Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

Η Γεωργία Νταγάκη ζει και αναπνέει για την τέχνη. Δεξιοτέχνισσα λυράρισσα με ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό ύφος που έχει καθηλώσει τους μουσικόφιλους τόσο εντός αλλά και εκτός ελληνικών συνόρων. Μεγαλωμένη με τα ακούσματα από τους πρωτομάστορες της κρητικής λύρας έχει καταφέρει να συνδυάσει την παραδοσιακή μουσική του τόπου καταγωγής της με πιο σύγχρονους ήχους.

Η καθημερινότητά της σχετίζεται σχεδόν αποκλειστικά με την μουσική και εργάζεται ανελλιπώς για τις επόμενες ζωντανές της εμφανίσεις αλλά και για τις νέες δισκογραφικές δουλειές της.

Μιλάει με σεβασμό για τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε και νιώθει ευγνωμοσύνη για την συνύπαρξη μαζί τους. Άλλωστε στο «δισάκι» της κουβαλάει πολύτιμες εμπειρίες δίπλα σε ζωντανούς θρύλους, από την ψυχή των Animals τον Eric Burdon μέχρι κορυφαίους Έλληνες μουσουργούς και ερμηνευτές.

Οι επόμενες ζωντανές της εμφανίσεις θα πραγματοποιηθούν στην μουσική σκηνή Σφίγγα, αρχής γενομένης από την Παρασκευή 6 Μαρτίου. Εκεί το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να την παρακολουθήσει επί σκηνής.

Για αυτό τον λόγο βρεθήκαμε και εμείς ένα απόγευμα στο Χαλάνδρι κοντά στο μετρό της Αγίας Παρασκευής, στο στούντιο όπου ετοιμαζόταν να κάνει πρόβα για τις επόμενες εμφανίσεις της. Βρήκαμε λοιπόν χρόνο πριν αρχίσει την προετοιμασία της, να κουβεντιάσουμε μαζί της για την καριέρα της, τη μουσική, την Κρήτη και όχι μόνο, σε ένα όμορφο μουσικό περιβάλλον.

Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής λοιπόν και σε μία ζεστή μουσική σκηνή, τη Σφίγγα. Πώς αισθάνεσαι που θα επικοινωνήσεις την τέχνη σου στην καρδιά της Αθήνας και τι μας ετοιμάζεις ; Θα παρουσιάσεις κάτι από την καινούρια σου δουλειά;
Η Σφίγγα είναι ένας πολύ φιλόξενος χώρος που έχουμε κάνει αρκετές παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Έχω μαζί μου μία εξαίρετη ομάδα μουσικών, συγκεκριμένα τέσσερις καταπληκτικούς μουσικούς, που περιοδεύουμε από τον Οκτώβρη μαζί. Στη Σφίγγα δεν καταλήγει αυτή η περιοδεία, απλά κάνει μία στάση στο κέντρο της Αθήνας, στην καρδιά της πόλης. Θα παρουσιάσω ένα πρόγραμμα ανανεωμένο με νέα τραγούδια, νέες διασκευές αλλά και καινούριο υλικό, όπως για παράδειγμα ένα νέο κομμάτι που κυκλοφόρησε από τη συνεργασία μας με τον Χρυσόστομο τον Σταμούλη, το «λοξό καράβι» αλλά και το επερχόμενο «Τα ποτάμια» που θα κυκλοφορήσει με τη νέα μου δισκογραφική δουλειά. Παράλληλα θα παίξουμε διασκευές και ακυκλοφόρητα τραγούδια.

Αλήθεια μιας και θα εμφανιστείς στο κέντρο της Αθήνας. Είσαι άνθρωπος της πόλης; Έχεις αγαπημένες γωνιές στην πρωτεύουσα;
Μου αρέσει πάρα πολύ το κέντρο της Αθήνας κυρίως το βράδυ το απολαμβάνω πάρα πολύ να βγαίνω.

Είσαι βραδινός τύπος…
Ναι νομίζω ότι είμαι βραδινός και φύσει και λόγω δουλειάς. Μου αρέσει, την αγαπώ πάρα πολύ την Αθήνα. Τα βράδια μαζευόμαστε με παρέες,  με ανθρώπους που αγαπούν την μουσική και είτε βρισκόμαστε σε μία μουσική σκηνή, είτε πίνουμε τα ποτά μας σε κάποιο στέκι, είτε στο κέντρο είτε σε κάποιο προάστιο.

