των Νομάδων» (“Nomadland”), το οποίο απέσπασε τρία Oscar (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α’ Γυναικείου Ρόλου για την McDormand), καθώς και τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας 2020. Και οι δύο γυναίκες έγραψαν κινηματογραφική ιστορία, καθώς η Zhao έγινε η πρώτη Ασιάτισσα –και μόλις η δεύτερη γυναίκα– σκηνοθέτιδα που κερδίζει το Βραβείο της Ακαδημίας, ενώ η πρωταγωνίστρια έγινε η δεύτερη γυναίκα ηθοποιός που έχει κατακτήσει τρία Oscar ερμηνείας Α΄ Ρόλου, ισοφαρίζοντας τη θρυλική Meryl Streep.
Στη δημιουργία της Zhao, η οποία έχει φτιάξει ένα ιδιότυπο road movie, κυριαρχούν η παρουσία και η ακατάβλητη δύναμη της φύσης, η οποία μοιάζει να καθορίζει τα πάντα, προσδίδοντας στο φιλμ έντονα υπαρξιακή διάσταση. Η σκηνοθετική λιτότητα της δημιουργού αφήνει τις περισσότερες ποιητικές εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους, ενώ δεν λείπουν απρόβλεπτες ξαφνικές στιγμές χιούμορ και κάποιες γνήσια συγκινητικές σκηνές. Στα ίδια λιτά μονοπάτια κινείται και η «αφτιασίδωτη» ερμηνεία της εκφραστικότατης McDormand, η οποία υποδύεται μια γυναίκα που βρίσκεται σε διαρκή περιπλάνηση, αρνούμενη πεισματικά να ριζώσει κάπου, ενώ στην πραγματικότητα κουβαλά τις ρίζες της και όσα την καθορίζουν, όπου και να πηγαίνει. Μάλιστα στην ταινία συμμετέχουν σε βασικούς ρόλους πραγματικοί νομάδες των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών, γεγονός που προσδίδει στο φιλμ ακόμη περισσότερη φυσικότητα και ντοκιμαντερίστικη διάθεση.
Σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σαν αριθμούς και κρίνει την επιτυχία βάσει των δεικτών της οικονομίας, η εμφανής αλληγορία αυτής της νομαδικής ζωής του ταξιδιού της Fern, φέρνει στην επιφάνεια, μέσω του χαρακτήρα της, αξίες που θα έπρεπε να είναι αυτονόητες: φιλία, αλληλεγγύη, αγάπη, οικογένεια, συμπόνια. Η γυναικεία παρουσία μοιάζει δε να τις εκφράζει αβίαστα, όπως η φύση. Στον αιώνιο κύκλο της, άλλωστε, βαδίζουμε όλοι και οι συναντήσεις μας με ανθρώπους σε αυτές τις ατελείωτες διαδρομές είναι που μπορεί να μας αλλάξουν, να μας βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Φτάνει να κρατάμε πάντα στην καρδιά και το μυαλό μας όλα όσα νοιώθουμε ότι είναι αληθινά πολύτιμα για εμάς –κι ας μας θυμίζουν ότι μπορεί να συνεχίζουμε το ταξίδι ραγισμένοι. Αρκεί που συνεχίζουμε…
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από τη Feelgood Entertainment, από την Παρασκευή, 21 Μαΐου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…