Γράφει ο Φίλιππος Λαμπρινός
Φωτογραφίες: Αθηνά Στρόδα
Η LP , κατά κόσμον Laura Pergolizzi, αποτελεί δίχως αμφιβολία την καλλιτεχνική έκπληξη της χρονιάς. Μετά την απονομή του πλατινένιου δίσκου για της πωλήσεις του «Lost on you», ήρθε η live εμφάνισή της στην Τεχνόπολη να επιβεβαιώσει ότι πρόκειται για μια σπουδαία καλλιτέχνη και όχι ένα πυροτέχνημα όπως πίστευαν πολλοί.
Η συναυλία της LP μου έφερε στο μυαλό την περσινή συναυλία στον ίδιο χώρο του Asaf Avidan. Πρόκειται άλλωστε για δύο καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν χρόνια με την μουσική πριν έρθει η παγκόσμια αναγνώριση, που δίχασαν το κοινό στο πρώτο άκουσμα για το φύλο τους, που έγιναν διάσημοι όχι ακολουθώντας τα καλλιτεχνικά ρεύματα αλλά βάζοντας τη δική τους ταυτότητα και προσωπικότητα στην μουσική τους. Κι όπως πέρσι ο Asaf έτσι και φέτος η LP αποθεώθηκαν από το ελληνικό κοινό που έδωσε δυναμικό παρόν.
Το βράδυ της Παρασκευής η Τεχνόπολη ήταν κατάμεστη, περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι πρέπει να ήταν εκεί. Προς έκπληξη μου δεν ήταν το συνηθισμένο κοινό του youtube που έρχεται στη συναυλία ξέροντας ένα τραγούδι, αλλά κόσμος που ήξερε τι θα ακούσει και το επέλεξε συνειδητά δημιουργώντας εξαιρετική ατμόσφαιρα. Και η διοργάνωση για να τα λέμε όλα ήταν κάτι παραπάνω από καλή, με εξέδρα στο πλάι για καθήμενους και όχι στη μέση να ενοχλεί τους υπόλοιπους, δύο γιγαντοοθόνες πλάι στη σκηνή για όσους δεν είχαν οπτική επαφή και γιγαντοοθόνη ακόμα και για όσους ήθελαν να κάτσουν στο γκαζόν μερικά μέτρα μακριά.
Την βραδιά άνοιξαν δύο δικά μας εξαιρετικά ταλαντούχα κορίτσια, η Nalyssa Green και η Κατερίνα Ντούσκα. Παρά τον λίγο χρόνο που είχαν στη σκηνή, αφού τραγούδησαν η καθεμία για λίγο περισσότερο από μισή ώρα, κατάφεραν να κερδίσουν το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου. Ειδικά η Κατερίνα Ντούσκα κατάφερε να εντυπωσιάσει και σε κάθε της εμφάνιση πιστοποιεί ότι πρόκειται για μία πολύ ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική προσωπικότητα με προοπτική για σπουδαία καριέρα.
Η συνέχεια ανήκε στην LP, η οποία μέσα σε αποθέωση ανέβηκε στη σκηνή, και ξεκίνησε δυναμικά το πρόγραμμά της με το «Muddy waters». Χαμογελαστή και κεφάτη καθόλη τη διάρκεια του προγράμματός της, έπαιξε με τον κόσμο, αστειεύτηκε, εξομολογήθηκε και μας είπε ότι μας αγαπάει στα ελληνικά. Ευχαρίστησε ουκ ολίγες φορές τον κόσμο για το δυναμικό παρόν καθώς μάλλον και η ίδια δεν θα περίμενε τόσο μεγάλο κοινό.
Για περίπου 80 λεπτά μας μάγεψε με τις φωνητικές της ικανότητες και την ιδιαίτερη χροιά της, ήταν πραγματικά απολαυστική. Άλλοτε με το γιουκαλίλι της κι άλλοτε με τη φυσαρμόνικα και τα χαρακτηριστικά σφυρίγματά της, τραγούδησε όλες τις επιτυχίες του τελευταίου της δίσκου μαζί με κάποια ακόμη καινούρια κομμάτια. «Muddy waters», «Other people», «Strange», η διασκευή στο «Halo» της Beyonce και φυσικά το «Lost on you» έκλεψαν την παράσταση με το τελευταίο να ακούγεται δύο φορές, μία στην αρχή και μία στο Encore.
Το σημαντικότερο όμως που κρατάω από την εμφάνιση της LP και γενικότερα από την τεράστια επιτυχία που έχει κάνει μέσα στο 2016, είναι το μήνυμα και την ελπίδα που περνάει προς τα έξω κάνοντας μια προσπάθεια 20 ετών για να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, διατηρώντας δικό της στυλ και προσωπικότητα είτε αρέσει είτε όχι, που δεν έχει πρόβλημα να δηλώσει ανοιχτά τις σεξουαλικές τις προτιμήσεις και όχι να κρυφτεί και να προσποιηθεί. Κρίνοντας μάλιστα τόσο από την απονομή της Πέμπτης όσο και από το live της Παρασκευής φαίνεται για έναν χαμηλών τόνων, πολύ φιλικό και ακομπλεξάριστο άνθρωπο. Κι όπως λέει και η ίδια «We are all strange, It ain’t never ever ever gonna change». Θα την βλέπουμε συχνά την LP στα μέρη μας έχω την εντύπωση!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…