…το ηχόχρωμα της λύρας ξεχώριζε στα αυτιά μου από τεσσάρων χρονών, με συγκινούσε, ανατρίχιαζα όταν την άκουγα, οπότε για μένα αυτό ήταν απόλυτα φυσιολογικό να ασχοληθώ με τη μουσική και ειδικά με τη λύρα…

Γεννήθηκες στην Αθήνα, ωστόσο η καταγωγή σου είναι από το Ρέθυμνο. Πόσο εύκολο είναι για μία νεαρή κοπέλα που μεγαλώνει στην πρωτεύουσα να ταυτιστεί σε τόσο έντονο βαθμό με τις κρητικές της ρίζες. Δηλαδή τα ερεθίσματά σου από πού προήλθαν για να καταπιαστείς με την παράδοση του τόπου καταγωγής σου και συγκεκριμένα με ένα παραδοσιακό όργανο όπως η λύρα;
Για μένα ήταν κάτι απόλυτα φυσικό να συμβεί αυτό λόγω των βιωμάτων, λόγω των δεσμών αίματος αλλά και της μεγάλης αγάπης για την πατρίδα μου την Κρήτη. Το ηχόχρωμα της λύρας ξεχώριζε στα αυτιά μου από τεσσάρων χρονών, με συγκινούσε, ανατρίχιαζα όταν την άκουγα, οπότε για μένα αυτό ήταν απόλυτα φυσιολογικό να ασχοληθώ με τη μουσική και ειδικά με τη λύρα. Ωστόσο νομίζω ότι πιο πολύ για τους άλλους ήταν περίεργο και οξύμωρο. Θυμάμαι όταν ήμουν στο μουσικό Γυμνάσιο και έλεγα σε όλους ότι το κύριο όργανό μου είναι η λύρα, φάνταζε λίγο τρελό για ένα παιδί της Αθήνας, της μεγαλούπολης, να ασχολείται με ένα παραδοσιακό όργανο και πόσο μάλλον μία κοπέλα.

Εκτός αυτού φαντάζομαι όταν θέλεις να «γεμίσεις» τις μπαταρίες σου και να «αδειάσει» το μυαλό σου, έχεις καταφύγιο την Κρήτη. Αποτελεί το νησί πηγή έμπνευσής σου;
Όλα αυτά τα χρόνια επισκεπτόμουν το νησί, κυρίως τα καλοκαίρια όπου διέμενα και για μεγάλο διάστημα και τις γιορτές. Τα τελευταία χρόνια οι γονείς μου ζουν μόνιμα στο Ρέθυμνο οπότε καταλαβαίνεις ότι η ανάγκη μου για να πηγαίνω να τους βλέπω είναι μεγάλη. Έχω όμως ανάγκη να ανταμώνω την πατρίδα γενικότερα. Ουσιαστικά η Κρήτη, είναι το δεύτερό μου σπίτι. Μοιράζομαι τον χρόνο μου σε Κρήτη και Αθήνα.

Όταν ήσουν μαθήτρια ακόμη στο σχολείο ονειρευόσουν αυτά τα οποία έχεις καταφέρει σήμερα; Ήθελες από πάντα να υπηρετήσεις αυτή τη μορφή τέχνης ή είχες και δεύτερες σκέψεις δηλαδή να κυνηγήσεις μία εντελώς διαφορετική πορεία. Ήσουν συνειδητοποιημένη από τότε;
Νομίζω ότι δεν ήμουν καθόλου συνειδητοποιημένη, όλοι όμως έβλεπαν ένα ταλέντο και μία κλίση σε οτιδήποτε καλλιτεχνικό συνέβαινε και περνούσε από τη ζωή μου και την καθημερινότητά μου. Έτσι λοιπόν με ώθησαν πάρα πολύ και ο δάσκαλός μου και οι γονείς μου προς αυτήν την κατεύθυνση, γιατί ακριβώς έβλεπαν να υπάρχει κάτι και έτσι επένδυσα και εγώ χρόνο και επένδυσαν και οι δικοί μου σε σπουδές για να ασχοληθώ πιο σοβαρά με τη μουσική γενικότερα, πέρα από την κρητική λύρα. Ωστόσο θυμάμαι πάρα πολύ χαρακτηριστικά όταν ασχολιόμουν τα πρώτα χρόνια με τη μουσική, μου άρεσε πάρα πολύ να γράφω στίχους. Θυμάμαι ότι άκουγα τραγούδια του Νικόλα του Παπάζογλου, του Θάνου Μικρούτσικου, του Νίκου Ξυλούρη και θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφω τους στίχους των τραγουδιών για να τα έχω κάπου να τα διαβάζω. Για μένα ήταν πολύ σπουδαίο όλο αυτό και ακόμη πιο σπουδαίο ότι κατάφερα να συνεργαστώ με πολλούς από αυτούς που θαύμαζα μικρή! Αυτό φυσικά δεν το περίμενα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Πόσο μάλλον για ένα παιδί που ξεκινάει δειλά με ένα παραδοσιακό όργανο να βρεθεί με τέτοιους συνθέτες, με τέτοιους δημιουργούς και όχι μόνο να παίξει επί σκηνής μαζί τους αλλά και να του δώσουν τραγούδια αυτοί οι άνθρωποι!

Οπότε καταλαβαίνω ότι αυτοί οι καλλιτέχνες άνηκαν και στα ακούσματά σου. Ωστόσο οι μουσικές που προτιμούσες προέρχονταν από αυτόν τον χώρο μόνο ή είχες και πιο ροκ καταβολές;
Μέχρι την εφηβεία μου επειδή μελετούσα πάρα πολύ κρητική λύρα, μελετούσα τους πρωτομάστορες της Κρήτης. Ήθελα να μάθω να παίζω στη λύρα, ρεπερτόριο από Σκορδαλό, Μουντάκη, Ροδινό, Κουτσουρέλη, Μπαξεβάνη. Όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν γράψει πριν ακόμα από τον Νίκο Ξυλούρη, τους πολύ παλιούς λυράρηδες. Οπότε μέχρι την εφηβεία μου αυτό που άκουγα πάρα πολύ ήταν η καθαρά κρητική μουσική. Μετά όμως άρχισα να ακούω ελληνική σύγχρονη σκηνή. Τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου, του Νίκου Ξυλούρη, του Θάνου Μικρούτσικου, του Νίκου Ζούδιαρη και πάρα πολλών άλλων και μετά από λίγο καιρό άρχισα να πειραματίζομαι και να ακούω πολύ τη ροκ σκηνή, κυρίως την ξένη αλλά και τα ελληνικά ακούσματα που είχαμε εδώ εμείς και χαρακτηρίζαμε ροκ, όπως τον Σιδηρόπουλο και τις Τρύπες. Έτσι άρχισε σιγά σιγά να μεγαλώνει το φάσμα της μουσικής μου παιδείας αλλά και κουλτούρας…

…δουλεύω κάποια τραγούδια τα οποία θα τα κάνω σε συνεργασία με κάποιους καλλιτέχνες του εξωτερικού. Από αυτούς τους ανθρώπους με έχει εκπλήξει το πόσο “γειωμένη” είναι η συμπεριφορά τους, πόσο απλοί και γενναιόδωροι άνθρωποι είναι…

Βέβαια καθοριστική στιγμή στην καριέρα σου -δεν μπορώ να μην το αναφέρω- είναι και η συνύπαρξή σου με τον θρύλο της ροκ, τον Eric Burdon, καθώς είναι αξιοσημείωτο για έναν καλλιτέχνη σε μία τέτοια νεαρή ηλικία να είναι δίπλα σε έναν ζωντανό μύθο. Αυτή η εμπειρία όπως και η στιγμή που βρέθηκες πλάι στον Goran Bregovic αλλά και γενικότερα οι διεθνείς επιτυχίες σου, όπως επί παραδείγματι με τον δίσκο «Φόβος» το 2014 που σάρωσε στην Ευρώπη, σε έχουν βάλει στον πειρασμό να εγκαταλείψεις την Ελλάδα για μία καριέρα στο εξωτερικό;
Έχουν γίνει κάποια βήματα όλα αυτά τα χρόνια, όπως πολύ σωστά προανέφερες, με βλέμμα προς το εξωτερικό, είτε αυτό είναι συνεργασίες, είτε είναι δικές μου ζωντανές εμφανίσεις, είτε είναι στο δισκογραφικό κομμάτι. Δεν σκέφτομαι όμως να εγκαταλείψω τη χώρα μου και να μείνω για πάντα στο εξωτερικό και να κάνω διεθνή καριέρα. Δεν ξέρω καν αν θα μπορούσε να είναι εφικτή μία τέτοια σκέψη, ωστόσο είναι κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Τα πρώτα δείγματα, οι πρώτες επαφές, μου έχουν δείξει ότι αυτά που κάνω, έχουν πέραση στο εξωτερικό και αυτό είναι κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά. Γι’ αυτό προσπαθώ να κάνω πράγματα με στόχο το εξωτερικό, παράλληλα με τις δουλειές που κάνω στη χώρα μου. Τώρα δουλεύω αρκετά πράγματα για το εξωτερικό, δουλεύω κάποιες εμφανίσεις που θα έρθουν από την Άνοιξη και μετά. Δουλεύω κάποια τραγούδια τα οποία θα τα κάνω σε συνεργασία με κάποιους καλλιτέχνες του εξωτερικού. Από αυτούς τους ανθρώπους με έχει εκπλήξει το πόσο “γειωμένη” είναι η συμπεριφορά τους, πόσο απλοί και γενναιόδωροι άνθρωποι είναι.

Φυσικά εκτός από το διεθνές στερέωμα έχεις και στην Ελλάδα ένα πάρα πολύ φανατικό κοινό το οποίο σε παρακολουθεί και στις ζωντανές εμφανίσεις σου αλλά και συνολικά ενημερώνεται για τη δουλειά σου. Καθώς και κορυφαίες συνεργασίες όπως ο Ορφέας Περίδης, ο Νίκος Ζούδιαρης , ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Μανώλης Μητσιάς.
…ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, η Ευανθία Ρεμπούτσικα…

Θα αδικήσουμε αρκετούς μάλλον! Οπότε θα ήθελα να μου περιγράψεις απλά το συναίσθημα να συνεργάζεσαι μαζί τους.
Είναι ευτυχία να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που θαυμάζεις. Αυτοί οι άνθρωποι είδαν κάτι σε μένα και αυτό με κάνει πάρα πολύ χαρούμενη…

Για να φύγουμε από το καθαρά μουσικό σκέλος. Γενικά πώς είσαι στην καθημερινότητά σου; Όταν αφήνεις στην άκρη τη λύρα και τη μουσική. Τι προτιμάς να κάνεις ; Πώς είναι ένα εικοσιτετράωρο μακριά από την μουσική;
Τώρα θα πω κάτι πολύ τετριμμένο που το λένε συνήθως οι άνθρωποι του χώρου μας. Δεν υπάρχει τόσο ελεύθερος χρόνος. Η ζωή μου περιστρέφεται κατά ενενήντα τοις εκατό γύρω από τη μουσική. Ειδικά αυτήν την περίοδο, με βρίσκεις σε μία πάρα πολύ δημιουργική φάση. Βρίσκομαι στο στούντιο, ηχογραφώ το νέο μου δίσκο και παράλληλα είμαστε εν μέσω μίας χειμερινής περιοδείας και εμφανίσεων στην Αθήνα. Έτσι κάνουμε πάρα πολλές πρόβες, πάρα πολλές συναντήσεις, πάρα πολλά ραντεβού. Ωστόσο καταφέρνω να γεμίζω τις μπαταρίες μου χάρη στα ταξίδια που κάνω για τη μουσική και τις ζωντανές μου εμφανίσεις. Έχω τόση ενέργεια που θέλω να τη μεταδίδω και στους γύρω μου ή στο κοινό που με παρακολουθεί. Αυτό είναι το μόνιμο πρόβλημά μου και όχι το ότι κουράζομαι, αυτό είναι το οξύμωρο!

Χρόνο για να διαβάσεις ή να δεις καμία ταινία βρίσκεις;
Αυτήν την περίοδο όχι.

Όμως έχεις κάποιο βιβλίο ή κάποια ταινία που σε έχει επηρεάσει στην τέχνη σου ή στον τρόπο σκέψης;
Η ταινία που με έχει σημαδέψει και πραγματικά τη θεωρώ σταθμό και στη σινεφίλ σκηνή αλλά και προσωπικά, είναι το «La vita e bella». Αυτή την ταινία την αγαπώ πάρα πολύ, έχω πάρει πάρα πολλά μηνύματα και νομίζω ότι πολλά στοιχεία και συναισθηματισμούς που εισέπραξα παρακολουθώντας της, τα μεταφέρω στη μουσική μου. Όσο για βιβλίο, αυτό που αγαπώ και το έχω καταγεγραμμένο πάντα στο μυαλό μου, είναι το «Αναφορά στον Γκρέκο». Τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη υπάρχουν διαρκώς μέσα μου.

Συμμετείχες και στην παράσταση «Αναφορά στον Γκρέκο».
Ναι με τον Τάκη Χρυσικάκο, η οποία διήρκησε τεσσεράμισι με πέντε χρόνια! Μέσα από αυτήν την παράσταση, ένιωσα ακόμη περισσότερο το βιβλίο.

…μελετάω πάρα πολύ μουσική και επειδή έχω μουσική στα αυτιά μου όλη την ημέρα, όταν μπαίνω στο αυτοκίνητο ακούω …Γεωργίου…

Ραδιόφωνο ακούς; Υπάρχουν πολλά μουσικά ραδιόφωνα. Βέβαια υπάρχει και η άποψη ότι πολλές φορές δεν δίνουν βήμα στους πιο «εναλλακτικούς» ήχους και πλασάρονται συγκεκριμένοι καλλιτέχνες μέσω των playlists.
Δεν ακούω πάρα πολύ ραδιόφωνο, μιλώντας πάλι για τη συγκεκριμένη περίοδο. Μελετάω πάρα πολύ μουσική και επειδή έχω μουσική στα αυτιά μου όλη την ημέρα, όταν μπαίνω στο αυτοκίνητο ακούω …Γεωργίου! Δεν παρακολουθώ καθόλου τα ποδοσφαιρικά, όμως είναι κάτι που με αποσυμφορίζει από τη μουσική. Λοιπόν, έχω γίνει απίστευτη φαν του Γεωργίου, ακούω τις συζητήσεις. Μου αρέσει που υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση, που παίρνουν ακροατές και λένε την γνώμη τους, το βρίσκω και πολύ δημοκρατικό που υπάρχει μία τέτοια εκπομπή.

Και όλα αυτά χωρίς να υποστηρίζεις κάποια ομάδα;
Αγαπώ όλες τις ομάδες, γενικά είμαι φίλαθλος, δεν είμαι οπαδός. Πάντα μου άρεσε το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, μου αρέσει ο στίβος, παρακολουθώ και στην τηλεόραση αρκετές φορές όταν μου το επιτρέπει ο χρόνος. Αλλά όχι ότι ασχολούμαι σε σημείο να ακούω μία ποδοσφαιρική εκπομπή στο ραδιόφωνο. Εξαίρεση η εκπομπή του Γεωργίου που με αποσυμφορίζει πάρα πολύ! (γελάει)

…η ακραία ταύτιση σε κάνει να χάνεις όσα πρεσβεύεις εσύ ο ίδιος μέσα σου. Μου αρέσει να κάνω πολιτικές συζητήσεις, ακούω ανθρώπους και σέβομαι την άποψή τους, χωρίς απαραίτητα να παίρνω θέση. Προτιμώ να ακούω τις απόψεις, να τις φιλτράρω…

Οι πολιτικές κουβέντες στα μέσα ενημέρωσης σε κουράζουν; Αλήθεια με αφορμή αυτό, τις πολιτικές εξελίξεις τις παρακολουθείς; Νιώθεις ενεργός πολίτης; Ψηφίζεις;
Φυσικά και ψηφίζω. Φυσικά και προσπαθώ να είμαι ενεργός πολίτης. Ωστόσο προσπαθώ να μην παθιάζομαι με αυτά, ώστε να κρατάω λίγο τη δική μου ισορροπία και τη δική μου γνώμη και άποψη. Η ακραία ταύτιση σε κάνει να χάνεις όσα πρεσβεύεις εσύ ο ίδιος μέσα σου. Μου αρέσει να κάνω πολιτικές συζητήσεις, ακούω ανθρώπους και σέβομαι την άποψή τους, χωρίς απαραίτητα να παίρνω θέση. Προτιμώ να ακούω τις απόψεις, να τις φιλτράρω και να τις βγάζω με την συμπεριφορά μου και το ήθος μου μέσα στην καθημερινότητα και όχι να βγω σε ένα κανάλι να πω την άποψή μου και να πάρω δημόσια θέση.

Άρα να φανταστώ για την ώρα δεν σε αφορά το πολιτικό τραγούδι. Ή να συμμετάσχεις σε ένα πολιτικό φεστιβάλ. Έχεις ωστόσο συνεργαστεί με καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος σε αντίστοιχα φεστιβάλ.
Προς το παρόν κρατάω μία ισορροπία με όλα αυτά και μία απόσταση, όχι επειδή δεν έχω θέση και άποψη, αλλά επειδή δεν θεωρώ ότι αφορούν την μουσική που κάνω τώρα. Δεν ξέρω στο μέλλον, ίσως να έκανα πολιτικό τραγούδι, αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις που θα με έσπρωχναν προς τα εκεί.

Βέβαια έχουμε περάσει και μία δύσκολη δεκαετία όσον αφορά τα πολιτικά γεγονότα, με μία έντονη οικονομική κρίση. Ειδικά αυτή η κατάσταση επηρέασε και το νέο κόσμο, όπου ανήκεις και εσύ. Όλες αυτές οι εξελίξεις των τελευταίων ετών σε έχουν επηρεάσει προσωπικά;
Φυσικά και με έχουν επηρεάσει. Μάλιστα είμαι από τους καλλιτέχνες που η κρίση τους βρήκε στα ξεκινήματά τους. Το δισκογραφικό κομμάτι δέχθηκε ένα μεγάλο πλήγμα από όλο αυτό που συνέβη, που δεν ξέρω βέβαια αν είναι αποτέλεσμα καθαρά της οικονομικής κρίσης, αλλά σίγουρα το πήρε η κατηφόρα. Στα πρώτα μου βήματα εξαιτίας της κρίσης, βρήκα κλειστές πολλές πόρτες. Εταιρείες που έκλειναν, ζωνάρια που έσφιγγαν… Οπότε σαφώς με έχει επηρεάσει πάρα πολύ η οικονομική κρίση, ωστόσο μου έχει δώσει και μία δύναμη όλο αυτό, γιατί τελικά κατάφερα να προχωρήσω χωρίς να έχω καμία βοήθεια και καμία στήριξη.

Σε δυνάμωσαν οι δυσκολίες ουσιαστικά.
Ναι με δυνάμωσαν. Και έτσι πιστεύω ότι θα δυναμώσει και τον υπόλοιπο κόσμο…

Μας έχει μάθει να ζούμε και με τα πιο λίγα…
Ακριβώς. Νομίζω ότι μας έχει κάνει να βλέπουμε λίγο διαφορετικά τα πράγματα και ίσως να μας στρέψει όλο αυτό που περάσαμε, σε μία πιο θετική κατεύθυνση στο μέλλον.

…δεν μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους σκυμμένους σε μία οθόνη, να χάνουν την επικοινωνία με τους συνανθρώπους τους. Πάνε σε live και αντί να ακούν την μουσική και να νιώθουν όσα συμβαίνουν, τραβάνε βίντεο…

Η γενιά μας ζει στην ψηφιακή εποχή και παρατηρούμε κόσμο απομονωμένο πίσω από μία οθόνη, εγκλωβισμένους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παρατηρείται το φαινόμενο οι άνθρωποι συχνά να μην ανταλλάσουν κουβέντες και ορισμένες φορές ούτε ματιές στα καφέ και τα μπαρ. Πώς σχολιάζεις την απομόνωση αυτή που είναι άλλη μία παράμετρος της εποχής μας;
Δεν είμαι καθόλου υπέρ αυτής της απομόνωσης όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι. Νιώθω ότι είναι μία πρόσκαιρη κατάσταση και θέλω να πιστεύω ότι θα αλλάξει αυτό. Δεν μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους σκυμμένους σε μία οθόνη, να χάνουν την επικοινωνία με τους συνανθρώπους τους. Πάνε σε live και αντί να ακούν την μουσική και να νιώθουν όσα συμβαίνουν, τραβάνε βίντεο.

Είναι λες και δεν ζουν την στιγμή.
Νομίζω ότι ναι, δεν ζούμε την στιγμή. Πάμε να φάμε κάτι, πρώτα το φωτογραφίζουμε και μετά το γευόμαστε. Δεν είμαι υπέρ αυτής της κατάστασης και κανείς νομίζω ότι δεν είναι. Μας έχει παρασύρει αυτή η μόδα της τεχνολογίας. Η τεχνολογική εξέλιξη φυσικά δεν είναι κακή, αλλά το θέμα είναι πως χρησιμοποιούμε όσα μέσα μας προσφέρει…

Επικοινωνείς όμως την τέχνη σου πιο εύκολα πλέον.
Ναι, για μας είναι ο μοναδικός τρόπος να επικοινωνήσουμε την τέχνη μας, για αυτό άλλωστε ασχολούμαι με τα social media, είναι και ο μοναδικός λόγος. Στο internet μου αρέσει να μπαίνω και να ψάχνω πράγματα, να ενημερώνομαι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να κρατήσουμε αυτό το θετικό κομμάτι που μας δίνει η τεχνολογία και αν μπορούμε να αφαιρέσουμε απλά την τρέλα που έχει εισχωρήσει μέσα στην καθημερινότητά μας γιατί πραγματικά χάνουμε την επαφή μας με τους ανθρώπους μας που είναι νομίζω το πιο γλυκό πράγμα, να μοιράζεσαι τις στιγμές μαζί τους.

…ήμουν ένα πάρα πολύ κλειστό παιδί που βρήκα διέξοδο στη μουσική…

Φυσικά αυτό που περιγράφουμε μας κάνει και λίγο φοβικούς μερικές φορές. Εσύ πιστεύεις μέσω της τέχνης μπορείς να τα ξορκίσεις όλα αυτά; Δηλαδή τον φόβο γενικά σαν συναίσθημα, την απαισιοδοξία, τον αρνητισμό, μπορείς να τα αντιμετωπίσεις μέσω της τέχνης σου; Η τέχνη αποτελεί και μία μορφή ασπίδας;
Προσωπικά θεωρώ πως μόνο μέσω της τέχνης μου μπορώ να γίνω ακόμα καλύτερη. Εγώ ήμουν ένα πάρα πολύ κλειστό παιδί που βρήκα διέξοδο στη μουσική.

Για να εκφραστείς;
Ναι, για να εκφράσω αυτά τα οποία δεν μπορούσα να πω με λόγια. Με βοήθησε πάρα πολύ, λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά η μουσική στην ζωή μου. Θέλω να πιστεύω ότι η συναναστροφή μου με ανθρώπους που εκτιμώ και η μουσική, με κάνουν λίγο καλύτερο άνθρωπο.

Πολλοί έχουν βρει καταφύγιο στην τέχνη…
Φυσικά γιατί ψάχνουν να βρουν έναν τρόπο να πουν αυτά που αισθάνονται και δεν μπορούν να τα πουν με λόγια. Οπότε είναι απόλυτα φυσιολογικό να ασχοληθούν με κάτι καλλιτεχνικό και να μπορέσουν να εκφράσουν μέσω της μουσικής, της ηθοποιίας, της ζωγραφικής, αυτό που με δυσκολία θα έλεγαν με λόγια. Είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό και χαίρομαι να βλέπω νέους ανθρώπους να παίρνουν κουράγιο από τη μουσική για να ξεπερνούν τις φοβίες ή τα προβλήματά τους. Είναι πολύ όμορφο…

Θα κλείσουμε αυτή την κουβέντα με κάτι εξίσου καλλιτεχνικό. Πες ότι υπήρχε η ελευθερία να γράψεις κάτι σε έναν τοίχο, είτε είναι γνωμικό, είτε ένας στίχος που σε έχει σημαδέψει, τί θα ήταν αυτό;
Επηρεασμένη από όλη μας την κουβέντα και καθώς φτάσαμε στο τέλος, αυτό που μου έρχεται αυτή την στιγμή, θα ήταν ένας στίχος ενός τραγουδιού που μου έχει χαρίσει ο Ορέστης ο Ντάντος. Λέει στο ρεφραίν «Απόψε ο κόσμος θα κάνει ανακωχή κι ο Θεός θα μας κοιτάξει, να δει επιτέλους πως ζούμε μοναχοί και για μια φορά να κλάψει. Να δει το λάθος κι από την αρχή, άιντε όλους να μας ξαναφτιάξει»!

Τέλειο…
Ναι με συγκινεί πάρα πολύ.

Ευχαριστώ θερμά!
Εγώ ευχαριστώ, τα είπαμε πολύ ωραία…

————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here